Een Duitse arts pakt nu uit over bijwerkingen van vaccinaties, want al bijna een jaar lang wordt de praktijk van de arts bestormd door mensen met vaccinbijwerkingen. Het probleem is dat er geen pathogenetische opvatting is, d.w.z. dat men niet weet hoe deze problemen ontstaan. Wegens de verscheidenheid aan symptomen spreekt hij over antagonistische antilichamen die zich binden aan de G-receptoren en zo de eigenlijke impuls blokkeren. Deze receptoren bevinden zich in het hart, het oog, de nieren, en daarom kunnen er symptomen optreden als duizeligheid, vermoeidheid, steken in gewrichten en ook huidreacties, schrijft Corona-Blog.net.
Dr. Erich Freisleben is huisarts in Berlijn en werkt al 35 jaar als arts. Hij promoveerde in de historische geneeskunde op het onderwerp rassenhygiëne en rassenideologie, was afgevaardigde in de Vereniging van Statutaire Ziekenfondsartsen en publiceert artikelen over gezondheidspolitieke vraagstukken. Reeds in november 2021 berichtte in Cicero over bijwerkingen van de vaccinatie.
Symptomen die zeer vaak voorkomen zijn enorme vermoeidheid, ongewoon hevige hoofdpijn tot neurologische verschijnselen zoals zenuwpijn, verlammingen, smaakstoornissen, gevoeligheid voor licht, vaak dingen die wijzen op betrokkenheid van de hersenen. Hoewel de klachten niet noodzakelijk tot ziekenhuisopname leidden, hebben zij vaak het leven van de getroffenen ernstig beïnvloed. – Cicero
Dr. Freisleben was ook te zien op ARD Plusminus, vanaf ongeveer minuut 5:40. Hier spreekt hij over het feit dat het aantal patiënten al zo groot is geworden dat er extra personeel moest worden aangenomen.
In het interview met Die Welt vermeldt de arts dat er tot nu toe geen studies zijn gedaan naar de bijwerkingen van vaccinatie, en dat absoluut geen weg is om de getroffenen daarbij alleen te laten.
Maar wij weten dat dergelijke gebeurtenissen nog nooit zijn voorgekomen met welke vaccinatie dan ook. ∼ Dr. Freisleben
Hieronder staat het hele interview:
Verplichte inenting zou de deur wijd openzetten voor misbruik
De Berlijnse arts Erich Freisleben wordt overspoeld door patiënten met bijwerkingen van vaccinaties. Hij heeft een therapie gevonden – maar hij kan ze niet allemaal helpen.
Inmiddels zijn 63 miljoen Duitsers volledig ingeënt, dat is bijna 76 procent van de bevolking. Met het oog op de voortdurende spanningen in de gezondheidszorg als gevolg van de zeer besmettelijke Omicronvariant, bespreekt het parlement momenteel de verplichte inenting. Erich Freisleben, een arts in Berlijn, is tegen zo’n eis, en zegt dat zijn praktijk bijna overspoeld wordt door patiënten met vaccinbijwerkingen. Hij moest een collega in dienst nemen om de toevloed aan te kunnen, vond een manier om velen van hen te helpen, ontwierp voorlichtingsfolders voor collega’s – en eist dat een onderzoek de bijwerkingen van de vaccinatie nader bekijkt. Een interview.
Dr. Freisleben, sinds wanneer komen er patiënten met ernstige vaccinbijwerkingen naar u toe?
Zelf heb ik eerst moeten leren wat vaccinbijwerkingen zijn. Reeds in mei 2021 overleed een 62-jarige patiënt aan sinusveneuze trombose. Hij was verder kerngezond, op een hoge bloeddruk na. Zijn vrouw had er bij hem op aangedrongen zich te laten inenten, wat zij nu bitter betreurt. Eerst had hij een longembolie, daarna ontdekten ze in het ziekenhuis ernstige stollingsprocessen in zijn darmen en stuurden ze hem naar huis nadat ze hem bloedverdunners hadden gegeven. Eerst werd hij beter, toen werd hij weer met sinustrombose naar het ziekenhuis gestuurd. Daar, nog op zijn sterfbed, zei hij: “Zeg tegen iedereen dat ze zich niet moeten laten inenten.” Dat was een schok voor mij. In die tijd dacht men nog dat bloedverdunning in zulke gevallen voldoende zou zijn. Tegenwoordig weet men dat men cortisone moet geven om de massale ontstekingsprocessen in te dammen. Dat wist ik toen ook nog niet.
Maar weten alle artsen dit nu echt? Wij horen nog steeds uit de wetenschappelijke wereld dat het toedienen van bloedverdunners, bijvoorbeeld bij ernstige aanhoudende hoofdpijn of trombose na vaccinatie, volledig voldoende is.
Het is nog veel te weinig bekend hoe vaak stollingsprocessen werkelijk plaatsvinden. Ik nam bijvoorbeeld de D-dimers van mijn patiënten, dat is een waarde om te bepalen of er stollingsprocessen in het lichaam plaatsvinden. Van de 60 van mijn gevaccineerde patiënten vond ik bij 40 procent verhoogde D-dimeren. Dat is een verrassende vaststelling. In die tijd belden de laboratoria mij opgewonden op, omdat ze dachten dat het longembolie was. Maar zij zagen hun niet, de patiënten leken in orde. Blijkbaar zijn er bij sommige mensen stollingsprocessen die men niet opmerkt, die in de loop van maanden plaatsvinden, maar wij weten niet waar. Wij kunnen ze alleen ontdekken aan de hand van indirecte waarden. Dat was mijn eerste ontdekking.
Dat wij hier auto-immuunprocessen hebben in een bijzondere vorm. Normaal gesproken worden bij auto-immuunprocessen bepaalde structuren in het lichaam aangevallen, wat zich altijd laat zien met tekenen van ontsteking. Maar hier hebben wij te maken met een andere vorm. Dit zijn processen die plaatsvinden als auto-immuunprocessen, maar die ik aan de bloedwaarden niet kan herkennen. Er komen mensen met symptomen die in deze combinatie niet bekend zijn. Zij hebben duizeligheid, huidverschijnselen, steken in de gewrichten en zijn ongelooflijk moe. Wanneer ik de gebruikelijke bloedonderzoeken doe, vind ik niets. De patiënt gaat naar de neuroloog, die de zenuwgeleidingssnelheid meet en ook niets vindt, net als de KNO-arts. Deze mensen zijn echt de weg kwijt, zij gaan van de ene specialist naar de andere en niemand kan hen helpen. Als zij dan ook maar het woord vaccinatie of vaccinbijwerking in de mond nemen, keren veel artsen zich van hen af. De patiënten vertellen bijna allemaal hetzelfde verhaal: er werd hun gezegd dat het psychosomatisch was, of dat zij niet zo pietluttig moesten doen, of dat zij het zich maar verbeeldden. Ik heb nu bijna 100 van deze patiënten onderzocht, behandeld en gerapporteerd.
En u helpt deze patiënten met cortisone?
Ja, maar daar hebben we het volgende probleem. Wij hebben er geen pathogenetisch idee van, dus geen kennis van hoe deze problemen ontstaan. U vindt er niets van in de vakpers, maar wel bij pathologen, van wie gezegd wordt dat zij zogenaamde samenzweerders zijn. Zij hebben massale auto-immuunreacties gevonden in de lichamen – van dode mensen. Inmiddels wordt zelfs gezegd dat de spikes histochemisch kunnen worden opgespoord, dat kan ik alleen maar beamen. Tot nu toe werd aangenomen dat deze spikes binnen twee dagen na de inenting in het lichaam afgebroken zouden worden. Als ik dus aanneem, uitgaande van auto-immuunprocessen, dat de spikes nog in het lichaam zijn, zich in de vaten nestelen en het immuunsysteem kleine ontstekingen veroorzaakt, dan zou dat goed passen bij al de symptomen. Ik denk ook dat dit het meest voorkomende probleem is en daarom geef ik cortisone aan zulke patiënten. Maar er zijn ook andere mogelijkheden voor het ontstaan van de verschijnselen.
Welke?
Er is onder andere een speciaal soort antilichamen: de antagonistische antilichamen. Dergelijke antilichamen worden normaal slechts in drie procent van de bloedonderzoeken gevonden, meestal bij patiënten met chronische en langdurige ziekten. Bij patiënten met vaccinbijwerkingen worden die echter in 90 procent van de gevallen gevonden. U moet de onderzoeken zelf betalen, ik heb ze intussen meer en meer gezien.
Wat zijn antagonistische antilichamen precies?
Er zijn agonisten en antagonisten in het lichaam; agonisten brengen een reactie teweeg, antagonisten remmen die af. In het geval van spieren, bijvoorbeeld, stuurt dit de voortdurende wisselwerking in het lichaam. De antagonistische antilichamen binden zich aan de zogenaamde G-receptoren, de toegangspoorten tot de cel. Dit blokkeert de impuls die gegeven moet worden. Aangezien deze receptoren ook in het hart, het oog, de nieren zitten, verklaart dit de verscheidenheid van symptomen. Het onderzoek daarnaar is echter nog in volle gang. Wij weten dat dit het geval is, maar wij weten nog niet hoe lang deze antilichamen de signaalwegen blokkeren. Wij weten echter wel dat dergelijke processen bij geen enkele vaccinatie zijn voorgekomen. Dit negeren is een absolute no-go.
Waarom is er dan geen verontwaardiging onder de medische deskundigen en waarom wordt er zo weinig onderzoek naar gedaan?
Er is een sterke agenda in Duitsland en ook wereldwijd die zegt: vaccinatie zal ons redden van de pandemie. Alles wat deze stelling relativeert, wordt onmiddellijk verduisterd. Er wordt onderzoek gedaan naar Long Covid, maar daarmee laat men de ernst van de ziekte zien en motiveert men de mensen om te vaccineren. Met de vaccinbijwerkingen zou men mensen huiverig kunnen maken om te vaccineren, het is al bijna een taboe. Als onderzoekers zich erin willen verdiepen, zullen zij nauwelijks financiering krijgen, nauwelijks begrip van hun collega’s. Dat is een enorm probleem. Voor zover ik weet, zijn er slechts twee onderzoekscentra, in Mainz en Erlangen. Zij hebben werkelijk onderzoek gedaan naar Long Covid. Nu worden zij overspoeld door patiënten die daar hulp zoeken wegens vaccinbijwerkingen.
Denkt u dat het aantal patiënten met vaccinbijwerkingen nu groter is dan het aantal patiënten met Long Covid?
Verreweg. Ik heb acht mensen in behandeling met ernstigere aanhoudende Long Covid klachten. Als ik de patiënten aftrek die speciaal bij mij gekomen zijn wegens vaccinbijwerkingen, dan heb ik 40 patiënten uit mijn gewone clientèle met ernstige vaccinbijwerkingen. Zij zijn niet in staat te werken en hebben symptomen die hun leven enorm beperken. Wij hebben 2500 patiënten in de praktijk, waarvan ongeveer de helft gevaccineerd is. Als ik dat in verhouding zet, 40 tot ongeveer 1250, kom ik op ongeveer drie procent met ernstige vaccinbijwerkingen.
Maar u hebt zelf gevaccineerd?
Ik heb ongeveer 700 bejaarden gevaccineerd, mijn jonge patiënten meestal niet, omdat ik voorzichtig met hen was. Maar zij toonden hun bereidheid om te gehoorzamen aan wat de regering goed vond. En nu hebben zij deze enorme problemen en niemand kan hen helpen. Ik kwam ook pas bij toeval in aanraking met de cortisone, omdat ik bij één patiënt een soort wonderbaarlijke genezing meemaakte.
Welk wondermiddel?
Ik had een patiënt met een hersentumor, eind 60, een opgewekte patiënt, hij had de behandeling en de bestraling maanden tevoren goed doorstaan en leek niet ziek. Een week na de inenting werd hij steeds vermoeider, tot hij nauwelijks nog reageerde, in bed lag en noch at noch dronk. In het ziekenhuis werd niets gevonden, men vertelde hem dat het nog van de hersenbestraling was. Toen zei ik tegen mezelf, dat kan niet, dat zorgt er niet voor dat je na maanden in een comateuze toestand raakt. Men vroeg mij wanhopig om hem te helpen en gaf hem bij wijze van proef hoge doses cortisone. Na drie dagen zat hij tegenover mij, kon weer spreken, weer lopen, weer eten.
Na deze ervaring heb ik ook de andere gevallen aangesproken en de toediening van cortisone met de patiënten besproken. Over alles wat onduidelijk was en bepaalde kenmerken had in verband met de inenting. Ik heb hiermee een succespercentage van 70 tot 80 procent. Ik bereik niet altijd een volledige genezing, maar wel een snelle verbetering.
Waarom komen er in de eerste plaats zoveel patiënten vaccinbijwerkingen naar u toe, hoe is dat zo gekomen?
Ik heb mijn waarnemingen over de D-dimers en de cortisonebehandeling in september aan het PEI gemeld en ze ook uitvoerig beschreven aan de Geneesmiddelencommissie van de Duitse Medische Beroepsgroep. In die tijd had ik 20 bijwerkingen gevonden bij gevaccineerde mensen – maar geen antwoord gekregen. Daarna vertelde ik erover in een video-interview – en dit werd onverwacht vaak opgevraagd. De mensen met vaccinbijwerkingen stonden plotseling voor mijn praktijk, waren met de nachttrein uit Gelsenkirchen en München gereisd, en zeiden allemaal dat hun huisarts en de kliniek en de polikliniek hen niet konden helpen. Zij kregen allemaal hetzelfde te horen: hun symptomen kunnen niets met de inenting te maken hebben. Zij grepen naar die strohalm als drenkelingen. Ik ontving elke dag e-mails. Nadat ik er vier uur over gedaan had om vijf bijwerkingen te verwerken en ik bijna gek werd, heb ik een dokter in de arm genomen om het voorbereidende bureaucratische werk te doen en de bijwerkingen systematisch te noteren. Op die manier kon ik de rapporten aan de PEI maken, de frequentie van de symptomen en de laboratoriumafwijkingen verduidelijken en mijn praktijk handhaven. Ik was geschokt toen ik zag hoeveel jonge mensen die vroeger atletisch waren geweest, niet eens meer de trap op konden. Zij lieten zich in goed vertrouwen vaccineren en nu wilde niemand meer van hun problemen horen.
Bent u niet bang dat u als een vijand van de wetenschap wordt beschouwd?
Goddank heb ik tot nu toe nog geen vijandigheid ondervonden. Ik heb het grote voordeel dat ik onafhankelijk ben en een hoge leeftijd heb. De mensen kunnen voor mij niet meer zulke grote moeilijkheden maken. Maar wat ik als een groot probleem zie, is dat er meer mensen bij mij komen dan ik kan helpen. Men wordt gewoon overweldigd door de drukte. Vandaag nog kwam een moeder van drie jonge kinderen bij mij, gesteund door haar man. Zij was net ingeënt met Novavax en kwam meteen in de problemen. Deze vrouw liep vroeger triatlons en kan nu nauwelijks lopen, zij kan nauwelijks nog als moeder functioneren. Ik heb erg met de patiënten te doen en vraag mij af: waarom worden zij niet geholpen?
Hoe kan dit veranderen? Het debat over de vaccinbijwerkingen lijkt mij sterk geëmotionaliseerd en gemoraliseerd. Trouwens, met de meesten schijnt het goed te gaan na de inenting. En je kunt niet alle patiënten vaccinbijwerkingen in je eentje helpen.
Nee, in de eerste plaats moet het probleem in de samenleving worden waargenomen. Als wij uitgaan van drie procent met ernstige bijwerkingen van de vaccinatie, dan zou dat alleen al in Duitsland neerkomen op meer dan een miljoen mensen. In 35 jaar als praktiserend arts heb ik misschien vijf of zes bijwerkingen van vaccins gezien. Voor de nieuwe vaccins heb ik er nu 96 geteld. Dat is buiten alle proporties. Wij moeten beseffen dat wij met de mRNA-vaccintechnologie een totaal nieuw principe hebben dat wij niet kennen, dat wij binnen een jaar uit de grond hebben gestampt en waarvoor wij ons in een vroege testfase bevinden. Normaal gesproken moet u alle bijwerkingen nauwgezet documenteren en de correlaties onderzoeken. Maar dat gebeurt niet. En wij hebben geen continue controles: wat gebeurt er met het immuunsysteem van de gevaccineerden? Ik weet het niet, en wij weten ook niet of de gevaccineerden die geen bijwerkingen voelen, geen veranderingen hebben. Wij zouden parallel onderzoek moeten doen dat al deze vragen omvat.
Ik heb zelf een groot onderzoek gedaan naar de immuunstatus van ongeveer 50 patiënten met bijwerkingen en ik ontdekte dat 95 procent van hen een tekort had aan cellen die normaal van vitaal belang zijn in het lichaam om cellen op te lossen die door ziekteverwekkers worden aangevallen – centrale geheugen-Tc-cellen genaamd. Als u zich een week na een virusinfectie weer als nieuw voelt, dan komt dat omdat deze immuuncellen hun werk doen. Ze zijn bij deze patiënten volledig uitgeput, op zo’n laag niveau dat je je afvraagt hoe slecht getroffen mensen zelfs maar kunnen reageren op ziekteverwekkers. Ik heb het niet kunnen vergelijken met asymptomatische gevaccineerden, want als arts heb ik niet de toestemming om willekeurig onderzoek te doen. Er moet opdracht gegeven worden tot wetenschappelijk onderzoek.
Ik neem aan dat u tegen verplichte inenting bent?
Ja, om verschillende redenen. Ten eerste zou het een enorme inbreuk op het lichaam zijn. Normaal moet u toestemming geven voor elke kleine ingreep, maar dit zou een maatregel zonder toestemming zijn. Bovendien werd gesuggereerd dat de ongevaccineerden anderen in gevaar zouden brengen, wat beslist onjuist is. Want inmiddels geven de gevaccineerden de ziekteverwekker op precies dezelfde manier door. De Corona-vaccinaties kunnen zelfbescherming bieden, vooral voor ouderen. De ongevaccineerden als asocialen beschouwen heeft te maken met de dogmatisering van het vaccinatievraagstuk. Het heeft niets met geneeskunde te maken.
Afgezien van de schade-batenverhouding, die voor velen twijfelachtig is, en de zorgplicht van de staat, is er voor mij nog een gewichtiger reden die tegen verplichte inenting spreekt. Vanuit mijn medisch-historische bezigheid met de onderwerpen rassenleer en rassenhygiëne uit de tijd van Weimar, weet ik dat de vaders van de Duitse grondwet zich bewust waren van het gevaar dat zelfs een moderne en verlichte industriële natie tot barbarij kon vervallen. Het sociaal-darwinisme, dat anti-menselijk is vanuit het standpunt van vandaag, was ontstaan in de hoofden van zeer gerespecteerde wetenschappers en was reeds vóór 1933 verankerd als een theorie in de hoofdstroom. Artsen en juristen voelden zich toen dus gelegitimeerd om een leidende rol te spelen in het nazi-programma. Deze kennis verbiedt uitzonderingen met betrekking tot zelfbeschikking en lichamelijke integriteit. Degenen die vandaag denken dat zij de Grondwet op deze manier kunnen afzwakken, hebben de historische lessen van het nazi-tijdperk niet begrepen.
Het grote probleem van de 19e en 20e eeuw was nationalisme en racisme. De 21e eeuw lijdt meer onder het feit dat de exponentieel groeiende technologische macht niet meer in overeenstemming kan worden gebracht met de verenigbaarheid van de menselijke natuur en het milieu. Maar het grootste probleem vanuit mijn standpunt is: de financiële macht van een paar wereldspelers is in staat om het openbare leven van de naties en zijn instellingen op een egocentrische manier te prolifereren. De financiering van de WHO door particuliere investeerders, meestal uit de farmaceutische industrie, is maar één voorbeeld. Verplichte inenting zou de deur wijd openzetten voor misbruik.
Over de persoon
Erich Freisleben, geboren in 1949 in Nedersaksen, studeerde medicijnen in Kiel en Berlijn. Hij voltooide zijn specialistenopleiding als internist op de afdeling infectieziekten van het Rudolf Virchow Ziekenhuis in Berlijn. In 1986 vestigde hij zich als huisarts in Berlijn-Wedding. Naast zijn aandacht voor infectieziekten, is hij ook gespecialiseerd in de holistische benadering van ziekten. Hij promoveerde in de historische geneeskunde op het onderwerp rassenhygiëne en rassenideologie, was acht jaar afgevaardigde in de Vereniging van Wettelijke Ziekenfondsartsen, is directeur van een artsennetwerk en heeft artikelen gepubliceerd over vraagstukken van gezondheidsbeleid, alsmede twee boeken, een over algemene ontwikkelingen in de geneeskunde en een over Corona.
Gelukkig, er zijn nog verstandige artsen.
Beetje laat, welleswaar.
En al die klootzakken maar grijnzen dat mensen al meer dan twee jaar belazerd worden. Het is diep triest om te zien hoe iemand als deze arts zich in bochten wringt om het eea te kunnen begrijpen en zijn patienten te helpen. Dit is een man met een hart, een mens om in ere te houden. Hij heeft lange tijd zijn best gedaan om het tij te weren en te keren, maar kan dit niet in zijn eentje. En ondertussen kruipt het criminele gajes steeds verder de samenleving in om het te ontwrichten met hun smerige praktijken. Als het goyim niet uit zichzelf de oogjes opent en in opstand komt tegen de criminaliteit, wie gaat het voor ze doen… Wie gaat ze redden. Ze overhandigen uit pure luiheid en zelfzucht alle macht aan de psychopaten, maar dan verwachten ze dat ze ook nog eens gered gaan worden. Door bijv een heel goed mens zoals deze arts. Waarom denk je dat de meeste artsen geen flikker geven om hun patienten? Omdat ze zien wat een klagers en zeikerds dat goyim is, en de artsen geven er dus de voorkeur aan hun goede inkomen te behouden, dan uit de school te klappen over die vuile gifspuit. Artsen zijn uiteindelijk alleen maar doorgeefluiken voor de pharma dievenbende; een pilletje hier, een pilletje daar, een paar slangen chemo, en hoppa, de kassa rinkelt. Een man zoals Freisleben is een mensch. Daar zijn er nog maar weinig van.
De Goyims zelf zijn hoofdzakelijk de grootste Crimineelen
Wie gaat er dan achter wie aanhollen
Witte mensen worden in het hoofd gevoelloos besluitloos en volgzaam gemaakt om als kanonvoer te dienen
Dit alles geschied door het Blanke bezeten Witte mensen
Aan de Witte kleren mensen een Salluut
Hun krijgen heel veel denkbeeldige hersenschim nummertjes punten op hun Bank computer daarmee kunnen die Nu momenteel alles bekostigen
Voor hoe lang nog ?!
Gaat U ook mee de Prik halen ??
Om het bloed in de hersenen te doen klonteren stollen
Dan is het denkvermogen weg
Lopen we met z’n allen met de gezicht in een richting èèn kant op
Haleluya Prays the Lord
Dank U
Je zegt het weer heel mooi Ringo Dada…
Je moet wel beseffen dat verlies van eigen hachje een rol gaat spelen in het naar buiten brengen van de waarheid?
Weest niet bang
Wat maakt het uit
Zeg het
Vrees niet
Wij leven Nu al niet meer
Wij zijn van Levenselixer voorziene attributen Materie
Robotten van een andere kaliber
Meer niet
Dank U
“Het verlies van eigen hachje” – ja, daar denk ik ook vaak aan. Het is een dog-eat-dog wereld. Jij er aan, en ik mag leven. Dus dan kies je toch maar voor je eigen hachje, en vooral als je kindjes en een hypotheek hebt. En een dure auto. En dure vakanties. En relaties waar je je imago voor moet ophouden. Etc. Als je oud bent, wat maakt het je nog uit. Maar als je nog jong bent, dan streef je ook naar dat materiële goed. Ik snap het wel. Maar je kistje 6 feet under heeft niet zoveel ruimte…