Israël verliest oorlog in Gaza, geven commandanten toe

Israël is zijn oorlog tegen het Palestijnse verzet in Gaza aan het verliezen, zeggen hoge commandanten tegen The New York Times.

“Na meer dan 100 dagen oorlog heeft de beperkte vooruitgang van Israël in het ontmantelen van Hamas twijfels doen rijzen binnen de legerleiding over de haalbaarheid op korte termijn van het bereiken van de belangrijkste oorlogsdoelen van het land: het uitroeien van Hamas en ook het bevrijden van de Israëlische gijzelaars die nog steeds in Gaza zijn,” meldde de krant zaterdag.

“Israël heeft op dit punt in de oorlog de controle over een kleiner deel van Gaza verworven dan het oorspronkelijk voor ogen had in de strijdplannen vanaf het begin van de invasie, die door The New York Times werden bekeken,” voegde de krant eraan toe.

De Israëlische militaire leiders geven volgens de Times toe dat hun opmars “werd gedwarsboomd door een infrastructuur van Hamas die geraffineerder was dan Israëlische inlichtingenofficieren eerder hadden ingeschat,” schrijft Ali Abunimah.

Het falen op het slagveld heeft de Israëlische bevelhebbers ertoe gebracht “om te concluderen dat de vrijheid van meer dan 100 Israëlische gijzelaars die nog steeds in Gaza zijn alleen kan worden veiliggesteld door diplomatieke in plaats van militaire middelen,” aldus de Times.

Veel van de Israëli’s die nog in Gaza zijn, zijn in feite militair personeel – krijgsgevangenen.

De niet bij naam genoemde Israëlische generaals die met de Times spraken, zijn van mening dat “een langdurige strijd om Hamas volledig te ontmantelen hoogstwaarschijnlijk het leven zou kosten van de Israëlische gijzelaars die in Gaza worden vastgehouden,” aldus de krant.

Het doel van de lekken lijkt het verhogen van de druk op de regering in Tel Aviv onder leiding van Benjamin Netanyahu om de oorlog te beëindigen en te zoeken naar een onderhandelde uitweg uit de hachelijke situatie waarin Israël zich bevindt.

The Times citeert een expert die de analyse van de Israëlische generaals ondersteunt.

“Eigenlijk is het een patstelling,” vertelde Andreas Krieg, docent veiligheidsstudies aan het King’s College in Londen, aan de Times. “Het is geen omgeving waar je gijzelaars kunt bevrijden.”

“Als je de tunnels ingaat en je probeert ze te bevrijden met special forces, of wat dan ook, dan zul je ze doden,” voegde Krieg eraan toe. “Of je doodt ze direct – of indirect, in boobytraps of in een vuurgevecht.”

Die beoordeling wordt onderstreept door de beschuldigingen van Maya Sherman dat het Israëlische leger haar zoon, een soldaat die werd vastgehouden in Gaza, heeft gedood.

Het Israëlische leger beweert dat het vorige week de lichamen van Ron Sherman en een andere Israëlische krijgsgevangene heeft gevonden in een verzetstunnel in Gaza.

Maar Maya Sherman gelooft niet in het officiële verhaal dat de doodsoorzaak van haar zoon niet kon worden vastgesteld en beschuldigt het Israëlische leger ervan hem te hebben vergast.

“Ron is inderdaad vermoord,” zegt ze. “Niet door Hamas, denk meer in de richting van Auschwitz en de douches, maar zonder nazi’s en zonder Hamas. Niet door toevallig vuur, niet door vriendelijk vuur, maar moord met voorbedachten rade: bommen met gifgas,” schreef ze in een Facebookpost.

Verzet behoudt controle

Ondanks drie maanden van Israëlische tapijtbombardementen vanuit de lucht en grondaanvallen, behoudt het Palestijnse verzet zijn commando- en controlecapaciteiten en blijft het Israëlische leger zware verliezen toebrengen.

Hoewel er duidelijke aanwijzingen zijn voor de grote omvang van de Israëlische verliezen, wordt veel verhuld door strikte militaire censuur.

Ondertussen zijn de enige “prestaties” van Israël het doden en verwonden van tienduizenden Palestijnse burgers in Gaza, de gedwongen verplaatsing van miljoenen en de vernietiging van ziekenhuizen, huizen, scholen en andere civiele infrastructuur op grote schaal – met een gruwelijke tol.

Maar systematische aanvallen op zulke zachte burgerdoelen zijn indicatoren van lafheid, onvermogen en genocidale criminele bedoelingen, niet van moed, militaire bekwaamheid of succes.

Het verhaal in de Times is mede geschreven door de Israëlische journalist Ronen Bergman.

In een ander belangrijk verhaal voor de Israëlische krant Yedioth Ahronoth eerder deze maand, onthult Bergman dat het bevel voor de Israëlische strijdkrachten om op 7 oktober op hun eigen burgers te schieten van de hoogste niveaus kwam.

Dat verhaal bevestigt de toenemende berichten dat Israël veel, zo niet de meeste, van zijn eigen mensen doodde op de dag dat Hamas een grootschalige verzetsaanval leidde op Israëlische militaire bases en kolonistenkolonies aan de andere kant van de grens met Gaza.

Splitsingen en verdeeldheid

In de afgelopen weken is de verdeeldheid tussen en onder de militaire en civiele leiders van Israël over het niet bereiken van hun verklaarde doelstellingen in de genocidale oorlog tegen Gaza in de openbaarheid gekomen en wordt breed uitgemeten in de Israëlische media.

De algemene perceptie is dat Netanyahu er alle belang bij heeft om de oorlog zo lang mogelijk te laten duren, koste wat het kost, om zijn eigen politieke overleving veilig te stellen.

Maar het feit dat Israëlische generaals het geschil naar de Times brengen, suggereert dat ze een beroep doen op Israëls beschermheren in Washington om sterker aan hun kant te interveniëren.

Tot nu toe geeft de regering Biden echter een blanco cheque aan de Israëlische genocide.

Netanyahu en andere Israëlische functionarissen die de oorlog koste wat het kost willen voortzetten, zijn als gokkers die alles verloren hebben, maar hopen dat nog een worp met de dobbelstenen de zaken kan doen keren.

In werkelijkheid, hoe langer en dieper de Israëlische strijdkrachten in Gaza blijven, hoe meer tijd en gelegenheid het Palestijnse verzet heeft om verliezen toe te brengen die langzaam maar zeker het Israëlische leger en de bredere samenleving zullen doen bloeden van hun bereidheid en vermogen om door te gaan.

Falen wordt langzaam toegegeven

Het taalgebruik en de toon van het Times-artikel waarin de Israëlische militaire nederlaag wordt gesignaleerd, doen denken aan de indirecte en geleidelijke erkenning van het falen in de door de Amerikanen gesteunde proxyoorlog tegen Rusland in Oekraïne.

Het is de moeite waard om nog eens te kijken hoe dat afliep, omdat de subtiele verschuivingen in taalgebruik in de semi-officiële pers van Amerika vaak veel informatiever zijn over wat er echt aan de hand is dan officiële verklaringen.

Begin vorig jaar waren Amerikaanse functionarissen en media maandenlang enthousiast over een aanstaand Oekraïens tegenoffensief dat door het door Rusland bezette gebied in het zuiden van Oekraïne zou breken en de kust van de Zee van Azov zou bereiken.

Toen het offensief in juni van start ging, presenteerde de Times het als een potentieel “keerpunt in de 15 maanden durende oorlog” en merkte op dat “Amerikaanse functionarissen optimistisch zijn dat Oekraïne genoeg winst zal boeken, hoe klein ook, om de gevechten een succes te noemen.”

En Jake Sullivan, de nationale veiligheidsadviseur van de regering Biden, vertelde CNN dat “we geloven dat dit tegenoffensief Oekraïne in staat zal stellen om strategisch belangrijk gebied terug te veroveren op Rusland”.

In augustus, toen de Oekraïense strijdkrachten nergens kwamen en vreselijke verliezen leden, beschreef de Times hen als “worstelend om door de” Russische linies te breken. Ondertussen gaven Amerikaanse functionarissen hun Oekraïense bondgenoten de schuld voor het niet opvolgen van het militaire advies van Washington.

Rond dezelfde tijd concludeerden Amerikaanse inlichtingendiensten in een “geheime prognose” dat “het Oekraïense tegenoffensief er niet in zal slagen de belangrijke zuidoostelijke stad Melitopol te bereiken,” aldus The Washington Post.

“Analisten zeggen dat de uitdagingen waar Oekraïne voor staat veelzijdig zijn, maar ze zijn het er bijna allemaal over eens dat Rusland de verwachtingen heeft overtroffen als het gaat om zijn vaardigheid in het verdedigen van bezet gebied,” meldde The Post.

“De meest bepalende factor voor hoe dit offensief tot nu toe is verlopen, is de kwaliteit van de Russische verdediging,” zei Rob Lee, een militair analist bij het Foreign Policy Research Institute, een denktank die onder andere de Amerikaanse regering als belangrijke financier heeft.

Begin november noemde de militaire chef van Oekraïne de situatie een “patstelling”, zoals The Times rapporteerde.

Een maand later beweerde The Washington Post dat “bijna zes maanden nadat het tegenoffensief begon, de campagne een oorlog van incrementele winsten is geworden”.

The Times was tegen die tijd bereid om de eufemismen te laten vallen en toe te geven dat het Oekraïense tegenoffensief “mislukt” was.

“De militaire vooruitzichten van Oekraïne zien er somber uit,” meldde de Times eind 2023. “Westerse militaire hulp is niet langer verzekerd op hetzelfde niveau als de afgelopen jaren”, terwijl het tegenoffensief van de zomer “voorbij is, omdat het geen van zijn doelstellingen heeft gehaald.”

Het patroon is dat de erkenning van mislukking langzaam komt, vaak in ambivalente taal die suggereert dat met een beetje meer inspanning, een paar miljard dollar meer en misschien wat geluk, het ongrijpbare succes om de hoek zou kunnen liggen.

Op dezelfde manier heeft de regering van de Verenigde Staten jarenlang tegen het publiek gelogen dat ze de oorlog in Afghanistan aan het winnen was, terwijl ze privé toegaf dat ze aan het verliezen was.

Op een gegeven moment waren Amerikaanse functionarissen ook bereid om de situatie daar te beschrijven als een “patstelling” – opnieuw een acceptabelere term dan een regelrechte erkenning van mislukking en nederlaag.

In dit geval lijkt The New York Times, een trouwe supporter en betrouwbare spreekbuis voor Israël, te geloven dat het voor de zionistische staat het beste is om eerder vroeger dan later toe te geven dat het mislukt is.

“Het is een onwinbare oorlog,” citeert de krant Andreas Krieg van het King’s College.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

De goden keren zich tegen het uitverkoren volk – Mammon tegen Israël, Mars tegen het Pentagon

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: