Als we denken aan de tijd “na de Corona-crisis”, moeten we ook denken aan echte grensbewaking. De natiestaat is de normaalstaat. Globalistische superstructuren zijn onnatuurlijk, onoverzichtelijk en niet in staat om te handelen. Deze crisis toont ons dit duidelijk aan.
Wie de grens controleert, controleert ook wie het land mag binnenkomen. Het is eigenlijk heel eenvoudig. Maar niet voor ideologisch en politiek verblinde politici, schrijft Stefan Magnet op Wochenblick.
Open grenzen als ideologische “heilige koe”
In februari hebben de regeringen in West-Europa geweigerd de grenzen te sluiten. Ja, zelfs strengere controles waren niet toegestaan. Maar dit zou waarschijnlijk de verspreiding van het Coronavirus hebben kunnen beheersen en beter in te dammen, aangezien is bewezen dat het virus uit Italië is geïmporteerd [in Oostenrijk, red].
Maar de “heilige koe” van de globalisten mocht niet worden aangeraakt: Het vrije verkeer van personen en goederen gaat over alles. Over alles! Zelfs over lijken; moet men na jaren van observatie concluderen, als men de criminele en foutieve effecten in ogenschouw neemt die de “open grenzen” ons al hebben gebracht. We kennen de moorddadige gevolgen van 2015. De gevolgen van de open grenzen 2020 zullen we nog ondervinden.
De waanzinnige glazen stolp keutelpraat van Rudolf Anschober
Symptomatisch voor de afstandelijkheid van de globalistische politieke kaste is een uitspraak van de huidige minister van Volksgezondheid van Oostenrijk, Rudolf Anschober. De Groene politicus, die de afgelopen jaren alles heeft gedaan wat in zijn macht ligt om nog meer migratie naar Oostenrijk mogelijk te maken en legale deportaties te voorkomen, zei bij de uitbraak van het Coronavirus in Italië letterlijk: “Je kunt geen glazen stolp over Oostenrijk bouwen”.
Laat het in je mond smelten. De stolp, de kaasstolp, muf, stinkend, kleverig: alleen patriottische achterblijvers, zij die de weg kwijt zijn, de verliezers van de mondialisering, willen dat. Dat nu drie weken later onze economie verlamd is en de fysieke bewegingsvrijheid enorm wordt beperkt: Dat kan wel.
Verstandige grensbewaking, vooral na de crisis
Volgens verschillende prognoses zou deze Coronacrisis tussen mei en het najaar van 2020 moeten worden overwonnen. Daarna, of tegelijkertijd, worden we getroffen door de economische crisis die onverbiddelijk op ons afkomt. Maar feit is dat we in de toekomst beter moeten kijken naar wie er in het land komt – niet alleen als het huis in brand staat.
Dit betekent niet dat er een “glazen stolp” moet worden gebouwd. Het betekent niet dat de zinvolle transfer van goederen en deskundigen wordt tegengehouden. Het betekent gewoon dat we weer zelfbewuster moeten zijn in het beschermen van wat we in deze crisis als waardevol herontdekken: onze solidariteit gemeenschap, ons vaderland, onze boeren, onze economie, kortom: onze natiestaat, door in staat te zijn onze eigen regels te definiëren, die hun waarde al lang hebben bewezen en die ons ook in de toekomst goed zullen blijven dienen. Grensbewaking is geen vervelende isolatiemaatregel, maar een zinvolle bijdrage aan meer veiligheid.
Globalistische superstructuren zijn niet in staat om te handelen, lees ik. Fransje Timmermans, Marietje in ‘t Veld, Gekke Guy en Bertha von der Leyen denken er vast anders over.