Van vrachtwagenboycotten tot netuitval – er is maar één manier om een voedselcrisis te overleven

Als er één realiteit is die mensen moeten accepteren, dan is het wel dat elk systeem een breekpunt heeft en dat er geen uitzonderingen zijn. De mens is gebouwd om zich aan te passen en dit heeft ons een ongelooflijke veerkracht gegeven, maar het betekent ook dat we de neiging hebben om te lang te wachten met het repareren van de onderdelen van onze samenleving die kapot zijn. In plaats daarvan laten we de problemen groeien en etteren tot, helaas, de laatste druppel valt en alles instort, schrijft Brandon Smith.

Soms is deze ineenstorting toeval en soms is het opzet. In beide gevallen is de katalysator hetzelfde – het publiek bereidt zich niet voor en onderneemt geen actie om de mensen die de crisis veroorzaken te corrigeren totdat het te laat is.

In ons moderne tijdperk van invasieve technologie, economische zwakte, kernwapens en bio-oorlogsvoering is dit een onhoudbaar model. We kunnen bedreigingen van instabiliteit niet langer negeren in de hoop dat ze zullen verdwijnen of dat regeringen het gevaar zullen bezweren. Er kan een tijd komen dat de puinhoop zo groot is dat we hem niet meer kunnen opruimen. Mensen moeten vooruit plannen en stoppen met het tolereren van passieve betrokkenheid bij de mechanismen die hun leven en toekomst beïnvloeden.

Ik schrijf vaak over hypothetische gebeurtenissen en instortingsscenario’s omdat een groot aantal mensen nog moet worden voorgelicht over hoe kwetsbaar de westerse wereld op dit moment werkelijk is. Bijvoorbeeld, elke significante verstoring van toeleveringsketens en logistiek op dit moment zou verwoestend zijn voor een groot aantal Amerikanen of Europeanen.

Alleen al in de afgelopen weken is er een opkomend tij van politieke ontevredenheid onder Amerikaanse truckers; precies de mensen die meer dan 70% van alle vracht in ons land afhandelen. Ze hebben gedreigd met een boycot van een aantal door Democraten gecontroleerde steden (voornamelijk New York City) vanwege een groot aantal kwesties en klachten, waaronder de juridische behandeling van de Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump. Deze boycot zal misschien niet op korte termijn plaatsvinden (let op de escalatie van boycotpraat in november rond verkiezingstijd), maar het potentieel ligt op tafel en het is een belangrijk leermoment. Wat zou er gebeuren als het vrachtsysteem in de VS daadwerkelijk zou stoppen?

De toeleveringsketens in de VS werken met een “just-in-time” vrachtschema – dat betekent dat alle levensmiddelenwinkels bij u in de buurt net genoeg voorraad hebben om de normale bedrijfsactiviteiten ongeveer een week te ondersteunen, wanneer de volgende vloot vrachtwagens arriveert.

De just-in-time structuur is het levensbloed van de bevoorradingsketen en de meeste Amerikaanse steden zouden zonder deze structuur na een week in chaos vervallen. Treinen en spoorwegnetwerken verwerken ongeveer 28% van de totale vracht en hebben een lange periode van achteruitgang gekend. Er is geen realistisch alternatief voor vrachtwagens.

FEMA en de Nationale Garde zouden kunnen proberen om chauffeurs in te zetten om de leegte op te vullen, maar denk hier eens over na: Er zijn momenteel 3,5 miljoen vrachtwagenchauffeurs in de VS en dat zijn er minstens 80.000 minder dan nodig is. Denk je dat de regering of het leger in staat is om genoeg chauffeurs te vinden om een truckersstaking tegen blauwe steden te ondermijnen? Daar is geen kans op.

Ik moet zeggen dat ik niet tegen het concept van een truckersboycot ben; het is een vreedzame genoegdoening en alle vreedzame maatregelen moeten eerst worden uitgeput. Het enige wat ze hoeven te doen is weigeren zendingen aan te nemen naar plaatsen als NYC of Washington DC – veel van hen zijn onderaannemers die kunnen kiezen wat voor werk ze willen.

We moeten echter niet vergeten hoe doodsbang de Canadese regering was tijdens hun truckersprotesten; zo doodsbang dat ze de truckers als terroristen bestempelden en de bankrekeningen begonnen te bevriezen van iedereen die hen steunde. Deze actie was in strijd met hun eigen grondwettelijke wetten; zo effectief is een vrachtverbod voor politici om bang van te worden.

Maar zelfs als de Amerikaanse regering op dezelfde manier zou reageren als Canada, zou dat nog steeds niet veel uithalen om een boycot tegen te houden. De spanningen zijn extreem hoog en het is slechts een kwestie van tijd voordat er op de een of andere manier een conflict losbarst. Politiek links (en hun globalistische handlangers) hebben geen enkele aanwijzing gegeven dat ze van plan zijn om van hun huidige destructieve pad af te wijken. Er moet iets gebeuren. Waarom geen truckersprotest of protest van rode staten die blauwe regio’s afsnijden van vitale hulpbronnen?

Helaas wonen er nog steeds een aantal conservatieven en onafhankelijken in deze steden die negatief beïnvloed zouden kunnen worden door een vrachtstaking, samen met hun progressieve buren. Misschien komt deze staking er nooit en gaat alles gewoon door. Misschien ook niet. Het punt is dat er van alles kan gebeuren en dat de manier waarop onze economie en bevoorradingsketens op dit moment functioneren niet lang meer door de beugel kan.

De gemiddelde Amerikaan heeft op elk moment voor ongeveer een week aan voedsel in zijn voorraadkast. Met de FEMA-respons op zijn plaats zou er in de loop van enkele weken een rantsoeneringssysteem worden ingesteld, waarschijnlijk met behulp van een digitale traceermethode die veel lijkt op een EBT-kaart. En vergis u niet, aan elk rantsoeneringsprogramma van de overheid zullen voorwaarden verbonden zijn:

“Heb je de laatste covid booster? Geen rantsoenkaart totdat je inentingen up to date zijn. We zien dat je geregistreerde vuurwapens hebt… die moet je inleveren voordat je rantsoenen kunt krijgen. We zien dat je problematische opmerkingen hebt gemaakt in je sociale mediageschiedenis, je komt misschien niet in aanmerking.”

Het duurt ongeveer 7-10 dagen zonder voedselvoorraad voordat er paniek uitbreekt onder de bevolking (wanneer mensen zich eindelijk realiseren dat dingen niet meer normaal worden). Het duurt twee weken voordat de honger een fysieke tol eist en drie weken voordat mensen beginnen te sterven. Rellen en plunderingen zijn onvermijdelijk, maar dat lost het probleem niet op als er geen voedsel is om te plunderen.

Sommige mensen zullen beweren dat ze alleen maar niet daar moeten zijn waar de tekorten zijn, maar er is geen manier om dit te voorspellen. In het geval van de conservatieve truckersboycot zijn de doelgebieden duidelijk, maar dat is slechts één scenario. Er zijn tal van gebeurtenissen die een verlamde bevoorradingsketen kunnen veroorzaken in zowel landelijke als stedelijke gebieden, waaronder een massale immigratiecrisis of een landelijk uitval van het elektriciteitsnet.

De enige haalbare oplossing is een langetermijnplan voor voedselopslag, en vergeet de eiwitten niet, want westerse regeringen staan tegenwoordig steeds vijandiger tegenover dierlijke landbouw.

Een voedselopslag voor elk gezin voor minstens een jaar is essentieel. Daar hoeft het niet mee te beginnen; zelfs een maand voedsel geeft je al een voorsprong op het grootste deel van de bevolking en zorgt ervoor dat je niet bij de FEMA hoeft te bedelen. Maar uiteindelijk is een jaarvoorraad of meer nodig (samen met de organisatie van een gemeenschap voor onderlinge veiligheid). Dit geeft je de tijd om een meer permanent en duurzaam voedselplan op te stellen nadat het ergste is gebeurd.

Je kunt de storm zien die een logistieke ineenstorting zou veroorzaken. In 30 dagen of minder kan een stad als New York op de knieën gedwongen worden, zelfs als de overheid ingrijpt. Op nationale schaal, ongeacht de oorzaak, zou het resultaat ongeveer hetzelfde zijn. Uiteindelijk zijn er twee soorten mensen in de nasleep van dit soort gebeurtenissen – de mensen die vooruit hebben gepland en alle anderen. Ik hoop dat we door educatie en aanmoediging genoeg van de bevolking kunnen overtuigen om zich voor te bereiden, zodat dit grote percentage Amerikanen fungeert als een redundantie tegen catastrofes (linkse mensen zullen niet luisteren, maar misschien de rest van het publiek wel).

Met andere woorden, het doel is om het publiek een natuurlijke immuniteit te geven tegen het instorten van de bevoorradingsketen, zodat wanneer de crisis toeslaat de gevolgen sterk zullen verminderen.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: