Europeanen, wees niet verbaasd als we op een dag wakker worden met nieuws als “de oorlog is begonnen”. Deze voorbode is allesbehalve denkbeeldig en moet zeer serieus worden genomen. In mijn onwetendheid denk ik zelfs dat we in de geschiedenis van de mensheid, na de Tweede Wereldoorlog en gezien de ervaring van de Koude Oorlog, misschien wel op het moment zijn dat het risico op een militaire confrontatie het grootst is. Bij gebrek aan een verenigende wereldarchitectuur, solide democratieën en stabiele, geloofwaardige communicatiekanalen… wordt alles mogelijk, schrijft Hugo Dionísio.
Als onderdeel van de zoveelste aanpassing van de eeuwenoude “zwaard en schild” strategische doctrine, die in 1917 werd uitgevaardigd door generaal Pershing, toen hij zijn troepen uitlegde dat ze niet in Europa waren om de Europeanen te verdedigen, maar om de Amerikanen te verdedigen, aangezien de Europese landen een schild zijn en de VS een zwaard, heeft het Witte Huis de afgelopen 30 jaar een aristocratische administratieve elite opgebouwd, die in de eerste plaats de belangen van het Amerikaanse “zwaard” behartigt.
In elke gesloten groep is de interne cohesie gebaseerd op gevoelens van saamhorigheid, die in dit geval liggen in de waarden van exclusiviteit, individualiteit (het is niet voor hen die het willen) en ontoegankelijkheid (het is alleen voor hen die het kunnen) voor gewone stervelingen. Het grote doel en succes van de Amerikaanse strategie ligt in het creëren van een gevoel dat elk lid van de groep deel uitmaakt van een uitverkoren structuur, waar alleen heel speciale mensen lid van kunnen worden. Dit gevoel wordt versterkt door een verscheidenheid aan communicatie-, suggestie- en overtuigingsstrategieën die gericht zijn op het creëren van een groepsidentiteit, zelfs als de respectieve leden uit verschillende landen, realiteiten en educatieve achtergronden komen.
Laten we eens kijken naar enkele exemplarische, maar ook paradigmatische gevallen. Emanuel Macron doorliep het Institute d’Etudes Politiques de Paris – IEP, wat het zegel van vertrouwen is, de vooronderstelling volgens welke het neoliberale systeem in Macron iemand ziet die bereid is om zijn belangen te behartigen. Naast het selectieve karakter waarmee dit exclusieve privé-instituut zichzelf presenteert, vormen de overeenkomsten die het onderhoudt met Columbia University in New York en met de altijd zeer gerenommeerde London School of Economics, of de masteropleiding Engels voor jonge wereldbeloften, een krachtige bijdrage van dit instituut aan de neoliberale monopoliezaak. Daar worden de ideologische fundamenten en propaganda-leringen gecreëerd die later in het politieke discours worden verankerd.
Voor iedereen die twijfelt aan deze beschrijving: namen als Alain Juppé, Lionel Jospin, Dominique de Villepin, Jacques Chirac, François Hollande en François Mitterrand hebben allemaal de Sciences Po. school van het IED doorlopen. We kunnen zelfs zeggen dat studeren aan de zeer selecte IED halverwege is naar wereldsterrendom en, nog belangrijker, naar de publieke zaken van een van de motoren van de EU.
Deze exclusiviteit is echter niet beperkt tot de hoogste vertegenwoordigers van de westerse aristocratie. Zelfs de meest barbaarse en obscure wannabees zijn verplicht om een of andere connectie te presenteren. Dat is het geval met Kaja Kallas, de Estse premier, die solliciteert naar alles wat haar een baan oplevert en lid is van elk bestuur dat haar accepteert. Kallas doorliep de nodige Estse Business School, omdat business schools hier een fundamentele rol spelen in het ideologische kader van de verkozenen, maar Kallas is, naast vele andere dingen, ook lid van de Global Young Leaders organisatie, een privé-organisatie die verbonden is aan universiteiten zoals Stanford, van de Ivy League, en voornamelijk gericht is op STEM-training.
Deze organisatie is nauw verbonden met opleidingsprogramma’s voor jongeren, die worden geselecteerd via Amerikaanse structuren binnen universiteiten en scholen over de hele wereld. De “gelukkigen” die uit hun programma’s worden gekozen, krijgen een hele reeks uitzonderlijke insignes zoals “Innovatief”, “Zakelijk” of “Leiderschap”. In programma’s die variëren van basisscholen tot universiteiten, leren de “studenten” al op zeer jonge leeftijd om zich te bewegen in de kringen van de macht, waarbij ze vaardigheden ontwikkelen die te maken hebben met het oprichten van NGO’s, bedrijven, partijen, hoe te interveniëren in regeringen, de VN en andere structuren.
Zie het zo: op een openbare school die leerlingen met opzet niet opleidt voor het politieke leven, wat een enorme fout is in een democratie, bereiden dezelfde elites die het de algemene bevolking ontzeggen, hun kroost voor om hen direct – als een verborgen erfelijke monarchie – op te volgen in de banen van de volwassenen. Zoals ze zeggen: In het land der blinden is eenoog koning. En de oligarchische elites weten dit beter dan wie ook.
Een ander geval is dat van Rishi Sunak, de Indiër die zich meer Amerikaan dan Engels voelt. Geen wonder. In 2006, bijvoorbeeld, kwalificeerde Sunak zich opnieuw voor een MBA aan de Stanford University (bijna alomtegenwoordig) als een Fullbright scholar. Fullbright is nog zo’n programma dat cursussen ontwikkelt voor zogenaamd slimme jonge mensen. Daar is het, de exploitatie van individualisme, egocentrisme, het gevoel van exclusiviteit, als pijlers voor het opbouwen van een gevoel van erbij horen, door positieve versterking als een uitzonderlijk wezen. Iedereen voelt zich uitzonderlijk. Vandaar hun arrogantie, hun afstandelijkheid.
Geen wonder dus dat Ursula zelf zo vurig anti-Russisch en Atlantisch is. Natuurlijk verbleef ze tussen 1992 en 1996 op Stanford (weer Stanford) in Californië, waar ze economie studeerde. Polen’s eigen Donald Tusk maakte deel uit van een Onafhankelijke Studentenvereniging die in 1980 werd opgericht, gefinancierd door dezelfde mensen als voorheen, met als doel het toenmalige socialistische regime van Polen te ondermijnen vanuit de academie. Later waren het de leden van deze werkelijk “onafhankelijke” “vereniging” die in het veld de organisatie van de Oranje Revolutie in Oekraïne steunden. Met andere woorden, wat we vandaag de dag in Oekraïne zien is het resultaat van een breed opgezet project om Europa te breken en te onderwerpen aan de neoliberale, hegemoniale en imperiale belangen van de VS.
Dit Europese “schild” is, zoals we kunnen zien, gebouwd door een groep die bijna functioneert als een geheim genootschap, begiftigd met een diepe interne cohesie, gebaseerd op het narcistische gevoel van uitverkorenheid, exclusiviteit en het behoren tot een elitegroep, getraind om te leiden, getraind om de supranationale belangen van de monopolistische staat bij uitstek, de VS, te beheren.
Stel je nu eens voor dat je deel uitmaakt van een groep mensen die, naast het feit dat velen tot de rijkste klassen of de politieke aristocratie behoren, door de talloze institutionele middelen die ze tot hun beschikking hebben, ook doordrongen zijn van het idee dat ze deel uitmaken van een beperkte groep, die boven de gewone man is geplaatst, voorbestemd om te beslissen namens de monopolistische belangen die hen inhuren. Stel je voor dat, als je tot zo’n elite behoort, de gewone fout, die normaal gesproken een carrière, eer en zelfs leven kost, voor deze mensen niets meer is dan een tegenslag op weg naar de top. Hoe zouden ze zich in zo’n positie gedragen? Met verantwoordelijkheidsgevoel? Of met een totaal gevoel van straffeloosheid? Als je wist dat je macht, status en legitimiteit voortkwam uit supranationale belangen, aan wie zou het dan vanzelfsprekend zijn om je loyaliteit te tonen? Aan het volk?
De manier waarop de VS, en de monopolistische belangen die haar machtssysteem vormen, hebben elk idee van strategische autonomie voor de EU ondermijnd, door ons allemaal in een frontlinie te gooien die niet is ontworpen om onze belangen te beschermen, maar hun eigen belangen, bestaan uit het overdragen van de hoge politiek, niet aan de meest ervaren staatslieden, de meest opkomende leiders van de massa’s, of de meest capabele en competente ambtenaren, maar in plaats daarvan aan een sociaal geïsoleerde Spartaanse stam (alleen in termen van organisatie, niet gewoonten), bestaande uit carrièremakers, niet in staat om onderscheid te maken tussen publieke en private, nationale of internationale belangen. Voor hen worden de belangen van publieke zaken verward met hun eigen belangen, en hun eigen belangen met die van hun sponsors. Ze zijn één en dezelfde, in een vicieuze cirkel waarin vanaf het begin is bepaald wie wint en wie verliest.
En als de acties van deze bevoorrechte, elitaire, segregationistische en exclusivistische groep in termen van de Europese economie de resultaten in het zicht hebben, als het gaat om buitenlands beleid, laten hun acties ook zien voor welk project hun loyaliteit wordt uitgedrukt. Victoria Nuland kwam naar Europa om een blijk van steun te eisen en kreeg die in de vorm van een Macron die alle Europese leiders naar het Elysée-paleis riep en de mogelijkheid om Europese troepen naar Oekraïne te sturen, probeerde te bespreken. Als Robert Fico er niet was geweest, die zichzelf blijkbaar niet in dit selecte groepje yuppies ziet, zouden we niet weten dat de leiders in wie de mensen van Europa geacht worden vertrouwen te hebben, achter gesloten deuren en achter de ruggen van de democratie waarmee ze hun mond vullen, iets bespreken als de lont die een derde wereldoorlog zou kunnen doen ontbranden. Met andere woorden, ze bespreken onder elkaar het gebruik van Europa als schild voor het Amerikaanse zwaard, met totale minachting voor degenen die ze beweren te regeren.
Toeval of niet, het was ook na het bezoek van de opruiende Nuland dat we allemaal vernamen dat drie hooggeplaatste Duitse militairen een aanval wilden voorbereiden op de brug over de Straat van Kertsj, met behulp van Taurus-raketten die door hun land geleverd waren. Van alle manieren waarop loyaliteit werd getoond, kon de meest hilarische alleen van Zelensky komen, toen hij, net als Christus die de doden opwekte, erin slaagde om de honderdduizenden soldaten die hij zelf de dood in stuurde, te veranderen in slechts 31.000 doden. Dus waar komen meer dan 500.000 soldaten terecht?
De onwetenden zeggen dan dat het Westen een gebrek heeft aan “staatslieden”, wat ze keer op keer herhalen zonder de paradox te beseffen. Opdat “staatslieden” zouden bestaan, zouden er staten moeten zijn. Als er in deze nieuwe geografische constructie die het “collectieve Westen” is, niet langer sprake is van een natiestaat, maar van gebieden van strategisch belang, dan kunnen we in het kader van deze organisatiewijze missionarissen en gevolmachtigde afgezanten verwachten die vooral de monopolistische belangen van de Amerikaanse hegemonie dienen. Een soort consul voor een supranationale imperiale macht. Vandaag de dag moet elke lezing die we maken van de huidige politieke realiteit rekening houden met het feit dat Europa, Japan, Zuid-Korea of Australië nu niet alleen het defensie-“schild” van de VS zijn, maar ook hun “leefruimte”. Een vitale ruimte die, opgeteld bij haar eigen ruimte, de VS in staat stelt om hevig te concurreren met de as van Rusland, China en Iran, die dichter bevolkt, productiever en gemotiveerder is. Het is niet langer alleen een kwestie van “Europa binnen houden” of “Duitsland eronder houden”, zoals de NAVO bedoeld was, het is meer een kwestie van het grondgebied van de NAVO laten samenvallen met het vitale grondgebied van de VS, wat diepgaande vragen oproept over de rol van de Europese Unie in een dergelijk kader.
Kortom, als de realiteit die we analyseren niet bestaat uit natiestaten, maar uit een supranationale gemeenschappelijke ruimte, geleid door de VS, dan is wachten op “staatsmannen” helemaal niet realistisch, omdat de “staatsman” zich bezighoudt met de staat, als een collectieve organisatie die het hoogtepunt vormt van een bepaald sociaal-politiek bestaan. Ze geven om de natie, het volk, de economie, de tradities en de identiteit. Zijn dit de waarden die een Emanuel Macron, een Ursula Von Der Leyen of een Donald Tusk drijven? Noch hun prestaties, noch hun curriculum vitae wijzen daarop.
Dus, onder de dekmantel van de straffeloosheid die alleen een uitzonderlijke, maar bovenal supranationale, status met zich mee kan brengen, zijn we getuige van een discussie over de officialisering van de aanwezigheid van Europese strijdkrachten in Oekraïne, in het bijzonder de strijdkrachten die zijn toegewezen aan “staten” die, achter de rug van hun volkeren en zonder soevereine discussie, bilaterale veiligheidsovereenkomsten sluiten die hen in een oorlog kunnen dwingen, net zoals het Verenigd Koninkrijk de Tweede Wereldoorlog inluidde door een bilateraal veiligheidsverdrag met Polen te ondertekenen. Als dit geen kwestie is die in een democratie door een volk diepgaand moet worden besproken, dan weet ik niet wat belangrijker is! Gemengde toiletten? Homohuwelijk? Terugkomen op abortuswetten? Zonder afbreuk te doen aan deze kwesties, natuurlijk!
We weten dat een dergelijke discussie, op dit moment, het resultaat is van de zoveelste contingente manoeuvre om te voorkomen wat ze vanaf het begin hebben beloofd dat nooit mogelijk zou zijn: een Russische overwinning! De zogenaamde dominante “media”, die zouden moeten informeren, controleren, vragen stellen en bekritiseren, houden zich stil en zeggen vandaag wat ze gisteren heftig ontkenden. Alsof ze willen bewijzen dat beide voortkomen uit dezelfde machtsbron.
Feit is dat we morgen wakker kunnen worden met NAVO-troepen die officieel gestationeerd zijn langs de noordgrens van Oekraïne met Rusland en Wit-Rusland, en in het zuiden, in de regio Odessa, in een poging de enige overgebleven verbinding van het land met de Zwarte Zee te redden. Vanaf die dag hoeven Vladimir Poetin, minister Shoigu of Medvedev niet langer te doen alsof er geen NAVO-troepen voor de deur van Rusland staan! Ze zullen er voor iedereen te zien zijn. Op die dag zullen we erachter komen waar de nationale vlaggen van EU- en NAVO-lidstaten nog steeds voor worden gebruikt. Ze dienen enkel om de aanwezigheid van de alliantie met haar gekozen vijand te maskeren, of om de mensen van Europa te misleiden dat het niet de NAVO is die daar zal zijn, maar haar staten. Aan de ene kant de aanwezigheid van de NAVO bevestigen en aan de andere kant verbergen.
Als dit gebeurt, bevestigen we in de praktijk alles wat ik eerder zei: we worden geregeerd door een aristocratie die is gekozen door supranationale machten, die staten gebruiken als uitgebreide gebieden van de centrale belangen waaraan ze verantwoording afleggen, en de concepten van natiestaat alleen om de acties te legitimeren die ze onder hun dekmantel willen uitvoeren.
En dat is de enige manier waarop we de ene nacht in vrede kunnen gaan slapen en de volgende dag in oorlog wakker worden!
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Ongelooflijk: EU-ambtenaren trakteren zichzelf nu op 8,5% meer loon!
De russen lachen met die bende tapetten
Niet teveel predictive programming aub.
Want? Teveel cognitieve dissonantie opwekkend?
Zal me worst wezen…..
De domheid regeert. We moeten ze vandaag nog naar buiten trekken en ter plaatse aanstoken. Dit spaart vele mensenlevens.
Als Domheid pijn deed, dan liepen dit soort gasten de gehele dag te schreeuwen.
Zum Kotzen als ik naar die foto kijk. Wat voor ellende zullen die drie nog over het gewone volk uitstrooien. Doe de veiligheidsriem maar alvast om. Als die drie en nog een stel van dat soort hun zin krijgen is WO3 zeer binnenkort van start en vluchten de oorlogophitsers per straalvliegtuig naar veiliger oorden. Jan soldaat en de gewone burger is dan weer de L.L! Net als altijd.
Walgelijk zooitje, die niets voor het volk over hebben, maar dat wel hun riante salaris moet betalen voor de ongein die zij veroorzaken.
To safe Europe someone need to eliminate these people as soon as possible
Onze zinloze financiële Hulp aan Oekistan? En dit voor een oorlog die door het westen is uitgelokt – dit moet duidelijk gezegd en begrepen worden. President Poetin heeft jarenlang een rode lijn getrokken en de NAVO gewaarschuwd om niet naar de drempels van Rusland te trekken, en Oekraïne was de rode lijn.
Stel je voor dat Rusland militaire bases zou bouwen in Mexico of Midden-Amerika. Over de gevolgen hoeven we het niet te hebben.
Deze oorlog begon natuurlijk al veel eerder dan 24 februari 2022. Hij begon met de eveneens door het Westen geïnitieerde, door de VS georganiseerde Maidan Coup van 22 februari 2014 in Kiev (mevrouw Victoria Nuland: “F*ck Europe”, weet u nog?).
Het werd gevolgd door twee “vredesakkoorden” van Minsk, bemiddeld door Frankrijk en Duitsland met Oekraïne, maar was, tot verrassing van iedereen behalve Zelensky, volgens de eigen en openlijke bekentenis van mevrouw Merkel – toenmalig Duits kanselier – een paar maanden geleden, nooit bedoeld om te worden nageleefd. In plaats daarvan was het bedoeld om Oekraïne voor te bereiden op en te bewapenen voor een veel ernstiger oorlog, een uitputtingsslag met Rusland, de oorlog waarin wij, de wereld en vooral Europa, nu leven.
Stel je dat soort openlijk verraad voor! Geen wetten, geen respect. Het is gewoon ongelooflijk wat het westen is geworden. Een nest van misdaden tegen de mensheid, nauwelijks gekend in de recente geschiedenis.