Eindelijk, echte vluchtelingen

Van de ene kant van West-Europa tot de andere hebben de massale migraties van de laatste twee generaties de woorden “immigrant” en “vluchteling” tot ware synoniemen voor “moslim” gemaakt. Dankzij de gulheid van de overheid op een Hercules-schaal zijn de moslims bij miljoenen, op kosten van de belastingbetaler (maar zonder dat de belastingbetaler ooit geraadpleegd is), voorzien van inkomens, huizen, meubilair, auto’s. Zij hebben hun familieleden mogen overbrengen, die op hun beurt hun familieleden hebben mogen overbrengen. Sommigen zijn dankbaar geweest; sommigen hebben zelfs een achtenswaardige carrière opgebouwd en bijgedragen tot het algemeen welzijn. Velen echter hebben op al deze vrijgevigheid gereageerd met een minachting voor hun gastheren – een minachting die grotendeels geworteld is in de leer van de Koran over ongelovigen – en een verbijsterend gevoel van aanspraak, schrijft Bruce Bawer.

En nu de West-Europeanen plotseling al hun gastvrijheid uitstrekken tot mede-Europeanen en christenen – dat wil zeggen, natuurlijk tot de Oekraïners die voor hun leven vluchten voor de oorlog van Poetin – zijn heel wat moslims en hun bondgenoten in opstand gekomen. En in het ene land na het andere is hun hartenkreet hetzelfde: hoe durven jullie zo veel guller te zijn voor de Oekraïners dan jullie ooit geweest zijn voor de moslims! De beschuldiging is belachelijk: het zou heel lang duren, en heel wat aalmoezen vergen, voordat de Oekraïners, per hoofd van de bevolking of massaal, evenveel uit de zak van de Europeanen zouden krijgen als de moslims in de afgelopen halve eeuw of zo hebben gekregen.

Toch heeft de absurditeit van de beschuldiging heel wat hooggeplaatste mensen er niet van weerhouden hem te uiten. In Nederland bijvoorbeeld hebben een aantal prominente linkse politici – waaronder historicus Tayfun Balçik, politicus Thijme Hoffmann, en professor Leo Lucassen – zich erover opgewonden dat de Europeanen zich jegens de Oekraïense vluchtelingen barmhartiger opstellen dan jegens de moslimmigranten, en dat dat komt door vreemdelingenhaat, islamofobie, racisme. En in Denemarken gromden drie journalisten – Line Rønn Tofte, Line Jenvall, en Theodora Amalie Høgsted Renard – in een gezamenlijke opiniestuk dat terwijl autochtone Denen in 2015 “spuugden op” Syrische vluchtelingen, Denen in 2022 naar Polen rijden “om Oekraïense vluchtelingen naar Denemarken te vervoeren.”

Wat, zo vroegen de drie journalisten, “is het verschil tussen de Oekraïners en de Syriërs?” Wel, een niet onbelangrijk verschil is dat, terwijl de Oekraïense vluchtelingen van vandaag bijna allemaal vrouwen en kinderen zijn, de mensen die in 2015 vanuit Syrië Europa binnenstroomden vooral mannen van militaire leeftijd waren. Waarom, vroeg men zich toen af, waren al die fitte jonge mannen niet thuisgebleven om te vechten? Waarom waren zij hier, en niet hun ouders, grootouders, zusters, echtgenotes, kinderen? Wat was dit voor een vluchtelingencrisis? Toch blijft het een feit dat duizenden West-Europeanen wel degelijk hun armen openden voor die Syriërs. Zij begroetten hen op vliegvelden en treinstations. Zij overhandigden hun vrachtwagenladingen gratis spullen. Zij namen hen op in hun huizen.

En wat gebeurde er toen? Op oudejaarsavond 2015-6 waren de centrale pleinen van Keulen en tientallen andere Duitse steden de plaatsen van gruwelijke groepsverkrachtingen door honderden van deze pas aangekomen Syriërs. Ik vermoed dat voor de vele Duitsers die die huiveringwekkende, oog-openende schendingen van vertrouwen hebben meegemaakt, de vraag naar het verschil tussen die misdadige Syrische profiteurs van 2015 en de Oekraïense vrouwen en kinderen van vandaag nauwelijks dramatischer kon zijn. Zoals de voormalige Zweedse parlementariër Kent Ekeroth op 7 maart schreef, in antwoord op dergelijk gemopper in zijn eigen land: “Dit is waarschijnlijk de eerste keer in mensenheugenis dat Zweden, of wat dat betreft West-Europa, echte vluchtelingen te zien krijgt.” (Inclusief echte vluchtelingenkinderen, in tegenstelling tot bebaarde dertigers die beweren minderjarig te zijn).

Dezelfde perverse klacht over een voorkeursbehandeling voor Europeanen is ook in Noorwegen geuit. Nadat de Vooruitgangspartij (FrP) gevraagd had het nationale vluchtelingenquotum voor Oekraïners te reserveren, maakte Katrine Nødtvedt, een lid van de Groene Partij in de gemeenteraad van Bergen, zich zorgen dat de Oekraïners de andere potentiële vluchtelingen zouden verdringen.

Abid Raja, misschien wel de bekendste moslim van Noorwegen, was het daarmee eens. Twee decennia geleden was Raja woordvoerder van een moskee in Oslo, pleitte hij voor gearrangeerde huwelijken en haalde hij uit naar het Westen. Vandaag is hij parlementslid voor de Liberale Partij (en onlangs minister van Cultuur) die zich voordoet als een goedaardige Noorse patriot. Maar nu, midden in de Oekraïne-crisis, kwam er een glimp van de oude Raja – de zachte jihadist – naar buiten. “Dat FrP de [Oekraïense] crisis gebruikt als een manier om andere vluchtelingen te schaden, is immoreel,” zei hij tegen Klassekampen. Door Oekraïners te lijken te verkiezen boven moslims, zei hij, veroorzaakt FrP dat mensen zoals hij “van binnen sterven.” Dat is de stem van een diepgeworteld voorrecht – van een man die gewend is aan een erkende slachtofferstatus die hem tot een lieveling van de media heeft gemaakt en hem een lucratieve carrière heeft bezorgd. Raja “sterft niet van binnen” uit verdriet en sympathie voor de Oekraïense vrouwen en kinderen: hij “sterft van binnen” omdat zij, zoals hij het ziet, aandacht stelen – en binnenkort misschien geld, voedsel, kleding en onderdak stelen – dat, volgens alle rechten, aan zijn mede-moslims gegeven zou moeten worden.

In de VS werd het idee dat de Oekraïners het slachtoffer zijn van anti-islam onverdraagzaamheid voorgeschoteld op een livestream-conferentie met, onder andere, verschillende functionarissen van de Council on American Muslim Relations (CAIR). Tijdens de conferentie beweerde Hatem Bazian van UC Berkeley dat de Oekraïners in het Westen in de gunst komen omdat zij “Europese mensen met blauwe ogen en blond haar” zijn. Bazian beweerde dat het Oekraïense verzet tegen de invasie van Poetin vergelijkbaar is met de oorlog van de Palestijnen tegen Israël – maar dat de westerlingen de Palestijnen niet steunen omdat ze een donkere huidskleur hebben. De vergelijking van het Oekraïense verzet met het Palestijnse terrorisme is natuurlijk absurd. Dat geldt ook voor de suggestie dat westerlingen de Palestijnen niet steunen. Integendeel, naïeve weldoeners hebben een fortuin in de Palestijnse terreurcentra gepompt – geld dat het leven van de Palestijnen beter had kunnen maken, maar dat in plaats daarvan gebruikt is om dood en verderf te zaaien onder de Israëliërs.

Met wie kunnen we beter afsluiten dan met Nikole Hannah-Jones, de propagandiste van de New York Times die het perfide 1619 Project heeft opgezet, en wier bezorgdheid over de Oekraïners, zoals te verwachten valt, niet is dat zij de moslims, maar eerder de zwarten overvleugelen? In een paar tweets van 27 februari beweert zij dat als de Westerse media zo veel aandacht aan Oekraïne besteden, dat komt door “[blanke] suprematie”: “we moeten ons zorgen maken [over Oekraïners] omdat ze net als wij zijn”. Net zoals veel moslims het niet kunnen laten om de aandacht die momenteel aan de Oekraïners wordt geschonken, toe te schrijven aan islamofobie, zo heeft dit – zoals alles op aarde – voor Hannah-Jones alles te maken met ras. (MSNBC’s Joy Reid en Comedy Central’s Trevor Noah pontificeerden in dezelfde trant.)

Integendeel. De Oekraïense crisis gaat over echte vrouwen en kinderen – geen volwassen mannen die zich voordoen als kinderen – die een echte vluchtelingenstatus hebben en die gevlucht zijn uit een land waarvan de voortdurende vernietiging, vlak voor onze ogen, angstaanjagend echt is. Ras? Islam? Een woord aan links: houd voor één keer uw schadelijke groepsidentiteitsobsessie voor uzelf, terwijl de Europeanen voor één keer hun armen en hun harten openen voor lijdende vrouwen en kinderen die hun hulp echt nodig hebben – en echt verdienen.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Viganò: Globalisten hebben oorlog in Oekraïne aangewakkerd om de tirannie van de Nieuwe Wereldorde te vestigen

Volg Frontnieuws op Telegram