Merkel en de EU bevestigen: Corona dient de Great Reset

Sensatie op het Wereld Economisch Forum: wie er nog aan twijfelt dat Corona allang het vehikel is geworden voor de meest ingrijpende politieke transformatie van het naoorlogse tijdperk, hoeft alleen maar te luisteren naar de uitspraken van de Duitse Bondskanselier en de voorzitster van de Europese Commissie op het digitale World Economic Forum (WEF) van dit jaar. De instrumentalisering van het virus voor een globale reset is zelden eerder zo onverbloemd toegegeven. En nu, ten laatste, is het duidelijk waarom politici niets doen om de crisis te beëindigen, maar alles om haar kunstmatig te verlengen.

De drijfveer van de verantwoordelijken is niet het herstel van de oude normaliteit, maar de verklaarde schepping van een nieuwe. Een sinistere, vrijheidsvijandige, onmenselijke normaliteit die de menselijke conditie – net als bij eerdere historische aberraties – opnieuw ondergeschikt maakt aan ideologische dogma’s en met religieuze ijver gepropageerde heilsbeloften, die tegenwoordig “klimaatneutraliteit” en “duurzaamheid” worden genoemd.

Met hun snobistische openheid gepresenteerde plannen en voornemens om onder het mom van een pandemie op globaal en EU-niveau op te treden, bevestigen Merkel en von der Leyen niet alleen een reeks vermeende samenzweringstheorieën. Zij kondigen als het ware ook de eerste volledige uitvoering aan van de mijlpalen van een nieuwe globale klimaat- en economische agenda die vorige zomer in boekvorm is samengevat door WEF-oprichter Klaus Schwab onder de programmatische titel “Covid-19: The Great Reset“.

Het virus is niet uitgevonden in een laboratorium; deze pandemie was zeker ook niet “gepland” – maar dat was ook niet nodig: deze pandemie kwam de poppenspelers van de internationalistische transformatie-inspanningen, de elitaire clubjes van internationalistische bedrijfs- en staatsleiders, gewoon goed van pas om eindelijk de planningsspelletjes te kunnen verwezenlijken die al lang klaar lagen in hun laden (vandaar dat Schwab zijn boek slechts 15 weken na het uitbreken van de pandemie kon presenteren). Waaraan deze vóór Corona altijd mislukte, heeft de pandemie noodsituatie hier alle hindernissen weggenomen. Een waar geschenk uit de hemel.

Corona kwam als een geschenk uit de hemel

Als vanzelfsprekend willen Merkel en de westerse leiders de hun verleende bevoegdheden – oorspronkelijk slechts binnen uiterst nauwe grenzen en om een gezondheidscrisis het hoofd te bieden – gebruiken om autoritair beslissingen af te dwingen die veel verder gaan dan Corona en die “zonder alternatief” zijn verklaard. Zonder de pandemie zouden zij daartoe geen enkele mogelijkheid hebben gehad, noch in politiek opzicht, noch wat de aanvaarding door het publiek betreft. Sinds maart vorig jaar, is het zo: de weg is vrij. Zoals bekend, is de bevolking effectief afgeleid.

Men moet goed lezen wat Merkel in haar WEF-toespraak in lijvige, onschuldig klinkende bewoordingen aankondigt: Omdat bedrijven “niet uit zichzelf” bereid zijn om doelstellingen als milieubescherming, CO2-reductie of biodiversiteit te verwezenlijken, moet de staat hen dwingen – door “balustrades” op te stellen. Ook is er een “door CO2-prijsstelling besturing” noodzakelijk. Natuurlijk is er behoefte aan een “multilaterale aanpak” en vooral aan meer vastberadenheid. “Er is niets goeds als je het niet doet”, zei Merkel. Wat een cynische, schaamteloze opmerking, in het licht van een steeds verder gehavende Duitse economie en miljoenen vernietigde bestaansmiddelen!

Natuurlijk speelt voor Merkel de EU een sleutelrol in de toenemende dwang en het overbelasten van de economie met extra belastingen. En nu wordt ook duidelijk dat er uiteindelijk geen enkel verschil is tussen de reddingspakketten van Corona en de “Green Deal” die de EU-Commissie onder leiding van Ursula von der Leyen eind 2019 al heeft geformuleerd: Volgens “Die Welt” onderstreepte de EU-voorzitster in haar WEF-verklaring dat “klimaatbescherming een centrale rol speelt bij het opvangen van de economische gevolgen van de Coronacrisis”: Zowel de zevenjarige EU-begroting van 1,2 biljoen euro als het nieuwe wederopbouwfonds van 750 miljard euro zouden “voor een groot deel worden gebruikt voor investeringen in CO2-reductie”.

Het EU-Bailout Fonds als onderdeel van de “Green Deal”

Dit is dus waar het om gaat (en vanaf het begin om heeft gedraaid): niet om economieën die opzettelijk zijn verwoest door lockdowns en pandemieën weer op de been te helpen, maar om wederopbouw afhankelijk te maken van de uitvoering van klimaatdogma’s. Het is de ultieme samensmelting van Corona met klimaatreconstructiemaatregelen, totdat uiteindelijk de verschillen helemaal niet meer waarneembaar zijn: Of het nu gaat om een pandemie of een klimaatcrisis, de ene noodsituatie wordt ongemerkt overgedragen naar de volgende. En toch hebben die twee natuurlijk helemaal niets met elkaar te maken, klimaatredding en Corona-crisisbeheer; integendeel, beide zijn onredelijk. Toch wordt het ene nu aan ons verkocht als de oplossing voor het andere. Wat een misleiding.

Ook Ursula von der Leyen laat er geen twijfel over bestaan ​​dat Corona vooral de langverwachte kans voor haar is om haar gigantische klimaatprogramma te realiseren: “Dit is de Europese Green Deal, de nieuwe groeistrategie van de EU”. De staatseconomie blijft hardnekkig de kop opsteken, ook op Europees niveau: “In de komende jaren zullen particuliere investeringen in de richting van duurzaamheid worden gestuurd door middel van regelgeving, financiële prikkels en overheidscontracten en investeringen”, en zo verklaarde de Merkel-acoliet enthousiast: “We hebben nu de kans om de manier waarop we leven en zaken doen te veranderen!”

En terwijl de bejaarden in Duitsland als vliegen sterven in de verpleegtehuizen omdat Merkel en von der Leyen op briljante wijze de vaccinvoorziening hebben verknoeid, verheffen beiden zich tot hogere doelen: Voor de bondskanselier is de uitvoering van de “Green Deal” het beslissende doel van de komende maanden, dat “met concrete maatregelen” binnen de EU moet worden ondersteund: “Dit vereist harde beslissingen”. Het vergt nogal wat lef om zulke prioriteiten te stellen.

Thunberg mag weer raaskallen

En omdat de spirituele of zelfs religieuze dimensie van deze nieuwe gekunstelde “uitdagingen” natuurlijk een messiasfiguur nodig heeft, mag Greta Thunberg ook dit jaar niet ontbreken op het WEF. Omwille van Corona is de Zweedse vrouw, die nu meerderjarig is, de laatste tijd nogal stil geweest; maar eindelijk was zij in staat het haar geboden platform te gebruiken om zich bezig te houden met sociopathische opruiing. In plaats van de psychologische behandeling te krijgen die zij dringend nodig heeft, wordt deze schreeuwlelijk opnieuw op het wereldtoneel gehesen, waar Thunberg mag optreden als de luidspreker van een ideologische hysterie zonder enige democratische legitimiteit, zonder enige beroepskwalificatie en zonder enige originaliteit.

“Jullie hebben nu drie decennia van blah, blah, blah gehad”, zegt Thunberg – en daarom roept ook zij op tot een volledige herstructurering: in het “bestaande systeem” kun je “het probleem niet langer oplossen”. Corona als blauwdruk van de eeuwige nood, dit bedwelmende vooruitzicht houdt ook Thunberg in haar greep: politici moeten “de klimaat- en milieunood eindelijk als een noodsituatie behandelen” en “dienovereenkomstig handelen”. Een 18-jarige mentaal gehandicapte die het oor van de wereldleiders krijgt: het is de ultieme perversie van influencisme.

Onthuld: Zo geestesziek is de klimaatgoeroe Greta Thunberg