Oké, dit is een domper voor je, sorry: ik denk niet dat het veel zin heeft om te geloven dat we dit kunnen oplossen, tenzij de hele zaak eerst instort. Nu ben ik een gelovige in goddelijke interventie, evenals een gelovige in de “100e Aap Theorie“, dus er is nog hoop. Maar ik kan niet helemaal meegaan in het idee dat we deze nachtmerrie langzaam kunnen veranderen in het soort wereld dat we allemaal voor ogen hebben door rechtszaken te winnen en “aardige” politici te kiezen. (Hoewel ik moet toegeven dat ze op lokaal niveau indrukwekkende resultaten hebben geboekt op het gebied van Smart Cities en de VN-agenda voor duurzame ontwikkeling), schrijft Tod Hayen.
Dat gezegd hebbende, denk ik dat we absoluut moeten blijven proberen om het bovenstaande te doen. Ik denk dat we het rommelende megamonster kunnen vertragen, of op zijn minst dingen beter kunnen maken. Dit is de paradox. Als we allemaal onze handen in de lucht steken, een hutje kopen in het bos en eekhoorns vangen om in ons levensonderhoud te voorzien, denk ik dat de wereld er veel donkerder uit zal zien. En wie weet, als we opgeven, zou dat nog een miljoen jaar toevoegen aan de tijd van “correctie”. Als we allemaal in deze strijd blijven, werken aan een “zo goed mogelijke wereld” voor onze kinderen, proberen een fatsoenlijk bestaan op te bouwen in nieuwe gemeenschappen en ons blijven verzetten, rebelleren en vechten tegen de voortdurende aanval van vliegende apen uit het kasteel van de boze heks, dan zullen we uiteindelijk de wereld krijgen die God voor zijn kinderen bedoeld heeft.
Ik meen het.
De reden dat ik dit ogenschijnlijk sombere artikel schrijf, is dat ik wil dat de strijd doorgaat, en niet dat we allemaal in zelfgenoegzaamheid vervallen en denken dat we de oorlog hebben gewonnen, alleen maar omdat we een paar veldslagen als overwinningen op onze naam hebben staan. Ik denk niet dat dit die kant op gaat. In het ergste geval is het in hun voordeel als de agenda wat successen overhandigt. Het maakt ons allemaal “overdreven dramatisch” met onze eisen dat onze kinderen worden beschermd tegen Big Pharma, of dat onze vrijheden op het gebied van privacy, autonomie van het lichaam en meningsuiting worden beschermd. “Dat was toch niet zo’n groot probleem?” zeggen ze, “we hebben het nooit zo bedoeld als jullie denken.”
Ik heb van verschillende van mijn schapenvrienden gehoord (nou ja, ik voordat ze geen vrienden meer van mij waren) dat er uiteindelijk niets is gebeurd van wat ik had voorspeld. Ik kan nog steeds reizen, ik kan een restaurant binnengaan zonder masker, ik kan naar mijn werk gaan, ik kan over straat lopen zonder op een steenworp afstand van iedereen te blijven. En ga maar door. Deze mensen beweren dat ik zei dat het het einde was van de wereld zoals we die kennen. Heb ik dat gezegd? Misschien was ik op een bepaald moment meer bezorgd dat de maskerplicht nooit zou worden opgeheven, of dat reizen steeds moeilijker zou worden voordat het beter zou gaan, en ja, sommige van deze dingen zijn nog steeds geen probleem. Maar toch. Ik twijfel er niet aan dat al deze angsten nog steeds in de maak zijn, en in het plan, en in het narratief van de agenda. Maar op dit moment, voor het onschuldige oog van het schaap, is alles goed. Hebben onze wappies al deze waanzin tegengehouden? Dat geloof ik voor geen meter. Als ik het zou moeten zeggen, zijn er naar mijn mening niet veel prestaties van onze kant die niet vrijwillig aan ons zijn overhandigd. Ze willen ons in diskrediet brengen door te zeggen, “oh jee, dat was nooit onze bedoeling! Hier, we zullen het je bewijzen.”
Ik kan het mis hebben, maar ik denk het niet. Nogmaals, we moeten blijven vechten, maar we moeten niet denken dat onze taak erop zit totdat de moloch in een uitbarsting van vlammen neerstort. De moloch zal niet blij zijn om te sterven en zal niet rustig de nacht ingaan.
Als we deze kleine schermutselingen winnen (er zijn er eigenlijk nog niet veel gewonnen) worden we opgeblazen met een gevoel van voldoening en het gevoel dat “dit niet zo erg is”. Niets is minder waar. Als mijn zintuigen kloppen, vechten we letterlijk tegen het kwaad zelf. Als jij het prettiger vindt om te denken dat dit kwaad metaforisch is, prima, maar laat je daardoor niet wijsmaken dat het gemakkelijk is en dat er niet de volle kracht van de duivel, letterlijk of figuurlijk, achter zit. Dat is wel zo. En hij zal zich niet gemakkelijk gewonnen geven.
Het is echter net zo belangrijk om niet op te geven omdat je denkt dat de taak te zwaar is. “Waarom moeite doen?” heb ik al te vaak gehoord. We moeten nooit zo overweldigd raken door de enorme omvang van deze onderneming dat de angst om te verliezen ons overvalt en we wegkwijnen, opkrullend in een bibberende bal. Nee, nooit. Zoals Patrick Wood zegt: “Verzet is nooit zinloos.” Hij heeft gelijk. We kunnen ons echter wel realiseren dat bepaalde vormen van klappen uitdelen aan het beest misschien niet zo effectief zijn als andere. We kunnen onze aanval verfijnen en mogelijk subtieler worden door algemene niet-naleving, het opzettelijk verpesten van het systeem en door verbaal voet bij stuk te houden.
Sommigen kunnen besluiten om te verhuizen naar een gelijkgestemde gemeenschap met georganiseerd thuisonderwijs, zelfgericht bestuur, gemeenschappelijk tuinieren en een aantal andere progressieve manieren om een basis van moreel en fatsoenlijk leven in stand te houden. Dit betekent niet dat je opgeeft. Integendeel. Mensen die deze weg kiezen leven de verandering na, voor zover ze dat mogen, en doen een poging om hun gezin op te voeden op een manier die in overeenstemming is met de basisprincipes van menselijke waardigheid.
Je kunt er ook voor kiezen om de strijd directer aan te gaan via organisaties die zich inzetten voor een gezonder leven door te pleiten voor het “goede leven”. Of je kunt ervoor kiezen om de strijd aan te gaan door simpelweg niet mee te werken en te weigeren mee te gaan in het narratief over “pandemische” medische mandaten, financiële interventies (zoals CBDC’s en UBI’s), Smart City vereisten, digitale ID’s etc. Welke actie je ook kiest, wees er toegewijd aan, zoek gelijkgestemde individuen op die dezelfde reis maken en dezelfde beslissingen hebben genomen als jij. Word beter geïnformeerd en ontwikkel een beter begrip van wat er met onze menselijke wereld gebeurt. Steun je stam – onze stam – de enige echte mensenstam die er is – en wees altijd bereid om je broeders en zusters die nog niet helemaal hebben gezien wat er gebeurt, toe te laten tot de gemeenschap. Ze zijn altijd bij ons geweest, maar ze hebben het misschien nog niet helemaal begrepen.
Moet dit echt allemaal instorten voordat we bovenop het puin een nieuwe menselijke cultuur kunnen bouwen? Ik hoop van niet. Het zou een echte puinhoop zijn als dat wel zo was, en er zou een gewetenloos aantal levens verloren moeten gaan voordat er een nieuw begin uit de as kan herrijzen. Maar als dit toch moet gebeuren, wees je dan bewust van de mogelijkheid. Wees scherp over hoe je de prestaties en vooruitgang beoordeelt die wij binnen het systeem hebben geboekt. Wees je er terdege van bewust dat de tumor pas echt weggesneden kan worden als alle randen verwijderd zijn en ook de duidelijke massa die voor iedereen duidelijk is. Doe je best en God zal je halverwege tegemoet komen.
Pfffff, na het lezen van bovenstaand artikel zou je bijna gelovig kunnen worden. Hélaas ben ik bepaald geen gelovig type! Dus dit artikeltje kan wat mij betreft zo de kachel in.
Och, commentaar leveren is natuurlijk niet zo moeilijk, met oplossingen komen wèl!
Ik heb zo’n oplossing gevonden na vele slapeloze nachten, maar ondervind vrij veel gesputter en ook botte weigeringen! Er is maar één oplossing! Het ras moet collectief zelfmoord gaan plegen! Een andere oplossing is er stomweg niet! Een oorlog welke een eind maakt aan alle oorlogen? JA, dat kan dus wel! Maar tja eh.
Na-apen, papegaaien, lemmingem, enzovoort.
Na-apen, papegaaien, lemmingen, enzovoort.
In algemene termen kan ik het wel met de schrijver eens zijn, behalve dan het geloven in een god.
Er wordt gesproken over “wakker” zijn / worden, en iedereen zit in een eigen bubbel afhankelijk van zijn/haar omstandigheden, ook de “wakkeren”.
Er is geen “stam” meer waaraan je kan refereren om je gedrag te bepalen. Je maakt keuzes op basis van datgene wat je waar kan nemen door alternatieve informatie die ook regelmatig de plank mis slaan. Zelfs vrienden en vriendinnen vertellen je niet spontaan wat hun mening is over de covid spuiten en wat ze denken over oorlog en vrede.
Het enigste wat je kan doen is goed en regelmatig nadenken over de informatie die je tot je neemt. Het maakt niet uit welke bron het is. (mediteren en of relativeren is rustgevend)
Iedereen heeft zijn eigen morele waarden die hij/zij gebruikt om je handelen te sturen naar de visie die je hebt voor de toekomst, dus ook mijn visie wordt erdoor bepaald.
Uiteindelijk zal de toekomst niet zijn zoals ik die voor ogen heb, maar een toekomst die door 8 miljard mensen is bepaald.
Je hoeft het niet te geloven je krijgt het te zien
Barack Obama’s New Apocalyptic Movie ‘Leave The World Behind’ Decoded
https://www.youtube.com/live/oYX1HdeQEVU?si=FZsDprkTbY0sNvxT