Tucker waanzin is goed voor Amerika

Tucker Carlson, de voormalige talkshowhost van Fox News en nu onafhankelijk mediafenomeen, is in Moskou, waar hij de doodzonde begaat om de Russische president Vladimir Poetin te interviewen. Het interview staat gepland voor donderdag 8 februari om 6 pm eastern time. Laat er geen twijfel over bestaan: Carlson heeft een van de meest gedenkwaardige journalistieke prestaties in de moderne geschiedenis geleverd en als het interview wordt uitgezonden, zal het letterlijk en figuurlijk het internet doen breken, schrijft Scott Ritter.

Als iemand die het afgelopen jaar twee keer naar Rusland is gereisd om deel te nemen aan “volksdiplomatie”, bedoeld om te pleiten voor betere betrekkingen tussen de VS en Rusland, juich ik de beslissing van Tucker Carlson toe om naar Moskou te gaan en dit interview af te nemen. Het Amerikaanse volk is geïnfecteerd met een virulent geval van russofobie dat aan hen is overgedragen door een politieke en economische elite die een model van Amerikaanse relevantie heeft gebouwd dat gebaseerd is op de behoefte aan een vijand die in staat is om een militair industrieel en congrescomplex in stand te houden door een expansieve begroting te rechtvaardigen die Amerika zwakker maakt en de aandeelhouders rijker.

De welig tierende russofobie bedreigt de Amerikaanse veiligheid door een vals gevoel van gevaar te creëren waarrond beleid wordt geformuleerd en geïmplementeerd dat kan leiden tot een militaire confrontatie met Rusland – en een nucleaire oorlog. Als het Amerikaanse volk enige hoop wil hebben om het komende decennium te overleven, dan moet er een tegengif tegen de ziekte van russofobie worden toegediend. Dit tegengif is niet moeilijk te verkrijgen – het bestaat uit op feiten gebaseerde waarheid, gebaseerd op een realistisch begrip van de wereld waarin we leven, inclusief een soeverein Rusland. Het echte probleem is het toedienen van dit tegengif omdat de traditionele vectoren voor de verspreiding van informatie in Amerika-de zogenaamde mainstream media- allang gecorrumpeerd zijn door de politieke en economische elites die Russofobie promoten.

Hou van hem of haat Tucker Carlson (ik ben schuldig aan beide; momenteel reken ik Tucker tot de “goeden”), hij vertegenwoordigt een massale aanwezigheid in de media die buiten het bereik van de controle van de informatie-elite in Amerika opereert, een aanwezigheid op basis van social media die, gezien de associatie met Elon Musk’s “vrije meningsuiting” platform, X (het voormalige Twitter), niet kan worden stilgelegd of het zwijgen opgelegd.

De “Tucker Carlson factor” kwantificeren is een uitdaging. In augustus 2023 interviewde Tucker voormalig president Donald Trump; het interview werd tegelijkertijd uitgezonden met een presidentieel debat van de Republikeinse Partij dat Trump had geboycot. Fox News, dat het debat uitzond, trok zo’n 12,8 miljoen kijkers tijdens de twee uur durende uitzending. Donald Trump postte later op X dat het interview 236 miljoen views had gekregen een dag nadat het was gestreamd. Maar dat aantal weerspiegelt wat X “impressies” noemt, niet de daadwerkelijke views – dat aantal was net iets minder dan 15 miljoen (niet zo indrukwekkend, maar nog steeds beter dan het Fox-debat).

Laten we duidelijk zijn: grote netwerken zouden een moord doen voor 15 miljoen kijkers (de laatste aflevering van de HBO hitserie “Game of Thrones” bracht 13,8 miljoen kijkers op, het hoogste aantal in de geschiedenis van dat netwerk). Er zijn uitschieters: de slotaflevering van MASH in 1983 trok 136 miljoen kijkers en de Super Bowl in 2023 trok meer dan 115 miljoen kijkers. Maar dat Tucker Carlson 15 miljoen kijkers trok voor een onafhankelijk evenement op social media was ongekend. En hoewel “impressies” niet per se “weergaven” zijn, kunnen ze niet buiten beschouwing worden gelaten – 236 miljoen “impressies” betekent dat Tucker ergens de naald bewoog.

En als het aankomt op het leveren van een tegengif tegen russofobie, zijn deze “impressies” net zo belangrijk als de daadwerkelijke views. Laat er geen twijfel over bestaan: het interview van Tucker Carlson met Vladimir Poetin zal enorme aantallen kijkers trekken – waarschijnlijk records verbrijzelen voor een streaming evenement op X. Maar we zijn in het stadium waarin de feitelijke inhoud van het interview er niet toe doet – alleen al het feit dat dit interview heeft plaatsgevonden heeft de informatiewereld in vuur en vlam gezet. De hoeveelheid steun die Tucker Carlson heeft gekregen is indrukwekkend-een duidelijke indicatie van de kracht van alternatieve media. Maar het echte verhaal zit in het extreme vitriool dat het idee van dit interview heeft losgemaakt onder de gelederen van de politieke en media-elite in de Verenigde Staten en Europa.

Het lijkt erop dat elke grote persoonlijkheid in de mainstream media zich over de kwestie heeft uitgesproken en Tucker universeel heeft veroordeeld omdat hij buiten zijn “terrein” durfde te opereren. Nee, zo lijkt het, het recht om Vladimir Poetin te interviewen ligt blijkbaar alleen bij de uitverkorenen, die zelfbenoemde poortwachters waar alle informatie die geschikt is voor publieke consumptie doorheen moet. Tucker is ook verguisd door een klasse van politieke elites die, samen met hun gelijkgestemde handlangers in de mainstream media, verantwoordelijk zijn voor het infecteren van de hoofden van de gemiddelde Amerikanen met Russofobische onzin. Voor de zonde van Tucker hebben deze elites opgeroepen tot zijn excommunicatie – zijn paspoort in beslag nemen, reisverboden en zelfs strafrechtelijke vervolging.

Deze Amerikaanse elites zijn krankzinnig geworden. Hun arrogantie in de veronderstelling dat ze een soort morele en ethische politiemacht vertegenwoordigen die is uitgerust met extra-constitutionele bevoegdheden om het vrije woord te bestraffen wanneer de inhoud niet langer past in het officiële narratief, wordt alleen geëvenaard door hun collectieve onwetendheid van de grondwet als het gaat om het vrije woord. Hun acties zijn de levende belichaming van on-Amerikaanse activiteiten, een ironie die hen lijkt te ontgaan wanneer ze het patriottisme van Tucker Carlson aanvallen omdat hij het lef heeft om een platform te geven aan misschien wel de belangrijkste stem over de meest kritieke kwestie van onze tijd.

Bovendien is de domheid van deze elites verbijsterend. Als ze echt geloven dat Tucker Carlson’s platform voor Vladimir Poetin een slecht idee is, dan is de gepaste reactie om zich te wenden tot de Amerikaanse grondwet zoals geïnterpreteerd door het Hooggerechtshof. In dit geval hebben we het voorbeeld van rechter Louis Brandeis, die zich uitsprak over de kwestie van vrije meningsuiting en de relatie daarvan tot Amerikaanse waarden tijdens het aanhoren van argumenten in de zaak Whitney v. California uit 1927. “Als er tijd is om onwaarheden en drogredenen te ontmaskeren door middel van discussie, om het kwaad af te wenden door middel van opvoeding, dan is de remedie die moet worden toegepast meer meningsuiting, geen gedwongen stilte. Alleen een noodsituatie,” stelde Brandeis, “kan repressie rechtvaardigen.”

De vraag die voor ons ligt is dus of het interview van Tucker Carlson met Vladimir Poetin een noodsituatie is die repressie rechtvaardigt. Brandeis biedt een leidraad bij het beantwoorden van deze vraag door te verwijzen naar de grondleggers van de Verenigde Staten van Amerika. “Zij [de founding fathers] geloofden dat de vrijheid om te denken wat je wilt en te spreken wat je denkt middelen zijn die onmisbaar zijn voor de ontdekking en verspreiding van politieke waarheid: dat, zonder vrijheid van meningsuiting en vergadering, discussie zinloos zou zijn; dat, met hen, discussie gewoonlijk adequate bescherming biedt tegen de verspreiding van schadelijke doctrine; dat de grootste bedreiging voor vrijheid een inert volk is. Omdat ze geloofden in de kracht van de rede zoals die wordt toegepast door middel van openbare discussie, schuwden ze zwijgen onder dwang – het argument van geweld in zijn ergste vorm.”

De tegenstanders van Tucker Carlson proberen hem niet te betrekken in een strijd van ideeën – het soort discussie dat gebaseerd is op de kracht van de rede die door de grondleggers werd omarmd. Als ze deze weg zouden kiezen, zouden ze zich bezighouden met activiteiten die de essentiële waarde van de Amerikaanse vrijheid van meningsuiting vertegenwoordigen. Zoals Brandeis opmerkte: “We hebben niets te vrezen van de demoraliserende redeneringen van sommigen, als het aan anderen wordt overgelaten om hun fouten aan te tonen en vooral als de wet klaar staat om de eerste criminele daad die door de valse redeneringen wordt voortgebracht te bestraffen; dit zijn veiliger correcties dan het geweten van de rechter.”

Tucker Carlson heeft geen enkele misdaad begaan. Als mensen het niet eens zijn met zijn daden of, zodra het interview met de Russische president openbaar wordt, zijn woorden (of de woorden van president Poetin), dan staat het ze vrij om de fouten van Tucker, Poetin, of beiden aan te tonen.

Het probleem is echter dat de voorstanders van russofobie opereren in een omgeving zonder feiten, waar ideologische haat het geïnformeerde oordeel heeft vervangen, waar feitelijke kennis over Rusland is vervangen door fictie vol fantasie. Ze zijn bang voor het interview van Tucker Carlson met Vladimir Poetin omdat door dit interview ideeën, verhalen en feiten die door de politieke elite en de media zijn genegeerd of onderdrukt, ongefilterd aan het Amerikaanse publiek zullen worden voorgelegd, vrij van de invloed van degenen die de bevolking proberen te manipuleren door middel van narratieve manipulatie.

Eén zo’n “poortwachter” is Fred Hoffman, een gepensioneerde kolonel van het Amerikaanse leger die diende als officier in het buitenland en die deze dienst heeft omgezet in een sinecure als docent aan de Mercyhurst Universiteit in Erie, Pennsylvania. “Het belangrijkste probleem dat ik heb met Tucker Carlson die Vladimir Poetin interviewt,” merkte Hoffman op in een recente post op X, “is dat Carlson wordt gebruikt als een instrument, een ‘nuttige idioot’ in de strategische desinformatiecampagne van het Kremlin tegen het Westen.”

Ik laat geen gelegenheid voorbij gaan om de vrijheid van meningsuiting te verdedigen en heb daarom een antwoord geschreven:

Je zou hopen dat zelfbenoemde “nationale veiligheidsexperts” zoals Hoffman de kans zouden verwelkomen om de onlogica en drogredenen te ontkrachten die volgens hen aanwezig zullen zijn in het product van Tucker Carlson’s interview met president Poetin. Ik zou zelf genieten van dit soort intellectuele gevechten, een kans om het publiek de kracht van mijn ideeën en de gebreken van die van mijn tegenstander te laten zien.

Maar Hoffman en zijn soortgenoten houden niet van zo’n uitdaging, voor een groot deel vanwege het gebrek aan feiten en logica dat inherent is aan hun standpunt. Poetin en Rusland zijn in hun ogen gereduceerd tot een zwart-wit karikatuur van goed en kwaad, die alleen bestaat om mee te spotten en kritiek te leveren. Elke actie die het doelwit van deze vernedering de kans geeft om zichzelf te verdedigen, om alternatieve feiten naar voren te brengen, om het narratief van de status quo in twijfel te trekken, moet ten koste van alles worden vermeden, om het simpele feit dat Hoffman en zijn collega’s slecht toegerust zijn voor dergelijke activiteiten.

Het interview van Tucker Carlson met president Poetin vormt de grootste bedreiging voor de voorstanders van russofobie in de recente geschiedenis. Ik zeg dit met meer dan een beetje bitterheid, omdat ikzelf en anderen jarenlang in de voorhoede hebben gestaan van de strijd tegen russofobie, met minimale impact. Toekijken hoe Tucker Carlson Moskou binnenstormt en in een paar dagen voor elkaar krijgt waar ik een leven lang moeite voor heb gedaan, is eerlijk gezegd een harde pil om te slikken, vooral omdat ik zelf al in september 2023 een verzoek had ingediend voor een interview met de Russische president.

Had ik graag de kans gekregen die Tucker Carlson heeft gekregen?

Jazeker.

Ben ik boos dat hij dit interview kreeg en ik niet?

Om eerlijk te zijn wel, meer dan een beetje.

Maar dat komt omdat ik ook maar een mens ben, en jaloezie is een menselijke eigenschap die net zo goed in mij huist als in ieder ander.

Maar ik ben eroverheen.

Laten we eerlijk zijn, ik ben een expert, een historicus.

Ik ben geen klassieke journalist.

Mijn ideale interview met Vladimir Poetin zou de vorm hebben van een gesprek waarin ik meer te weten zou komen over de uitdagingen waarmee hij werd geconfronteerd in de eerste jaren van zijn presidentschap, het overwinnen van de erfenis van de catastrofe van de jaren negentig.

Over hoe hij samen met Akhmad Kadyrov een einde maakte aan het conflict in Tsjetsjenië.

Over wat de aanleiding was voor zijn toespraak tot de Veiligheidsconferentie van München in 2007.

Hoe hij de dominantie van de oligarchenklasse overwon en een economie creëerde die Rusland verrijkt, en niet de Russische miljardairs.

Ik zou willen weten hoe hij dacht over het verraad van de Minsk-akkoorden.

Het verraad van de Verenigde Staten op het gebied van wapenbeheersing.

Over zijn band met het Russische volk.

Mijn interview zou geen “gotcha”-momenten hebben.

Het zou de dramatiek van de jacht missen, waarbij de sluwe interviewer op zoek gaat naar de zwakke plek in de logica van de geïnterviewde.

Kortom, mijn interview zou een Amerikaans publiek enorm hebben verveeld. En het zou de naald op geen enkele manier in beweging hebben gebracht als het gaat om het overwinnen van de huidige russofobie in Amerika.

Tucker Carlson is een ervaren journalist. Hij weet hoe het spel gespeeld wordt. Het lijdt geen twijfel dat hij het interview met president Poetin zal verpakken op een manier die zowel informatief als onderhoudend is. Hij zal antwoorden uitlokken die ontworpen zijn om controverse te creëren in de Verenigde Staten en Europa, om het officiële narratief in twijfel te trekken en om een nieuw gezichtspunt te introduceren bij het Amerikaanse publiek.

Kortom, Tucker’s interview zal alles zijn wat een interview dat ik zou kunnen hebben gedaan, niet zou zijn geweest. Het zal een beslissend moment zijn, een historische gebeurtenis. Het zal de russofobie in Amerika tot op het bot doen schudden en daarmee hopelijk de basis leggen voor een bredere discussie over de Amerikaans-Russische betrekkingen die Amerika op een weg weg weg van conflicten zou kunnen zetten en de mogelijkheid van een nucleaire oorlog zou kunnen helpen elimineren.

Zo’n resultaat zou een goede zaak zijn. En het is mijn plicht om alles te doen wat ik kan om zo’n nationale dialoog mogelijk te maken.

Ik prijs Tucker Carlson voor de moed om deze reis naar Rusland te maken en dit interview af te nemen.

Ik weet uit eigen ervaring dat de kosten van zo’n reis hoog zijn.

Maar ik weet ook dat de voordelen van zo’n reis, vanuit het perspectief van wat goed is voor Amerika, opwegen tegen deze kosten.

Ik ben ervan overtuigd dat Tucker Carlson doet wat volgens hem het beste is voor Amerika.

Ik hoop dat de meeste Amerikanen deze overtuiging zullen delen en dat Amerika zich door dit interview op een pad zal begeven waar vreedzame coëxistentie met Rusland de voorkeursuitkomst is.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

BREAKING VIDEO: Tucker Carlson waarschuwt voor vijandige interdimensionale/geestelijke krachten die de menselijke “mierenboerderij” beïnvloeden

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: