“De NAVO is nog nooit zo sterk geweest; Rusland is een wereldwijde paria; en de wereld blijft geïnspireerd door de Oekraïense moed en veerkracht; kortom, Rusland heeft verloren, Rusland heeft strategisch, operationeel en tactisch verloren – en ze betalen een enorme prijs op het slagveld.”
Hij (generaal Mark Milley, hoofd van de Amerikaanse defensiestaf) gelooft daarvan geen woord. We weten dat hij het niet gelooft, omdat hij twee maanden geleden precies het tegenovergestelde zei – totdat hij door het Witte Huis werd gekastijd omdat hij van de Joe Biden-boodschap afdwaalde. Nu is hij terug, spelend voor het “Team”, schrijft
Alastair Crooke.
Zelensky gelooft waarschijnlijk ook niets van de recente Europese belofte van tanks en vliegtuigen – en hij weet dat het grotendeels een hersenschim is. Maar hij speelt voor het Team. Een paar extra tanks zullen op de grond geen verschil maken, en zijn vijfde mobilisatie wordt thuis tegengewerkt. De Europese legers wachten deze episode af, hun wapenarsenalen draaien op “reservetank”.
Zelensky zegt herhaaldelijk dat hij tegen augustus tanks en vliegtuigen moet hebben om zijn bloedende verdediging te zandzakken. Maar tegenstrijdig genoeg wordt Zelensky gewaarschuwd dat het van cruciaal belang is “nu belangrijke winst te boeken op het slagveld” – omdat de Amerikaanse regering “stellig van mening is” dat het daarna moeilijker zal zijn om steun van het Congres te krijgen (d.w.z. augustus is achterhaald; dan is het te laat).
Het is duidelijk dat de VS het terrein voorbereidt voor een “overwinningsaankondiging” in het voorjaar – zoals de misleidende opmerkingen van Milley voorspellen – en een ommezwaai – net een fractie voor de start van de Amerikaanse presidentsverkiezingen.
Het “narratief” in de MSM is al begonnen met de overgang naar een aanstaand verpletterend Russisch offensief – en van heroïsch Oekraïens verzet dat wordt overweldigd door verpletterende kracht.
“De kritieke aard van de komende maanden is al in onverbloemde termen aan Kiev overgebracht door topambtenaren van Biden – waaronder plaatsvervangend nationaal veiligheidsadviseur Jon Finer, plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken Wendy Sherman en ondersecretaris van Defensie Colin Kahl, die allemaal vorige maand Oekraïne hebben bezocht” (Washington Post) – waarbij CIA-directeur Bill Burns slechts een week voor de aankomst van deze ambtenaren persoonlijk Zelensky heeft ingelicht.
Zelenksky werd gewaarschuwd. Resultaten nu, of anders!
Maar dan zegt Seymour Hersh eindelijk hardop, een onuitgesproken harde realiteit – een met enorm gecompliceerde politieke gevolgen (uit Hersh’s latere interview met de Berliner Zeitung, (Google vertaling)). Nee, niet de sabotage van Nord Stream (dat wisten we), maar die van roekeloze beoordelingsfouten en toenemende woede in Washington – en minachting voor de onvolwassen politieke oordelen van Biden en zijn hechte team van neocons.
Het is niet alleen dat het Biden-team “de pijpleidingen heeft opgeblazen”; zij zijn daar trots op! Het is niet alleen dat Biden bereid was om het concurrentievermogen en de werkgelegenheidsvooruitzichten van Europa voor het komende decennium uit te hollen (sommigen zullen applaudisseren). Het explosieve deel van het narratief was dat “op een gegeven moment nadat de Russen waren binnengevallen, en de sabotage was uitgevoerd… (dit zijn mensen die op topposities bij de inlichtingendiensten werken, en goed getraind zijn): Ze zich tegen het project keerden. Ze vonden het idioot”.
“Er was veel woede onder de betrokkenen” merkte Hersh op. Aanvankelijk werd Biden’s Nord Stream narratief – “het zal niet gebeuren” – door de Intel “pro’s” begrepen als eenvoudig pressiemiddel (gekoppeld aan een toen toekomstige Russische invasie) – een invasie waarvan Washington wist dat die zou komen, omdat de VS de Oekraïners verwoed aan het voorbereiden waren – juist om de Russische invasie uit te lokken.
Toch werd de Nord Stream sabotage uitgesteld – van juni tot september 2022 – maanden nadat de invasie had plaatsgevonden. Dus, wat was dan het nut van het verlammen van de Europese industriële basis door het opleggen van torenhoge energiekosten? Wat was de achterliggende gedachte? En er was meer woede over de teamleden van Biden die “hun mond open deden” over Nord Stream, waarbij ze in feite opschepten “verdomme ja, we hebben het besteld”.
Hersh merkt op dat hoewel de CIA verantwoording aflegt aan de ‘macht’ in de brede zin in plaats van aan het Congres, “zelfs deze gemeenschap geschokt is door het feit dat Biden besloot Europa aan te vallen in zijn economische onderbuik – om een oorlog te steunen die hij niet zal winnen”. Hersh meent dat in een Witte Huis dat geobsedeerd is door herverkiezing, de Nord Stream sabotage werd gezien als een ‘overwinning’.
Hersh zei in zijn interview met de Berliner Zeitung:
“Wat ik weet is dat deze oorlog op geen enkele manier zal eindigen zoals wij [de VS] willen dat hij eindigt … Het maakt me bang dat de president klaar was voor zoiets. En de mensen die deze missie uitvoerden geloofden dat de president zich terdege bewust was van wat hij de bevolking van Duitsland aandeed. En op lange termijn zal dit niet alleen zijn reputatie als president schaden, maar ook politiek zeer schadelijk zijn. Het zal een stigma zijn voor de VS”.
De zorg is meer dan dat – het is dat Biden’s obsessieve bevlieging de Oekraïne verandert van een proxy-oorlog in een existentiële kwestie voor de VS (existentieel in de zin van de vernedering en reputatieschade als de oorlog wordt verloren). Voor Rusland is het al een existentiële kwestie. En twee kernmachten in een existentiële confrontatie is slecht nieuws.
Laten we heel duidelijk zijn: dit was niet de eerste keer dat Biden iets deed wat door de Amerikaanse inlichtingendiensten als volkomen roekeloos wordt beschouwd: Robert Gates, de voormalige minister van Defensie, zei zondag dat Biden het in de loop van vier decennia in bijna elke belangrijke buitenlandse en veiligheidskwestie bij het verkeerde eind had. In februari 2022 legde hij beslag op de Russische deviezen; hij zette de banken van Rusland uit SWIFT (het interbancaire verrekeningssysteem) en legde hun een tsunami aan sancties op. De Federal Reserve en de ECB zeiden achteraf dat ze nooit waren geraadpleegd, en als ze dat wel waren geweest – nooit zouden hebben ingestemd met de maatregelen.
Biden beweerde dat zijn actie “de roebel tot roebel zou reduceren”; hij vergiste zich schromelijk. De veerkracht van Rusland heeft de VS eerder dichter bij een financiële afgrond gebracht (nu de vraag naar dollars opdroogt en de wereld naar het oosten verschuift). Vanuit het perspectief van belangrijke financiële actoren in New York moeten Biden en de Fed zich nu haasten om de systeemrelevante VS te redden.
Eenvoudig gezegd is het belang van Hersh’s interview met de Berliner Zeitung (en zijn andere stukken) dat facties binnen de Amerikaanse Deep State woedend zijn op de kring van neocons (Sullivan, Blinken en Nuland). Het vertrouwen is ‘weg’. Ze komen voor hen; en zullen blijven komen… Hersh’s stuk is slechts een eerste voorproefje.
Voorlopig blijft het Oekraïne-project van de neocons “actueel”, met Team Biden dat van alle westerse bondgenoten eist dat ze strak bij de les blijven, in de aanloop naar de eerste verjaardag van Ruslands speciale operatie op 24 februari.
Het lijkt er echter op dat het kritieke venster voor Oekraïne om op de een of andere manier “op magische wijze te winnen”, wordt ingekort van maanden tot een paar weken. Winnen’ blijft natuurlijk onduidelijk. Maar de realiteit is dat niet Oekraïne, maar Rusland het voorjaarsoffensief zal inzetten – en mogelijk over de hele lengte van de Contactlijn.
Het “teken aan de wand” voor Oekraïne (zij het dat Kamala Harris naar de Veiligheidsconferentie van München is gestuurd) om de Team “lijn” van een “blijvende inzet voor Oekraïne” door het collectieve Westen voor de lange termijn te dichten.
Paradoxaal genoeg dreigt deze voortdurende “burgeroorlog” in het Amerikaanse establishment achter het gordijn ook voor Biden “het teken aan de wand” te worden – nu hij het moment nadert waarop hij over zijn kandidatuur voor 2024 moet beslissen.
Kan men erop vertrouwen dat Biden niet roekeloos zal zijn, moet de Amerikaanse inlichtingendienst zich afvragen, nu Oekraïne in entropie vervalt onder een Russische golf op alle fronten? Zal Biden opnieuw wanhopig worden?
Kunnen we ons voorstellen dat de VS hun handen in de schoot werpen en de Russische overwinning toegeven? Nee – de NAVO zou kunnen desintegreren bij zo’n spectaculaire mislukking. Het politieke instinct zal dus een gok zijn: dubbel inzetten: Een NAVO-inzet in West-Oekraïne als “buffermacht”, om “het land te beschermen tegen Russische opmars” wordt overwogen.
Het is niet moeilijk te begrijpen waarom facties binnen de Deep State “ontzet” zijn: De producten van de Amerikaanse defensie-industrie worden in Oekraïne sneller verbruikt dan ze kunnen worden vervaardigd. Het verandert de Amerikaanse calculus over China negatief, omdat de Amerikaanse militaire inventaris in Oekraïne wegbrandt. En de oorlog in Oekraïne kan gemakkelijk overslaan naar Oost-Europa …
Het komt neer op het onverwachte inzicht (voor de elite) dat de VS zelf de grootste verliezer kan zijn in de oorlog tegen Rusland. (Moskou heeft dit vanaf het begin begrepen).
Team Biden heeft in wezen de aanzet gegeven tot een gezamenlijk verzet van het establishment tegen zijn besluitvaardigheid. Het rapport van Hersh, het rapport van de Randorganisatie, de Economist-interviews met Zelensky en Zaluzhny, het CSIS-rapport, het IMF-rapport waaruit blijkt dat Rusland economisch groeit, en de verspreide uitbarstingen van de harde realiteit die in de MSM verschijnen – getuigen allemaal van de kring van ontevredenheid over Biden’s aanpak van de Oekraïne-oorlog die steeds groter wordt.
Zelfs de recente Chinese ballonhysterie, die ertoe leidde dat NORAD alle ongeïdentificeerde objecten in het Amerikaanse luchtruim neerschoot, riekt ernaar dat sommigen in het Pentagon het Biden-team “in de ogen” prikken: d.w.z., als jullie (Team Biden) zo dom zijn om erop aan te dringen dat we “elk vakje uitvinken” op de NORAD-radars, wees dan niet verbaasd over de rotzooi die jullie dagelijks zullen neerschieten.
Dit getuigt ten eerste van minachting voor het inzicht van het Witte Huis in de fijnere details; en ten tweede van de symbolische rol die de Chinese ballon heeft gespeeld bij het opnieuw aanwakkeren van de Amerikaanse China-haviken, die de meerderheid hebben in termen van bi-partijdige steun in het Congres.
Kan Biden worden verwijderd? In theorie wel. Zestig procent van de jonge leden van de Democratische Partij wil niet dat Biden zich opnieuw kandidaat stelt. De moeilijkheid ligt echter in de diepe impopulariteit van Kamala Harris als mogelijke opvolger. Het laatste bewijs van Harris’ vervagende positie is een scherp kritisch artikel in de New York Times, vol anonieme afkeuring van hooggeplaatste Democraten, van wie velen haar ooit steunden. Nu zijn ze bezorgd.
Hun angst, schrijft Charles Lipson, is dat ze bijna onmogelijk is om te laten vallen:
“Om te winnen hebben de Democraten enthousiaste steun nodig van Afro-Amerikanen, die waarschijnlijk beledigd zullen zijn als Harris wordt gedumpt. Dat probleem zou kunnen worden vermeden als zij zou worden vervangen door een andere Afro-Amerikaanse. Maar er zijn geen voor de hand liggende alternatieven. Als Harris wordt vervangen, zal dat waarschijnlijk gebeuren door een blanke of Latijns-Amerikaanse kandidaat …
“Zo’n verandering zou een partij die sterk geïnvesteerd is in de politiek van raciale en etnische identiteit, waar verliezende groepen worden gezien als benadeelde slachtoffers en winnaars als “bevoorrechte” onderdrukkers, in beroering brengen. Die verdeeldheid is het hevigst als ze draait om Amerika’s historische wond van ras, en ze zou zich op de partij richten”.
Waarom mogen we geen onderzoek verwachten van de hiërarchie van de Democratische Partij of van het Congres naar aanleiding van Seymour Hersh’s beschuldigingen van het opzettelijk omzeilen van het Congres? Wel, eenvoudig gezegd is het dit: Omdat het het “onzegbare” blootlegt. Ja, Biden heeft het Congres niet “geïnformeerd”, hoewel sommigen van hen op voorhand lijken te hebben geweten van de Nord Stream sabotage. Technisch gezien heeft hij het systeem omzeild.
Het probleem is dat beide zijden van het Huis dit exceptionalisme grotendeels GOEDKEUREN – het Amerikaanse exceptionalisme bepaalt dat de VS kunnen doen wat ze willen, wanneer ze willen, met wie ze willen. Er zijn zoveel voorbeelden hiervan in de praktijk: wie zal de eerste steen durven te gooien naar “Old Joe”? Nee, de zaak tegen Biden – als die moet worden voortgezet – moet het collectieve standpunt zijn dat Biden ongeschikt is om een gezond oordeel te vellen over kwesties die de VS in de richting van een totale oorlog met Rusland kunnen sturen.
Als Biden wordt weggestuurd, zal dat gebeuren vanuit “met rook gevulde kamers” van insiders. Te veel mensen hebben in stilte geprofiteerd van de Oekraïne-rompslomp.
Waar gaat Europa heen in de nasleep van de Nord Stream beschuldigingen? Het is moeilijk om een door Duitsland gedomineerd Europa ver van Washington te zien afwijken. Het huidige Duitse leiderschap is slaaf van Washington en heeft zijn vazalschap gemakkelijk aanvaard. Frankrijk zal – afgezien van enkele haperingen – aan de zijde van Duitsland blijven staan. Naarmate de VS hun dollargebied echter zien krimpen door de uitbreiding van de BRICS en de Oost-Aziatische Economische Gemeenschap, zullen de VS het hardst drukken op de economieën van hun naaste buren. Europa zal waarschijnlijk een verwoestende prijs betalen.
Hoe dan ook, de EU bespreekt de echt gevoelige kwesties niet in het openbaar – alleen in vergaderzalen waar alle mobiele telefoons van tevoren zijn verwijderd. Transparantie en verantwoording komen in deze discussies nauwelijks voor.
👌goed artikel!
Wat hebben de arrestatie van George Floyd en de treinramp in Oost-Palestine gemeen…? De nasleep van beide incidenten toont aan, dat de USA samenleving disfunctioneel is. Bevolkingsgroepen die elkaar feitelijk naar het leven staan en een slecht onderhouden infrastructuur zeggen veel over de staat van een land.
Amerikaanse militairen bemoeien zich wereldwijd met andermans zaken, terwijl hun eigen land op de rand van een burgeroorlog staat.
De Amerikanen zijn met de staart tussen de benen uit Afghanistan vertrokken en die oorlog in de Oekraïne etaleert nou ook niet echt een overtuigende militaire dominantie. De NAVO heeft zich in haar kaarten laten kijken en het blijken geen beste kaarten te zijn.
De ontwikkeling is gaande dat China, Rusland, Iran door de stupiditeit van de Yanks in elkaars armen worden gedreven en dat onder hun hoede de BRICS landen een plan trekken, waar geen plaats is voor de westerse dominantie. Wat inhoudt, dat wij in heel grote delen van de wereld beslist een paar toontjes lager moeten zingen.
Voor Europese landen hoeft dat op zich geen probleem te zijn, als ze zich kunnen ontdoen van het gekkengesticht Brussel. Individueel zijn landen als Duitsland en Nederland veel sterker.
En de USA….?
Die moeten misschien de defensie-uitgaven fors terugschroeven, zich voorlopig met hun eigen land bezighouden om daar eens orde op zaken te stellen. Kunnen ze na een jaar of 30 van herstel weer hun nieuwe plaats op het wereldtoneel bepalen.
In de VS zijn ook andere interessante dingen aan de gang. Een aantal counties willen zich van een staat afscheiden en zich aan een andere staat verbinden. Dit kun je overveer vergelijken dat limburg gaat besluiten om zich van nederland af te scheiden en zich bij belgie te voegen.
Niets nieuws onder de zon, want na de wil tot onafhankelijkheid van het het latere België in 1830 wilde Limburg zich aansluiten bij de Duitse Bond, vanaf 1871 het keizerrijk Duitsland.
Deze oorlog wordt verder uitgewerkt , door usa .
Gaat hen om targets halen ; Voor hun depopulatie doelen.
Of laat Billy nog wat virusjes rondvliegen , de import gaat op slot ‘t ken allemaal, 🥳
Als ik die Mike Millie hoor praten dan val ik in verbazing of deze man nog verstand heeft…..
nog onderscheidings vermogen.
Nog enig besef van normen en waarden.
Of hij beseft wat hij zelf zegt.
Misschien heeft hij al een PROEF CHIP IN ZIJN HOOFD. ❓