Te veel mensen proberen de reactie van Iran van afgelopen weekend op de Israëlische aanval op hun consulaat in Damascus te bagatelliseren als een soort “Wag the Dog” gebeurtenis. Hoewel ik het ermee eens ben dat er een zekere mate van theatraliteit in de hele scène zat, is het de ergste vorm van cynisme om te denken dat dit geen belangrijke geopolitieke gebeurtenis was.
Gewoonlijk is dat soort afstandelijk cynisme voorbehouden aan millennials, maar als ik mensen van mijn leeftijdscohort dit zie doen, maak ik me veel meer zorgen dat iedereen in een gevaarlijke mate in ontkenning verkeert. Sputnik News nam contact met me op om de opties van de regering Biden en de mogelijke reactie daarop te bespreken, onder andere via sancties tegen Iran, schrijft Tom Luongo.
Terwijl Biden zijn handtekening zette onder een hoop tandeloze deugdsignalering, is de realiteit van de post-Israël/Iran uitwisseling veel grimmiger.
Net als toen Trump generaal Qassem Soleimani vermoordde in januari 2020, reageerde Iran met precies de juiste hoeveelheid geweld, waarbij het de Amerikaanse strijdkrachten in Irak liet bloeden, een beetje liet zien waartoe hun raketarsenaal in staat is en de bal precies aan Trumps kant van het veld legde om hem op te pakken of te negeren.
Trump is zo slim geweest om de bal te laten liggen waar hij lag.
De aanval van Iran op Israël was, zoals anderen al heel effectief hebben aangegeven, bedoeld om het Israëlische volk dat Benjamin Netanyahu’s krankzinnige, naar mijn mening, reactie op de aanval van 7 oktober steunt, te laten zien dat ze te pakken zijn.
Dit was een voorbeeld van asymmetrische oorlogvoering op zijn best. De economische aspecten van oorlog zijn veranderd. Nu is aanvallen met zwermen drones en raketten veel goedkoper dan de geavanceerde luchtverdedigingssystemen en de goederen die ze beschermen.
Iran heeft dat afgelopen weekend heel duidelijk gemaakt.
Het leiderschap van Israël heeft het Israëlische volk naar de rand van uitroeiing geleid, net zoals Hamas het volk van Gaza naar hetzelfde lot heeft geleid. Denk geen moment dat een van deze groepen mensen iets anders is dan kanonnenvoer voor het globalistische imperatief om de wereld te herscheppen naar het beeld van hun voorkeur.
Dus vóór de aanval op de Iraanse ambassade was Benjamin Netanyahu hun vaandeldrager, als we de opiniepeilingen in Israël mogen geloven, voor de uitroeiing van de Palestijnen in Gaza. Vandaag, na het verteren van de aanblik van honderden drones en raketten van Iran en zijn bondgenoten die inslaan in de achtertuinen, is hij beter op weg om hun schurk te worden.
Want het theatrale aan de Iraanse aanval op Israël was dat het niet de bedoeling was om een hoop schade aan te richten of honderden mensen te doden. Het doel was om de juiste boodschap over te brengen aan verschillende groepen toeschouwers. En een deel van die boodschap was dat Iran en de Verenigde Staten het eens waren over een algemeen kader voor de aanval om de bal bij Netanyahu te leggen en hem uit te dagen de kracht te hebben die Trump liet zien.
Ik heb daar geen hoge verwachtingen van.
Maar het duidt wel op een verandering in het gedrag van de VS. En als mijn lezing over de Obama/Biden-as in de VS klopt, dan heeft Bibi zijn hand enorm overspeeld. Ik denk dat de feiten passen in het scenario dat de VS Iran hebben verteld dat ze een aanval op Israël niet zouden tegenhouden zolang die past binnen het verdedigingsvermogen van Israël en zijn bondgenoten. Stap uit die doos, Iran, en je krijgt het van ons.
Iran had er alle belang bij om zo’n deal te sluiten omdat het hun slachtofferstatus behoudt en Israël als regionale agressor blijft neerzetten. Dat is de boodschap die de VS wil uitzenden en het beeld dat Iran wil uitstralen.
Vanuit dit perspectief is het de enige win-win situatie.
En Israël is de verliezer, maar het is een beheersbaar verlies.
Het probleem is dat Bibi in mijn ogen een van de meest sinistere mensen is op het wereldtoneel. En hij opereert vanuit een aantal misvattingen die ons informeren over zijn waarschijnlijke koers vanaf hier.
Hij gelooft dat hij nog steeds de macht heeft, zoals in de jaren 90, om de VS te bevelen te springen en wij zouden zeggen: “hoe hoog?”
Bibi kijkt niet alleen naar het einde van zijn politieke leven, maar ook naar een leven waarin hij rondloopt als een vrij man, zo niet ademend. En als een man als hij, een seriemisbruiker en narcist die bedreven is in het trianguleren van zijn bondgenoten en zijn vijanden, die kickt op de aandacht die hij krijgt in zijn streven naar macht en zijn eigen agenda, zal hij dit moment ten volle benutten.
Hij weet niet hoe hij hier moet terugkrabbelen. Hij weet alleen dat hij elke kaart in zijn spel kan uitspelen en zijn ‘bondgenoten’ kan verplichten hem uit de brand te helpen vanwege hun belangen, hun verwevenheid met hem en Israël.
Onze verontwaardiging is Bibi’s brandstof, zijn voorraad. Hij is als een kind dat ruzie zoekt met mensen die groter zijn dan hij, wetende dat zijn grote vriend hem uit loyaliteit zal komen redden. Narcisten gebruiken je menselijkheid tegen je.
En de vraag die ik nu heb is of de VS Bibi met deze aanval eindelijk heeft verteld dat hij te ver is gegaan. Toen hij Trump overtuigde om Soleimani te doden (want kom op, wie had dat anders gekund?) liet hij Trump achter om de rotzooi op te ruimen die hij had gecreëerd. Trump van zijn kant wil niet meer met hem praten, volgens de berichten die ik heb gezien.
Nu heeft hij de inzet verhoogd door generaals van de IRGC in Syrië uit te schakelen en zal hij wel denken dat er een invalshoek is om dingen naar een hoger niveau te tillen. Maar de regering Biden, die de regering Obama 2.0 is, laat Bibi misschien eindelijk aan zijn lot over.
Het is nu een risico om Israël te steunen binnen Biden’s afbrokkelende basis. Mijn lezing van de afgelopen jaren is dat Bibi de steun heeft van de Britse en Amerikaanse neocons, maar zijn oppositie in Israël werkt voor Davos en continentaal Europa, in grote lijnen.
Dat is de druk waaronder Bibi staat; terugtrekken in Gaza en Libanon, terugtrekken van Iran. En dat betekent dat hij een slang in het nauw is.
Denkt iemand serieus dat deze man onder deze omstandigheden zal terugkrabbelen?
We zouden wel eens naar het moment kunnen staren waarop Israël terugslaat op Iran en de VS uiteindelijk gewoon zegt, niet meer. Uiteindelijk realiseert de lijfwacht zich dat hij degene is met de gebroken neus en de gekneusde ribben.
Helaas is het meest waarschijnlijke scenario dat niemand op Capitol Hill, Tel Aviv en Londen de boodschap heeft begrepen en deze uitwisseling nu gebruikt als dekmantel om meer oorlogsfinanciering voor Israël veilig te stellen voor 2025 en daarna.
God helpe ons allen.
Zoals altijd staat mijn hele uitwisseling met Sputnik hieronder omwille van de transparantie:
De Iraanse raket- en droneaanval op Israël zal waarschijnlijk niet leiden tot dramatische sancties tegen de Iraanse olie-export door de regering Biden, vanwege de zorgen over het opdrijven van de olieprijzen en het boos maken van de grootste afnemer China, meldde Reuters. Kort nadat Teheran de aanval in het weekend uitvoerde – een vergelding voor de vermoedelijke aanval van Israël op het Iraanse consulaat in Damascus op 1 april – beschuldigden Republikeinse leiders van het Huis president Joe Biden ervan dat hij bestaande maatregelen niet had gehandhaafd en zeiden dat ze deze week een reeks wetsvoorstellen zouden behandelen om de sancties tegen Iran aan te scherpen.
We zouden blij en dankbaar zijn als u uw mening zou kunnen geven over het volgende:
Kunt u uw analyse geven van de dynamiek van de olieprijzen na de aanval van Iran op Israël? Hoe groot was de invloed van de aanval op de prijzen? Welke ontwikkelingen verwacht u?
Met de aankondiging dat de regering Biden weer een vrijgave van de Strategic Petroleum Reserve van de VS goedkeurt, zijn ze duidelijk bezorgd over de stijgende inflatie voor echte mensen. Zoals ik al eerder aangaf in de post COVID-19 omgeving is de binnenlandse inflatie direct gekoppeld aan de groothandelsprijs van benzinefutures.
Met RBOB-benzinefutures die boven $2,80 per gallon handelen, verwacht ik dat de ‘warmer dan verwachte’ CPI-prints zullen aanhouden tot aan de verkiezingen in november. De inflatie begint net terug te komen.
Biden’s team werkt dus hard om de escalatie in de Perzische Golf te beperken. De aanval van Iran was volgens mij de perfecte boodschap. Het was sterk genoeg om de grenzen van Israëls luchtverdedigingssystemen te testen, maar niet overweldigend genoeg om Israël een duidelijk escalatiepad te bieden met de wereld achter zich. De reactie van de wereld was, genoeg is genoeg. Het kan genoeg zijn geweest om de Israëlische burgers eindelijk af te schrikken en hun steun aan de campagne tegen de Palestijnen in te trekken.
De olieprijzen houden op dit moment geen rekening met escalatie, ze lijken het standpunt in te nemen dat dit conflict vanaf hier wel tot rust zal komen. Maar dat kan een gevaarlijke vergissing zijn. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft politiek geen andere uitweg dan zijn agressieve houding voort te zetten, anders is zijn carrière op zijn minst voorbij.
Het voordeel ligt bij de olieproducerende landen die de productie kunnen blijven vertragen en de verloren vaten kunnen goedmaken met hogere prijzen. Oorlogen zijn te duur om uit te vechten met de trifecta van hoge rente, hoge inflatie en hoge energieprijzen.
FOMC-voorzitter Jerome Powell herhaalde vandaag zijn standpunt dat hij geen reden ziet om een renteverlaging te overwegen in deze omgeving. De obligatiemarkten beginnen hem eindelijk te geloven, nu ze bijna alle renteverlagingen hebben afgeprijsd die aan het begin van het jaar waren ingeprijsd. Ik verhoog mijn kansen op een renteverhoging voor het einde van het jaar zelfs tot een muntstuk opgooien. Ik denk dat Powell tevreden zal zijn met het handhaven van 5,5% en het verder afbouwen van de Fed-balans, waarbij het aan het Congres wordt overgelaten om de fiscale kant van de vergelijking te repareren. Dit alles weegt op dit moment op het team van Biden om de steun aan Israël in te trekken.
Verschillende regionale analisten zeiden dat ze betwijfelden of Biden belangrijke actie zou ondernemen om de handhaving van de bestaande Amerikaanse sancties op te voeren om de export van Iraanse ruwe olie af te remmen. Wat is uw mening hierover?
Ze hebben gelijk. Niemand wil wat er gebeurt als Israël en Iran een regelrechte oorlog beginnen. De VS is meer dan in staat om Iran duur te laten betalen voor het afsluiten van de Straat van Hormuz, maar dat is iets waar het Pentagon niet mee te maken wil krijgen.
De manier waarop deze aanval zich ontvouwde, vertelde me dat er (gelukkig) nog steeds volwassenen in de VS en Iran werken om dit binnen de perken te houden. Helaas zijn Netanyahu en zijn bondgenoten in het kantoor van de Britse minister van Buitenlandse Zaken hier de wild cards. De EU zal geluiden laten horen over verdere sancties tegen Iran en tegelijkertijd steun proberen te betuigen aan de Palestijnen.
Wat in al deze analyses ontbreekt, zijn de religieuze eisen van zowel de Iraniërs als de Israëli’s op dit gebied. En daarom zijn we, denk ik, nog niet klaar met het geweld. En als dit het geval is, dan wordt de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman de centrale speler, omdat hij Israël kan opsluiten en zijn luchtruim kan ontzeggen. Zelfs de Jordaanse koning Abdullah wil een stopzetting van de vijandelijkheden.
Wat zijn de opties voor Biden als hij de sancties tegen Iran niet aanscherpt? Welke maatregelen kan hij nog nemen?
Niet veel goede voor hem. Hij kiest voor de aanpak die hij tot zijn beschikking heeft, druk uitoefenen op Israël om zich terug te trekken, de overwinning uit te roepen en zich terug te trekken uit Gaza. Het is de typische reactie van de VS als ze verslagen worden. Ondanks de berichten dat de Israëli’s zich terugtrekken, heb ik er geen vertrouwen in. Dit heeft een existentiële dimensie die de kans op aanhoudend geweld vergroot.
De andere dimensie is de Israëlische lobby in het Congres en de Senaat die een oorlog met Iran willen en die Biden in een lastig parket zullen brengen als ze nieuwe sanctiewetgeving aannemen die hij moet ondertekenen. Politiek gezien zou het hoe dan ook zelfmoord voor hem zijn.
Terwijl we toekijken hoe het Russische leger gehakt maakt van het Oekraïense leger, worden we nog steeds om de paar dagen wakker van een spastische aanval op de Russische bezittingen diep achter de gevechtslinie. Hetzelfde zal gebeuren zelfs als Israël zich terugtrekt uit Netanyahu’s plan om de Palestijnen uit te roeien.
Dus om aan de macht te blijven verwacht ik dat Biden zoveel mogelijk druk zal uitoefenen om de verkiezingen door te komen, terwijl ik verwacht dat Netanyahu de oorlog met Iran krijgt die hij al zijn hele leven wil.
Welke rol speelt de “China-factor” hier en waarom?
China investeert enorm in Iran omdat het het eindpunt is van hun Belt and Road Initiative. De aanvallen van vorige week op de havens in het zuiden van Iran, Chabahar in het bijzonder, hebben mijn aandacht getrokken. China wil die investering natuurlijk beschermen, maar zal hier niet openlijk tussenbeide komen. Ze zullen Iran financieel steunen, als dat nodig is, maar het zullen de Russen zijn die Iran zowel de militaire als de diplomatieke steun geven die het nodig heeft om hier doorheen te komen, zolang de Iraniërs in geen enkele fase van het conflict de agressor lijken.
