Nou, 2023 is bijna in de boeken, en de dingen kunnen niet beter gaan voor het Nieuwe Normaal Reich. Het zijn lange, vreemde zeven jaar geweest, maar we zijn eindelijk terug bij de Wereldwijde Oorlog tegen Terreur, die, zoals je je misschien herinnert, in 2016 abrupt werd uitgesteld door de Oorlog tegen Populisme, die, zoals je je misschien herinnert, in 2020 abrupt werd uitgesteld door de Apocalyptische Pandemie, die, zoals je je misschien herinnert, het Nieuwe Normaal Reich inluidde en ons in een volle cirkel bracht, schrijft CJ Hopkins.
Hoe dan ook, hier zijn we dan, terug in The Global War on Terror, of The War on Horror, of The War on Whatever … Islamitisch terrorisme, Rusland, Trump, desinformatie, racisme, haatzaaien, samenzweringstheorieën, antisemitisme, anti-vaxxerisme, transfobieën, communisten, culturele marxisten, radicale wokesters, de Cultus van Musk, neo-Covidianen, zionazi’s, klimaatveranderingsontkenners, onthoofde babyverkrachters … het maakt eigenlijk niet uit. Kies een vijand en doe mee aan de Romeinse Orgie van Haat!
Het maakt de schizotocratie niet uit aan welke kant je denkt te staan.
Ja, dat klopt, “de schizotocratie.” Ik heb een nieuwe naam bedacht voor het supranationale netwerk van wereldwijde bedrijven, regeringen die in naam soeverein zijn, niet-gouvernementele regeringsentiteiten, mediaconglomeraten, oligarchen, etc., die samen het wereldwijde kapitalistische systeem vormen dat de loop der gebeurtenissen in onze tijd aanstuurt. Ik heb deze nieuwe naam bedacht voor mijn lezers die apoplectische aanvallen krijgen telkens als ik schrijf over “globaal kapitalisme” (of “GloboCap”, zoals ik het soms gekscherend noem) en zijn voorspelbare evolutie naar “Het Nieuwe Normaal Reich”.
Ik zal je vertellen over de “schizotocratie”, maar eerst is hier een uittreksel van een essay dat ik schreef over die voorspelbare evolutie in 2017 …
Morgen behoort toe aan de Corporatocratie, 20 oktober 2017
We hebben ons er nog niet echt in verdiept, omdat we ons nog in het beginstadium bevinden, maar we zijn een tijdperk binnengetreden waarin historische gebeurtenissen primair worden aangestuurd en samenlevingen worden hervormd, niet door soevereine natiestaten die handelen in hun nationale belangen, maar door supranationale bedrijven die handelen in hun bedrijfsbelangen. Een van deze bedrijfsbelangen is de instandhouding en uitbreiding van het mondiale kapitalisme en het elimineren van alle belemmeringen daarvoor. Vergeet de Verenigde Staten (d.w.z. de feitelijke natiestaat) even en kijk naar wat er gebeurt sinds het begin van de jaren negentig. De “rampzalige avonturen” van het Amerikaanse leger in Irak, Libië, Afghanistan, Syrië en het voormalige Joegoslavië, naast andere exotische plaatsen (die duidelijk niets te maken hadden met het welzijn of de veiligheid van Amerikanen), beginnen een stuk begrijpelijker te worden.
Het wereldwijde kapitalisme heeft sinds het einde van de Koude Oorlog (d.w.z. onmiddellijk na het einde van de Koude Oorlog) een wereldwijde schoonmaakoperatie uitgevoerd, waarbij feitelijke en potentiële opstanden werden geëlimineerd, voornamelijk in het Midden-Oosten, maar ook op de westerse markten. Na het winnen van de laatste ideologische oorlog, zoals elke andere zegevierende macht, is het bezig met het ” opruimen en vasthouden” van het veroverde gebied, dat in dit geval toevallig de hele planeet is. Pak voor de grap eens een landkaart en kijk naar de geschiedenis van invasies, bombardementen en andere “interventies” die sinds 1990 door het Westen en zijn cliënt-staten zijn uitgevoerd. En als je daarmee klaar bent, bedenk dan eens hoe de meeste westerse samenlevingen de afgelopen vijftien jaar gemilitariseerd zijn, hoe hun burgers constant in de gaten worden gehouden, hoe er een algehele sfeer van “noodtoestand” wordt gekoesterd en hoe de paranoia over “de dreiging van extremisme” door de bedrijfsmedia wordt gepropageerd.
Ik suggereer niet dat er ergens in een kamer een groepje kapitalisten met glimmende zwarte hoge hoeden rondhangt om dit allemaal te plannen. Ik heb het over systemische ontwikkeling, die iets complexer is dan dat, en veel moeilijker om op een intelligente manier over te discussiëren omdat we gewend zijn om historisch-politieke gebeurtenissen waar te nemen in de context van concurrerende natiestaten, in plaats van concurrerende ideologische systemen … of beter gezegd, niet-concurrerende ideologische systemen, want kapitalisme kent geen concurrentie. In plaats daarvan heeft het een verscheidenheid aan opstanden, waaronder de op geloof gebaseerde islamitische fundamentalistische opstand en de neonationalistische opstand. Er zullen er zeker nog meer volgen in de nabije toekomst als het wereldwijde kapitalisme de controle consolideert en de maatschappij herstructureert volgens zijn waarden.
Geen van deze opstanden zal succesvol zijn.
Zonder een soort cataclysme, zoals een asteroïde inslag of de zombie-apocalyps, of, je weet wel, een gewelddadige revolutie, zal het wereldwijde kapitalisme doorgaan met het herstructureren van de planeet om zich aan te passen aan zijn meedogenloze belangen. De wereld zal steeds “normaler” worden. De plaag van “extremisme” en “terrorisme” zal blijven bestaan, net als de algemene sfeer van “noodtoestand”. Er zullen geen Trumps, Brexit-referenda, opstanden tegen de banken, enzovoort meer zijn. Identiteitspolitiek zal blijven floreren en een forum bieden voor linkse activistische types (en anderen met een ongezonde interesse in politiek), die anders misschien tot last zouden worden, maar elke vorm van feitelijk verschil van mening met de wereldwijde kapitalistische ideologie zal systematisch worden gemarginaliseerd en gepathologiseerd.
Dat schreef ik in oktober 2017, en nee, ik ben geen waarzegger of profeet. Het traject van het wereldwijde kapitalisme als systeem is al een hele tijd duidelijk. Tenminste, als je het helder zou kunnen zien, in tegenstelling tot door een ideologische lens.
Laat me je nu vertellen over de schizotocratie. Of, beter gezegd, laat me je vertellen over schizofrenie, wat eigenlijk gewoon een mooie naam is voor psychose. Ik wil dat doen omdat dat is waar het wereldwijde kapitalisme (of het vriendjeskapitalisme, of de corporatocratie, of het Nieuwe Normaal Reich, of het cultureel marxisme, of hoe je het ook wilt of moet noemen) ons onverbiddelijk naartoe brengt, namelijk naar een staat van maatschappelijke psychose, dus het zou waarschijnlijk een goed idee zijn om te begrijpen hoe psychose werkt.
Wat er gebeurt als je psychotisch wordt, is dat je je vermogen verliest om deel te nemen aan de “werkelijkheid”. Het is alsof je in een land bent waar je de taal niet spreekt. Of een spel proberen te spelen dat iedereen speelt terwijl je de regels niet kent, of het doel van het spel, en niemand zal het je vertellen. Normaal gesproken is “realiteit” gewoon realiteit. Daar hoef je geen aanhalingstekens voor te gebruiken. Het is gewoon “zoals het is”. Maar dat is het niet. Realiteit is gefabriceerd. Daarom is wat “echt” is door de geschiedenis heen veranderd. (Natuurlijk waren die eerdere versies van de werkelijkheid fout, en onze huidige werkelijkheid is goed, en toekomstige generaties zullen nooit terugkijken op onze werkelijkheid zoals wij terugkijken op de werkelijkheid van mensen in middeleeuws Europa, of het oude Rome, of Mesopotamië).
Met andere woorden, de realiteit is een fictie… een fictie waar we allemaal in geloven. Maar dat maakt het niet minder echt. Integendeel, het is absoluut echt en absoluut noodzakelijk. Het is een absoluut noodzakelijke fictie. Het is wat communicatie en samenwerking mogelijk maakt. Het is wat de hele menselijke samenleving mogelijk maakt. Zolang we vergeten dat het een fictie is. Zolang we het niet als fictie zien.
Dat is het probleem voor psychotische (of “schizofrene”) individuen. Zij zijn niet in staat om de werkelijkheid niet als fictie waar te nemen, een werk van ontologische fictie in uitvoering. Ze zijn vergeten dat het allemaal verzonnen is – wat de toegangsprijs is voor onze gemeenschappelijke “realiteit” – dus proberen ze wanhopig alles te interpreteren … letterlijk alles, alles wat we niet hoeven te interpreteren en gewoon voor lief nemen.
Als ik je bijvoorbeeld vraag hoe je auto rijdt (ervan uitgaande dat je een auto hebt), hoef je je niet af te vragen wat ik bedoel. Je vertrouwt erop dat ik verwijs naar je echte auto, het fysieke voertuig. Maar als je een schizo vraagt hoe zijn auto rijdt, weet hij misschien niet wat je bedoelt met “auto”. Bedoel je echt hun hersenen? Of het materiële “voertuig” waarin hun immateriële geest reist? En waarom vraag je dat? Wie ben jij? Wat ben jij? Een “automonteur”? Ben je van “De Fabriek”? Of een kosmische repo-man? Ze kunnen er niet zeker van zijn.
Hun geest is bezig een “realiteit” in elkaar te zetten, alleen – meer alleen wordt het niet – met de stukken van de oude (d.w.z., onze) “werkelijkheid”, die niet langer als werkelijkheid voor hen werkt, omdat ze die in stukken zagen uiteenvallen, omdat ze veel te veel LSD namen, of een psychotische inzinking kregen door een chemische onevenwichtigheid, of metalen haken in hun borstspieren brachten en de lucht in werden gehesen en daar bleven hangen tot de sluier van maya eindelijk oploste … of wat het ook was dat ze deden of ondergingen dat de werkelijkheid voor hen uitwiste.
Nu wil ik het uitwissen van de werkelijkheid niet denigreren. Zulke ervaringen kunnen verhelderend zijn, met mate. Maar psychose is een paard van een andere kleur. Het grootste gevaar, wanneer de werkelijkheid is uitgewist, is als je doordraait en wanhopig probeert een nieuwe werkelijkheid op te leggen aan de uitgewiste werkelijkheid, wat bijna onmogelijk is om niet te doen als de werkelijkheid te lang uitgewist blijft. De menselijke geest kan korte verblijven voorbij de sluier van maya aan, maar hij kan daar niet leven. Als hij niet kan terugkeren naar onze werkelijkheid, begint hij zijn eigen “werkelijkheid” te verzinnen … een “werkelijkheid” die hij ons niet kan beschrijven of waarvan hij ons zelfs het bestaan niet kan laten erkennen, omdat hij tegen ons praat in een vreemde taal die alleen de psychotische persoon begrijpt.
Met andere woorden, psychose is een onvermogen om te communiceren. De “werkelijkheid” die de psychotische persoon ervaart (d.w.z. construeert) kan met niemand worden gecommuniceerd. Onze werkelijkheid is niet minder fictie dan de hunne, maar het is een fictie die we allemaal delen, terwijl de psychotische persoon alleen bestaat, volkomen alleen, in zijn eenzame (paranoïde) “werkelijkheid”. Als ze ons zover zouden kunnen krijgen dat we zien wat zij zien, denken zoals zij denken en hun taal spreken, dan zouden ze niet psychotisch zijn en wij ook niet. We zouden allemaal normaal zijn. Hun “realiteit” zou realiteit zijn.
Oké, dus terug naar de schizotocratie, dat is waar het Nieuwe Normaal Reich ons naartoe brengt, wat ik hierboven beschreef als maatschappelijke psychose. En ja, we moeten praten over kapitalisme. We moeten praten over wat het met de samenleving doet als mensen het op zijn beloop laten.
Ik wil hier heel duidelijk over zijn voor de lezers die helemaal door het lint gaan als ik over kapitalisme schrijf. Ik heb geen probleem met kapitalisme op zich. Ik ben geen econoom. Voor zover ik weet is kapitalisme misschien wel het beste economische systeem in de hele geschiedenis van economische systemen. Ik roep het proletariaat niet op om in opstand te komen en de productiemiddelen te grijpen. Ik schrijf over het kapitalisme als ideologie, omdat het de ideologie is die onze realiteit is geworden, de realiteit van de planeet Aarde, die het verandert in één grote marktplaats.
Kijk, wat kapitalisme doet, als je het loslaat, als het op geen enkele manier wordt tegengehouden door een dominant waardesysteem – bijvoorbeeld een religieus, cultureel of sociaal waardesysteem – is dat het samenlevingen verandert in markten en alles en iedereen daarbinnen verandert in handelswaar. Het ontdoet samenlevingen van alle andere waarden – d.w.z. belemmeringen voor de vrije stroom van kapitaal – totdat er niets anders overblijft dan de marktplaats, waar ruilwaarde de enige waarde is en niets enige echte waarde in zichzelf heeft, of enige echte betekenis in zichzelf.
En de clou is, wat het kapitalisme vervolgens doet, wanneer het de samenleving te gronde mag richten, is het uitgemergelde kaf van de waarden van mensen aan hen terugverkopen als levensstijlartikelen. Identiteiten, religies, politieke partijen, seksuele geaardheden, links, rechts, kapitalistisch, antikapitalistisch, wat dan ook. Het zijn allemaal verwisselbare goederen. Consumentenproducten. Vrijetijdsbesteding. Als ze dat niet zijn, als je probeert je leven te leiden volgens niet-globalistische kapitalistische waarden (zoals bijvoorbeeld de islam, het christendom, het communisme of andere waarden die de ongebreidelde kapitaalstromen belemmeren), dan word je al snel als “extremist” bestempeld. Ga je gang, degenen onder jullie die zichzelf christenen noemen, probeer dit … geef alles wat je hebt aan de armen, jaag de geldwisselaars uit jullie kerken. Kijk eens hoe snel jullie als “terroristen” worden bestempeld.
Nogmaals, voor mijn gevoelige pro-kapitalistische lezers: ik heb geen probleem met privé-eigendom, en productie en het kopen en verkopen van dingen, en al die andere elementaire “kapitalistische” dingen. Ik heb het over wat er gebeurt als we onze handen van de teugels van de maatschappij afhalen en het wereldwijde kapitalisme de maatschappij voor ons laten runnen. Wat er gebeurt is dat het kapitalisme onze waarden desintegreert, al onze waarden, niet alleen degene die je niet leuk vindt. We leven uiteindelijk in een mondiale markt, een mondiale markt waar geen waarden zijn en niets iets betekent, omdat alles alles betekent.
We eindigen met een maatschappelijke psychose. We worden geregeerd door een schizotocratie. Onze realiteit verandert van dag tot dag, net als wie we dachten dat onze bondgenoten en tegenstanders waren, afhankelijk van de schommelingen van de markt. De ideologische markt. De “realiteitsmarkt”. De ene dag zijn we allemaal “vrije meningsuiting” kampioenen en de volgende schreeuwen we om censuur van meningsuiting. De ene dag demoniseren mensen “de ongevaccineerden” en de volgende schreeuwen ze dat ze gedemoniseerd worden. Alles vergelijken met Nazi-Duitsland is antisemitisme, totdat het dat niet is, en niet was, totdat het dat wel was, en dan weer niet was. Trump is Hitler. Poetin is Hitler. Hamas is Hitler. Netanyahu is Hitler. Iedereen die iemand Hitler noemt, is Hitler. Mannen zijn vrouwen. Vrouwen zijn Hitler. De terroristen van Hamas zijn erger dan de nazi’s. Israël is erger dan de nazi’s. Maskers werken, en dan niet. Sta achter Oekraïne. Sta achter Israël. Sta achter wat dan ook. Listerine doodt de bacteriën die tandenpoetsen niet kan. Zoals je wilt. Je bent in goede handen. Vlieg door het vriendelijke luchtruim. En ga zo maar door. Niets of niemand is te vertrouwen. Niemand heeft nog waarden of principes, dus schreeuwen we alleen maar wartaal en slogans naar elkaar, net als bedrijven die reclame maken voor hun producten op een televisienetwerk waar niemand naar kijkt.
En natuurlijk, net als het psychotische individu dat wanhopig probeert een nieuwe “realiteit” op te leggen aan de angstaanjagende chaos van de uitgewiste realiteit waaruit hij is verbannen, gaan veel mensen volledig fascistisch te werk en proberen ze hun “waarheid” door de strot van alle anderen te duwen in een poging om iets, wat dan ook, te herstellen dat lijkt op een functionele realiteit … een realiteit die niet voor het grijpen ligt. Andere mensen schakelen zich uit en trekken zich terug uit de samenleving, overweldigd door dit alles. Anderen zoeken iemand die hen kan vertellen wat er echt aan de hand is en wat ze eraan moeten doen. “Leiders” komen uit het houtwerk, houden toespraken en seminars om het probleem uit te leggen … en wie “onze vijand” is.
Ik denk dat je wel weet hoe de rest van dit verhaal gaat.
En nee, voor de lezers die in de verleiding komen om me te schrijven en te vragen, ik weet niet hoe ik het kan stoppen. Misschien, als het gestopt kan worden, zal dat beginnen met mensen die echt met elkaar praten, van aangezicht tot aangezicht, in de fysieke realiteit, mensen die het niet met elkaar eens zijn, die elkaar misschien niet bijzonder mogen, maar die in staat zijn om samen te zitten en te praten over de staat van onze wereld zonder dat het ontaardt in een schreeuwend moorddadig haatfestijn.
Zoals gewoonlijk zou ik willen dat ik iets hoopvollers had om deze afschuwelijke column mee af te sluiten … vooral omdat het kersttijd is, het seizoen van vreugde en liefde en zo. Maar dat heb ik niet. En ik ben ook een beetje afgeleid door de voorbereidingen voor mijn proces hier in Duitsland wegens gedachtemisdaden. Als je op 23 januari om 12:00 uur in Berlijn bent en de rechtszaak wilt bijwonen, kom dan gerust naar de rechtbank. Het adres is Turmstraße 91. We zitten in kamer 371. Het wordt vast interessant.
In de tussentijd prettige kerstdagen en fijne feestdagen!
Commercialisering = goederen als personen, personen als goederen.
De voornaamste reden dat mensen niet ontwikkelen is de redenering dat ze anders zakelijk gezien niet kunnen bestaan. De zaken maken dat steeds complexer, doordat ze geënsceneerd en gecontroleerd worden van bovenaf, om deze status van ontkenning te legitimeren als de realiteit.
Bij sommige mensen ontstaat er ongemerkt een routine van ontkenning en wordt het als het ware een gewoonte om zich beledigd te voelen. Op basis van deze fouten worden mensen ongevoelig voor de manifestaties van mentale signalen.