Volgens Israel Shahak is het jodendom zelf supremacistisch

Israel Shahak (1933 – 2001) was een Poolse Jood die zowel de Holocaust als het getto van Warschau overleefde en zijn volwassen leven in Israël woonde. Zijn achternaam, Hebreeuws in midden-Polen, kan worden verklaard door een relevant feit: zijn ouders waren zionisten en zij veranderden hun Jiddische achternaam Himmelstaub in het Hebreeuwse Shahak. Dit is gebruikelijk onder zionisten: de familie Netayahu was Mileikowsky; Ben-Gurion werd geboren als Grün; Golda Meir was Golda Mabovitch.

En Israel Shahak was op zijn beurt antizionistisch op een veel radicalere manier dan het huidige links. In zijn boek Jewish History, Jewish Religion: The Weight of Three Thousand Years, betoogt Shahak dat het Jodendom, zoals het nu bestaat en sinds de aanname van de Talmoed, een probleem op zich is, omdat het totalitair en supremacistisch is, schrijft Bruna Frascolla.

Het boek is oorspronkelijk een serie krantenartikelen uit de jaren negentig naar aanleiding van de volgende gebeurtenis: in Israël, in de jaren zestig, zakte een gentile (niet-Jood) in elkaar tijdens de sabbat en een orthodoxe Jood gaf geen toestemming om de telefoon te gebruiken om een ambulance te bellen. De Joden belden niet omdat het niet geoorloofd is om de sabbat te schenden om het leven van een niet-Jood te redden – om het leven van een Jood te redden, is het wel geoorloofd. Shahak was getuige van de gebeurtenis en veroorzaakte een reeks controverses in Haaretz.

Deze gebeurtenis is erg belangrijk om te begrijpen hoe Israël over zijn politiek denkt. Shahak overtuigt ons ervan dat zowel het zogenaamde seculiere zionisme als het religieuze zionisme zich laten leiden door de Talmoed. Het boekje van Shahak bevat een korte geschiedenis van het Jodendom. Het is de moeite waard om te benadrukken dat sinds de Babylonische Talmoed de woorden van het Oude Testament (of Torah) hun relevantie hebben verloren, omdat het gaat om de interpretatie die door de rabbijnen in de Talmoed is vastgelegd. Deze interpretatie zorgt ervoor dat de ethiek van het Oude Testament volledig verandert. De “naaste”, bijvoorbeeld, moet worden geïnterpreteerd als “de Jood”; er wordt van uitgegaan dat de niet-Jood nooit de naaste van een Jood is. Zo worden alle universalistische ethische imperatieven van het Oude Testament eerst omgezet in een norm voor intra-Joods gedrag; en, als logisch gevolg daarvan, is er een vaag gebied van de ethiek (de ethiek van de relaties tussen heidenen en Joden), dat gevuld moet worden door de interpretatie van de rabbijnen.

Het gebod “Gij zult de vrouw van uw naaste niet begeren” betekent bijvoorbeeld dat een Jood de vrouw van een andere Jood niet mag begeren. Er wordt niets gezegd over een Jood die de vrouw van een niet-Jood begeert. De rabbijnen waren dus in staat om de seksuele relatie (elke seksuele relatie) tussen een Jood en een niet-Jood op een andere manier te verbieden: door het te vergelijken met bestialiteit en het te bestraffen als een afwijking. Dit betekent niet alleen dat een Jood de vrouw van een niet-Jood niet mag begeren, maar ook dat een Jood niet met een niet-Jood mag trouwen, net zoals een man niet met een geit mag trouwen. Maar terwijl het moeilijk is om een wettelijke instantie te vinden die bereid is om een geit te straffen, geldt dat niet voor vrouwen: “Als een Jood coïtus heeft met een niet-Joodse vrouw, of zij nu een drie-jarig kind is of een volwassene, getrouwd of ongehuwd, en zelfs als deze minderjarig is van slechts negen jaar en één dag – omdat hij opzettelijk coïtus met haar had, moet zij gedood worden, zoals het geval is met een beest, omdat door haar een Jood in de problemen is gekomen.” Dit is Maimonides.

Een dergelijke interpretatie van het woord “naaste” geldt ook voor “mens”, dat ook als synoniem voor Jood wordt beschouwd. De niet-Jood is in feite iets analoogs aan een dier. Telkens wanneer een zionist een uitdrukking propageert die humanistisch klinkt, is het goed om deze eigenaardige woordenlijst van rabbijnse oorsprong in gedachten te houden. Het heeft geen zin om een Talmoed te lezen als je geen Hebreeuws kent, want volgens Shahak bevatten de vertalingen van de Talmoed verdraaiingen om de niet-Joden niet van streek te maken. Deze verdraaiingen zijn vooral belangrijk om te verbergen hoe de rabbijnen denken over Jezus Christus en de christenen, die als minderwaardig aan de moslims worden beschouwd.

In doctrinaire zaken citeert Shahak uitgebreid uit de Talmoed en Maimonides. De meest fundamentele ethische kwestie is de manier waarop de rabbijnen aankijken tegen het leven van een heiden: volgens de bronnen die Shahak heeft verzameld, is het de plicht van de Jood om een heiden niet te helpen als zijn leven in gevaar is, tenzij het feit dat de Joden de heiden laten sterven, haat veroorzaakt die het leven van de Joden in gevaar brengt. Het is verboden om een niet-Jood in een put te duwen, maar het is ook verboden om hem eruit te tillen en zo zijn leven te redden. Maar als de niet-Joden zich realiseren dat de Joden hen laten sterven, zal dit haat opwekken en Joodse levens in gevaar brengen. Dit gebeurt overal waar Joden niet de meerderheid vormen. Er is dus een soort façadejodendom, voor public relations, en een expliciet jodendom dat alleen in Israël heerst.

Dit voorschrift heeft veel discussie veroorzaakt in de Joodse geneeskunde – die helemaal niet Hippocratisch is. Een onderwerp dat veel besproken is, is dat van de niet-Joodse zwangere vrouw op de sabbat. Een Joodse vroedvrouw en een Joodse arts kunnen de sabbat als voorwendsel gebruiken om de niet-Joden te misleiden en haar niet te hulp te komen, zelfs als de hulp geen sabbatregels zou overtreden. Als er enige twijfel bestaat over de genocidale aard van deze richtlijnen, dan accepteert Maimonides dat een Jood een zwangere niet-Joodse vrouw mag helpen zolang deze ervoor betaalt, en dat er een andere arts is die haar leven kan redden. Het zou immers zonde zijn als een niet-Jood, in plaats van een Jood, geen geld zou verdienen. Dus, de dood van de zwangere vrouw komt eerst, en dan het geld van de Jood.

Welnu, gezien het feit dat deze supremacistische gedachte het jodendom leidt, en het jodendom de staat Israël, is het duidelijk (zoals Shahak betoogt) dat het gepraat over twee staten onzin is, omdat, wat Israël betreft, de Palestijnen geen staat zullen hebben. Shahak laat ook zien dat de meest fervente antizionisten een rooskleurig beeld hebben van de staat Israël: deze staat staat geen Bantoestans toe en is ook niet imperialistisch.

Laten we eens kijken: een typische imperialistische macht coöpteert lokale elites en gebruikt ze om te regeren volgens haar eigen ontwerpen. Israëls eigen buren zijn hier een bewijs van, aangezien het Britse Rijk over de Arabieren heerste in plaats van te proberen etnische zuivering te plegen. Israël regeert niet over de Arabieren; in plaats daarvan probeert het hen te elimineren door hen te doden of te verdrijven.

Wat betreft de Bantoestans, d.w.z. de pseudo-landen van zwarten onder de voogdij van Zuid-Afrika, is het een feit dat juist de intentie om neplanden te creëren leidde tot het creëren van kunstmatige vlaggen en nationalisme. De Palestijnen daarentegen hebben geen recht op enige vorm van nationaliteit. Het religieuze zionisme heeft zoveel invloed in Israël dat het, onder een seculiere regering, een diplomatiek incident zou kunnen veroorzaken met zijn eeuwige bondgenoot Jordanië. Volgens Shahak wilde Israël in 1974 de erkenning van de PLO als Palestijnse vertegenwoordiging blokkeren. Er werd een ontmoeting geregeld met de koning van Jordanië op de Westelijke Jordaanoever, waar hij zou worden ontvangen door een lokale Arabische heerser. Bij de ontvangst zouden veel Jordaanse en Israëlische vlaggen zijn. De religieuze vleugel klaagde dat er geen buitenlandse vlag mocht wapperen in Eretz Israël. De koning voelde zich beledigd en erkende de PLO.

Shahak’s boek is een beknopt boekje met veel relevante informatie. Ik heb maar een klein stukje laten zien, en het lezen van het werk is zeer aan te bevelen.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Israëlische rabbijn tegen christenen: “Je moet niet één Jood aanbidden, je moet ons allemaal aanbidden”

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: