“Plotseling Overleden” bloedklonters – Wat veroorzaakt ze?

A Midwestern Doctor (“AMD”) heeft zich altijd aangetrokken gevoeld tot het begrijpen van farmaceutische letsels en toen eenmaal de uitrol van de Covid-injecties begon, verschoof AMD’s aandacht daarnaar:

Een aanzienlijk deel van de aandacht van AMD is gericht op het proberen te begrijpen wat de oorzaak is van de ongewone bloedklonters – zowel de op koffiedik lijkende microklonters als de grote vezelige klonters, schrijft Rhoda Wilson.

De documentaire Died Suddenly werd onlangs uitgebracht en ging viraal. Net als sommige andere onderzoekers is AMD een beetje verdeeld over deze film, omdat zij veel belangrijke onderwerpen behandelt en op een zeer overtuigende manier wordt gepresenteerd, waardoor velen zullen worden “redpild” die nog niet overtuigd waren. Maar, schrijft AMD, de film bevat ook een aantal fouten en een bijkomstige samenzweerderige inhoud, waardoor hij gemakkelijk kan worden ontkracht en de boodschap in diskrediet kan worden gebracht bij degenen die erover twijfelden.

Voor AMD was het gedeelte over bloedstolsels verreweg het meest overtuigende deel van Died Suddenly en om die reden maakte AMD een verkorte versie van 15 minuten van de documentaire met alleen de gedeelten die gericht zijn op bloedstolsels (zie hieronder).

Died Suddenly Clots, A Midwestern Doctor, 25 november 2022 (15 min.)

Opmerking: Helaas heeft het levende stolsel aan het einde niets te maken met de Covid-injecties, merkt AMD op, het kwam van een operatie die op YouTube werd geplaatst een jaar voordat de “vaccins” op de markt kwamen. “Ik vermoed dat dit is ontstaan omdat iemand die clip opnieuw heeft geüpload en gelabeld als zijnde van de vaccins (hetzij als een grap of als clickbait) en vervolgens werd het opnieuw gedeeld totdat het Died Suddenly team het kreeg en het toevoegde omdat het hun verhaal ondersteunde. Dit illustreert waarom het zo belangrijk is om strenge redactionele controles uit te voeren op elke productie, vooral op een productie die achteraf moeilijk te herzien is en door grote aantallen mensen zal worden bekeken.”

Wat veroorzaakt de vezelklonters?

Een artikel in The Epoch Times belicht twee belangrijke punten over de ongewone bloedklonters:

• de elementaire samenstelling van deze vezelachtige structuren geeft aan dat ze niet primair uit bloed worden gevormd, en
• dat kleinere normale bloedklonters (zoals afgebeeld in Died Suddenly) konden worden gevonden in de eindgebieden van de vezelklonters, wat suggereert dat zij daar kunnen zijn ontstaan en dat een normaal proces was begonnen bij deze klonters, maar vervolgens misliep.

Omdat deze vezelklonters zo ongewoon zijn, hebben ze begrijpelijkerwijs tot veel verwarring en onzekerheid geleid, waardoor velen naar nogal ongebruikelijke verklaringen grijpen over wat er gebeurt. Maar AMD gelooft dat er een eenvoudige maar allesomvattende verklaring is.

Een in augustus 2021 gepubliceerde paper, schrijft AMD, verklaart precies waarom deze fibreuze stolsels zich vormen.

In kort, de auteurs ontdekten dat wanneer spike-eiwit werd toegevoegd aan bloedmonsters, dit onregelmatige (verkeerd gevouwen) vezelachtige klonters veroorzaakte die resistent waren tegen de enzymen die onderzoekers en het lichaam (bv. het spijsverteringsstelsel) gebruiken om eiwitstructuren af te breken. Dit betekent waarschijnlijk dat het enzym dat het lichaam gewoonlijk gebruikt om fibrinestolsels af te breken, dit niet kan doen voor deze verkeerd gevouwen vezelstolsels.

Ook moet worden opgemerkt dat Covid-bloedstolsels en vaccins niet reageren op veel van de anticoagulantia die traditioneel effectief zijn, wat verder suggereert dat verkeerd gevouwen bloedstolsels een belangrijk aspect van het ziekteproces zijn.

De studie toont aan dat er in het lichaam altijd licht onregelmatige of verkeerd gevouwen vezelige bloedklonters worden gevormd, maar dat het lichaam tegelijkertijd een mechanisme heeft om deze te verwijderen. Zodra echter kleine hoeveelheden spike-eiwit aan de mix worden toegevoegd – bij concentraties die volgens AMD zullen worden bereikt door vaccinatie – lopen die onregelmatige vezelachtige stolsels uit de hand en gaan ze het stollingsproces domineren. Op dat moment zijn de mechanismen van het lichaam om ze te verwijderen niet langer in staat om deze groeifunctie te ondervangen en in plaats daarvan groeien ze totdat ze in omvang worden beperkt door de bloedvaten waarin ze zich bevinden, zoals de grote vezelige stolsels die in Died Suddenly worden getoond.

Dit is vooral problematisch omdat het spike-eiwit het endotheel aanvalt, waardoor grote aantallen initiërende gebeurtenissen voor bloedklonters ontstaan, en omdat de mRNA-vaccins werden ontworpen om in het lichaam te blijven bestaan, zodat ze voldoende spike-eiwitten konden produceren om een antilichaamrespons op te wekken die voldoende was om te voldoen aan de wettelijke goedkeuring, wat er helaas toe leidde dat ze gedurende een langere en mogelijk onbepaalde periode giftige spike-eiwitten bleven produceren.

Naar de mening van AMD is deze studie een scharnierpunt van gegevens die onmiddellijk een halt hadden moeten toeroepen aan de uitrol van het spike-eiwitvaccin, maar die in plaats daarvan is blijven liggen als een relatief onbekende studie. Niettemin zetten de auteurs hun onderzoek voort en publiceerden later een meer gedetailleerde paper over wat zij hadden ontdekt over deze fibrine amyloïde klonters die zij voorstelden als de onderliggende oorzaak van long-haul Covid – maar om politieke redenen uiteraard niet in verband konden brengen met het vaccin.

Waarom veroorzaakt het spike-eiwit misvouwing?

Talrijke waarnemingen suggereren dat iets aan het spike-eiwit ervoor zorgt dat eiwitten verkeerd worden gevouwen. Naast de abnormale fibreuze stolsels, is de spike-eiwitinjectie ook in verband gebracht met andere misvouwingsziekten:

• Kort voor zijn overlijden publiceerde Luc Montagnier een casusrapport van 26 gevallen van de ziekte van Creutzfeldt-Jakob (“CJD”) na vaccinatie, en sindsdien hebben ook anderen dit verband waargenomen.
• Het team van AMD onderzocht een groot aantal rapporten over vaccinatieschade die in een onderzoek aan Steve Kirsch zijn voorgelegd. CJD werd waargenomen door ongeveer 0,5% van de respondenten, veel meer dan het percentage dat één op de miljoen voorkomt. Nog zorgwekkender is dat CJD zich normaal gesproken pas na meer dan tien jaar ontwikkelt, dus het was nog zorgwekkender dat er al veel gevallen zijn opgedoken.
• Amyloïdose wordt in verband gebracht met verschillende ernstige chronische ziekten. Pfizer bijvoorbeeld heeft onlangs geïnvesteerd in een behandeling voor hartamyloïdose, dus zij lijken zich bewust te zijn van dit probleem.
• In een paper waarin deze kwestie werd onderzocht, werden zeven regio’s van het spike-eiwit geïdentificeerd die voldeden aan de structurele criteria die noodzakelijk zijn voor de vorming van amyloïden, en bij tests bleken deze regio’s de vorming van amyloïden te veroorzaken.
• Een definitief overzicht van de prionvormende kenmerken van het spike-eiwit, door auteurs waaronder Stephanie Seneff en Peter McCullough, benadrukte een verscheidenheid aan mechanismen om het prionvormende gedrag van het spike-eiwit en zijn vermogen om het centrale zenuwstelsel binnen te dringen te verklaren.
• Een belangrijk punt dat Richard Flemming maakt in een belangrijke presentatie is dat het in de synthetische Covid-injecties gebruikte spike-eiwit verschilt van dat van het oorspronkelijke SARS-CoV-2-virus, maar het enige deel van het spike-eiwit dat perfect bewaard bleef in het vaccin was het prionvormende deel ervan.

Naast de hierboven getoonde modellen is er volgens AMD nog een ander model dat de eiwitmisvouwing kan verklaren en de optredende microklonters kan verklaren.

Zeta-potentiaal en Covid

AMD gelooft dat het concept van zetapotentiaal van cruciaal belang is voor het begrijpen van veel verschillende ziekten, waaronder Covid en verwondingen door zowel spike-eiwitten als niet-spike-eiwitten. Een gedetailleerde samenvatting van het concept is HIER te vinden op AMD’s Substack.

Wanneer een stof in water wordt gemengd, heeft deze drie mogelijkheden: zich er niet mee vermengen (meestal naar boven drijven of naar de bodem zakken), oplossen zoals zout, of een colloïdale suspensie vormen. Wanneer de colloïdale stabiliteit van een levend organisme voldoende wordt aangetast, kunnen ernstige ziekten optreden, zoals die welke ontstaan doordat bloedcellen samenklonteren en de bloedsomloop-functie aantasten.

Een belangrijke factor die bepaalt of colloïdale oplossingen samenklonteren of verspreid blijven, is het evenwicht van de aanwezige elektrische ladingen – positieve ladingen klonteren samen, negatieve ladingen verspreiden zich.

Zeta-potentiaal biedt een manier om dit immens complexe evenwicht te modelleren en verklaart waarom kleine hoeveelheden positieve ionen met een hoge ladingsdichtheid, bv. aluminium, in staat zijn colloïdale suspensies, bv. afvalwater of bloed, te laten samenklonteren.

Bekijk in de verkorte versie van Died Suddenly hierboven de scènes waarin het bloed van de overledene wordt getoond. Drie kenmerken van dat bloed moeten onmiddellijk opvallen:

• Er is een groot aantal microklonters aanwezig, wat, zoals HIER besproken, waarschijnlijk is hoe andere zetapotentiaal aantastende vaccinaties vaak neurologische letsels veroorzaken.
• Het lijkt stroperiger.
• Het bloed scheidt zich van het omringende plasma.

Elk van deze effecten wordt in verband gebracht met een verminderde colloïdale stabiliteit als gevolg van een verlaagd zetapotentieel.

Zetapotentiaal en eiwitmisvouwing

Wat vaak niet wordt begrepen bij het proces van de vouwing van een lange eiwitketen tot een driedimensionale structuur, is dat deze vouwing plaatsvindt omdat de eiwitketen een zwevende colloïde wordt in water en de exacte vorm die deze aanneemt sterk afhankelijk is van de specifieke elektrostatische interacties van het eiwit met de omgeving.

Daarom hebben dezelfde factoren die de zetapotentiaal of colloïdale stabiliteit in andere systemen beïnvloeden, ook invloed op de stabiliteit van eiwitten.

AMD vermoedt sterk dat de fysiologische veranderingen van het zeta-potentiaal, veroorzaakt door een positieve lading van het spike-eiwit, ook de vouwing van een eiwit beïnvloedt en bijdraagt tot eiwitmisvouwing. Maar na het zoeken naar bewijs hiervoor in gepubliceerde studies kon AMD geen afdoende bewijs vinden. “Op dit moment blijft het dus een onbewezen hypothese. Ik vermoed dat de papers er moeten zijn, dus zodra ik ze heb, zal ik dit standpunt herzien.”

Het bovenstaande zijn uittreksels uit een uitgebreider artikel met de titel “Wat is de oorzaak van de bloedstolsels van “Plotseling overleden”?” door A Midwestern Doctor. Lees het volledige artikel gepubliceerd op Substack HIER.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Vaccinonderzoeker geeft “enorme fout” toe, zegt dat spike-eiwit gevaarlijk ‘vergif’ is

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: