Het kan mij geen reet schelen wat anderen denken; dit is een teken van respect

“Het interesseert me niet wat u of uw kinderen denken, noch wat jullie wel of niet willen geloven. Houdt u zich vooral vast aan de mainstream media,” was vandaag nog mijn antwoord op een zoveelste mailbericht met beschuldigingen en de vraag wie zich achter Frontnieuws schuilhoudt.

“Het interesseert me niet wat u denkt, noch wat u wel of niet wilt geloven”, is zo’n beetje mijn standaardantwoord op iedereen die zich de moeite getroost om mijn mailbox te spammen met gezeur, verwijten of ongeloof. En als op commando komt er dan geheid een blafbrief terug met gekanker. En ja, ook dat interesseert me niet. Zoals het in de volksmond gaat, het zal me aan mijn reet roesten. Daarom aangenaam verrast toen ik een stukje tegenkwam van de bij “rechts” populaire schrijver Gary D. Barnett, die er blijkbaar hetzelfde overdenkt als ik en beter kan omschrijven waarom het me geen reet kan schelen wat anderen denken, komt ie:

“Het kan me geen moer schelen wat andere mensen denken. Het is geheel hun eigen zaak. Ik schrijf niet voor andere mensen.” ~ Harold Pinter, Mel Gussow (1996). “Conversations with Pinter”, p.20, Grove Press

Nu wij elkaar begrijpen, is het tijd om de lucht te klaren over een paar zaken. Als mijn opmerkingen hier onaangenaam lijken, of u op een of andere manier beledigen, bedenk dan dat het mij geen moer kan schelen. Ik bedoel dit niet oneerbiedig, maar uw gedachten zijn de uwe, en de mijne zijn de mijne. Ik heb geen tijd om me druk te maken over wat anderen van mij denken, wat ik geloof, wat ik weet, of wat ik schrijf. Als ik mijn dagen zou doorbrengen met mij handenwringend over zulke onzin, zou mijn hele leven alleen maar bestaan uit zorgen maken over dingen waaraan ik niets kan veranderen; niet dat ik dat zou doen. Het is niet dat ik geen nieuwsgierigheid, medelijden of zelfs instemming heb met sommige gedachten en ideeën van anderen, het is gewoon dat het niet uitmaakt wat u of ik denken over elkaars meningen, alleen dat wij eerlijk zijn tegenover onszelf. Met dat gezegd hebbende, zal ik enkele van mijn standpunten uiteenzetten, opdat er geen misverstand en geen twijfel over bestaat waar ik sta.

Ten eerste ben ik een anarchist, puur en simpel, wat betekent dat ik niet conservatief of “liberaal” ben, (een verkeerd gebruikt woord) niet rechts of links, Republikein of Democraat, of Libertariër wat dat betreft. Voor degenen die niet in staat zijn de juiste taal te begrijpen, of die niet bereid zijn de vijf minuten onderzoek te doen die nodig zijn om de werkelijke betekenis van woorden te begrijpen, zal ik het uitleggen. Anarchie, uit de Griekse, Franse en Latijnse wortels van onze taal, betekent in wezen: “zonder heersers of zonder heerschappij,” meer niet. Met andere woorden, het betekent geen geloof in regering, of in de ene of de andere groep die over een andere heerst. Het betekent niet totale chaos, rellen, vernieling van eigendommen, geweld, wetteloosheid, of andere dergelijke verbasterde betekenissen die ten onrechte door politieke propagandisten worden toegeschreven en door de onwetende bevolkingsgroepen van vandaag worden aanvaard.

Daarom geloof ik ook in totale non-agressie, of geen gebruik van geweld tegen een ander zonder legitieme reden. Oorzaak betekent niet dat de staat oorlog voert tegen zijn eigen land of tegen andere landen, het betekent de daadwerkelijke verdediging van zichzelf en familie in aanwezigheid van actieve of fysieke dreiging, of de bedoeling om schade toe te brengen aan persoon of eigendom, of inbreuk op de vrijheid. Zelfverdediging heeft naar mijn mening geen grenzen, behalve dat zodra de dreiging is onderdrukt; alle geweld moet ophouden. Sommigen, zoals de grote Murray Rothbard, hebben het idee van “non-agressie” in werkelijkheid begrepen, maar velen nemen de term te letterlijk en simplistisch, meestal in een poging om de essentie van het axioma zelf te vernietigen. Zij willen naar alternatieve methoden en uitzonderingen zoeken om zo het heel natuurlijke idee van niet-agressie te vernietigen. Dit is een grove tegenstrijdigheid. Alles komt neer op het individu, niet op het belachelijke collectieve “algemeen welzijn,” en daarom zijn degenen die het niet eens zijn met non-agressie altijd politiek gemotiveerd.

Het spreekt dus vanzelf, dat ik oorlog verafschuw, alle oorlog. Oorlog is brute en moorddadige agressie door natie-staten. Als men dit land beschouwt, dat de “Verenigde” Staten van Amerika heet, dan heeft het altijd agressie en oorlog geïnitieerd en eraan deelgenomen; minstens 94% van zijn bestaan. Het doet er niet toe welke oorlog men beschouwt, of het nu de gruwelijke oorlog tegen de Amerikaanse Indianen is, de oorlog van Noordelijke agressie die de “Burgeroorlog” genoemd wordt, de Eerste Wereldoorlog, de Tweede Wereldoorlog, de oorlog in Vietnam, de oorlog in het Midden-Oosten of de zogenaamde oorlog tegen terreur, of welke andere oorlog of conflict dan ook, doelbewust gefabriceerd en vervolgd door de heersende klassen. Oorlog is gewoon een instrument dat door de staat gebruikt wordt om door diefstal geld en bezit te verwerven, om geopolitieke agenda’s vooruit te helpen, om macht en controle te krijgen over niet alleen de voorgewende “vijand”, maar in de meeste gevallen ook over de eigen bevolking, om de vrijheid van het individu uit te roeien, en om bevolkingsgroepen uit te roeien. Er bestaat niet zoiets als een goede oorlog.

Dit betekent dat de handhavingsarmen van de regering, of het nu de staatspolitie of de federale politie is, de staats- en federale rechtbanken, het hele leger, de FBI, de CIA, de NSA, de IRS, en alle andere bureaucratieën die door de handhavingsdiensten van de regering opgebouwd en in stand gehouden worden, over het algemeen van nature afschuwelijk zijn. Zij zijn gewoon de luitenants en handlangers van de politieke en criminele maffia die de regering van de V.S. is. Hun opdracht is er niet een van rechtvaardigheid, bescherming, barmhartigheid, of medeleven, het is er een van bruut geweld, bedoeld om te werken op bevel van de heersende klasse. Als geheel zijn zij zeer corrupt, gevaarlijk, en in de meeste gevallen slecht. Het idee alleen al dat individuele verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid voor gruwelijke daden, begaan door hen die bevelen van bovenaf aannemen, afwezig of niet evident is, is een anathema voor elke morele of ethische samenleving.

In het licht van wat ik eerder gezegd heb, is het mijns inziens belangrijk om mijn opvattingen over de grondwet van de V.S. te bespreken. Het zou meteen duidelijk moeten zijn dat elk stuk papier (perkament) dat door politici is opgesteld en “de wet van het land” wordt genoemd, eerst fel gewantrouwd moet worden voordat het grondig wordt onderzocht. Gezien dit bijzondere document, dat door de meesten vereerd wordt, en door velen zelfs als door God geleid heilig gehouden wordt, is een beetje achtergrond nodig. “Onze” aanvankelijke grondwet, die allesbehalve volmaakt was, waren “De Artikelen der Confederatie.” Deze artikelen stonden geen president toe, geen macht voor de federale regering om enige staat of burger rechtstreeks te belasten, geen federale controle over de handel, geen totale macht over het geld, want de staten behielden de meeste bevoegdheden, waarbij het Congres gewoon de laatste arbiter was. Op papier althans, beperkten deze artikelen de nationale (federale) regering wel degelijk. De huidige grondwet heeft die premisse echter volledig vernietigd, want alle beperkingen van de federale macht zijn met de nieuwe grondwet verdwenen.

Zoals ik bij vele gelegenheden heb verklaard:

“Kan iemand zich vandaag de dag nog voorstellen dat een paar politici op eigen houtje en in het geheim, Democraten of Republikeinen, of een combinatie van die twee, de regering reorganiseren, een nieuw stel regels opstellen ter vervanging van de huidige regering, en die regels opstellen bij geheime stemming?”

“Politici, rechtsgeleerden, professoren, academici, en nog zo wat anderen beweren graag dat de grondwet van de V.S. de regering ernstig beperkt, en het individu beschermt tegen tirannie. Zij beweren dat alle federale bevoegdheden uitdrukkelijk beperkt zijn door de geschreven “beperkingen” die in dat “oprichtings”-document staan. Dit is gewoon niet waar. Waar zijn die zogenaamde beperkingen? Er staan er geen voor zover ik zie in Artikel 1, Sectie 8, en dit is het enige artikel waarin alle bevoegdheden van het Congres staan beschreven.

“Grondwettelijke rechten bestaan niet”

“Sommigen zijn vergeten, en de meesten hebben geen begrip van de geschiedenis van de Grondwettelijke Conventie. Dit was een door Hamilton en zijn volgelingen voltooide staatsgreep om een sterk centraal bestuurssysteem te creëren, waarbij het grootste deel van alle macht aan een federale of nationale regering werd gegeven in plaats van aan het individu en de staten. Degenen die aan de conventie deelnamen, hadden beweerd dat hun taak alleen was om de Articles of Confederation te wijzigen en te verbeteren, en niet om de huidige grondwet van de Verenigde Staten af te breken. Maar het was nooit de bedoeling om de huidige “wet van het land” te verbeteren, maar alleen om een nieuwe federale staat op te richten met onbeperkte macht. Bedenk dat de Articles of Confederation geen president toelieten, de federale regering geen enkele bevoegdheid gaven om belastingen te heffen, dus dat het uiterst beperkend was voor welke uitvoerende of federale macht dan ook.”

Dus wat godsdienst, politiek, sociale kwesties, genderonzin, persoonlijke voorkeuren en meningen betreft, denk wat u wilt, maar verwacht of eis niet van anderen dat zij er iets om geven, of dat zij uw standpunten aanvaarden, alleen omdat u denkt dat u beter of alwetend bent. Gezien de zeer feilbare aard van de mens, en het feit dat zelfs de intelligentste mens op aarde absoluut niets weet van alles wat er te weten valt; blijf sterk maar nederig in de aanwezigheid van anderen. Eigenlijk heeft geen mens het vermogen om ook maar een infinitesimaal beetje van alle kennis te begrijpen, dus aanvaarding van deze waarheid door het individu maakt een volmaakter harmonie onder de mensen mogelijk, ongeacht tegenstrijdige meningen. Dit is natuurlijk waar, tenzij er vijandigheid, agressie of dreiging van een van beide kanten komt. Zodra een poging tot dwang of macht van de een over de ander duidelijk wordt, hetzij vanuit een individueel perspectief of bij volmacht van groep of regering, is alle respect en samenwerking verloren. Niemand wint erbij als dit de manier is waarop men zich gedraagt, want verdeeldheid en haat krijgen de overhand.

De regering is altijd de vijand, en nooit de oplossing. De inmenging van de regering ontkennen, haar mandaten en bevelen negeren, persoonlijke verantwoordelijkheid beoefenen, alle macht van de regering ten gunste van het individu uitschakelen, en haar bij elke gelegenheid neerslaan, kan alleen maar meer vrede en harmonie brengen, vrijheid, samenwerking, en een einde aan de oorlog tegen ons allen en anderen.

Denk wat u wilt, en ik zal hetzelfde doen, en zolang er wederzijds respect is, en geen agressie van welke aard dan ook, zullen wij allen beter af zijn, en een betere wereld zal het resultaat zijn.

“De Staat is, en is altijd geweest, de grote alleenstaande vijand van het menselijk ras, zijn vrijheid, geluk en vooruitgang.” ~ Murray Rothbard

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Waarom men zich niets moet aantrekken van wat anderen denken

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: