Nieuwe studie: gevaccineerde kinderen blijken “significant minder gezond” dan niet-gevaccineerde

Wat is er gebeurd: Een nieuwe studie, gepubliceerd in het International Journal of Environmental Research and Public Health, heeft volgens de auteurs ontdekt dat gevaccineerde kinderen veel meer gezondheidszorg nodig hebben dan niet-gevaccineerde kinderen. Tenminste, dat is wat ze vonden van de groep kinderen die gebruikt werd om de gegevens te verzamelen.

Dit type studie is interessant om te zien gezien het feit dat studies die niet-gevaccineerde kinderen vergelijken met gevaccineerde kinderen ontbreken – er zijn er niet veel van hen. Deze studies zijn, zoals de auteurs zeggen, “zelden uitgevoerd”.

Geen van de veiligheidsstudies na vergunningverlening van vaccins omvatte vergelijkingen met groepen die volledig niet waren blootgesteld aan vaccins.

De studie concludeert:

Dat de niet-gevaccineerde kinderen in deze praktijk, in het algemeen, niet minder gezond zijn dan de gevaccineerde en dat de gevaccineerde kinderen, inderdaad, significant minder gezond lijken te zijn dan de niet-gevaccineerde.

De gegevensbron voor deze studie was alle factureren en medische verslagen van Integratieve Pediatrie, een privé pediatrische (kindergeneeskunde) praktijk die in Portland, VS is gevestigd.

De studie benadrukt de noodzaak van meer onderzoek, gezien het feit dat er ook op dit gebied nauwelijks sprake is van onderzoek. Ze zijn het eens met Mawson et al., 2017, die rapporteert: “Verder onderzoek met grotere, onafhankelijke steekproeven is nodig om deze onverwachte bevindingen te verifiëren en te begrijpen om de impact van vaccins op de gezondheid van kinderen te optimaliseren”, en met Hooker en Miller 2020, die schreef: “Verder onderzoek is nodig om het volledige spectrum van gezondheidseffecten die verband houden met vaccinatie bij kinderen te begrijpen”.

In de bovengenoemde studies werden soortgelijke bevindingen gedaan.

Volgens de auteurs:

Vaccins worden algemeen beschouwd als veilig en effectief binnen de medische gemeenschap en zijn een integraal onderdeel van het huidige Amerikaanse medische systeem. Hoewel de voordelen van vaccinatie in tal van studies zijn ingeschat, zijn de negatieve en niet-specifieke effecten van vaccins op de menselijke gezondheid niet goed bestudeerd. Recentelijk is vastgesteld dat er variatie bestaat in de individuele reacties op vaccins, dat er verschillen bestaan in het veiligheidsprofiel van levende en geïnactiveerde vaccins en dat gelijktijdige toediening van levende en geïnactiveerde vaccins gepaard kan gaan met slechte resultaten. Er zijn geen studies gepubliceerd die rapporteren over de totale uitkomsten van vaccinaties, of de toename of afname van het totale aantal infecties bij gevaccineerde personen.

Dit is belangrijk omdat, hoewel vaccinaties in sommige gevallen bescherming kunnen bieden tegen de doelziekte, we willen weten wat ze nog meer zouden kunnen doen, niet alleen op de korte termijn, maar ook op de lange termijn. Het is ook belangrijk om erop te wijzen dat in andere gevallen, zoals bij het HPV-vaccin, er geen bewijs is dat ze bescherming bieden tegen de doelziekte.

Een ander goed voorbeeld komt van een in 2017 gepubliceerde studie waarin de introductie van het difterie-tetanus-pertussis-vaccin (DTP) in een stedelijke gemeenschap in Guinee-Bissau begin jaren tachtig werd onderzocht. Ze ontdekten dat het DTP-vaccin geassocieerd was met een vijfvoudig hogere mortaliteit dan niet-gevaccineerd zijn. De auteurs stellen het volgende:

Al het momenteel beschikbare bewijs suggereert dat DTP-vaccin meer kinderen kan doden door andere oorzaken dan het redt van difterie, tetanus of kinkhoest. Hoewel dit vaccin kinderen beschermt tegen de doelziekte, kan het tegelijkertijd de gevoeligheid voor niet-verwante infecties verhogen.

Deze nieuwe studie wijst hierop:

Pre-licentiestudies voor vaccins kunnen geen resultaten op lange termijn detecteren, aangezien de periodes voor veiligheidsbeoordeling na toediening doorgaans 42 dagen of minder zijn. Vaccinveiligheidswetenschap op lange termijn is gebaseerd op post-market surveillance-onderzoeken met behulp van databases zoals de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) en Centers for Disease Control and Prevention (CDC’s) Vaccin Adverse Events Reporting System (VAERS) en de Vaccine Safety Datalink. VAERS is een passief rapportagesysteem waarin, volgens Ross 2011, “minder dan 1% van de ongewenste voorvallen met vaccins worden gemeld”. De Vaccine Safety Datalink (VSD) kan volgens het Institute of Medicine (IOM, 2013) in principe worden gebruikt om uitkomsten van vaccins en niet-gevaccineerde kinderen te vergelijken. Op basis van de aanbeveling van de IOM publiceerde de CDC in 2016 een witboek (CDC, 2016; Glanz et al., 2016) over het bestuderen van de veiligheid van hun aanbevolen vaccinatieschema voor kinderen. Helaas zijn er tot op heden geen studies gepubliceerd waarin een diversiteit aan resultaten van gevaccineerde en niet-gevaccineerde kinderen wordt vergeleken.

Hieronder staat een van de vele interessante grafieken uit het onderzoek. De oranje lijn vertegenwoordigt de gevaccineerde kinderen, en de blauwe lijn vertegenwoordigt de niet-gevaccineerde.

Voor de gebruikte methoden, beperkingen en meer verwijs ik u naar het onderzoek.

De ouders met wie ik in New York werk, die ik in het hele land zie, maken zich grote zorgen dat hun rechten worden ontnomen, dat hun kennis over de wetenschap wordt weggedrukt door een agenda die alleen maar zegt dat niet-gevaccineerde kinderen een probleem zijn.

Er is in dit land geen enkel onderzoek gedaan naar de gezondheidsresultaten van gevaccineerde kinderen versus niet-gevaccineerde kinderen. Ik zie al meer dan 20 jaar gezinnen in mijn praktijk die zich niet laten vaccineren, het zijn de gezondste kinderen die ik ooit heb gezien. – Dr. Lawrence Palevsky, een erkende NY kinderarts.

Waarom dit belangrijk is: gezien het feit dat de National Childhood Vaccine Injury Act (NCVIA) ongeveer 4 miljard dollar heeft uitbetaald aan families van door vaccinatie gekwetste kinderen, zijn er naar mijn mening hier duidelijk enkele geldige punten, vooral tegen verplichte vaccinaties. Ook hier geldt weer dat VAERS naar schatting slechts 1 procent van de vaccinatieletsels voor zijn rekening neemt, deze 1 procent is wat er wordt geregistreerd.

Uit een HHS-studie van het Federaal Agentschap voor Gezondheidszorgonderzoek (AHCR) uit 2010 blijkt dat 1 op de 39 vaccins letsel veroorzaakt, een schokkende vergelijking met de beweringen van de CDC van 1 op de miljoen.

Neem bijvoorbeeld het MMR-vaccin. Als u op VAERS, vanaf 2/5/19 zoekt, was de cumulatieve ruwe telling van ongunstige gebeurtenissen van mazelen, bof, en rodehond-vaccins alleen al: 93.929 ongunstige gebeurtenissen, 1.810 handicaps, 6.902 ziekenhuisopnames, en 463 sterfgevallen. Nogmaals, vergeet niet over dat 1% cijfer dat in de studie wordt geciteerd.

Er zijn een aantal legitieme zorgen over de veiligheid van vaccins die een vrij lang en zeer diepgaand artikel zouden vereisen, maar ik wilde de lezer hier slechts kort op de hoogte brengen. Aluminium bijvoorbeeld, is een ander punt van zorg waar ik veel over heb geschreven, schrijft auteur Arjun Walia op Europereloaded.

Dit zijn een paar redenen waarom de aarzeling met betrekking tot vaccins altijd hoog is, zelfs bij veel artsen en wetenschappers. Dit wordt al een tijd waargenomen. Een studie die in 2013 in het tijdschrift EbioMedicine werd gepubliceerd, schetst dit punt bijvoorbeeld in de inleiding:

In de afgelopen twee decennia zijn er in verschillende landen, waaronder Frankrijk, verschillende vaccinatiecontroverses ontstaan die zorgen uiten over ernstige schadelijke effecten die het vertrouwen in de gezondheidsautoriteiten, deskundigen en de wetenschap aantasten. Deze twee dimensies vormen de kern van de in de algemene bevolking waargenomen vaccinatietekort (VH). VH wordt gedefinieerd als vertraging in de acceptatie van vaccinatie, of weigering, of acceptatie met twijfels over de veiligheid en de voordelen ervan, waarbij al deze gedragingen en houdingen variëren naar gelang de context, het vaccin en het persoonlijke profiel, ondanks de beschikbaarheid van vaccindiensten VH vormt het een uitdaging voor artsen die de bezorgdheid van hun patiënten over vaccins moeten aanpakken en een bevredigende vaccinatiegraad moeten garanderen.

Op een conferentie over vaccins in 2019 van de Wereldgezondheidsorganisatie werd dit feit benadrukt door professor Heidi Larson, professor in de antropologie en de directeur Risk and Decision Scientist van het Vaccine Confidence Project. Zoals u kunt zien, wordt zij door de auteurs in de bovenstaande studie genoemd. Tijdens de conferentie benadrukte ze dat de veiligheidsproblematiek bij mensen en gezondheidswerkers het grootste probleem lijkt te zijn met betrekking tot de aarzeling van vaccins.

Ze verklaarde onder andere:

Het andere ding dat een trend en een kwestie is, is niet alleen het vertrouwen in de zorgverleners, maar ook het vertrouwen van de zorgverleners, we hebben een zeer wankele gezondheidsprofessionele frontlinie die de vaccins en de veiligheid van de vaccins in twijfel begint te trekken. Dat is een groot probleem omdat, tot op de dag van vandaag, elke studie die ik heb gezien… nog steeds, de meest vertrouwde persoon in elke studie die ik wereldwijd heb gezien, de zorgverlener is…

Is dit hier alleen niet genoeg informatie om geïnformeerde toestemming te rechtvaardigen?
Ik kan moeilijk begrijpen hoe iemand die bijvoorbeeld het nieuwe COVID-19 vaccin zou nemen, zich zorgen zou maken over het feit dat ik het virus zou oplopen terwijl hij of zij beschermd zou zijn.

Waarom hebben we de regeringen de mogelijkheid gegeven om dergelijke acties op te leggen? Waarom hebben we ze zoveel macht gegeven om te dicteren wat moeten doen en hoe we moeten leven? Is dit echt hoe we willen leven? Is dit echt het soort wereld dat we willen creëren?

Een diepere discussie. Wat doen we aan de toenemende druk van het vaccin?

Velen maken zich zorgen over verplichte vaccinatie. Verder beginnen velen in te zien dat verplichte vaccins misschien niet de toekomst zijn, maar dat diensten en opties zullen worden geweigerd tenzij u kunt bewijzen dat u bent ingeënt. Is het nog steeds de tijd om iemand de schuld te geven? Of is er een radicaal nieuwe aanpak die we moeten volgen?

Een verschuiving in ons wereldbeeld, het opnieuw onderzoeken van wie we denken dat we zijn, waarom we hier zijn en welke wereld we willen creëren, is waar we de antwoorden zullen beginnen te vinden die we zoeken.

Heeft de dualistische strijd de vijandelijke methode in het verleden gewerkt? Zijn we niet nog steeds hier, ongeacht of we deze methode in het verleden hebben gebruikt? Misschien is het tijd voor een nieuw gesprek, een gesprek dat ons in een heel nieuw licht ziet. Dit is misschien de manier waarop we onze voortdurende uitdagingen in hun kern zullen oplossen.

Hieronder volgt een diepgaandere discussie hierover van CE-oprichter Joe Martino.

Wetenschappers schrijven hoge hoeveelheden aluminium in de hersenen van autistische kinderen toe aan vaccins