Volgens Washington proberen Chinese, Russische en Iraanse agenten zich te mengen in de verkiezingen van 2024, oogsten ze de gegevens van Amerikanen op Tik Tok en organiseren ze zelfs de antizionistische protesten die agenten van “defund the police” in New York tot aan het door illegale immigranten geteisterde Texas ter plekke neer moeten slaan zonder zich te bekommeren om burgerlijke vrijheden, schrijft Eric Striker.
Onmiddellijk na zijn terugkeer van een bezoek aan China begon Antony Blinken op CNN roddels te verspreiden waarin hij Beijing ervan beschuldigde de verkiezingen van 2024 te willen beïnvloeden. Hij heeft geen bewijs geleverd. Op dit moment zijn er slechts twee plausibele presidentskandidaten. Beiden zijn China-haviken en geen van beiden wil op de tweede plaats komen in de race om China te vernietigen.
Dit bezoek volgt op de goedkeuring door het Congres van het verbod op Tik Tok, dat het Chinese moederbedrijf ByteDance een jaar de tijd geeft om hun populaire sociale media-app te verkopen aan een consortium van Joodse investeerders of om verboden te worden. De wetgevers haalden zorgen aan dat de algoritmes van TikTok zijn ontworpen om wantrouwen jegens Joden en Amerikaanse instellingen te kweken, evenals een andere niet-onderbouwde bewering dat de Chinezen gegevens van Amerikaanse gebruikers verzamelen.
Zelfs als de bewering over de algoritmen van TikTok gegrond zou zijn, oordeelde het Hooggerechtshof in 1965 in Lamont v. Postmaster General dat propaganda gesponsord door buitenlandse regeringen wettelijk beschermd wordt door het Eerste Amendement. Op het gebied van gegevens is Amerika een van de weinige landen ter wereld die zijn burgers geen privacybescherming biedt. Als China de gegevens van Amerikanen zou willen hebben, kunnen ze die online kopen van een groot aantal externe leveranciers.
TikTok is van plan om het verbod aan te vechten in federale rechtbanken, maar juridische waarnemers denken dat ze zullen verliezen ondanks het feit dat ze overtuigende grondwettelijke argumenten aan hun kant hebben. Sinds het begin van de Oorlog tegen het Terrorisme heeft het Hooggerechtshof geweigerd om de rechten van Amerikanen te handhaven als “nationale veiligheid” als reden wordt aangevoerd, ongeacht de verdiensten.
De paranoia van de Amerikaanse regering wordt gevoed door haar wereldwijde isolatie met betrekking tot de Israëlisch-Palestijnse oorlog in combinatie met groeiende afkeuring thuis. In de VN hebben de Verenigde Staten hun veto gebruikt om een staakt-het-vuren, sancties en zelfs de symbolische erkenning van een Palestijnse staat te voorkomen, ondanks het feit dat de rest van de wereld het hier vrijwel over eens is. Over de onvoorwaardelijke steun van Washington voor het zionisme valt niet te onderhandelen, ook al is het onpopulair en controversieel. Twee derde van de Amerikanen wil dat de regering Israël dwingt om in te stemmen met een staakt-het-vuren, maar dit sentiment wordt genegeerd.
Op de Amerikaanse universiteitscampussen werken Joodse organisaties samen met de FBI om draconische antiterreurwetten te gebruiken die zij mede hebben opgesteld om studenten die hun verontwaardiging uiten over de rol van onze regering in de moedwillige massamoord op vrouwen en kinderen, te framen als door het buitenland gesponsorde terroristen.
Sinds 7 oktober hebben ambtenaren van het ministerie van Buitenlandse Zaken regelmatig hun ontslag ingediend uit protest, omdat ze hun morele integriteit hebben verloren bij het aansturen van legers jonge pro-Amerikaanse NGO-linksen over de hele wereld, vanwege hun ontzetting en desillusie over de schijnbaar paradoxale hypocrisie van Washington bij het faciliteren van de meest goed gedocumenteerde genocide in de geschiedenis.
Jonge, naïeve mensen die geïndoctrineerd zijn om te geloven in de Obama-doctrine over mensenrechten van het Amerikaanse imperium, beseffen nu dat ze bedrogen zijn. Het verliezen van de elites van de toekomst met massa-arrestaties en door beide partijen gesteunde politieafranselingen op Yale, Columbia, NYU en andere Ivy League-instellingen, waar de leidinggevende klasse van het systeem wordt opgeleid, heeft de kiem gelegd voor een toekomstige crisis voor het regime.
De drijvende kracht achter het paniekerige illiberalisme binnen de liberale orde is dat China, Iran, Noord-Korea en Rusland de zionistische wurggreep over Washington gebruiken om hun eigen reputatie snel te verbeteren ten koste van de diplomatieke status van de VS. Wereldwijd stijgen de goedkeuringscijfers voor China en Rusland, deels dankzij hun harde opstelling tegen Israël, hun bereidheid om Hamas te legitimeren en hun leiderschap in het bepleiten van een Palestijnse staat.
Binnen deze context suggereert de timing van Blinkens bezoek aan China een bijbedoeling die niet wordt verwoord in persberichten. De minister van Buitenlandse Zaken, die zich in Israël eerder als Jood dan als Amerikaan presenteert, ging langs bij Xi Jinping op dezelfde dag dat een delegatie van Fatah- en Hamasleden in Peking was om besprekingen te beginnen over het creëren van een verenigd front. Zowel China als Rusland hebben ijverig gewerkt aan het verenigen van de Palestijnen als één politieke entiteit, wat als het lukt, de oprichting van een Palestijnse staat zou kunnen forceren, of Amerika en Israël dat nu leuk vinden of niet. Dreigementen van Blinken en Janet Yellen hebben deze inspanningen tot nu toe niet kunnen afschrikken.
De steun blijft niet beperkt tot diplomatie. Rusland, Noord-Korea en China hebben militaire en economische steun verleend aan het pro-Palestijnse verzet, voornamelijk door de eis van minister van Financiën Yellen te weigeren dat ze Iran moeten helpen isoleren en door de opdracht van Blinken te negeren om Iran, de Houthi’s en andere regionale actoren te dwingen om te stoppen met het aanvallen van Israël.
Afgelopen november maakte de CIA informatie openbaar die onthulde dat Russische militaire adviseurs Hezbollah trainden om de luchtoverwicht van Israël tegen te gaan. Hoewel het geen geloofwaardige bron is, blijft de Oekraïense inlichtingendienst volhouden dat Wagner Hamas hielp trainen in speciale gevechtstactieken en drone-oorlogsvoering voor de inval van 7 oktober. Het is nu algemeen bekend dat Hamas bewapend wordt met Noord-Koreaanse wapens, maar wat minder commentaar heeft opgeleverd zijn de wapens die recentelijk in Rusland en China zijn gemaakt en die de IDF steeds weer tegenkomt op het slagveld. Tot nu toe hebben analisten van het buitenlands beleid gespeculeerd dat deze wapens in Gaza terecht zijn gekomen via wapenverkoop aan Iran, maar het feit dat Rusland en China hun militaire samenwerking met Teheran aanzienlijk hebben opgevoerd sinds de spanningen met Israël zijn toegenomen, suggereert dat het uitoefenen van speciale druk op het zionistische regime geen onbeduidende terugslag is, maar deel uitmaakt van een grote strategie om het ware hart van het Amerikaanse imperium te raken.
Op het eerste gezicht winnen Rusland en China niets in hun strijd met Washington over Oekraïne en Taiwan door de Palestijnen en Iraniërs te steunen tegen Israël. Israël heeft veel moeite gedaan om officieel neutraal te blijven in de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, grotendeels uit angst voor Russische vergelding via zijn basis in Syrië. Historisch gezien heeft Vladimir Poetin warme betrekkingen nagestreefd met de Joodse gemeenschap in Moskou en Sint-Petersburg, evenals met Benjamin Netanyahu zelf. In Peking heeft Netanyahu van oudsher vriendschappelijke economische betrekkingen nagestreefd, waarbij hij zelfs een zeldzame berisping van Washington kreeg omdat hij te goed van vertrouwen was.
De afgelopen jaren zijn deze banden verbroken. Israël heeft zich economisch teruggetrokken uit China en geeft de voorkeur aan zakelijke partnerschappen met India. Rusland lijkt elke vorm van relatie met Israël te hebben opgegeven en neutraliseert nu de strategische voorsprong van Israël door Iran te voorzien van gevechtsvliegtuigen van de vijfde generatie en moderne luchtafweerwapens.
Maar Israël is niet, en ziet zichzelf niet, zoals de meeste natiestaten doen. De Israëlische regering beschouwt zichzelf als de vertegenwoordiger van elke Jood in de wereld, van iedereen die automatisch in aanmerking komt voor het Israëlische staatsburgerschap op basis van het feit dat hij of zij Joodse voorouders heeft, ongeacht waar hij of zij vandaan komt en of hij of zij banden heeft met het Midden-Oosten. Het is duidelijk dat de regeringen van Amerika (de helft van het kabinet Biden is Joods), Oekraïne (dat een Joodse premier en president heeft) en Israël moeten worden gezien als één transnationale Joodse entiteit, en er is bewijs dat het buitenland hen als zodanig ziet. Als deze berekening juist is, kunnen Rusland en China de beste individuele geopolitieke kosten-batenverhouding krijgen door te helpen bij politieke, militaire en economische aanvallen tegen het land waar het wereldjodendom de meeste sentimentele trouw aan heeft.
Er zijn aanwijzingen dat beleidsplanners in Moskou en Peking dit begrijpen. Vier maanden voor het verbod op TikTok uitte de Amerikaanse gezant voor de bestrijding van antisemitisme Aaron Keyak de vrees dat de Chinezen de app zouden kunnen gebruiken om anti-Israël sentimenten te bevorderen en Amerikaanse instellingen in diskrediet te brengen door te wijzen op de rol die Joden daarin spelen.
De vrees van Keyak is niet ongegrond. In de afgelopen jaren zijn Chinese beroemdheden, academici, journalisten en staatsambtenaren openlijk begonnen te praten over Joodse macht als de verborgen taal die nodig is om te begrijpen waarom Amerika en zijn liberale vazalstaten zich gedragen zoals ze doen. Een lang artikel in de Chinese taalversie van de nieuwsuitgever Global Times getiteld “Controleren de Joden de Verenigde Staten? Hoe machtig zijn ze in Westerse landen?” beschrijft nauwgezet de scheve Joodse oververtegenwoordiging in de media, politiek, financiën en cultuur van Amerika, Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittannië.
Op dit onderwerp rust in China geen taboe zoals in Amerika en West-Europa, waar het uiten van dergelijke gevoelens leidt tot ostracisme en gevangenisstraf. Na de aanslag van 7 oktober schreef de invloedrijke voormalige hoofdredacteur van de Global Times Hu Xijin op Weibo: “Sommigen van ons moeten zich niet laten beïnvloeden door de publieke opinie die gedomineerd wordt door Joden en Amerikanen.” In een ander geval presenteerde China Central Television (CCT) een segment waarin werd geschetst dat Joden, 3% van de bevolking, het grootste deel van de rijkdom van Amerika bezitten. Een voormalige Chinese ambassadeur die werd geïnterviewd voor hetzelfde segment bevestigde vervolgens dat in zijn ervaring de Verenigde Staten en het Westen in de greep zijn van een “Joods blok.”
Er zijn berichten in overvloed over patriottische Chinese internetgebruikers die Amerikaanse Holocaustfilms recenseren, vaak met commentaren waarin ze propaganda worden genoemd of waarin naar Israël wordt verwezen als de echte Nazi’s. Toen een ambtenaar van de Communistische Partij ermee instemde om Janet Yellen te ontmoeten in de hoop op een “dooi” in de relatie in augustus 2023, viel een lawine van Chinese sociale media gebruikers boos de hartelijke opmerking van de ambtenaar over het spreken met Yellen aan met berichten waarin naar haar werd verwezen als “Shylock” en verwijzingen naar de Joodse familie Sassoon die centraal stond in het aanstichten van de Anglo-Chinese Opium Oorlogen.
Ambtenaren van de Europese Unie zijn begonnen met klagen over antisemitisme sinds Chinese ambassadeurs moe werden van hun lezingen over de vermeende vervolging van Oeigoeren en begonnen te reageren met beelden van wat zij Israël helpen doen in Gaza. Dit heeft leidende figuren gekwetst die China en Rusland regelmatig beschuldigen van genocide, zoals de Frans-Joodse Raphael Glucksmann, die het presidentskandidaatschap van de Socialistische Partij leidt ondanks het feit dat hij massaal verzet van kiezers uitlokte omdat hij weigerde om het gedrag van Israël in Gaza in soortgelijke bewoordingen moreel te veroordelen.
In het geval van Rusland is de situatie complexer. Volgens Poetins opvatting van burgerlijk nationalisme zijn de 1,5 miljoen Russisch-Joden in Israël leden van de Russische bevolking en dus een potentiële vijfde colonne die het Kremlin kan aanboren. 12 jaar nadat Poetin dit wereldbeeld voor het eerst schetste, is bewezen dat zijn overtuiging ongegrond is.
Vanaf het begin van zijn presidentschap tot 2014 (het jaar van de annexatie van de Krim) probeerde Poetin zichzelf af te schilderen als een bondgenoot van de Joden en cultiveerde hij een kring van Joodse miljardairs, hoewel dit ook samenviel met een anticorruptiecampagne die ertoe leidde dat een groot aantal Joodse oligarchen in de gevangenis belandde, onder mysterieuze omstandigheden stierf of naar het Westen overliep. Achteraf wordt nu aangenomen dat de toenmalige KGB-agent zijn toenaderingen tot de rijke Joden die tijdens de Jeltsin-jaren Rusland regeerden, een machiavellistisch plan was om hen van hun macht te beroven en de heerschappij van de Siloviki te herstellen.
Het is onmogelijk om precies te weten wat Poetin vandaag denkt, maar we weten wel dat Russisch-Joden geen liefde voor hem of voor Rusland hebben. Uit een enquête uit 2022 bleek dat 70% van de Russischtalige Joden in Israël de Oekraïne steunt in de oorlog, ook al blijft de Israëlische regering officieel neutraal.
Uit een aparte peiling onder Russischtalige Joden die van 1988 tot 2017 naar Israël verhuisden, bleek dat slechts 2% sympathie toonde voor Rusland in de oorlog in Oekraïne, terwijl nog eens 22% verklaarde dat ze noch om Rusland noch om Oekraïne gaven. Deze antipathie is niet alleen te wijten aan de oorlog van Rusland met Oekraïne, een aparte enquête onder deze bevolkingsgroep in 2017 vond vergelijkbare lage niveaus van warmte voor het moederland.
Deze dynamiek kwam tot uiting toen ze gedwongen werden te kiezen tussen Amerika en de NAVO of Rusland, waar enkele van Poetins naaste Joodse bondgenoten hem hebben verraden. In 2022 verraste de opperrabbijn van Moskou en leider van de Joodse gemeenschap Pinchas Goldschmidt, die voorheen nauwe banden had met het Kremlin, Poetin door te verklaren dat hij Oekraïne steunde in de oorlog en dat hij emigreerde. In 2023 classificeerde de Russische regering Rabbi Goldschmidt als een vijandelijke agent. Een aanzienlijk deel van de Joden heeft Rusland verlaten sinds het begin van het conflict. Toen hooggeplaatste regeringsfunctionaris Anatoly Chubais na het begin van de oorlog van Rusland naar Israël vertrok, bespotte Poetin hem minachtend als “Moshe Israelivich”.
Washington en Brussel hebben sinds het begin van de oorlog sancties ingesteld tegen verschillende Joodse miljardairs in Rusland, waarschijnlijk uit projectie, in de veronderstelling dat ze Poetins militaire beslissing zouden kunnen vetoën of zijn regering omver zouden kunnen werpen, zoals zou gebeuren in een liberale demo-plutocratie. De gok loonde niet. Het enige resultaat van deze sancties was een verdere financiële verzwakking van de Joodse oligarchen in Rusland, wat ertoe leidde dat het Westen terugkrabbelde en de sancties tegen Joodse miljardairs zoals Mikhail Friedman en Petr Aven begon op te heffen.
Linkse Joden in Moskou en Sint-Petersburg, die veel liberaler en anti-Poetin zijn dan de typische Rus, hebben zich oorverdovend stil gehouden over de oorlog. In een interview met de Times of Israel in april 2022 lieten de leiders van de Joodse gemeenschap die in Rusland en Wit-Rusland is achtergebleven, sterk doorschemeren dat ze de NAVO en Oekraïne steunen in de oorlog, maar dat ze een “evenwichtsoefening” doen uit angst dat ze het doelwit zullen worden. Op de vraag of Joden Rusland moeten verlaten, antwoordde een Israëlische expert over de Voormalige Sovjet-Unie onlangs door het land te vergelijken met Duitsland onmiddellijk na Hitlers opgang naar het Führerdom en hen te vertellen zo snel mogelijk te vertrekken: “Waar wachten jullie nog op?!”
Men zou kunnen speculeren dat het Kremlin op zijn minst enige Joodse steun in Oekraïne tegenwerkt door de ideologische invloed te overdrijven van met hakenkruizen getatoeëerde voetbalhooliganbataljons die bevelen aannemen van de Joodse burgerregering in Kiev. We zien Russische figuren worstelen om dit narratief levend te houden te midden van de realiteit van verenigde wereldwijde Joodse steun voor Oekraïne. Sergey Lavrov die Volodymyr Zelenskyy ervan beschuldigt een neonazi te zijn, terwijl hij ook Adolf Hitler ervan beschuldigt een Jood te zijn en concludeert dat de meest fervente Nazi’s meestal Joods zijn, is een bewijs van de zwakte van de Joods-Nazi/NAVO discursieve tegenstelling.
Maar sommige veranderingen in het Russische discours zijn subtieler en effectiever. Afgelopen januari klaagde het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken dat Duitsland alleen het Joodse slachtofferschap van de Tweede Wereldoorlog erkende, terwijl het alle andere etnische groepen negeerde, in het bijzonder de Slavische Russen. Net als in Tsjechië en Polen concentreert het Russische nationalistische verhaal over de Tweede Wereldoorlog zich vooral op het lijden van de Slaven door toedoen van Duitsland, wat rechtstreeks botst met de Amerikaanse/NAVO fixatie op Joden.
Poetins 25-jarige evolutie van pro-Joodse, pro-Israël liberale hervormer die lid wilde worden van de NAVO tot vocale leider van een opkomende anti-Amerikaanse wereldorde heeft van Rusland een belangrijke anti-Zionistische macht in het Midden-Oosten gemaakt, een rol die het ooit speelde in de jaren 1960 en 1970, toen de Sovjet-Unie het Arabisch nationalisme steunde.
Deze positie is een enorm succes voor Rusland. Het conflict in Israël heeft het Westen gedwongen om de wapenleveranties aan Oekraïne te verleggen naar de bevoorrechte zionistische staat. De noodzaak om de Israëlische strijdkrachten te subsidiëren en te bewapenen heeft geleid tot een half jaar durende stilte in de Amerikaanse hulp aan Oekraïne, die pas onlangs werd rechtgezet. Sommige Oekraïners uitten hun ongenoegen over hun Amerikaanse weldoeners en vroegen zich af waarom de Amerikaanse luchtmacht Iraanse raketten onderschept die op weg zijn naar Israël, maar weigert een dergelijke dienst te verlenen in Oekraïne.
In de Pacific schreef militair blogger Jordan Cohen op War On The Rocks dat de noodzaak om Israël te steunen een functionele handel van Taiwan vereist.
Met andere woorden, China en Rusland hebben zich volledig toegelegd op het steunen van de antizionistische krachten in het Midden-Oosten als een vorm van realpolitik.
Als we eerlijk zijn, is de enige school voor buitenlands beleid die had kunnen voorspellen dat het Westen alles zou laten vallen om te vechten voor een kleine natie zonder objectieve strategische waarde, de “antisemitische” school.
De laatste paar weken van de activiteiten van Washington waren bijzonder onharmonisch: uitbreiding van FISA-surveillance, 95 miljard dollar aan wapens voor Israël en Oekraïne, gewelddadige onderdrukking van vreedzame protesten tegen Israël, een plotseling verbod op een sociale media-app die door 150 miljoen Amerikanen wordt gebruikt, enzovoort.
Dit ziet er niet uit als een goed doordacht plan. Misschien hebben Xi en Poetin eindelijk de fobie van Washington ontdekt: niet de dreiging van een nucleaire oorlog, niet dedollarisering, maar het isoleren van het zionisme, en in het verlengde daarvan het Jodendom.
Elke aanval op deze achilleshiel lijkt spastische reflexen uit te lokken die de ondergang van Amerika kunnen bespoedigen als dit zo doorgaat.
“de antizionistische protesten”… die breeduit in de MSM worden uitgerold,
zijn met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid socialisme-psyops, door de gebruikelijke verdachten georganiseerd en gefinancieerd.
jail them
Al zou China de gegevens van Amerikanen oogsten, wat dan nog? Waarom zouden zij dat niet mogen terwijl Apple, Microsoft, Google, Facebook etc dat allemaal wel mogen en ook doen?
Oh wacht, dat is weer het Amerikaanse ‘wij mogen het wel doen, maar jullie niet’ verhaaltje.
Net als in ‘wij mogen wel Ukraine en Israel steunen, maar niemand mag Rusland of de Palestijnen steunen’. Of als in ‘wij mogen landen bombarderen als ze onze zin niet doen, maar niemand anders mag dat doen’.
Of als in ‘Israel en wij mogen eindeloos oorlogsmisdaden begaan, maar als anderen het doen is het slecht’.
Of als in ‘Putin en Xi zijn dictators die andere meningen onderdrukken en dat mag niet, maar wij mogen wel vreedzame protesten tegen Israel hardhandig neerslaan en mensen zonder enige vorm van bewijs jarenlang in eenzame opsluiting vastzetten omdat ze vreedzaam door het Capitool wandelden’
Tot zover de ‘vrije’ VS
Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten.
Narcotics hebben lange geschiedenis in usa
https://historianet.nl/oorlog/amerikaanse-burgeroorlog/de-eerste-opiatenepidemie-in-de-vs-veteranen-raakten-verslaafd