Rusland leert Europa ABC van de gashandel

Het ondenkbare gebeurde voor de tweede keer in vijf maanden: de Russische gasreus Gazprom kondigde in een brief aan de Duitse gasleveranciers overmacht aan vanaf 14 juni, waardoor zij vrijgesteld was van elke vergoeding voor tekorten die sindsdien zijn ontstaan, schrijft M. K. Bhadakumar.

De eerste keer dat er dit jaar shock and awe in de Duits-Russische betrekkingen opdook, was op 22 februari, toen kanselier Olaf Shloz zelfs geharde politieke waarnemers verraste door de goedkeuringsprocedure voor de pas aangelegde Nord Stream 2 gaspijpleiding te bevriezen. De pijpleiding van 11 miljard dollar onder de Oostzee zou de hoeveelheid gas die rechtstreeks van Rusland naar Duitsland wordt gezonden hebben verdubbeld, maar Scholz blokkeerde in plaats daarvan de ingebruikneming ervan. Dat waren de hoogtijdagen toen Berlijn sprak over het “verslaan” van Rusland.

De stap van Scholz was een reactie op het besluit van Moskou van 21 februari om twee afgescheiden regio’s van Oekraïne als onafhankelijke republieken te erkennen. Rusland-haviken in Duitsland juichten zijn besluit toe. De bijval stroomde binnen. Jana Puglierin, hoofd van de Europese Raad voor buitenlandse betrekkingen in Berlijn, prees Scholz en zei dat hij “de lat voor alle andere EU-landen hoger legde… dit is echt leiderschap op een cruciaal moment.”

In Moskou echter, dat de Duitse energiemarkt door en door kent, werd de stap van Scholz gezien als een daad van opzettelijke zelfbeschadiging. Moskou reageerde met een flits van sardonische humor. Dmitry Medvedev, voormalig president en plaatsvervangend hoofd van de Russische Veiligheidsraad, twitterde: “Welkom in de brave new world waar de Europeanen binnenkort 2.000 euro per 1.000 kubieke meter gas zullen betalen!”

Hij zinspeelde op de grimmige realiteit dat gas een kwart van de energiemix van Duitsland uitmaakt, en dat meer dan de helft daarvan uit Rusland komt. Het was inderdaad duidelijk dat de afhankelijkheid van Duitsland van gas alleen maar kon toenemen, nu het besloten heeft kernenergie opzij te zetten in de nasleep van de ramp van Fukushima in Japan in 2011, en zich ertoe verbonden heeft om tegen 2030 geleidelijk een eind te maken aan het gebruik van steenkool.

Maar Scholz hield vol dat Duitsland de capaciteit voor zonne- en windenergie zou uitbreiden “zodat we staal, cement en chemicaliën kunnen produceren zonder fossiele brandstoffen te gebruiken.” Zijn vertrouwen kwam eigenlijk voort uit het feit dat Duitsland een langetermijncontract met Rusland had om tegen een vriendelijke prijs gas te leveren via Nord Stream 1.

De eerste aanwijzing dat er iets vreselijk mis ging was toen het invloedrijke Russische dagblad Izvestia op 11 juli schreef dat het deskundigen uit de industrie in Moskou citeerde dat de geplande routinestop van NS1 voor jaarlijkse onderhoudsbeurten en reparaties van 11-21 juli niet zou kunnen doorgaan, omdat Canada, in het kader van de sancties tegen Rusland, de turbine die voor reparatie was weggegaan, zou tegenhouden.

Het dagblad voorspelde verder dat Gazprom overmacht zou kunnen afkondigen vanwege de westerse sancties, omdat Siemens al twee keer verzuimd heeft apparatuur aan Gazprom terug te geven na reparaties in Canada, waardoor de gasstroom van de geplande 167 miljoen kubieke meter tot 67 miljoen kubieke meter per dag is gedaald.

Izvestia merkte op dat de situatie zou leiden tot een piek in de spotmarktprijs voor LNG naar boven van $ 2000 per 1.000 kubieke meter – misschien, “zelfs meer – tot $ 3500” – vanaf het prijsniveau van 8 juli van $ 1800.

Op dringend verzoek van Berlijn en aanbeveling voor Washington om de sancties op te heffen, heeft Canada sindsdien toegestemd, maar, volgens Izvestia, zelfs nadat Siemens de turbines aan Gazprom heeft teruggegeven, “zal er een lange periode zijn van testen van de turbines om uit te vinden hoe correct ze gerepareerd zijn. Niemand wil turbines installeren die het risico lopen stuk te gaan nadat zij in een onvriendelijk land gerepareerd zijn. De reële tijd voor het lanceren van de turbines en het terugbrengen van SP-1 (NS1) naar zijn ontwerpcapaciteit is dus twee tot drie maanden.”

Dat wil zeggen dat er pas tegen september/oktober vroegtijdig gas door NS1 kan stromen. Zelfs dan zal Gazprom misschien niet meer dan 60 procent van zijn capaciteit kunnen benutten, omdat de revisies van nog twee turbines op zich laten wachten.

Daarom vertelden de deskundigen aan Izvestia dat de problemen met het gastekort in de Europese Unie de komende winters zullen aanhouden en dat de autoriteiten misschien “de levering van warm water zullen moeten beperken, straatverlichting zullen moeten dimmen, zwembaden zullen moeten sluiten en energieverslindende apparatuur zullen moeten uitschakelen” en bovendien in plaats van groene energie op steenkool zullen moeten overschakelen.

De krant Kommersant berichtte vandaag dat, terwijl klassieke overmachtsgebeurtenissen natuurrampen, branden, enz. kunnen zijn, het in het geval van Gazprom “gaat om een technische storing van apparatuur,” die tot rechtszaken kan leiden – en, “wat doorslaggevend zal zijn, zal zijn of de acties van Gazprom om de gastoevoer te onderbreken in verhouding stonden tot de werkelijke omvang van de technische problemen.”

Het is duidelijk dat Gazprom goed voorbereid is. De Duitsers vermoeden dat Gazprom’s alibi van het niet leveren van gasturbines uit Canada, et al, vals is. En Kommersant voorziet een “langdurig proces”. Nu, het addertje onder het gras is, op den duur zijn we allemaal dood.

Voor Duitsland is dit echter een ernstige situatie, want veel industrieën zullen misschien moeten sluiten, en er zou ernstige sociale onrust kunnen ontstaan. De Duitsers zijn ervan overtuigd dat Moskou zijn toevlucht neemt tot de “nucleaire optie”. De grote vraag is of de solidariteit van Duitsland met Oekraïne een koude winter zal overleven.

Het vertrouwen van Scholz was gebaseerd op de overtuiging dat Rusland de inkomsten uit de gasexport hard nodig had. Maar ja, Moskou haalt tegenwoordig meer inkomsten uit minder export. De beste strategie voor Rusland zou vandaag waarschijnlijk zijn de gasleveringen te verminderen zonder ze helemaal stop te zetten, want zelfs als Rusland maar een derde van het gas verkoopt dat het vroeger verkocht, worden zijn inkomsten niet aangetast, omdat het tekort aan LNG wereldwijd de marktprijs exponentieel heeft opgedreven. Het is een redelijke gok dat dat is wat Gazprom zou doen.

Poetin heeft eens onthuld dat Rusland in het kader van de langetermijncontracten gas aan Duitsland verkocht tegen een belachelijk lage prijs – 280 dollar per duizend kubieke meter – en dat Duitsland zelfs Russisch gas aan andere klanten doorverkocht met een mooie winst!

Waar het Duitsland het meest pijn doet, is dat het hier niet alleen gaat om het bevriezen van huizen, maar om de implosie van zijn hele economische model, dat overmatig afhankelijk is van de industriële export, dankzij de invoer van goedkope fossiele brandstoffen uit Rusland. De Duitse industrie is verantwoordelijk voor 36 procent van haar gasverbruik.

Duitsland heeft zich in alle aspecten van de Oekraïne-crisis principeloos gedragen. Het deed alsof het Zelensky steunde, maar deinsde ervoor terug militaire steun te verlenen, wat een vervelende diplomatieke ruzie tussen Kiev en Berlijn uitlokte. Anderzijds, toen Moskou de nieuwe betalingsregeling voor de gasexport invoerde, waardoor het verplicht werd in roebels te betalen, was Duitsland het eerste land dat in de pas liep, goed wetende dat de nieuwe regeling de EU-sancties ondermijnde.

Moskou staat er dus op dat de Duitse gaskopers euro- en dollarrekeningen aanhouden bij de Gazprombank (die niet onder de EU-sancties valt) en de valuta’s omzetten in roebels, omdat de Russische centrale bank onder de westerse sancties valt en geen transacties meer kan verrichten op de valutamarkten.

De Russen hebben van de Europeanen apen gemaakt. Het is duidelijk dat het onmogelijk is sancties op te leggen aan een land dat op waardevolle grondstoffen zit. Rusland is de op één na grootste exporteur van olie ter wereld, de grootste exporteur van gas, en de grootste exporteur van tarwe en kunstmest – plus het assortiment van zeldzame aardmetalen zoals palladium.

Zowel Boeing als Airbus hebben geklaagd over risico’s in hun toeleveringsketen. Airbus importeert grote hoeveelheden titanium, waarbij ongeveer 65 procent van de aanvoer van het metaal uit Rusland komt. Het heeft de EU publiekelijk verzocht geen beperkingen op te leggen aan het materiaal, dat gebruikt wordt voor de vervaardiging van kritieke onderdelen van vliegtuigen.

Het komt dus niet als een verrassing dat de EU het tempo van de sancties tegen Rusland vertraagt. De bureaucraten in Brussel hebben de mogelijkheden om de sancties uit te breiden uitgeput en de politieke elites geven toe dat de sancties een vergissing waren.

De gevolgen voor de Europese economieën zijn nu al zeer ernstig. De stijgende energieprijzen wakkeren de inflatie in alle landen van de EU aan. Volgens de prognoses zal de inflatie in Frankrijk dit jaar 7% bereiken; in Duitsland – 8,5-9%; en in Italië – 10%. En dit is nog maar het begin. De meeste landen zullen volgend jaar ook te maken krijgen met een ernstige daling van het BBP – van 2 tot 4 procent.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Lavrov: “De weg van de Europeanen doet denken aan het begin van de Tweede Wereldoorlog”

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: