In het weekend zijn er in Italië verschillende regionale verkiezingen gehouden. Het centrum-rechtse kamp slaagde erin opnieuw een andere regio om te draaien. Zelfs in linkse bolwerken werd het kantje boord – en de mainstream media wisten er een verpletterende nederlaag voor Salvini van te maken.
De jubelstemming is onder links groot, de zogenaamd conservatieve Kurier kopte bijvoorbeeld: “Centrum-links stopt de opmars van Salvini”. Eveneens als de Standaard: “Oorvijg voor Salvini”. De reden hiervoor is dat de patriottische politicus, zijn Lega en andere partijen van de centrumrechtse alliantie niet alle zes de regio’s – maar “slechts” drie ervan – voor zich hebben gewonnen. De verkiezingsuitslag was alle allesbehalve een stemmingswissel ten nadele van de vaderlandslievende en populaire ex-minister van Binnenlandse Zaken Salvini, schrijft auteur Alfons Kluibenschädl op Wochenblick.
Respectabele successen verkocht als Salvini nederlagen
Hoewel de regeringen in heel Europa sinds de Coronacrisis (nog) in de peilingen goed staan, blijven de oppositionele Lega en haar bondgenoten de nationalistische conservatieve “Fratelli d’Italia” en de gematigd conservatieve “Forza Italia” een sterke kracht. Tot het einde toe werd zelfs gedacht dat er een politieke aardbeving zou plaatsvinden in het van oudsher linkse bolwerk Toscane.
Uiteindelijk is het gewoon niet gelukt. De Lega-kandidaat was in staat om het resultaat te verdubbelen van 2015 naar iets meer dan 40 procent. Zo ook de FdI-kandidaat in Apulië, die ook met 20 procentpunten steeg en slechts marginaal werd verslagen. Het feit dat een kandidaat van deze partij, verbonden met Salvini, verdrievoudigde in de Marche en de links-liberale vertegenwoordiger met een verpletterende overwinning uit zijn ambt verdreef, werd door hen ook tot een negatieve ervaring voor Salvini geconstrueerd.
Ondanks de eenzijdige berichtgeving kan de “verschuiving naar rechts” niet worden verloochend
Waar men eerder al sterk was, werd men nog sterker. In de Veneto veranderde de zittende Luca Zaia (Lega) 50 procent in maar liefst 76 procent van de kiezers. In Ligurië heeft de centrumrechtse kandidaat, ditmaal voor een burgeralliantie, een relatieve meerderheid omgezet in een absolute meerderheid (plus 23 procent). Campanië ging naar Berlusconi’s “Forza Italia”. Al met al ontstaat er inderdaad een duidelijke tendens op regionaal en nationaal niveau. De Italiaanse verschuiving naar rechts, de wedergeboorte van de patriotten, verloopt onverbiddelijk. En een kaart van de regionale coalities laat het zien: Terwijl in 2014 drie van de 18 niet-autonome regio’s nog blauw waren, zijn dat er nu 13. Een journalist van de krant “Junge Freiheit” in Zuid-Tirol wees op deze tegenstrijdigheid in de linkse berichtgeving. Een foto zegt meer dan duizend woorden.
Wer heute einige deutsche Medien zum Ausgang der Wahlen in Italien gelesen hat, konnte den Eindruck gewinnen, das Mitte-Rechts-Lager habe verloren. Doch es ist anders. Die grau gefärbten Regionen, darunter Südtirol-Trentino, können auch zum blauen Lager gezählt werden. (Q: NZZ) pic.twitter.com/4HA6dCpL6l
— Lukas Steinwandter (@LSteinwandter) September 22, 2020
“Wie vandaag de Duitse media over de uitslag van de verkiezingen in Italië
heeft gelezen, kan de indruk krijgen dat het centrumrechtse kamp heeft
verloren. Maar het is anders. De grijze regio’s, waaronder Zuid-Tirol-Trentino,
kunnen ook tot het blauwe kamp worden gerekend.”
Beproefde leugens van de mainstream media
Dit soort verdraaiing is niet nieuw in de berichtgeving over Italië en vooral de ongehoorzame patriot Salvini. Reeds in januari berichtten de mainstream media een soortgelijke tendens. Ze werden bedrogen door het feit dat de centrumrechtse kandidaat in Calabrië een linkse regio met een flinke toename van 32 procent naar rechts draaide. Dergelijke resultaten zijn dan ergens verborgen op de laatste pagina te vinden, als de “verkeerde” kandidaat wint.
Veel belangrijker was toen al het feit dat de Lega-kandidaat met 43 procent iets minder dan acht procentpunten achter de “Partito Democratico”-kandidaat was geëindigd. Dat dit meer was dan een respectabel succes in een linkse vesting, waar eerst communisten en daarna links-liberalen de sterkste fractie vormden in de laatste halve eeuw, werd simpelweg onder de tafel geveegd en Salvini werd bestempeld als een verliezer. De Standaard speelt overigens nog steeds dit verhaal: het was een “flop”.
Natuurlijk kon men niet echt verwachten dat de mainstream media op een eerlijke manier verslag zouden uitbrengen over politiek rechts, maar het is echter werkelijk schandalig om de perceptie van een land op deze manier te vertekenen. Over een paar weken zal het geheel weer vergeten zijn in de redactiekantoren van het etablissement – en er grote verbazing zal zijn als ruim de helft van de burgers de term “leugenpers” gerechtvaardigd vindt, zoals een profileringsonderzoek onlangs heeft bevestigd.
