Is de regering de nieuwe God? – De religie van het totalitarisme

“De staat neemt de plaats in van God… de socialistische dictaturen zijn religies en staatsslavernij is een vorm van aanbidding.” ∼ Carl Jung, Het onontdekte zelf

Sinds het ontstaan van het totalitarisme in de 20e eeuw is er veel geschreven over deze vorm van heerschappij en miljoenen hebben George Orwell’s weergave ervan gelezen in de klassieke roman 1984. Maar wat vaak over het hoofd wordt gezien is dat totalitarisme meer is dan alleen een politiek systeem, het is een fanatieke religie, en deze religie verspreidt zich over de hele wereld met een woestheid die sinds het midden van de 20e eeuw niet meer is vertoond, schrijft Academyofideas.com.

Kort nadat hij nazi-Duitsland ontvluchtte, schreef de politicoloog Waldemar Gurian het volgende:

Totalitarisme heeft veel kenmerken gemeen met georganiseerde religies. Het christendom en de islam zijn bijvoorbeeld gebouwd op het geloof in een toekomstig gouden tijdperk dat zal worden ingeluid met de tweede komst van Christus. Totalitaire bewegingen delen een soortgelijk idee – maar in plaats van een god of profeet die de wereld transformeert, zijn totalitaire bewegingen gebouwd op het geloof dat de mensheid de wereld kan herscheppen en een nieuw gouden tijdperk kan opbouwen onder leiding van de almachtige en alles controlerende staat.

Dit geloof dat het mogelijk is voor een gecentraliseerde, almachtige Staat om de samenleving radicaal ten goede te veranderen is de reden waarom Hannah Arendt schreef dat:

In de totalitaire bewegingen van het verleden werd deze gouden eeuw voorgesteld als een tijd van raszuiverheid, of een communistische utopie van gelijkheid, efficiëntie en welvaart voor iedereen. Vandaag de dag is deze totalitaire “gouden eeuw” er een waarin de mensheid in harmonie met moeder aarde leeft, of in zijn meer extreme vorm, een tijdperk waarin de mens samensmelt met de machine en de biologische beperkingen van ziekte en dood overstijgt. Het behoeft geen betoog dat totalitaire utopieën nooit werkelijkheid worden, want zoals Karl Popper waarschuwde:

Deze utopische visioenen slagen er echter wel in het religieuze enthousiasme van de massa’s te stimuleren en totalitairen gebruiken deze visioenen om de bevolking ervan te overtuigen dat het utopische doel alle middelen heiligt – of het nu gaat om massabewaking, censuur, wijdverspreide onderdrukking, massa-gevangenneming, of zelfs de uitroeiing van groepen mensen. Of zoals Barry Goldwater uitlegt:

In de totalitaire religie zijn er de uitverkorenen en de zondaars. De uitverkorenen geloven naïef in de mogelijkheid van een paradijselijke toekomst en in het vermogen van de staat om het middel te zijn om deze transformatie te bewerkstelligen. Zij zijn de vromen die de bevelen van de staat met onvoorwaardelijke gehoorzaamheid opvolgen. De zondaars zijn de ongelovigen. Zij zijn de ketters die in de weg staan van het zogenaamde “grotere goed” en die de voortgang van de geschiedenis verhinderen. Om een analogie te gebruiken van de Poolse filosoof Zygmunt Bauman: de totalitairen zien de aarde als een tuin die zij moeten cultiveren, en de zondaars als het onkruid dat moet worden uitgeroeid om de volledige bloei van de totalitaire utopie tot stand te brengen:

Maar het verwijderen van het onkruid is slechts één onderdeel van de totalitaire religieuze beweging; de resterende burgers moeten worden omgevormd tot totalitaire ware gelovigen die innerlijk instemmen met een leven van strikte conformiteit en gehoorzaamheid aan het gezag. Want in het totalitarisme is alleen uiterlijk vertoon van gehoorzaamheid niet genoeg. Zoals alle fanatieke religies trachten totalitaire bewegingen de diepste gedachten van hun volgelingen te beheersen. Verwijzend naar Mussolini’s fascistische dictatuur in Italië, legde Giovanni Amendola uit:

Bij het nastreven van deze totalitaire religieuze transformatie worden verschillende bekeringsmethoden gebruikt. Twee daarvan zijn demagogie en pedagogie, waarbij de eerste bestaat uit het verspreiden van staatspropaganda via kunst, literatuur, muziek, toneelstukken en festivals, en de tweede uit het ideologisch indoctrineren van de jeugd via verplicht onderwijs.

De strategie van “terreur en liefde” is een andere techniek die wordt gebruikt om de massa’s te bekeren tot de totalitaire religie. Burgers worden onderworpen aan terreur via voortdurende oorlogen, voortdurende angstzaaierij, valse vlaggen, en de altijd aanwezige dreiging van verlies van middelen van bestaan, eigendom, gevangenschap of de dood. Toch worden deze uitingen van terreur afgewisseld met uitingen van liefde; er worden ceremoniële rituelen gehouden om de goede wil van de leiders te eren en voortdurende propaganda verzekert de burgers ervan dat het regime om hen geeft en er alles aan doet om hen te behoeden voor de gevaren van de wereld. Alexandra Stein legt in haar boek Terreur, Liefde en Hersenspoeling uit:

Deze afwisseling van terreur en liefde veroorzaakt vrij zwevende angst, verwarring en creëert een traumatische band tussen de burger en de Staat, een band die aan de basis ligt van alle sektes. Stein legt verder uit:

Voortdurende angstzaaierij in combinatie met beloften dat naleving van het regime de burgers verlossing zal brengen, creëert ware gelovigen die zullen doen wat het regime beveelt, zelfs als deze bevelen vereisen dat ze vrienden en familie verstoten, economisch geruïneerd worden, tijd in de gevangenis doorbrengen of zelfs een vroege dood tegemoet gaan. Een voorbeeld: Nikolai Vilenchik, een man die trouw was aan het Sovjet-regime, werd gedwongen 17 jaar door te brengen in de goelags voor dwangarbeid voor een misdaad die hij niet had begaan. Na zijn vrijlating veroordeelde hij het Stalinistische regime niet, maar verklaarde:

Andere verslagen vertellen over politieke functionarissen en aanhangers van de partij die “Lang Leve Stalin!” riepen toen ze naar buiten werden gebracht om te worden doodgeschoten door de geheime politie van de Sovjet-Unie. Als verder bewijs voor de massale religieuze bekering die onder het totalitarisme plaatsvindt, verklaarde Hannah Arendt:

Totalitarisme is een religie die nooit bereikt wat zij belooft. Het creëert een hel op aarde waarin velen worden geofferd aan de god van de staat, maar niemand wordt bevrijd in de mooie nieuwe wereld die hen is beloofd. Hoe meer macht aan de staat wordt verleend, hoe corrupter de individuen worden die het staatsapparaat bedienen en hoe meer de wereld afglijdt naar chaos. Totalitarisme moet ten koste van alles worden vermeden, maar helaas beleeft deze godsdienst een moderne opleving. Politici en anderen in posities van wereldmacht spreken luidkeels over hun verlangen om de wereld opnieuw te maken, te herbouwen of in te richten en van de massa wordt verwacht dat zij gehoorzamen en houden van de nieuwe maatschappij die hen wordt opgedrongen. Als gehoorzaamheid niet vrijwillig is, dan wordt er met alarmerende regelmaat geweld gebruikt.

In deze tijden van tirannie staan we voor een keuze: de valse goden van de staat accepteren en de totalitairen ons laten leiden naar wat Aleksandr Solzjenitsyn het “land van gesmoorde mogelijkheden” noemt, of ons verzetten.

In het midden van de 20e eeuw zag Carl Jung hoe de religie van het totalitarisme Europa overspoelde, en zijn woorden dienen als een oproep tot actie voor allen die de gevaren zien waarvoor wij staan:

Wat zijn enkele tactieken die we kunnen gebruiken om dit kwaad tegen te gaan? We kunnen stoppen onze kinderen te laten indoctrineren met totalitaire ideeën. We kunnen mensen die blindelings de immorele bevelen van de staat opvolgen, verstoten – want verstoting is een van de krachtigste middelen om sociale invloed uit te oefenen. We kunnen de zogenaamde “priesterlijke” klasse van politici en bureaucraten bespotten en belachelijk maken en wijzen op hun hypocrisie en de absurditeit van hun propaganda en leugens. We kunnen technologie, kunst, memes, video’s, boeken, merchandise of muziek creëren en ondersteunen die informeert, inspireert en de boodschap van vrijheid verspreidt. Of we kunnen helpen bij het opbouwen van en deelnemen aan de “contra-economie”, die bestaat uit alle vrijwillige uitwisseling die plaatsvindt buiten de controlerende ogen van de totalitaire staat. Eenvoudig gezegd, we kunnen ernaar streven zo vrij mogelijk te leven in het besef dat we weliswaar niet in ons eentje de wereld kunnen bevrijden, maar dat onze eigen persoonlijke bevrijding rimpelingen in de samenleving teweegbrengt en een krachtig voorbeeld voor anderen is.

Bij het maken van de keuze of we de opkomst van de totalitaire religie willen helpen weerstaan, moeten we inzien dat de keuze niet is tussen gehoorzamen en een gemakkelijk leven leiden versus weerstand bieden en onnodige ontberingen uitlokken. Toegeven aan het totalitarisme is de meest riskante keuze, omdat hij gebaseerd is op de naïeve hoop dat het deze keer anders zal zijn, dat de macht politici en staatsambtenaren deze keer niet zal corrumperen, dat het totalitaire monster deze keer zijn kinderen niet zal verslinden en een door mensen gemaakte hel op aarde zal creëren. Maar zoals Solzjenitsyn waarschuwde:

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

De Grote Nieuwe Normaal Zuivering

Volg Frontnieuws op Telegram