De VS hebben sinds de Tweede Wereldoorlog meer dan 20 miljoen mensen gedood in 37 “slachtofferlanden”

Laten we dit in historisch perspectief plaatsen: in de herdenking van de “War to End All Wars” wordt erkend dat tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-18) 15 miljoen levens verloren zijn gegaan, schrijft Global Research.

Het verlies van levens in de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) was veel groter dan in de Eerste Wereldoorlog: tijdens de Tweede Wereldoorlog gingen 60 miljoen mensenlevens verloren, zowel militairen als burgers. (Vier keer zoveel als in de Eerste Wereldoorlog).

De grootste slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog waren China en de Sovjet-Unie, 26 miljoen in de Sovjet-Unie, China schat zijn verliezen op ongeveer 20 miljoen doden.

Ironisch genoeg worden deze twee landen (bondgenoten van de VS tijdens WO II), die een groot deel van hun bevolking verloren tijdens WO II, nu onder de regering Biden-Harris gecategoriseerd als “vijanden van Amerika”, die de Westerse wereld bedreigen.

NAVO-VS troepen staan voor de deur van Rusland. Een zogenaamde “preventieve nucleaire oorlog” tegen China en Rusland ligt op de tekentafel van het Pentagon.

Duitsland en Oostenrijk verloren ongeveer 8 miljoen mensen tijdens WOII, Japan verloor meer dan 2,5 miljoen mensen. De VS en Groot-Brittannië verloren respectievelijk meer dan 400.000 levens.

Dit zorgvuldig onderzochte artikel van James A. Lucas documenteert de meer dan 20 miljoen levens die verloren gingen als gevolg van door de VS geleide oorlogen, militaire coups en inlichtingenoperaties in de nasleep van wat eufemistisch het “naoorlogse tijdperk” wordt genoemd (1945- ).

Het omvangrijke verlies aan mensenlevens in Libanon, Syrië, Jemen, Oekraïne en Libië is niet in deze studie opgenomen.

Voortdurende door de VS geleide oorlogsvoering (1945- ): er was geen “naoorlogs tijdperk”.

En nu overweegt de VS-NAVO een Derde Wereldoorlog.

Michel Chossudovsky, Global Research, 17 september 2022.

***

Na de catastrofale aanslagen van 11 september 2001 begonnen monumentaal verdriet en een gevoel van wanhopige en begrijpelijke woede de Amerikaanse psyche te doordringen. Een paar mensen probeerden destijds een evenwichtig perspectief te propageren door erop te wijzen dat de Verenigde Staten ook verantwoordelijk waren voor het veroorzaken van diezelfde gevoelens bij mensen in andere landen, maar dat leverde nauwelijks een rimpeling op. Hoewel Amerikanen in abstracto begrijpen dat het verstandig is dat mensen over de hele wereld meeleven met het lijden van elkaar, kreeg zo’n herinnering aan misstanden die door onze natie zijn begaan weinig gehoor en werd deze al snel overschaduwd door een versnelde “oorlog tegen het terrorisme”.

Maar wij moeten onze inspanningen voortzetten om begrip en mededogen in de wereld te ontwikkelen. Hopelijk helpt dit artikel daarbij door in te gaan op de vraag “Hoeveel 11 september heeft de Verenigde Staten in andere landen veroorzaakt sinds de Tweede Wereldoorlog?” Dit thema wordt uitgewerkt in dit rapport, dat een schatting bevat van het aantal van dergelijke doden in 37 landen, alsmede een korte uitleg waarom de VS schuldig wordt geacht.

De oorzaken van oorlogen zijn complex. In sommige gevallen kunnen andere landen dan de VS verantwoordelijk zijn geweest voor meer doden, maar als de betrokkenheid van onze natie een noodzakelijke oorzaak bleek te zijn van een oorlog of conflict, werd zij verantwoordelijk geacht voor de doden in die oorlog of dat conflict. Met andere woorden, ze zouden waarschijnlijk niet hebben plaatsgevonden als de VS niet de zware hand van hun macht hadden gebruikt. De militaire en economische macht van de Verenigde Staten was cruciaal.

Uit deze studie blijkt dat de Amerikaanse strijdkrachten rechtstreeks verantwoordelijk waren voor ongeveer 10 tot 15 miljoen doden tijdens de Korea- en Vietnam-oorlogen en de twee Irak-oorlogen. De Koreaanse oorlog omvat ook Chinese doden en de Vietnamoorlog omvat ook doden in Cambodja en Laos.

Het Amerikaanse publiek kent deze cijfers waarschijnlijk niet en weet nog minder over de proxy-oorlogen waarvoor de Verenigde Staten ook verantwoordelijk zijn. Bij deze laatste oorlogen vielen tussen de negen en 14 miljoen doden in Afghanistan, Angola, Democratische Republiek Congo, Oost-Timor, Guatemala, Indonesië, Pakistan en Soedan.

Maar de slachtoffers komen niet alleen uit grote landen of één deel van de wereld. De overige doden vielen in kleinere landen, die meer dan de helft van het totale aantal naties uitmaken. Vrijwel alle delen van de wereld zijn het doelwit geweest van Amerikaanse interventie.

De algemene conclusie is dat de Verenigde Staten sinds de Tweede Wereldoorlog hoogstwaarschijnlijk verantwoordelijk zijn voor de dood van 20 tot 30 miljoen mensen in oorlogen en conflicten verspreid over de wereld.

Voor de families en vrienden van deze slachtoffers maakt het weinig verschil of de oorzaken waren gelegen in Amerikaanse militaire actie, militaire proxy-troepen, de levering van Amerikaanse militaire voorraden of adviseurs, of op andere manieren, zoals economische druk die door onze natie werd uitgeoefend. Zij moesten beslissingen nemen over andere zaken, zoals het terugvinden van verloren geliefden, of ze vluchteling wilden worden, en hoe ze moesten overleven.

En de pijn en woede zijn nog verder verspreid. Sommige autoriteiten schatten dat er wel 10 gewonden zijn voor elke persoon die in oorlogen sterft. Hun zichtbare, voortdurende lijden is een voortdurende herinnering aan hun landgenoten.

Het is essentieel dat Amerikanen meer leren over dit onderwerp, zodat zij de pijn die anderen voelen kunnen gaan begrijpen. Iemand merkte ooit op dat de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog “ervoor kozen om niet te weten”. Wij kunnen niet toestaan dat de geschiedenis dit over ons land zegt. De hierboven gestelde vraag was: “Hoeveel 11 september heeft de Verenigde Staten in andere landen veroorzaakt sinds WO II?” Het antwoord is: mogelijk 10.000.

Commentaar op het verzamelen van deze cijfers

In het algemeen wordt het veel kleinere aantal Amerikanen dat is gestorven niet in deze studie opgenomen, niet omdat ze niet belangrijk zijn, maar omdat dit rapport zich richt op het effect van de Amerikaanse acties op haar tegenstanders.

Een nauwkeurige telling van het aantal doden is niet gemakkelijk te verwezenlijken, en deze gegevensverzameling werd ondernomen in het volle besef van dit feit. Deze schattingen zullen later waarschijnlijk door de lezer en de auteur naar boven of naar beneden worden bijgesteld. Maar het totaal zal ongetwijfeld in de miljoenen lopen.

Hoe moeilijk het is om betrouwbare informatie te verzamelen, blijkt uit twee schattingen in dit verband. Jarenlang hoorde ik op de radio beweren dat er drie miljoen Cambodjanen waren vermoord onder het bewind van de Rode Khmer. De laatste jaren hoorde ik echter één miljoen. Een ander voorbeeld is dat het aantal personen dat in Irak zou zijn omgekomen als gevolg van sancties na de eerste Amerikaanse oorlog in Irak meer dan 1 miljoen bedroeg, maar de laatste jaren is op basis van een recenter onderzoek een lagere schatting van ongeveer een half miljoen naar voren gekomen.

Vaak wordt informatie over oorlogen pas veel later onthuld wanneer iemand besluit zijn mond open te doen, wanneer meer geheime informatie wordt onthuld dankzij de aanhoudende inspanningen van enkelen, of nadat speciale congrescommissies rapporten opstellen.

Zowel zegevierende als verslagen landen kunnen hun eigen redenen hebben om het aantal doden te laag te melden. Bovendien was het in recente oorlogen waarbij de Verenigde Staten betrokken waren, niet ongewoon om verklaringen te horen als “we doen niet aan bodycounts” en verwijzingen naar “collateral damage” als eufemisme voor doden en gewonden. Het leven is goedkoop voor sommigen, vooral voor degenen die mensen op het slagveld manipuleren alsof het een schaakbord is.

Dat het moeilijk is exacte cijfers te krijgen, wil niet zeggen dat we het niet moeten proberen.

37 LANDEN MET SLACHTOFFERS

Afghanistan

De VS zijn verantwoordelijk voor 1 tot 1,8 miljoen doden tijdens de oorlog tussen de Sovjet-Unie en Afghanistan, door de Sovjet-Unie te verleiden tot een invasie van dat land. (1,2,3,4)

De Sovjet-Unie had vriendschappelijke betrekkingen met buurland Afghanistan, dat een seculiere regering had. De Sovjets vreesden dat als die regering fundamentalistisch zou worden, deze verandering zou kunnen overslaan naar de Sovjet-Unie.

In 1998 gaf Zbigniew Brzezinski, adviseur van president Carter, in een interview met de Parijse publicatie Le Novel Observateur toe dat hij verantwoordelijk was voor het aanzetten tot hulp aan de Mujahadeen in Afghanistan, wat de aanleiding was voor de inval van de Sovjets. In zijn eigen woorden:

Volgens de officiële versie van de geschiedenis begon de hulp van de CIA aan de Mujahadeen in 1980, dat wil zeggen nadat het Sovjetleger op 24 december 1979 Afghanistan was binnengevallen. Maar de werkelijkheid, die tot op heden geheim wordt gehouden, is geheel anders. Het was namelijk 3 juli 1979 toen president Carter de eerste richtlijn ondertekende voor geheime hulp aan de tegenstanders van het pro-Sovjetregime in Kaboel. En diezelfde dag schreef ik een briefje aan de president waarin ik hem uitlegde dat deze hulp volgens mij een militaire interventie van de Sovjet-Unie zou uitlokken. (5,1,6)

Brzezinski rechtvaardigde het leggen van deze val, omdat het volgens hem de Sovjet-Unie haar Vietnam gaf en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie veroorzaakte. “Spijt van wat?” zei hij. “Die geheime operatie was een uitstekend idee. Het had tot gevolg dat de Russen in de Afghaanse val werden gelokt en u wilt dat ik daar spijt van heb?” (7)

De CIA besteedde 5 tot 6 miljard dollar aan haar operatie in Afghanistan om de Sovjet-Unie te laten bloeden. (1,2,3) Toen die 10-jarige oorlog eindigde, waren er meer dan een miljoen mensen dood en had de Afghaanse heroïne 60% van de Amerikaanse markt veroverd. (4)

De VS zijn rechtstreeks verantwoordelijk voor ongeveer 12.000 doden in Afghanistan, waarvan vele het gevolg waren van bombardementen als vergelding voor de aanslagen op Amerikaanse eigendommen op 11 september 2001. Vervolgens zijn Amerikaanse troepen dat land binnengevallen. (4)

Angola

In 1961 begon in Angola een inheemse gewapende strijd tegen de Portugese overheersing. In 1977 werd een Angolese regering erkend door de V.N., hoewel de VS één van de weinige landen was die zich tegen deze actie verzette. In 1986 keurde Uncle Sam materiële hulp goed aan UNITA, een groep die probeerde de regering omver te werpen. Ook nu nog gaat deze strijd, waarbij soms veel landen betrokken zijn, door.

De Amerikaanse interventie werd tegenover het Amerikaanse publiek gerechtvaardigd als reactie op de interventie van 50.000 Cubaanse troepen in Angola. Volgens Piero Gleijeses, hoogleraar geschiedenis aan de Johns Hopkins University, was het omgekeerde echter waar. De Cubaanse interventie was het gevolg van een door de CIA gefinancierde geheime invasie via buurland Zaïre en een bestorming van de Angolese hoofdstad door de Amerikaanse bondgenoot Zuid-Afrika1,2,3). (Drie schattingen van het aantal doden lopen uiteen van 300.000 tot 750.000 (4,5,6).

Argentinië: Zie Zuid-Amerika: Operatie Condor

Bangladesh: Zie Pakistan

Bolivia

Hugo Banzer was de leider van een repressief regime in Bolivia in de jaren 1970. De VS waren verontrust toen een vorige leider de tinmijnen nationaliseerde en land verdeelde onder Indiaanse boeren. Later werd die actie ten gunste van de armen teruggedraaid.

Banzer, die was opgeleid aan de door de VS geleide School of the Americas in Panama en later in Fort Hood, Texas, kwam vaak terug uit ballingschap om te overleggen met de Amerikaanse luchtmachtmajoor Robert Lundin. In 1971 pleegde hij een succesvolle staatsgreep met behulp van het radiosysteem van de Amerikaanse luchtmacht. In de eerste jaren van zijn dictatuur kreeg hij tweemaal zoveel militaire steun van de VS als in de voorgaande tientallen jaren samen.

Toen de katholieke kerk in 1975 een bloedbad van het leger onder stakende tinwerkers aan de kaak stelde, was Banzer, geholpen door informatie van de CIA, in staat linkse priesters en nonnen op te sporen. Zijn anti-geestelijke strategie, bekend als het Banzerplan, werd in 1977 door negen andere Latijns-Amerikaanse dictaturen overgenomen. (2) Hij wordt ervan beschuldigd verantwoordelijk te zijn voor 400 doden tijdens zijn ambtstermijn. (1)

Zie ook: Zie Zuid-Amerika: Operatie Condor

Brazilië: Zie Zuid-Amerika: Operatie Condor

Cambodja

De Amerikaanse bombardementen op Cambodja waren al enkele jaren in het geheim aan de gang onder de regeringen van Johnson en Nixon, maar toen president Nixon openlijk begon met bombardementen ter voorbereiding van een landaanval op Cambodja, veroorzaakte dit grote protesten in de VS tegen de oorlog in Vietnam.

Tegenwoordig is men zich weinig bewust van de omvang van deze bombardementen en het menselijk leed dat ermee gepaard ging.

Er werd immense schade aangericht aan de dorpen en steden van Cambodja, wat leidde tot vluchtelingen en interne verplaatsing van de bevolking. Door deze onstabiele situatie kon de Rode Khmer, een kleine politieke partij onder leiding van Pol Pot, de macht grijpen. In de loop der jaren hebben we herhaaldelijk gehoord over de rol van de Rode Khmer bij de dood van miljoenen mensen in Cambodja, zonder dat werd erkend dat deze massamoord mogelijk werd gemaakt door de Amerikaanse bombardementen op dat land, die het destabiliseerden door dood, verwondingen, honger en ontwrichting van de bevolking.

De VS zijn dus niet alleen verantwoordelijk voor de doden als gevolg van de bombardementen, maar ook voor de doden als gevolg van de activiteiten van de Rode Khmer – in totaal ongeveer 2,5 miljoen mensen. Zelfs toen Vietnam in 1979 Cambodja binnenviel, steunde de CIA nog steeds de Rode Khmer. (1,2,3)

Zie ook Vietnam

Tsjaad

In Tsjaad werden naar schatting 40.000 mensen vermoord en minstens 200.000 gemarteld door een regering onder leiding van Hissen Habre, die in juni 1982 aan de macht kwam met behulp van geld en wapens van de CIA. Hij bleef acht jaar aan de macht. (1,2)

Human Rights Watch beweerde dat Habre verantwoordelijk was voor duizenden moorden. In 2001, toen hij in Senegal woonde, stond hij bijna terecht voor misdaden die hij in Tsjaad had gepleegd. Een rechtbank aldaar blokkeerde deze procedure echter. Daarop besloten mensenrechtenactivisten de zaak in België te vervolgen, omdat enkele van Habre’s martelslachtoffers daar woonden. De VS lieten België in juni 2003 weten dat het zijn status als gastheer van het NAVO-hoofdkwartier dreigde te verliezen als het een dergelijke rechtszaak toestond. Het gevolg was dat de wet die slachtoffers toestond in België klachten in te dienen voor wreedheden begaan in het buitenland, werd ingetrokken. Twee maanden later werd echter een nieuwe wet aangenomen die speciaal voorzag in de voortzetting van de zaak tegen Habre.

Chili

De CIA intervenieerde in de Chileense verkiezingen van 1958 en 1964. In 1970 werd een socialistische kandidaat, Salvador Allende, tot president gekozen. De CIA wilde een militaire staatsgreep plegen om zijn inauguratie te voorkomen, maar de stafchef van het Chileense leger, generaal Rene Schneider, verzette zich hiertegen. De CIA plande toen, samen met enkele mensen in het Chileense leger, om Schneider te vermoorden. Dit plan mislukte en Allende trad aan. President Nixon liet zich niet afschrikken en gaf de CIA opdracht een coupklimaat te scheppen: “Laat de economie schreeuwen”, zei hij.

Wat volgde waren guerrilla’s, brandstichting, bombardementen, sabotage en terreur. ITT en andere Amerikaanse bedrijven met Chileense belangen sponsorden demonstraties en stakingen. Uiteindelijk stierf Allende op 11 september 1973 door zelfmoord of door moord. Op dat moment zei Henry Kissinger, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, het volgende over Chili: “Ik zie niet in waarom we moeten toekijken hoe een land communistisch wordt door de onverantwoordelijkheid van zijn eigen volk.” (1)

Gedurende 17 jaar van terreur onder Allende’s opvolger, generaal Augusto Pinochet, werden naar schatting 3.000 Chilenen vermoord en vele anderen gemarteld of “verdwenen”. (2,3,4,5)

Zie ook Zuid-Amerika: Operatie Condor

China tijdens de Koreaanse oorlog zijn naar schatting 900.000 Chinezen omgekomen.

Zie voor meer informatie: Korea.

Colombia

Een schatting is dat er vanaf de jaren 1960 tot de laatste jaren 67.000 doden zijn gevallen door de steun van de VS aan het Colombiaanse staatsterrorisme. (1)

Volgens een rapport van Amnesty International uit 1994 zijn in Colombia sinds 1986 meer dan 20.000 mensen om politieke redenen gedood, voornamelijk door het leger en zijn paramilitaire bondgenoten. Amnesty beweerde dat “door de VS geleverd militair materieel, ogenschijnlijk geleverd voor gebruik tegen drugshandelaren, door het Colombiaanse leger werd gebruikt om mishandeling te plegen in naam van “counter-insurgency”.” (2) In 2002 werd nog geschat dat elk jaar 3500 mensen sterven in een door de VS gefinancierde burgeroorlog in Colombia. (3)

In 1996 bracht Human Rights Watch het rapport “Assassination Squads in Colombia” uit, waaruit bleek dat CIA-agenten in 1991 naar Colombia gingen om het leger te helpen undercoveragenten te trainen in anti-subversieve activiteiten. (4,5)

De afgelopen jaren heeft de Amerikaanse regering hulp verleend in het kader van het Plan Colombia. De Colombiaanse regering is ervan beschuldigd het grootste deel van de middelen te hebben gebruikt voor de vernietiging van gewassen en de ondersteuning van de paramilitaire groepering.

Cuba

Bij de invasie van Cuba in de Varkensbaai op 18 april 1961, die na 3 dagen eindigde, werden 114 van de invasiemacht gedood, 1.189 gevangen genomen en enkele ontsnapten naar wachtende Amerikaanse schepen. (1) De gevangengenomen ballingen werden snel berecht, een paar werden geëxecuteerd en de rest werd veroordeeld tot dertig jaar gevangenisstraf wegens verraad. Deze bannelingen werden na 20 maanden vrijgelaten in ruil voor 53 miljoen dollar aan voedsel en medicijnen.

Sommigen schatten het aantal gedode Cubaanse troepen op 2.000 tot 4.000. Een andere schatting is dat 1.800 Cubaanse troepen op een open snelweg werden gedood door napalm. Dit lijkt een voorloper te zijn geweest van de Highway of Death in Irak in 1991, toen Amerikaanse troepen genadeloos grote aantallen Irakezen op een snelweg vernietigden. (2)

Democratische Republiek Congo (voorheen Zaïre)

Het begin van het massale geweld in dit land werd in 1879 door de Belgische kolonisator koning Leopold in gang gezet. De bevolking van Congo werd over een periode van 20 jaar met 10 miljoen mensen gereduceerd, door sommigen “Leopolds genocide” genoemd. (1) De VS waren verantwoordelijk voor ongeveer een derde van dat aantal doden in dat land in het meer recente verleden. (2)

In 1960 werd Congo een onafhankelijke staat met Patrice Lumumba als eerste premier. Hij werd vermoord met de betrokkenheid van de CIA, hoewel sommigen zeggen dat zijn moord eigenlijk de verantwoordelijkheid was van België. (3) Maar toch was de CIA van plan hem te vermoorden. (4) Vóór zijn moord stuurde de CIA één van zijn wetenschappers, Dr. Sidney Gottlieb, naar Congo met “dodelijk biologisch materiaal”, bestemd voor de moord op Lumumba. Dit virus zou een dodelijke ziekte hebben kunnen produceren die inheems is in het Congo-gebied in Afrika en werd vervoerd in een diplomatiek tasje.

De laatste jaren woedt er vaak een burgeroorlog in de Democratische Republiek Congo, vaak aangewakkerd door de VS en andere landen, waaronder buurlanden. (5)

In april 1977 meldde Newsday dat de CIA in het geheim pogingen ondersteunde om in de VS en Groot-Brittannië enkele honderden huurlingen te rekruteren om aan de zijde van het Zaïrese leger te dienen. In datzelfde jaar leverden de VS $15 miljoen aan militaire voorraden aan de Zaïrese president Mobutu om een invasie van een rivaliserende groep die opereerde in Angola af te slaan. (6)

In mei 1979 stuurden de VS enkele miljoenen dollars steun aan Mobutu, die 3 maanden eerder door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken was veroordeeld wegens schendingen van de mensenrechten. (7) Tijdens de Koude Oorlog hebben de VS meer dan 300 miljoen dollar aan wapens naar Zaïre gesluisd (8,9). 100 miljoen dollar aan militaire training werd hem verstrekt. (2) In 2001 werd aan een commissie van het Amerikaanse Congres gemeld dat Amerikaanse bedrijven, waaronder een bedrijf dat banden heeft met voormalig president George Bush Sr., Congo stalkten voor geldelijk gewin. Er woedt een internationale strijd over de grondstoffen in dat land, waarbij meer dan 125 bedrijven en personen betrokken zijn. Een van deze stoffen is coltan, dat wordt gebruikt bij de productie van mobiele telefoons. (2)

Dominicaanse Republiek

In 1962 werd Juan Bosch president van de Dominicaanse Republiek. Hij pleitte voor programma’s als landhervorming en openbare werken. Dit voorspelde niet veel goeds voor zijn toekomstige relatie met de VS, en na slechts 7 maanden in functie werd hij afgezet door een CIA-coup. In 1965, toen een groep hem opnieuw in zijn functie wilde installeren, zei president Johnson: “Deze Bosch deugt niet.” Assistent-staatssecretaris Thomas Mann antwoordde: “Hij deugt überhaupt niet. Als we daar geen fatsoenlijke regering krijgen, meneer de president, krijgen we weer een Bosch. Het wordt gewoon weer een zinkput.” Twee dagen later begon een Amerikaanse invasie en 22.000 soldaten en mariniers trokken de Dominicaanse Republiek binnen en ongeveer 3.000 Dominicanen stierven tijdens de gevechten. Het excuus om dit te doen was dat dit werd gedaan om buitenlanders daar te beschermen. (1,2,3,4)

Oost-Timor

In december 1975 viel Indonesië Oost-Timor binnen. Deze inval werd gelanceerd de dag nadat de Amerikaanse president Gerald Ford en minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger Indonesië hadden verlaten, waar zij president Soeharto toestemming hadden gegeven om Amerikaanse wapens te gebruiken, die volgens de Amerikaanse wet niet voor agressie mochten worden gebruikt. Daniel Moynihan, ambassadeur van de VS bij de VN, zei dat de VS wilden dat “de dingen zouden verlopen zoals ze zijn verlopen”. (1,2) Het resultaat was naar schatting 200.000 doden op een bevolking van 700.000 mensen. (1,2)

Zestien jaar later, op 12 november 1991, werden 217 Oost-Timorese demonstranten in Dili, waaronder veel kinderen, die op weg waren naar een herdenkingsdienst, neergeschoten door Indonesische Kopassus stoottroepen onder leiding van de door de VS opgeleide commandanten Prabowo Subianto (de schoonzoon van generaal Soeharto) en Kiki Syahnakri. Er werden vrachtwagens gezien die lichamen in zee dumpten. (5)

El Salvador

De burgeroorlog van 1981 tot 1992 in El Salvador werd gefinancierd door 6 miljard dollar aan Amerikaanse hulp die werd gegeven om de regering te steunen in haar pogingen om een beweging voor sociale rechtvaardigheid voor de mensen in dat land van ongeveer 8 miljoen mensen de kop in te drukken. (1)
In die periode demonstreerden Amerikaanse militaire adviseurs martelmethoden op tienergevangenen, volgens een interview met een deserteur uit het Salvadoraanse leger dat in de New York Times is gepubliceerd. Dit voormalige lid van de Salvadoraanse Nationale Garde getuigde dat hij lid was van een groep van twaalf personen die mensen opspoorden van wie men zei dat ze guerrilla’s waren en hen martelden. Een deel van de training die hij kreeg was martelen op een Amerikaanse locatie ergens in Panama. (2)

Ongeveer 900 dorpelingen werden in 1981 afgeslacht in het dorp El Mozote. Tien van de twaalf El Salvadoraanse regeringssoldaten die aan deze daad zouden hebben deelgenomen, waren afgestudeerden van de School of the Americas van de VS. (2) Zij vormden slechts een klein deel van de ongeveer 75.000 mensen die tijdens die burgeroorlog werden gedood. (1)

Volgens een rapport van de Waarheidscommissie van de Verenigde Naties uit 1993 werd meer dan 96% van de mensenrechtenschendingen tijdens de oorlog begaan door het Salvadoraanse leger of de aan het Salvadoraanse leger gelieerde paramilitaire doodseskaders. (3)

Deze commissie bracht afgestudeerden van de School of the Americas in verband met vele beruchte moorden. De New York Times en de Washington Post volgden met vernietigende artikelen. In 1996 bracht de White House Oversight Board een rapport uit dat veel van de beschuldigingen tegen die school van ds. Roy Bourgeois, hoofd van de School of the Americas Watch, onderschreef. Datzelfde jaar gaf het Pentagon voorheen geheime rapporten vrij waaruit bleek dat afgestudeerden werden getraind in moord, afpersing en fysieke mishandeling voor ondervragingen, valse gevangenneming en andere controlemethoden. (4)

Grenada

De CIA begon Grenada in 1979 te destabiliseren nadat Maurice Bishop president was geworden, deels omdat hij weigerde zich aan te sluiten bij de quarantaine van Cuba. De campagne tegen hem resulteerde in zijn omverwerping en de invasie door de VS van Grenada op 25 oktober 1983, waarbij ongeveer 277 mensen omkwamen. (1,2) Er werd ten onrechte beweerd dat op Grenada een luchthaven werd gebouwd die kon worden gebruikt om de VS aan te vallen en er werd ook ten onrechte beweerd dat het leven van Amerikaanse medische studenten op dat eiland in gevaar was.

Guatemala

In 1951 werd Jacobo Arbenz verkozen tot president van Guatemala. Hij eigende zich wat ongebruikt land toe dat werd geëxploiteerd door de United Fruit Company en compenseerde het bedrijf. (1,2) Dat bedrijf startte vervolgens een campagne om Arbenz af te schilderen als een instrument van een internationale samenzwering en huurde ongeveer 300 huurlingen in die olievoorraden en treinen saboteerden. (3) In 1954 werd hij door een door de CIA georkestreerde staatsgreep uit zijn ambt gezet en verliet hij het land. Gedurende de volgende 40 jaar hebben verschillende regimes duizenden mensen vermoord.

In 1999 berichtte de Washington Post dat een commissie voor historische opheldering concludeerde dat meer dan 200.000 mensen waren gedood tijdens de burgeroorlog en dat er 42.000 individuele mensenrechtenschendingen waren geweest, waarvan 29.000 met dodelijke afloop, waarvan 92% door het leger. De commissie meldde verder dat de Amerikaanse regering en de CIA de Guatemalteekse regering onder druk hadden gezet om de guerrillabeweging met meedogenloze middelen te onderdrukken. (4,5)

Volgens de Commissie heeft de militaire regering van Guatemala – gefinancierd en gesteund door de Amerikaanse regering – tussen 1981 en 1983 ongeveer vierhonderd Mayadorpen vernietigd in een genocidecampagne. (4)
Een van de documenten die aan de commissie ter beschikking werden gesteld was een memo uit 1966 van een ambtenaar van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, waarin werd beschreven hoe in het paleis een “safe house” werd ingericht voor gebruik door Guatemalteekse veiligheidsagenten en hun Amerikaanse contacten. Dit was het hoofdkwartier voor de Guatemalteekse “vuile oorlog” tegen linkse opstandelingen en verdachte bondgenoten. (2)

Haïti

Van 1957 tot 1986 werd Haïti geregeerd door Papa Doc Duvalier en later door zijn zoon. In die periode heeft hun privé-terreurmacht tussen de 30.000 en 100.000 mensen vermoord. (1) Miljoenen dollars aan CIA-subsidies stroomden in die tijd naar Haïti, voornamelijk om volksbewegingen te onderdrukken, (2) hoewel de meeste Amerikaanse militaire hulp aan het land volgens William Blum heimelijk via Israël liep.

Naar verluidt waren de regeringen na het tweede bewind van Duvalier verantwoordelijk voor een nog groter aantal dodelijke slachtoffers, en de invloed van de VS op Haïti, met name via de CIA, is blijven bestaan. De VS dwongen later een zwarte katholieke priester, Jean Bertrand Aristide, het presidentschap af, hoewel hij begin jaren negentig met 67% van de stemmen was gekozen. De rijke blanke klasse in Haïti verzette zich tegen hem in deze overwegend zwarte natie, vanwege zijn sociale programma’s om de armen te helpen en een einde te maken aan de corruptie. (3) Later keerde hij terug in functie, maar dat duurde niet lang. Hij werd door de VS gedwongen zijn functie neer te leggen en woont nu in Zuid-Afrika.

Honduras

In de jaren tachtig steunde de CIA Bataljon 316 in Honduras, dat honderden burgers ontvoerde, martelde en vermoordde. Martelapparatuur en handleidingen werden geleverd door Argentijns CIA-personeel, dat samenwerkte met Amerikaanse agenten bij de opleiding van de Hondurezen. Ongeveer 400 mensen verloren het leven. (1,2) Dit is het zoveelste geval van foltering in de wereld dat door de VS wordt gesponsord. (3)

Bataljon 316 gebruikte schok- en verstikkingsmiddelen bij ondervragingen in de jaren tachtig. Gevangenen werden vaak naakt gehouden en, wanneer ze niet langer nuttig waren, gedood en begraven in ongemarkeerde graven. Uit geheime documenten en andere bronnen blijkt dat de CIA en de Amerikaanse ambassade op de hoogte waren van talrijke misdaden, waaronder moord en foltering, maar toch Bataljon 316 bleven steunen en met de leiders ervan bleven samenwerken.” (4)

Honduras was begin jaren ’80 een verzamelplaats voor de Contra’s die probeerden de socialistische Sandinistische regering in Nicaragua omver te werpen. John D. Negroponte, momenteel vice-minister van Buitenlandse Zaken, was onze ambassadeur toen onze militaire hulp aan Honduras steeg van 4 miljoen dollar naar 77,4 miljoen dollar per jaar. Negroponte ontkent tijdens zijn ambtstermijn op de hoogte te zijn geweest van deze wreedheden. Zijn voorganger in die functie, Jack R. Binns, had echter in 1981 gemeld dat hij zich ernstig zorgen maakte over de toenemende bewijzen van door de overheid gesponsorde/sanctionele moorden. (5)

Hongarije

In 1956 kwam Hongarije, een satellietnatie van de Sovjet-Unie, in opstand tegen de Sovjet-Unie. Tijdens de opstand namen uitzendingen van de Amerikaanse Radio Free Europe in Hongarije soms een agressieve toon aan, moedigden de rebellen aan te geloven dat westerse steun op komst was en gaven zelfs tactische adviezen over hoe de Sovjets te bestrijden. Hun hoop werd vervolgens de bodem ingeslagen door deze uitzendingen, die een nog donkerder schaduw wierpen over de Hongaarse tragedie.” (1) Het Hongaarse en Sovjet dodental bedroeg ongeveer 3.000 en de revolutie werd neergeslagen. (2)

Indonesië

In 1965 werd in Indonesië generaal Soekarno door een staatsgreep vervangen door generaal Soeharto als leider. De VS speelde een rol in die regeringswisseling. Robert Martens, een voormalig officier op de Amerikaanse ambassade in Indonesië, beschreef hoe Amerikaanse diplomaten en CIA-officieren in 1965 tot 5.000 namen doorgaven aan doodseskaders van het Indonesische leger en ze afvinkten als ze werden gedood of gevangen genomen. Martens gaf toe dat “ik waarschijnlijk veel bloed aan mijn handen heb, maar dat is niet erg. Er komt een moment dat je op een beslissend moment hard moet toeslaan.” (1,2,3) Schattingen van het aantal doden lopen uiteen van 500.000 tot 3 miljoen. (4,5,6)
Van 1993 tot 1997 gaven de VS Jakarta bijna 400 miljoen dollar economische hulp en verkochten voor tientallen miljoenen dollars aan wapens aan die natie. Amerikaanse Groene Baretten verzorgden de opleiding van de Indonesische elitetroepen, die verantwoordelijk waren voor veel van de wreedheden in Oost-Timor. (3)

Iran

Iran verloor ongeveer 262.000 mensen in de oorlog tegen Irak van 1980 tot 1988. (1) Zie Irak voor meer informatie over die oorlog.

Op 3 juli 1988 opereerde het Amerikaanse marineschip de Vincennes in Iraanse wateren om militaire steun te verlenen aan Irak tijdens de oorlog tussen Iran en Irak. Tijdens een gevecht met Iraanse kanonneerboten vuurde het twee raketten af op een Iraanse Airbus, die bezig was met een routine burgervlucht. Alle 290 burgers aan boord werden gedood. (2,3)

Irak

A. De Iraaks-Iraanse oorlog duurde van 1980 tot 1988 en in die tijd vielen er volgens de Washington Post ongeveer 105.000 Iraakse doden. (1,2)

Volgens Howard Teicher, een voormalig ambtenaar van de Nationale Veiligheidsraad, hebben de VS de Irakezen miljarden dollars aan kredieten verstrekt en Irak op andere manieren geholpen, zoals ervoor zorgen dat Irak over militaire uitrusting beschikte, waaronder biologische agentia. (1) De VS waren er niet tegen dat beide landen zich verzwakten als gevolg van de oorlog, maar ze leken niet te willen dat een van beide partijen zou winnen.

B: De VS-Irak oorlog en de sancties tegen Irak liepen van 1990 tot 2003.

Irak viel op 2 augustus 1990 Koeweit binnen en de VS reageerden met de eis dat Irak zich terugtrok, waarna de VN vier dagen later internationale sancties instelde.

Irak had reden om aan te nemen dat de VS geen bezwaar zouden maken tegen zijn invasie van Koeweit, aangezien de Amerikaanse ambassadeur in Irak, April Glaspie, Saddam Hoessein had verteld dat de VS geen standpunt had over het geschil dat zijn land had met Koeweit. Er werd dus groen licht gegeven, maar het leek meer een valstrik.

Als onderdeel van de public relations strategie om het Amerikaanse publiek warm te maken voor een aanval op Irak getuigde de dochter van de Koeweitse ambassadeur in de VS ten onrechte voor het Congres dat Iraakse troepen de stekker uit couveuses in Iraakse ziekenhuizen trokken. (1) Dit droeg bij tot een oorlogswaanzin in de VS.

De Amerikaanse luchtaanval begon op 17 januari 1991 en duurde 42 dagen. Op 23 februari gaf president H.W. Bush opdracht tot de Amerikaanse grondaanval. De invasie vond plaats met veel onnodig doden van Iraakse militairen. Er kwamen slechts ongeveer 150 Amerikaanse militairen om het leven tegenover ongeveer 200.000 Irakezen. Sommige Irakezen werden genadeloos gedood op de Highway of Death en ongeveer 400 ton verarmd uranium werd door de VS in dat land achtergelaten (2,3).

Andere doden vielen later door vertraagde dood als gevolg van verwondingen, burgerslachtoffers, doden door de gevolgen van schade aan de Iraakse waterzuiveringsinstallaties en andere aspecten van de beschadigde infrastructuur en door de sancties.

In 1995 rapporteerde de Voedsel- en Landbouworganisatie van de V.N. dat de sancties van de V.N. tegen Irak verantwoordelijk waren voor de dood van meer dan 560.000 kinderen sinds 1990. (5)

Leslie Stahl zei in 1996 in het tv-programma 60 Minutes tegen Madeleine Albright, de Amerikaanse ambassadeur bij de V.N.: “We hebben gehoord dat er een half miljoen kinderen zijn gestorven. Ik bedoel, dat zijn meer kinderen dan er in Hiroshima zijn gestorven. En – en weet je, is de prijs het waard?” Albright antwoordde: “Ik denk dat dit een zeer moeilijke keuze is, maar de prijs – we denken dat het de moeite waard is.” (4)

In 1999 rapporteerde UNICEF dat elke maand 5.000 kinderen stierven als gevolg van de sanctie en de oorlog met de VS. (6)

Richard Garfield schatte later het meer waarschijnlijke aantal sterfgevallen onder kinderen onder de vijf jaar van 1990 tot maart 1998 op 227.000 – het dubbele van het voorgaande decennium. Garfield schatte de aantallen tot 2000 op 350.000 (deels gebaseerd op het resultaat van een andere studie). (7)

Zijn studie heeft echter beperkingen. Zijn cijfers werden niet bijgewerkt voor de resterende drie jaar van de sancties. Ook werden twee andere enigszins kwetsbare leeftijdsgroepen niet bestudeerd: jonge kinderen boven de vijf jaar en ouderen.

Al deze rapporten waren aanzienlijke indicatoren van massale sterfgevallen waarvan de VS op de hoogte waren en die deel uitmaakten van hun strategie om genoeg pijn en terreur onder de Irakezen te veroorzaken om hen in opstand te brengen tegen hun regering.

C: De oorlog tussen Irak en de VS begon in 2003 en is niet beëindigd.

Net zoals het einde van de Koude Oorlog de VS aanmoedigde om Irak in 1991 aan te vallen, zo legden de aanslagen van 11 september 2001 de basis voor de VS om de oorlog tegen Irak te beginnen. Terwijl we in sommige andere oorlogen pas veel later te weten kwamen welke leugens werden gebruikt om ons te misleiden, werden sommige van de misleidingen die werden gebruikt om ons in deze oorlog te krijgen bijna onmiddellijk na hun uitspraken bekend. Er waren geen massavernietigingswapens, we probeerden niet de democratie te bevorderen, we probeerden niet het Iraakse volk te redden van een dictator.

Het totale aantal Iraakse doden als gevolg van deze oorlog tegen Irak bedraagt 654.000, waarvan 600.000 worden toegeschreven aan gewelddaden, volgens onderzoekers van Johns Hopkins. (1,2)

Aangezien deze doden het gevolg zijn van de Amerikaanse invasie, moeten onze leiders hiervoor de verantwoordelijkheid op zich nemen.

Israëlisch-Palestijnse oorlog

Ongeveer 100.000 tot 200.000 Israëli’s en Palestijnen, maar vooral de laatsten, zijn gedood in de strijd tussen deze twee groepen. De VS is een sterke supporter van Israël geweest, door miljarden dollars aan hulp te verstrekken en het bezit van kernwapens te steunen. (1,2)

Korea, Noord en Zuid

De Koreaanse oorlog begon in 1950 toen, volgens de regering Truman, Noord-Korea op 25 juni Zuid-Korea binnenviel. Sindsdien is echter een andere verklaring naar voren gekomen, die stelt dat de aanval van Noord-Korea plaatsvond in een periode van vele grensinvallen door beide partijen. Zuid-Korea begon de meeste grensconflicten met Noord-Korea in 1948. De Noord-Koreaanse regering beweerde dat het Zuid-Koreaanse leger in 1949 2.617 gewapende invallen had gedaan. Het was een mythe dat de Sovjet-Unie Noord-Korea opdracht gaf Zuid-Korea aan te vallen. (1,2)

De VS begonnen hun aanval voordat er een VN-resolutie was aangenomen die de interventie van onze natie ondersteunde, en onze strijdkrachten droegen bij aan de chaos in de oorlog door het gebruik van napalm in te voeren. (1)

Tijdens de oorlog vielen de meeste doden onder Zuid-Koreanen, Noord-Koreanen en Chinezen. Vier bronnen geven dodentellingen die variëren van 1,8 tot 4,5 miljoen. (3,4,5,6) Een andere bron geeft een totaal van 4 miljoen, maar geeft niet aan tot welke natie zij behoorden. (7)

John H. Kim, een veteraan van het Amerikaanse leger en voorzitter van het Korea Comité van Veteranen voor de Vrede, verklaarde in een artikel dat tijdens de Koreaanse Oorlog “het Amerikaanse leger, de luchtmacht en de marine rechtstreeks betrokken waren bij het doden van ongeveer drie miljoen burgers – zowel Zuid- als Noord-Koreanen – op vele plaatsen in Korea… Naar verluidt hebben de VS tijdens de Koreaanse Oorlog ongeveer 650.000 ton bommen afgeworpen, waaronder 43.000 ton napalmbommen.” Aangenomen wordt dat dit totaal niet de Chinese slachtoffers omvat.

Een andere bron vermeldt een totaal van ongeveer 500.000 die Koreanen waren en vermoedelijk alleen militairen. (8,9)

Laos

Van 1965 tot 1973, tijdens de Vietnamoorlog, dropten de VS meer dan twee miljoen ton bommen op Laos – meer dan in WO II door beide partijen werd afgeworpen. Meer dan een kwart van de bevolking werd vluchteling. Dit werd later een “geheime oorlog” genoemd, omdat deze gelijktijdig met de Vietnamoorlog plaatsvond, maar kreeg weinig pers. Honderdduizenden werden gedood. Branfman maakt de enige schatting die ik ken, waarin staat dat er honderdduizenden zijn omgekomen. Dit kan worden geïnterpreteerd als minstens 200.000 doden. (1,2,3)

De Amerikaanse militaire interventie in Laos begon eigenlijk al veel eerder. In de jaren vijftig begon een burgeroorlog toen de VS een troepenmacht van 40.000 Laotianen rekruteerden om zich te verzetten tegen de Pathet Lao, een linkse politieke partij die uiteindelijk in 1975 de macht greep.

Zie ook Vietnam

Nepal

Tussen 8.000 en 12.000 Nepalezen zijn omgekomen sinds het uitbreken van een burgeroorlog in 1996. Volgens Foreign Policy in Focus is het sterftecijfer sterk gestegen met de komst van bijna 8.400 Amerikaanse M-16 machinepistolen (950 toeren) en Amerikaanse adviseurs. Nepal is voor 85% platteland en heeft dringend behoefte aan landhervorming. Het is dan ook geen verrassing dat 42% van de bevolking onder de armoedegrens leeft. (1,2)

In 2002, na het uitbreken van een nieuwe burgeroorlog, duwde president George W. Bush een wetsvoorstel door het Congres dat 20 miljoen dollar aan militaire hulp voor de Nepalese regering toestond. (3)

Nicaragua

In 1981 wierpen de Sandinisten de Somoza-regering in Nicaragua omver, (1) en tot 1990 werden ongeveer 25.000 Nicaraguanen gedood in een gewapende strijd tussen de Sandinistische regering en Contra-rebellen die waren gevormd uit de overblijfselen van Somoza’s nationale regering. Het gebruik van moordhandboeken door de Contra’s dook op in 1984. (2,3)

De VS steunde het zegevierende regeringsregime door vanaf november 1981 heimelijke militaire steun te verlenen aan de Contra’s (anticommunistische guerrilla’s). Maar toen het Congres ontdekte dat de CIA toezicht had gehouden op sabotagedaden in Nicaragua zonder het Congres daarvan in kennis te stellen, nam het in 1983 het Boland Amendement aan, dat de CIA, het Ministerie van Defensie en alle andere overheidsinstellingen verbood nog langer geheime militaire steun te verlenen. (4)

Maar er werden manieren gevonden om dit verbod te omzeilen. De Nationale Veiligheidsraad, die niet expliciet onder de wet viel, zamelde particuliere en buitenlandse fondsen in voor de Contra’s. Bovendien werden wapens verkocht aan Iran en de Verenigde Staten. Daarnaast werden wapens verkocht aan Iran en werden de opbrengsten daarvan doorgesluisd naar de Contra’s die in opstand kwamen tegen de Sandinistische regering. (5) Ten slotte werden de Sandinisten in 1990 weggestemd door kiezers die dachten dat een verandering van leiderschap de VS, die de burgers van Nicaragua ellende bezorgden door de Contra’s te steunen, gunstig zou stemmen.

Pakistan

In 1971 viel West-Pakistan, een door de VS gesteunde autoritaire staat, met geweld Oost-Pakistan binnen. De oorlog eindigde nadat India, waarvan de economie wankelde na de opname van ongeveer 10 miljoen vluchtelingen, Oost-Pakistan (nu Bangladesh) binnenviel en de West-Pakistaanse troepen versloeg. (1)

Miljoenen mensen stierven tijdens die brute strijd, door sommigen genocide genoemd door West-Pakistan. Dat land was al lang een bondgenoot van de VS, te beginnen met 411 miljoen dollar voor de oprichting van zijn strijdkrachten, die 80% van hun begroting uitgaven voor hun leger. Tijdens de oorlog vloeide 15 miljoen dollar aan wapens naar West-Pakistan. (2,3,4)

Drie bronnen schatten dat 3 miljoen mensen stierven en (5,2,6) één bron schat 1,5 miljoen. (3)

Panama

In december 1989 vielen Amerikaanse troepen Panama binnen, ogenschijnlijk om Manuel Noriega, de president van dat land, te arresteren. Dit was een voorbeeld van de opvatting van de VS dat zij de baas zijn in de wereld en iedereen kunnen arresteren die zij willen. Een aantal jaren daarvoor had hij voor de CIA gewerkt, maar hij viel uit de gratie, deels omdat hij geen tegenstander was van de Sandinisten in Nicaragua. (1) Er wordt geschat dat er tussen de 500 en 4.000 mensen zijn omgekomen. (2,3,4)

Paraguay: Zie Zuid-Amerika: Operatie Condor

Filipijnen

De Filipijnen stonden meer dan honderd jaar onder controle van de VS. In de afgelopen 50 tot 60 jaar hebben de VS verschillende Filipijnse regeringen gefinancierd en anderszins geholpen die probeerden de activiteiten van groepen die zich inzetten voor het welzijn van hun bevolking te onderdrukken. In 1969 onthulde de Symington-commissie in het Amerikaanse Congres hoe oorlogsmateriaal daarheen werd gestuurd voor een campagne tegen de opstand. Amerikaanse Special Forces en mariniers waren actief in sommige gevechtsoperaties. Het geschatte aantal personen dat onder president Fernando Marcos werd geëxecuteerd en verdwenen bedroeg meer dan 100.000. (1,2)

Zuid-Amerika: Operatie Condor

Dit was een gezamenlijke operatie van 6 despotische Zuid-Amerikaanse regeringen (Argentinië, Bolivia, Brazilië, Chili, Paraguay en Uruguay) om informatie uit te wisselen over hun politieke tegenstanders. In het kader van dit plan werden naar schatting 13.000 mensen vermoord. (1)

Het werd op 25 november 1975 in Chili opgericht door een besluit van de Interamerikaanse Reünie voor Militaire Inlichtingen. Volgens John Tipton, politiek medewerker van de Amerikaanse ambassade, werkten de CIA en de Chileense geheime politie samen, hoewel de CIA de operatie niet had opgezet om deze samenwerking te laten werken. Naar verluidt kwam er in 1983 een einde aan. (2)

Op 6 maart 2001 meldde de New York Times het bestaan van een onlangs vrijgegeven document van het State Department waaruit blijkt dat de Verenigde Staten de communicatie voor Operatie Condor vergemakkelijkten. (3)

Soedan

Sinds 1955, toen het onafhankelijk werd, is Soedan meestal verwikkeld in een burgeroorlog. Tot ongeveer 2003 werden ongeveer 2 miljoen mensen gedood. Het is niet bekend of het dodental in Darfur deel uitmaakt van dat totaal.

Mensenrechtengroeperingen hebben geklaagd dat het beleid van de VS de Soedanese burgeroorlog heeft helpen verlengen door steun te verlenen aan pogingen om de centrale regering in Khartoem omver te werpen. In 1999 had de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright een ontmoeting met de leider van het Soedanese Volksbevrijdingsleger (SPLA), die zei dat zij hem voedselvoorraden had aangeboden als hij een door Egypte en Libië gesponsord vredesplan zou verwerpen.

In 1978 werd de enorme omvang van Soedans oliereserves ontdekt en binnen twee jaar werd het de zesde ontvanger van Amerikaanse militaire hulp. Het is aannemelijk dat als de VS een regering aan de macht helpt, deze zich verplicht zal voelen om de VS een deel van de olietaart te geven.

Een Britse groep, Christian Aid, heeft buitenlandse oliemaatschappijen beschuldigd van medeplichtigheid aan de ontvolking van dorpen. Deze bedrijven – geen Amerikaanse – krijgen bescherming van de regering en staan op hun beurt toe dat de regering haar landingsbanen en wegen gebruikt.

In augustus 1998 bombardeerden de VS Khartoem, Soedan, met 75 kruisraketten. Onze regering zei dat het doelwit een chemische wapenfabriek van Osama bin Laden was. In werkelijkheid was Bin Laden niet langer de eigenaar, en de fabriek was de enige leverancier van farmaceutische voorraden voor dat arme land. Als gevolg van het bombardement zijn mogelijk tienduizenden mensen gestorven door een gebrek aan medicijnen tegen malaria, tuberculose en andere ziekten. De VS schikte een rechtszaak die was aangespannen door de eigenaar van de fabriek. (1,2)

Uruguay: Zie Zuid-Amerika: Operatie Condor

Vietnam

In Vietnam zouden volgens een overeenkomst van enkele decennia geleden verkiezingen worden gehouden voor een verenigd Noord- en Zuid-Vietnam. De VS verzette zich hiertegen en steunde de regering-Diemm in Zuid-Vietnam. In augustus 1964 hielpen de CIA en anderen bij het verzinnen van een nep-Vietnamese aanval op een Amerikaans schip in de Golf van Tonkin en dit werd gebruikt als voorwendsel voor grotere Amerikaanse betrokkenheid in Vietnam. (1)

Tijdens die oorlog terroriseerde een Amerikaanse moordoperatie, Operatie Phoenix genaamd, de Zuid-Vietnamese bevolking, en tijdens de oorlog waren Amerikaanse troepen in 1968 verantwoordelijk voor de massale slachting van de bevolking in het dorp My Lai.

Volgens een verklaring van de Vietnamese regering uit 1995 bedroeg het aantal doden onder burgers en militairen tijdens de Vietnamoorlog 5,1 miljoen. (2)

Aangezien het aantal doden in Cambodja en Laos ongeveer 2,7 miljoen bedroeg (Zie Cambodja en Laos) wordt het totaal voor de Vietnamoorlog geschat op 7,8 miljoen.

De Virtuele Waarheidscommissie geeft een totaal voor de oorlog van 5 miljoen, (3) en Robert McNamara, voormalig minister van Defensie, zegt volgens de New York Times Magazine dat het aantal Vietnamese doden 3,4 miljoen is. (4,5)

Joegoslavië

Joegoslavië was een socialistische federatie van verschillende republieken. Omdat het tijdens de Koude Oorlog weigerde nauw verbonden te zijn met de Sovjet-Unie, kreeg het enige steun van de VS. Maar toen de Sovjet-Unie uiteenviel, eindigde Joegoslavië’s nut voor de VS, en de VS en Duitsland werkten eraan om de socialistische economie om te zetten in een kapitalistische door een proces van voornamelijk verdelen en veroveren. Er waren etnische en religieuze verschillen tussen verschillende delen van Joegoslavië die door de VS werden gemanipuleerd om verschillende oorlogen te veroorzaken die resulteerden in de ontbinding van dat land.

Vanaf het begin van de jaren negentig tot nu is Joegoslavië opgesplitst in verschillende onafhankelijke naties die door hun lagere inkomen, samen met de medeplichtigheid van de CIA, een pion zijn geworden in de handen van de kapitalistische landen. (1) De ontbinding van Joegoslavië werd voornamelijk veroorzaakt door de VS (2).

Hier zijn schattingen van enkele, zo niet alle, interne oorlogen in Joegoslavië. Alle oorlogen: 107.000; (3,4)

Bosnië en Krajina: 250.000; (5) Bosnië: 20.000 tot 30.000; (5) Kroatië: 15.000; (6) en

Kosovo: 500 tot 5.000. (7)

Referenties:

1.Mark Zepezauer, Boomerang (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2003), p.135.

2.Chronology of American State Terrorism
http://www.intellnet.org/resources/american_
terrorism/ChronologyofTerror.html

3.Soviet War in Afghanistan
http://en.wikipedia.org/wiki/Soviet_war_in_Afghanistan

4.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.76

5.U.S Involvement in Afghanistan, Wikipedia
http://en.wikipedia.org/wiki/Soviet_war_in Afghanistan)

6.The CIA’s Intervention in Afghanistan, Interview with Zbigniew Brzezinski, Le Nouvel Observateur, Paris, 15-21 January 1998, Posted at globalresearch.ca 15 October 2001, http://www.globalresearch.ca/articles/BRZ110A.html

7.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p.5

8.Unknown News, http://www.unknownnews.net/casualtiesw.html

Angola

1.Howard W. French “From Old Files, a New Story of the U.S. Role in the Angolan War” New York Times 3/31/02

2.Angolan Update, American Friends Service Committee FS, 11/1/99 flyer.

3.Norman Solomon, War Made Easy, (John Wiley & Sons, 2005) p. 82-83.

4.Lance Selfa, U.S. Imperialism, A Century of Slaughter, International Socialist Review Issue 7, Spring 1999 (as appears in Third world Traveler www. thirdworldtraveler.com/American_Empire/Century_Imperialism.html)

5. Jeffress Ramsay, Africa , (Dushkin/McGraw Hill Guilford Connecticut), 1997, p. 144-145.

6.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.54.

Argentina : See South America: Operation Condor

Bolivia

1. Phil Gunson, Guardian, 5/6/02,
http://www.guardian.co.uk/archive /article/0,4273,41-07884,00.html

2.Jerry Meldon, Return of Bolilvia’s Drug – Stained Dictator, Consortium,www.consortiumnews.com/archives/story40.html.

Brazil See South America: Operation Condor

Cambodia

1.Virtual Truth Commissiion http://www.geocities.com/~virtualtruth/ .

2.David Model, President Richard Nixon, Henry Kissinger, and the Bombing of Cambodia excerpted from the book Lying for Empire How to Commit War Crimes With A Straight Face, Common Courage Press, 2005, paperhttp://thirdworldtraveler.com/American_Empire/Nixon_Cambodia_LFE.html.

3.Noam Chomsky, Chomsky on Cambodia under Pol Pot, etc.,http//zmag.org/forums/chomcambodforum.htm.

Chad

1.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p. 151-152 .

2.Richard Keeble, Crimes Against Humanity in Chad, Znet/Activism 12/4/06http://www.zmag.org/content/print_article.cfm?itemID=11560&sectionID=1).

Chile

1.Parenti, Michael, The Sword and the Dollar (New York, St. Martin’s Press, 1989) p. 56.

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p. 142-143.

3.Moreorless: Heroes and Killers of the 20th Century, Augusto Pinochet Ugarte,

http://www.moreorless.au.com/killers/pinochet.html

4.Associated Press,Pincohet on 91st Birthday, Takes Responsibility for Regimes’s Abuses, Dayton Daily News 11/26/06

5.Chalmers Johnson, Blowback, The Costs and Consequences of American Empire (New York: Henry Holt and Company, 2000), p. 18.

China: See Korea

Colombia

1.Chronology of American State Terrorism, p.2
http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html).

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p. 163.

3.Millions Killed by Imperialism Washington Post May 6, 2002)http://www.etext.org./Politics/MIM/rail/impkills.html

4.Gabriella Gamini, CIA Set Up Death Squads in Colombia Times Newspapers Limited, Dec. 5, 1996, www.edu/CommunicationsStudies/ben/news/cia/961205.death.html).

5.Virtual Truth Commission, 1991

Human Rights Watch Report: Colombia’s Killer Networks–The Military-Paramilitary Partnership).

Cuba

1.St. James Encyclopedia of Popular Culture – on Bay of Pigs Invasion http://bookrags.com/Bay_of_Pigs_Invasion.

2.Wikipedia http://bookrags.com/Bay_of_Pigs_Invasion#Casualties.

Democratic Republic of Congo (Formerly Zaire)

1.F. Jeffress Ramsey, Africa (Guilford Connecticut, 1997), p. 85

2. Anup Shaw The Democratic Republic of Congo, 10/31/2003)http://www.globalissues.org/Geopolitics/Africa/DRC.asp)

3.Kevin Whitelaw, A Killing in Congo, U. S. News and World Report http://www.usnews.com/usnews/doubleissue/mysteries/patrice.htm

4.William Blum, Killing Hope (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), p 158-159.

5.Ibid.,p. 260

6.Ibid.,p. 259

7.Ibid.,p.262

8.David Pickering, “World War in Africa, 6/26/02,
www.9-11peace.org/bulletin.php3

9.William D. Hartung and Bridget Moix, Deadly Legacy; U.S. Arms to Africa and the Congo War, Arms Trade Resource Center, January , 2000 www.worldpolicy.org/projects/arms/reports/congo.htm

Dominican Republic

1.Norman Solomon, (untitled) Baltimore Sun April 26, 2005
http://www.globalpolicy.org/empire/history/2005/0426spincycle.htm
Intervention Spin Cycle

2.Wikipedia. http://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Power_Pack

3.William Blum, Killing Hope (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), p. 175.

4.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.26-27.

East Timor

1.Virtual Truth Commission, http://www.geocities.com/~virtualtruth/date4.htm

2.Matthew Jardine, Unraveling Indonesia, Nonviolent Activist, 1997)

3.Chronology of American State Terrorism http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html

4.William Blum, Killing Hope (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), p. 197.

5.US trained butchers of Timor, The Guardian, London. Cited by The Drudge Report, September 19, 1999. http://www.geocities.com/~virtualtruth/indon.htm

El Salvador

1.Robert T. Buckman, Latin America 2003, (Stryker-Post Publications Baltimore 2003) p. 152-153.

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p. 54-55.

3.El Salvador, Wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/El_Salvador#The_20th_century_and_beyond)

4.Virtual Truth Commissiion http://www.geocities.com/~virtualtruth/.

Grenada

1.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p. 66-67.

2.Stephen Zunes, The U.S. Invasion of Grenada, http://wwwfpif.org/papers/grenada2003.html .

Guatemala

1.Virtual Truth Commissiion http://www.geocities.com/~virtualtruth/

2.Ibid.

3.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.2-13.

4.Robert T. Buckman, Latin America 2003 (Stryker-Post Publications Baltimore 2003) p. 162.

5.Douglas Farah, Papers Show U.S. Role in Guatemalan Abuses, Washington Post Foreign Service, March 11, 1999, A 26

Haiti

1.Francois Duvalier, http://en.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Duvalier#Reign_of_terror).

2.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p 87.

3.William Blum, Haiti 1986-1994: Who Will Rid Me of This Turbulent Priest, http://www.doublestandards.org/blum8.html

Honduras

1.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p. 55.

2.Reports by Country: Honduras, Virtual Truth Commission http://www.geocities.com/~virtualtruth/honduras.htm

3.James A. Lucas, Torture Gets The Silence Treatment, Countercurrents, July 26, 2004.

4.Gary Cohn and Ginger Thompson, Unearthed: Fatal Secrets, Baltimore Sun, reprint of a series that appeared June 11-18, 1995 in Jack Nelson-Pallmeyer, School of Assassins, p. 46 Orbis Books 2001.

5.Michael Dobbs, Negroponte’s Time in Honduras at Issue, Washington Post, March 21, 2005

Hungary

1.Edited by Malcolm Byrne, The 1956 Hungarian Revoluiton: A history in Documents November 4, 2002http://www.gwu.edu/~nsarchiv/NSAEBB/NSAEBB76/index2.htm

2.Wikipedia The Free Encyclopedia,
http://www.answers.com/topic/hungarian-revolution-of-1956

Indonesia

1.Virtual Truth Commission http://www.geocities.com/~virtualtruth/.

2.Editorial, Indonesia’s Killers, The Nation, March 30, 1998.

3.Matthew Jardine, Indonesia Unraveling, Non Violent Activist Sept–Oct, 1997 (Amnesty) 2/7/07.

4.Sison, Jose Maria, Reflections on the 1965 Massacre in Indonesia, p. 5.http://qc.indymedia.org/mail.php?id=5602;

5.Annie Pohlman, Women and the Indonesian Killings of 1965-1966: Gender Variables and Possible Direction for Research, p.4, http://coombs.anu.edu.au/SpecialProj/ASAA/biennial-conference/2004/Pohlman-A-ASAA.pdf

6.Peter Dale Scott, The United States and the Overthrow of Sukarno, 1965-1967, Pacific Affairs, 58, Summer 1985, pages 239-264.http://www.namebase.org/scott.

7.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.30.

Iran

1.Geoff Simons, Iraq from Sumer to Saddam, 1996, St. Martins Press, NY p. 317.

2.Chronology of American State Terrorism http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html.

3.BBC 1988: US Warship Shoots Down Iranian Airliner http://news.bbc.co.uk/onthisday/default.stm )

Iraq

Iran-Iraq War

1.Michael Dobbs, U.S. Had Key role in Iraq Buildup, Washington Post December 30, 2002, p A01 http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn/A52241-2002Dec29?language=printer

2.Global Security.Org , Iran Iraq War (1980-1980) globalsecurity.org/military/world/war/iran-iraq.htm.

U.S. Iraq War and Sanctions

1.Ramsey Clark, The Fire This Time (New York, Thunder’s Mouth), 1994, p.31-32

2.Ibid., p. 52-54

3.Ibid., p. 43

4.Anthony Arnove, Iraq Under Siege, (South End Press Cambridge MA 2000). p. 175.

5.Food and Agricultural Organizaiton, The Children are Dying, 1995 World View Forum, Internationa Action Center, International Relief Association, p. 78

6.Anthony Arnove, Iraq Under Siege, South End Press Cambridge MA 2000. p. 61.

7.David Cortright, A Hard Look at Iraq Sanctions December 3, 2001, The Nation.

U.S-Iraq War 2003-?

1.Jonathan Bor 654,000 Deaths Tied to Iraq War Baltimore Sun , October 11,2006

2.News http://www.unknownnews.net/casualties.html

Israeli-Palestinian War

1.Post-1967 Palestinian & Israeli Deaths from Occupation & Violence May 16, 2006 http://globalavoidablemortality.blogspot.com/2006/05/post-1967-palestinian-israeli-deaths.html)

2.Chronology of American State Terrorism
http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html

Korea

1.James I. Matray Revisiting Korea: Exposing Myths of the Forgotten War, Korean War Teachers Conference: The Korean War, February 9, 2001 http://www.truman/library.org/Korea/matray1.htm

2.William Blum, Killing Hope (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), p. 46

3.Kanako Tokuno, Chinese Winter Offensive in Korean War – the Debacle of American Strategy, ICE Case Studies Number 186, May, 2006 http://www.american.edu/ted/ice/chosin.htm.

4.John G. Stroessinger, Why Nations go to War, (New York; St. Martin’s Press), p. 99)

5.Britannica Concise Encyclopedia, as reported in Answers.comhttp://www.answers.com/topic/Korean-war

6.Exploring the Environment: Korean Enigmawww.cet.edu/ete/modules/korea/kwar.html)

7.S. Brian Wilson, Who are the Real Terrorists? Virtual Truth Commissonhttp://www.geocities.com/~virtualtruth/

8.Korean War Casualty Statistics www.century china.com/history/krwarcost.html)

9.S. Brian Wilson, Documenting U.S. War Crimes in North Korea (Veterans for Peace Newsletter) Spring, 2002) http://www.veteransforpeace.org/

Laos

1.William Blum Rogue State (Maine, Common Cause Press) p. 136

2.Chronology of American State Terrorismhttp://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html

3.Fred Branfman, War Crimes in Indochina and our Troubled National Soul

www.wagingpeace.org/articles/2004/08/00_branfman_us-warcrimes-indochina.htm).

Nepal

1.Conn Hallinan, Nepal & the Bush Administration: Into Thin Air, February 3, 2004

fpif.org/commentary/2004/0402nepal.html.

2.Human Rights Watch, Nepal’s Civil War: the Conflict Resumes, March 2006 )

http://hrw.org/english/docs/2006/03/28/nepal13078.htm.

3.Wayne Madsen, Possible CIA Hand in the Murder of the Nepal Royal Family, India Independent Media Center, September 25, 2001http://india.indymedia.org/en/2002/09/2190.shtml.

Nicaragua

1.Virtual Truth Commission
http://www.geocities.com/~virtualtruth/.

2.Timeline Nicaragua
www.stanford.edu/group/arts/nicaragua/discovery_eng/timeline/).

3.Chronology of American State Terrorism,
http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html.

4.William Blum, Nicaragua 1981-1990 Destabilization in Slow Motion

www.thirdworldtraveler.com/Blum/Nicaragua_KH.html.

5.Wikipedia, the Free Encyclopedia,
http://en.wikipedia.org/wiki/Iran-Contra_Affair.

Pakistan

1.John G. Stoessinger, Why Nations Go to War, (New York: St. Martin’s Press), 1974 pp 157-172.

2.Asad Ismi, A U.S. – Financed Military Dictatorship, The CCPA Monitor, June 2002, Canadian Centre for Policy Alternatives http://www.policyaltematives.ca)www.ckln.fm/~asadismi/pakistan.html

3.Mark Zepezauer, Boomerang (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2003), p.123, 124.

4.Arjum Niaz ,When America Look the Other Way by, www.zmag.org/content/print_article.cfm?itemID=2821&sectionID=1

5.Leo Kuper, Genocide (Yale University Press, 1981), p. 79.

6.Bangladesh Liberation War , Wikipedia, the Free Encyclopedia http://en.wikipedia.org/wiki/Bangladesh_Liberation_War#USA_and_USSR)

Panama

1.Mark Zepezauer, The CIA’s Greatest Hits, (Odonian Press 1998) p. 83.

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), p.154.

3.U.S. Military Charged with Mass Murder, The Winds 9/96, www.apfn.org/thewinds/archive/war/a102896b.html

4.Mark Zepezauer, CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), p.83.

Paraguay See South America: Operation Condor

Philippines

1.Romeo T. Capulong, A Century of Crimes Against the Filipino People, Presentation, Public Interest Law Center, World Tribunal for Iraq Trial in New York City on August 25,2004.
http://www.peoplejudgebush.org/files/RomeoCapulong.pdf)

2.Roland B. Simbulan The CIA in Manila – Covert Operations and the CIA’s Hidden Hisotry in the Philippines Equipo Nizkor Information – Derechos, derechos.org/nizkor/filipinas/doc/cia.

South America: Operation Condor

1.John Dinges, Pulling Back the Veil on Condor, The Nation, July 24, 2000.

2.Virtual Truth Commission, Telling the Truth for a Better America www.geocities.com/~virtualtruth/condor.htm)

3.Operation Condor http://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Condor#US_involvement).

Sudan

1.Mark Zepezauer, Boomerang, (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2003), p. 30, 32,34,36.

2.The Black Commentator, Africa Action The Tale of Two Genocides: The Failed US Response to Rwanda and Darfur, 11 August 2006 http://www.truthout.org/docs_2006/091706X.shtml

Uruguay See South America: Operation Condor

Vietnam

1.Mark Zepezauer, The CIA’S Greatest Hits (Monroe, Maine:Common Courage Press,1994), p 24

2.Casualties – US vs NVA/VC,
http://www.rjsmith.com/kia_tbl.html

3.Brian Wilson, Virtual Truth Commission
http://www.geocities.com/~virtualtruth/

4.Fred Branfman, U.S. War Crimes in Indochiona and our Duty to Truth August 26, 2004
www.zmag.org/content/print_article.cfm?itemID=6105&sectionID=1

5.David K Shipler, Robert McNamara and the Ghosts of Vietnamnytimes.com/library/world/asia/081097vietnam-mcnamara.html

Yugoslavia

1.Sara Flounders, Bosnia Tragedy:The Unknown Role of the Pentagon in NATO in the Balkans (New York: International Action Center) p. 47-75

2.James A. Lucas, Media Disinformation on the War in Yugoslavia: The Dayton Peace Accords Revisited, Global Research, September 7, 2005 http://www.globalresearch.ca/index.php?context=
viewArticle&code=LUC20050907&articleId=899

3.Yugoslav Wars in 1990s
http://en.wikipedia.org/wiki/Yugoslav_wars

4.George Kenney, The Bosnia Calculation: How Many Have Died? Not nearly as many as some would have you think., NY Times Magazine, April 23, 1995
http://www.balkan-archive.org.yu/politics/
war_crimes/srebrenica/bosnia_numbers.html)

5.Chronology of American State Terrorism
http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/
ChronologyofTerror.html.

6.Croatian War of Independence, Wikipedia
http://en.wikipedia.org/wiki/Croatian_War_of_Independence

7.Human Rights Watch, New Figures on Civilian Deaths in Kosovo War, (February 7, 2000) http://www.hrw.org/press/2000/02/nato207.htm

---

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Westerse Leiders creëren voedseltekorten en manipuleren u om Rusland de schuld te geven

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: