De nieuwste publicatie van het WEF “The Great Narrative” met zijn fixatie op “nepnieuws” is evenzeer een schuldbekentenis als een erkenning van het falen.

Er gebeurt iets grappigs wanneer de bedrijfscultuur niet meer te onderscheiden is van de regeringscultuur. Gecorporeerde regeringen bevorderen en verlenen gezag aan die “ambitieuze” personen die het best resultaten kunnen oververkopen en beloven. Denk maar aan weinig indrukwekkende benoemden als Trudeau, Ardern, Johnson, en Morrison, schrijft Joaquin Flores.

Op het eerste gezicht doet het er niet echt toe dat deze doelstellingen onhaalbaar zijn. Maar het doet er wel toe, want daaruit kunnen wij dit axioma kristalliseren: hoe onmogelijker de droom, hoe meer hij het soort mensen als Ardern, et al. promoot.

Aangezien elke stijging van de werkloosheid met één procent gedurende een jaar zo’n zesendertigduizend “sterfgevallen van wanhoop” veroorzaakt, een algemeen bekend en gepubliceerd feit, zou het sluiten van de economieën enkele jaren geleden miljoenen van zulke sterfgevallen veroorzaken, toen de aanvankelijke werkloosheidscijfers alleen al in de V.S. volgens Pew Research tot bijna 15% stegen.

Ambitieuze leiders die heulden met het IMF/WEF waren hiermee aan boord, terwijl zij heel goed wisten wat de gevolgen zouden zijn. Het was de tegenwerking van populaire “populistische” krachten die dit al vroeg verhinderde, en in de V.S. kan men er sterk voor pleiten dat het Witte Huis zelf destijds aan de kant van deze populistische krachten stond, omdat het opriep tot een openstelling van de economie van de V.S. en openlijk ruzie maakte met gouverneurs van Democratische staten.

Maar de gretige misleiders in dienst van het IMF, van hun kant, zouden nooit enig succes benaderen zonder een heel cultureel substraat. Narratieven zijn een soort zachte macht, en zoals alle vormen van macht, kunnen verhalen maar tot op zekere hoogte gaan. Wij zijn er nu getuige van hoe ver zij kunnen gaan.

Narratieven zijn slechts “verhalen in ons hoofd”. Maar als die gedeeld worden met bredere gemeenschappen, echte of virtuele/digitale, dan worden zij versterkt en worden zij deel van de werkelijkheid.

Het WEF en het IMF waarvoor het werkt, hebben een groots plan voor de toekomst – waarvan de technocratische doelstellingen inmiddels wel duidelijk zijn. Het WEF begint met deze doelstellingen als een vaststaand feit, en de enige vragen waarop zij dus een antwoord wilden, waren “Wie zal het uitvoeren?”, en “Hoe zal het gedaan worden?

Of het al dan niet gedaan kan worden (laat staan, “gedaan zou moeten worden”) is geen vraag die hen interesseert. Het is een non-starter, want deze dingen moeten gewoon gedaan worden.

Maar dit is toch een positief teken, niet? De bedrijfscultuur van te veel verkopen en te veel beloven aan investeerders en aandeelhouders werkt in het belang van het publiek, in zoverre dat deze catastrofaal dystopische doelstellingen veel minder stabiel of realiseerbaar zijn dan geadverteerd.

Met andere woorden, het publiek heeft zich verzet tegen illegale wetgeving en het narratief verbrijzeld dat die wetgeving rechtvaardigt, en dus dreigt het resetisme zelf te mislukken.

Dit heeft geleid tot de organische ontwikkeling van een tegen-narratief, een dat in de getroffen samenlevingen op steeds meer lagen weerklank vindt. De grote tech-oligarchen hebben hun aandeel geleverd in de pogingen om dit tegen-narratief te controleren, te bestraffen en tot zwijgen te brengen.

De elites zijn in een vicieuze cirkel terechtgekomen, want het populistische tegen-narratief wordt ten dele door diezelfde censuur en repressie bewezen. Hoe meer zij pushen, hoe zwakker zij worden.

Toch wordt dat punt zo zeer begrepen door Sorosiaanse Kleurenrevolutionaire social ingenieurs, planners, organisatoren, dat men er wat meer argwaan tegen zou kunnen koesteren. Het is inderdaad een axioma van Gene Sharp boeken als From Democracy to Dictatorship – A Conceptual Framework for Liberation (2012)en een van de belangrijkste punten om te maken bij het volksorganiseren tegen “regimes”.

Telkens als het “regime” probeert een of andere “krachtshow” op te voeren, krijgt het tegen-narratief de overhand, omdat het massapubliek begrijpt dat “krachtshows” voortkomen uit crises van kracht en werkelijke zwakte.

  Soros, Schwab en Gates zijn een "onheilige drie-eenheid" die ons dystopische verleden, heden en toekomst heeft ontworpen

Vrijheid komt, net als liefde, voort uit plaatsen van kracht. Dictatuur komt, net als angst, voort uit een plaats van controleverlies. En macht is als water, hoe meer je je eraan vastgrijpt, hoe sneller je het verliest.

De absolute paniek is voelbaar.

De meerderheid van de mensen vertrouwt hun elites minder

Een van de dingen die het WEF doet door zich op te werpen als een soort onafhankelijke waakhond die kritiek heeft op een roofzuchtige globalistische oligarchie, terwijl het in feite bij hen in dienst is, is aantonen dat het “afstemt” op hoe het grote publiek denkt en voelt.

Dit is bedoeld om “vermoeide”, “gedateerde”, en “traag te veranderen” grondwettelijke instellingen te ondermijnen.

Technocraten bedoelen te laten zien dat zij door een eenvoudige analyse van de gegevens van de internetgebruikers – hun hoop, dromen, neigingen, politieke standpunten en vooroordelen – tot top-down oplossingen kunnen komen die op de een of andere manier de gegevens van de gebruikers weerspiegelen.

Vervolgens kunnen zij via noodwetten deze oplossingen in de wet, of in de praktijk, vastleggen. Zoveel van het werkelijke leven speelt zich in de privésfeer af, dat eenvoudige samenspanning en overeenstemming tussen bedrijfsleiders over ordehandhaving al voldoende is om de plaats van regering en wet in te nemen. Verkiezingen zijn een omslachtig ding uit het verleden, en – zo redeneren zij – kunnen afgeschaft worden.

Als managersklasse laten zij hier de heersende klasse zien dat, omdat zij het “volk” zo goed begrijpen, zij in staat zijn een hele reeks sociale wetenschappen te gebruiken om het gewenste resultaat te bereiken, dat zij te veel beloofd en te veel verkocht hebben.

Op het WEF-forum van 11 november 2021 in Dubai, “The Great Narrative Meeting”, dat gehouden werd in samenwerking tussen de regering van de VAE en het World Economic Forum, en dat samenviel met de aankondiging van het nieuwe boek van Schwab en Malleret, The Great Narrative, (gepubliceerd op 28 december 2021), werd door panellid Ngaire Woods, hoogleraar mondiale economische governance aan de universiteit van Oxford, onthuld dat de mondiale elites elkaar nu meer vertrouwen dan ooit tevoren, maar dat de mensen over wie zij heersen – respectievelijk natie per natie – veel minder vertrouwen hebben in hun eigen heersers.

Woods zei verder dat een van de hinderpalen voor de regeringen om de komende jaren hun Covid-beperkingen en klimaatmaatregelen te implementeren, is dat “de meerderheid van de mensen hun elites minder vertrouwt”.

Ngaire Woods, hoogleraar mondiaal economisch bestuur aan de universiteit van Oxford

“In Davos een paar jaar geleden bleek uit [enquêtes] dat het goede nieuws is dat de elite in de hele wereld elkaar steeds meer vertrouwt,” … “Dus we kunnen samenkomen en samen mooie dingen ontwerpen en doen.

“Het slechte nieuws is dat in elk land waar ze peilingen hielden, de meerderheid van de mensen hun elite minder vertrouwde. Wij kunnen dus wel leiden, maar als de mensen niet volgen, komen wij niet waar wij heen willen.”

De nieuwe uitgave van het WEF, The Great Narrative, met zijn fixatie op nepnieuws, is evenzeer een schuldbekentenis als een erkenning van mislukking.

De snelheid, de omvang en de reikwijdte van de bewapening van Covid-19 om een politiestaat in de Westerse democratieën overeind te houden, was een demoraliserende psychologische operatie, een daad van politieke oorlogsvoering, niet van natie tegen natie, maar van elites tegen de massa’s.

Dit was een blitzkrieg in de informatieoorlog. Maar zonder een beslissende vernichtungsschlacht (vernietigingsslag) lieten zij alleen hun eigen aanvalslinie achter, die doorzeefd was met gaten en problemen met de aanvoerlijnen. Niets kan zo’n gebrek aan echte paraatheid verbergen als zulk vertoon van wantrouwen. Natuurlijk leken zowel hun vermogen om te slagen als hun narratief plausibel genoeg toen zij hun aanval inzetten.

  Gerenommeerd viroloog Sucharit Bhakdi waarschuwt tegen een inderhaast gecreëerd gen-wijzigend vaccin tegen het Coronavirus (Nederlands vertaald)

Nu worden deze gaten en problemen met de aanvoerlijn “Nepnieuws” genoemd, en dit omlijst het hoofddoel van The Great Narrative en is de echte wortel van alle problemen die weliswaar in de inleiding besproken worden (pg 12-19).

De rest van de denkende wereld begrijpt onmiddellijk wat dit betekent: het WEF roept op tot verdere censuur en onderdrukking van alle alternatieve verhalen.

En toch roept het overhaaste tempo van de door Covid-19 ingevoerde Great Reset, en de manier waarop een aanzienlijk deel van de bevolking die heeft kunnen ontmaskeren, verwerpen, en zich er met enig succes tegen heeft kunnen organiseren, ook vragen op.

Was de Great Reset overhaast?

Welke gebeurtenissen dwongen de elites om dit nu te laten gebeuren, in plaats van later?

Welke voorwaarden zouden rijper geweest zijn, en waarom werden die voorwaarden niet op voorhand bevorderd?

Zoals wij dit tot nu toe in ons werk over dit onderwerp ontwikkeld hebben, lijkt het er inderdaad op dat de Great Reset met een ontoereikende basis is begonnen, en wel om redenen die de zwakte van het plan blootleggen. Dit lijkt een aanzienlijke ruimte te laten voor de mogelijkheid dat er nu een opmerkelijke splitsing binnen de plutocratie bestaat. Dit kan begrepen worden door de toekomstige mogelijke uitkomsten te bekijken in termen van het evenwicht van de klassendynamiek: miljardairs zijn zelf gelaagd.

Deze gelaagdheid en dit conflict tussen elites is van doorslaggevend belang om het huidige evenwicht van de krachten te begrijpen.

Ongeacht hun politieke oriëntatie is de voornaamste fout die gemaakt wordt door burger-activisten die zich tegen het Resetisme verzetten, dat zij hun toevlucht nemen tot een standaard vulgair links standpunt bij hun interpretatie van de beweegredenen van de elite.

De fout bestaat er hier in, klasse solidariteit op de bezittende klasse te projecteren. Deze fout is gemakkelijk te maken om een aantal redenen, en vooral omdat de bezittende klasse inderdaad achter veel, zo niet achter de meeste opwaartse herverdelingsregelingen staat waarvan zij allen profiteren. Maar deze zetten hebben de neiging de werkelijke verdeeldheid die onder hen bestaat te verbergen of te verdraaien.

Er zijn tekenen dat hun gambiet aan het wankelen is, en die ontwikkelingen zijn voorspeld in ons vorige werk over dit onderwerp The Globalist Dilemma: How to Implement a 4th Industrial Revolution Without Losing Power.

Hun plannen zijn vooral te veel in de publiciteit gekomen, om redenen die waarschijnlijk onvermijdelijk waren, gezien het aantal regeringen, NGO’s en organisaties dat nodig is om ze uit te voeren. Ondanks hun gebruik van eufemismen en de taal van mensenrechten en economische ontwikkeling, konden die delen van het bezorgde publiek, met inbegrip van de elites van lagere orde, allemaal zien wat er werkelijk aan de hand was.

Kortom, de verdraagzaamheid van het publiek werd verkeerd begrepen en daardoor werd het vermogen van het publiek om een tegenoffensief te voeren mogelijk onderschat. Of omgekeerd – en ook dit past in het plaatje – werd de positie van het publiek om in het algemeen belang te handelen wel nauwkeurig begrepen, maar moest het plan toch doorgaan.

Beide misrekeningen zouden op zichzelf niet de ondergang betekenen van de georkestreerde Reset-agenda.

Het tempo, de omvang en het soort van opwaartse herverdeling van kapitaal is een sterke indicator van waar de Great Reset-agenda staat. Maar deze bewegen zich op een complexe, niet-lineaire manier. En bovendien, waar wij de veranderingen in concrete zin mee kunnen vergelijken, zijn de veranderingen in een voorafgaande soortgelijke periode. Door die matrix alleen al kunnen wij zeggen dat er enig “succes” is geboekt met de Great Reset-regeling.

Maar als wij dit vergelijken met wat werkelijk de bedoeling was, wat had kunnen zijn als het uitgevoerd was zoals men het kennelijk ontworpen had, dan geeft dat een heel ander beeld.

  Robert F. Kennedy Jr. stelt zich kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap

Een Great Reset in Crisis – Een mislukking om instemming te fabriceren

Het Non Profit Industrial Complex werd niet ingezet om de Grote Reset te soft-verkopen vóór de aankondiging ervan. In plaats daarvan kwam het ineens, uit het niets. En om die redenen werd het onhandig gekoppeld aan hun werk tot nu toe (op het gebied van klimaatverandering en armoedebestrijding).

Plotseling leek het alsof er een decennium of zo aan propaganda ontbrak om deze punten te verbinden, tussen klimaatverandering, armoede enerzijds, en neuro-implantatie en het opsporen en volgen van de bevolking, anderzijds. Dat komt omdat er een decennium ontbrak.

Men had geleidelijk steun voor de Great Reset kunnen opbouwen, door instemming te fabriceren, (door deze ideeën op te bouwen via de academische wereld en de pers, in de populaire cultuur en in de media).

Het feit dat dit niet gebeurd is, stelt ons voor een tegenstrijdige reeks postulaten. De directe en brutale “eerlijkheid” van de reset, waarbij het medium de boodschap is (“doe het omdat wij het zeggen!”) maakt het gemakkelijker te bestrijden. Tegelijkertijd roept het ernstige vragen op over de timing en de methode ervan.

Alles bij elkaar genomen is het uitbrengen van The Great Narrative dan ook des te boeiender. Dit fungeert veel als een vervolg op Covid-19: The Great Reset, dat zelf de rol van verhalend onderricht vervulde. Het is evenzeer bestemd voor universiteitsstudenten als voor pr-bureaus en politici, en bij het lezen ervan ontdekt men alle fouten en verhaalpunten die er niet in geslaagd zijn nuttig te zijn, verband te houden met werkelijke gebeurtenissen, enzovoort.

Er is zo’n discrepantie tussen het narratief en de voorspelde gebeurtenissen in The Great Reset, en wat er werkelijk gebeurd is, dat wij des te beter kunnen begrijpen waarom The Great Narrative zo haastig geschreven en uitgebracht moest worden.

Het zal dan ook een belangrijke onderzoekstaak zijn om de verschillen tussen deze twee teksten te vergelijken.

Sinds de afsluiting van WO II hebben de westerse elites gekozen voor een koers van historische ontwikkeling op de grondslag van “geleidelijke hervormingen en veranderingen”. Dit, in tegenstelling tot het radicalisme en de snelle veranderingen die men in de eerste vijftig jaar van de 20e eeuw zag.

Veel van de veranderingen in de geopolitiek van de wereld en Europa die de architecten van het Derde Rijk voor ogen hadden, worden vandaag door de westerse elites doorgevoerd, maar deze veranderingen worden geleidelijk en traag doorgevoerd over een periode van zeven decennia in plaats van zeven jaar.

Daardoor kunnen de zorgen worden aangepakt en kan de samenhang in en tussen de elites worden opgebouwd. Het snelle tempo van de veranderingen in de eerste helft van de 20e eeuw gaf aanleiding tot bezorgdheid, en veroorzaakte verdeeldheid tussen de westerse elites, en lokte een “histamine”-reactie uit bij de betrokken bevolkingen.

Wanneer de bevolkingen de social media gebruiken om openlijk de gaten in het mainstream-narratief te bespreken, worden hun commentaren en berichten “nepnieuws” genoemd. Factcheckers zeggen dat het  zo is, ook al bleek uit een recente rechtszaak tegen Facebook via FB’s repliek dat Zuckerberg de standpunten van de factcheckers slechts als meningen beschouwt. “Facebook Quietly Admits Its Third-Party ‘Fact-Checks’ Are ‘Opinions’” (“Facebook geeft stilletjes toe dat zijn Third-Party “Fact-Checks” “opinies” zijn”)

De noodzaak om openlijk te spreken over “narratieven” en het bestrijden van nepnieuws, zoals het WEF doet, is zelf een teken van de tijd en een teken van hun eigen zwakte. Het Resestistisch narratief brokkelt af, en bij gebrek aan steun van het volk nemen zij hun toevlucht tot een wankele repressie.


Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

Zonder vaccinatie en hersenchip een tweederangs mens



Volg Frontnieuws op Telegram

Vorig artikelNord Stream terwijl Poetin Donbass een reddingslijn toewerpt
Volgend artikelCNN: Enorme Explosie boven Kiev was Russen die Oekraïense Luchtmacht Su-27 neerschoten (Video)
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

3 REACTIES

  1. Politiek = verdienmodellen verzinnen.
    De zgn elite wil dat ook.(verdienmodel:
    Kost wat het kost willen ze geld in wat voor vorm dan ook.

    Poen, om het ordinair uit te drukken.

    Rond dat item word van alles verzonnen om winst te genereren.
    Hoe meer geld een individu heeft, hoe meer hij wil.
    Daarmee krijgt men macht.

    Klaus zijn boeken, zitten vol gaten.
    Eenieder die die boeken als leidraad ge ruikt, zal bedrogen uitkomen.
    Tenzij de gebruiker oplossingen vind om die gaten te dichten, wat een utopie is.

    Maar het eindspel is verre.

    M. i.z hoort Oekraïne tot dit spel.

    Build back is het gevolg van deze “oorlog”.

    We zijn er nog lang niet.
    De zgn elite weten heel goed als hun belangen op het spel komen te staan in het great reset narratief, dat ze elkaar laten vallen.

    Adviesbureau WEF denkt het plot goed te hebben verkocht, maar bewijst door het vrijgeven van hun mening het tegenovergestelde.

    Het enige wat ze tentoonspreiden is neo-nazie ideologie.
    Pure dwang.

    Natuurlijk val je dan door de mand.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in