Hieronder volgt een vertaling van de samenvatting van Jean-Yves Le Gallou’s toespraak op het derde Fête du Pays Réel (Festival van het Echte Land), gehouden op 30 maart. Dit is een nuttige samenvatting van zowel de twijfelachtige beweringen van de Franse mainstream media over immigratie als van de bekende feiten.

Als desinformatie zich op grote schaal verspreidt, is immigratie ongetwijfeld het gebied waar zij het sterkst is, met name wat betreft de kwestie van de grote omvolking. Op dit punt doen de mainstream media onderling tegenstrijdige beweringen, omdat ze enerzijds beweren dat de grote omvolking niet bestaat … en anderzijds dat het niet opzettelijk is, schrijft Pam Barker op Europe Reloaded.

I. “De grote omvolking bestaat niet”

Om degenen die het bestaan van de grote omvolking aansnijden in diskrediet te brengen, gebruiken de media tegenstrijdige argumenten, omdat ze enerzijds beweren dat Frankrijk altijd een immigratieland is geweest, maar anderzijds dat de structuur van de bevolking niet fundamenteel is veranderd.

1.a “Frankrijk is altijd al een immigratieland geweest”

Nota van de vertaler: Immigratie in Frankrijk is sinds 1851. Vanaf het einde van de invasies van de Barbaren in de zesde eeuw tot de negentiende eeuw was er weinig immigratie naar Frankrijk, en wat er was, was grotendeels van Europese oorsprong.

Zoals blijkt uit een monumentale studie[1] uitgegeven door Dupâquier[2] is dit een leugen. In feite is de Franse bevolking, afkomstig uit een Indo-Europese nederzetting, al 5.000 jaar lang niet veel veranderd: enkele percentages gedurende meerdere eeuwen. Het grootste deel van deze migratiebewegingen vond plaats binnen het Europese continent, met inbegrip van wat men “de grote invasies” noemt[3].

Het is waar dat Frankrijk aan het einde van de negentiende en aan het begin van de twintigste eeuw te maken had met migratieverschijnselen, maar dit betrof vooral katholieke bevolkingsgroepen uit Polen, Italië, Spanje of Portugal. Dit bleef het geval tot in de jaren zestig.

1.b “De immigrantenbevolking is stabiel”

Noot van de vertaler: Mainstream politiek-media gebruiken graag grafieken om aan te tonen dat de legaal buitenlandse bevolking in Frankrijk sinds de jaren zestig ‘stabiel’ is en daarom, voegen ze er verfijnd aan toe, vindt er geen verandering in de bevolking plaats.

Zelfs volgens de officiële statistieken is dit onjuist. In 1911 vertegenwoordigde de buitenlandse bevolking 3% van de totale bevolking, tegenover 5 of 6% nu. Deze ontwikkeling kan onbeduidend lijken, maar in werkelijkheid verbergt dit aantal – waarvan de stabiliteit van de afgelopen decennia door de immigratiedeskundigen graag wordt benadrukt – een heel andere realiteit. Telkens wanneer 100.000 of 150.000 buitenlanders op Frans grondgebied aankomen, worden er evenveel genaturaliseerd.

Hoewel de administratieve realiteit niet verandert (het aandeel buitenlanders), is er nog een andere realiteit die aanzienlijk verandert: de culturele, politieke, sentimentele en geciviliseerde realiteit. Vandaag de dag heeft de term “Frans” veel van zijn inhoud verloren omdat men de Franse nationaliteit kan hebben zonder enige gehechtheid aan Frankrijk, en in ieder geval zonder deel te nemen aan zijn beschaving.

  Frankrijk in brand - Moslimgeweld in Frankrijk - en overal

Men kan het aandeel van de bevolking dat oorspronkelijk niet uit Frankrijk of Europa afkomstig is op 20% schatten, een aantal dat door verschillende bronnen wordt bevestigd. Zo heeft de CSA[4]  de media bekritiseerd voor het feit dat ze tv-programma’s hebben met slechts 18,5% “diversiteit”, een bewijs dat zij het gewicht van de demografie als veel hoger beschouwen.

Bovendien schatten de INED[5] en de INSEE[6]  het aandeel buitenlanders en nakomelingen van buitenlanders op 19,5%. Deze cijfers omvatten weliswaar de perfect geassimileerde nakomelingen van Europeanen en daarom moet dit aantal tot op zekere hoogte naar beneden worden bijgesteld.

Maar in feite moet dit cijfer van 20% grotendeels naar boven worden bijgesteld. In de eerste plaats omdat de studie in kwestie betrekking heeft op de periode 2008-2011 en de situatie sindsdien is verslechterd. Ten tweede omdat de bevolking van niet-Europese origine niet goed wordt bestudeerd. In een parlementair verslag wordt toegegeven dat we de bevolking van Seine-Saint-Denis[7] niet kennen met een foutenmarge van 30%! (zie kaart rechts. In het oost-noordoosten van Parijs, binnen het ‘Ile de France’ – een gordel van kleinere steden die Parijs volledig omringen, ligt Seine-Saint-Denis, een grote, grotendeels immigranten buitenwijk.) Tot slot omdat deze studie slechts drie generaties in aanmerking neemt: immigranten, hun kinderen en hun kleinkinderen, in de veronderstelling dat er daarna sprake is van assimilatie. Dit geldt zeker in de context van de Europese immigratie; het geldt veel minder voor de niet-Europese immigratie.

Er wordt ook beweerd dat de binnenkomst van immigranten stabiel is, ook al werden er in 2008 210.000 immigranten geregistreerd en in 2018 het er 410.000[8] waren. Het aantal immigranten is bijna verdubbeld!

De 20% die ik eerder al noemde, wordt ook door Jérôme Fourquet in zijn laatste boek bevestigd, dat overigens een zeer veelzeggende titel heeft: De Franse Archipel: De geboorte van een veelsoortige en gediversifieerde natie[9].

Noot van de vertaler: Het stijgende percentage moslim-voornamen voor pasgeborenen in Frankrijk.

De directeur van het departement voor publieke opinie en bedrijfsstrategie van de IFOP-onderzoeksorganisatie merkt op dat 18,5% van de pasgeborenen een islamitische voornaam heeft. Dit cijfer, moet worden benadrukt, houdt geen rekening met onduidelijke voornamen en geeft alleen een gevoel van moslimimmigratie en niet van niet-Europese immigratie in het algemeen, aangezien deze laatste niet uitsluitend islamitisch is.

Noot van de vertaler: Het stijgende percentage pasgeborenen dat getest is op Sikkelcelziekte in de Franse regio’s, een ruwe indicator voor niet-Europese voorouders (Sikkelcelziekte is een vorm van erfelijke bloedarmoede. Sikkelcelziekte ontstaat door een verandering in het erfelijk materiaal).

Een andere indicator: de tests voor Sikkelcelziekte zijn interessant omdat ze bij de geboorte worden uitgevoerd en ze betrekking hebben op een ziekte die vooral niet-Europeanen treft. Dit cijfer moet met de nodige voorzichtigheid worden geïnterpreteerd, omdat onze Caribische landgenoten en sommige Europese pasgeborenen de test kunnen doen, terwijl bijvoorbeeld de Chinezen dat niet doen. De afhaaltest, die in 2001 op 20 procent van de pasgeborenen werd uitgevoerd, betrof 38 procent in 2017.

  Hoe Zweden multicultureel werd

De demografische cijfers zijn weliswaar zeer veelzeggend, maar beschrijven lang niet de hele realiteit van de grote omvolking. Het is niet alleen een deel van de bevolking dat verandert, het is onze beschaving: de groeiende rol van de Ramadan in onze samenleving, de sharia die in bepaalde wijken de wet  is geworden, de toenemende populariteit van de hoofddoek, de veralgemening van de halal (50% van de consumptiedieren worden volgens deze rite geslacht).

2. 2. “De grote omvolking is niet opzettelijk”

Fotobron: Copyright by World Economic Forum. swiss-image.ch/Photo by Sebastian Derungs. Wikimedia/Sandstein/CC BY-SA 2.0

Noot van de vertaler: De financiële speculant George Soros verzet zich tegen Europese patriotten zoals Viktor Orbán en gebruikt zijn miljarden om Europa onder druk te zetten om zich open te stellen voor immigratie uit de derde wereld. Hij zei in oktober 2015, op het hoogtepunt van de migrantencrisis: “Ons plan behandelt de bescherming van vluchtelingen als doelstelling en nationale grenzen als het obstakel.”

Terwijl de media het bestaan van de grote omvolking ontkennen, beweren ze tegelijkertijd dat massale immigratie niet het gevolg is van een politieke wil, die als een “samenzweerderige” visie wordt behandeld.

Deze kwestie verdient het zeker te worden besproken, ook al zijn er bewijzen die moeilijk te ontkennen zijn. In eerste instantie kan iedereen vaststellen dat, tegen de publieke opinie in (zoals blijkt uit alle opiniepeilingen), de pay légal[10] oneindig veel gunstiger is voor de voorstanders van immigratie dan zijn tegenstanders (gewone mensen, red). Het verschil tussen pays légal en pays réel is HIER uitgelegd in het Frans. Het pays réel is de algemene bevolking die in de loop der tijd is gevormd door de specificiteit van de cultuur – de tradities, de geschiedenis, de religie, de regionale leefstijl en de waarden. Dit in tegenstelling tot de republikeinse, universalistische, degenererende doctrine van de pays légal. Deze laatsten (gewone mensen) hebben weinig toegang tot de mainstream media of de grote uitgevers. Integendeel, ze worden vaak verwelkomd voor de autoriteiten van de beroemde Zeventiende Kamer van het Hooggerechtshof van Parijs![11].

Het nieuws gaat gepaard met onthullende voorbeelden. Zo werden onlangs mensen van de Identitaire-beweging 48 uur lang in hechtenis gehouden omdat ze vreedzaam gedemonstreerd hadden. Aan de andere kant heeft de Constitutionele Raad, voor een activist die illegale immigratie naar het land voorstaat, het wetboek van strafrecht geblokkeerd in naam van de constitutionele waarde van het “beginsel van broederschap”[12]!

  15 Marokkanen verkrachtten ezel – ezel neemt wraak

Nota van de vertaler: In augustus 2016, te midden van de migrantencrisis, verklaarde Jean-Claude , voorzitter van de Europese Commissie, “Grenzen zijn de ergste uitvinding die ooit door politici is gedaan”.

De vergelijking van de middelen waarover de verschillende actoren beschikken, is ook zeer onthullend. Het Europese agentschap Frontex, dat belast is met de bescherming van de Europese grenzen, heeft een budget van 500 miljoen euro, een bedrag dat veel lager is dan dat van de immigratieorganisaties die gesubsidieerd worden door miljardairs zoals Soros, maar ook door overheidsinstellingen, zoals de Europese Unie, regeringen en de regio’s.

Dus wie wil deze grote omvolking? Het is waar dat steeds meer gekozen politici publiekelijk zeggen dat ze de immigratie willen beperken. Maar de wet is nu eenmaal grotendeels van jurisprudentiële aard. Het gaat dus om het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, de Grondwettelijke Raad, de Raad van State, het Hof van Cassatie of het Nationaal Asielgerechtshof[13].

Deze superioriteit van de rechtbanken ten opzichte van de regeringsmacht werd bijzonder goed geïllustreerd door de kwestie van de gezinshereniging: die in 1976 door de regering-Chirac in het leven werd geroepen, de volgende regering probeerde tevergeefs om haar in te trekken. Vergeefs, want het nieuwe decreet werd ongeldig verklaard door de Raad van State. Reeds veertig jaar daarna is gezinshereniging dus nog steeds van toepassing.

Hetzelfde geldt voor het asielrecht, dat oorspronkelijk bedoeld was om kleine minderheden te beschermen die in hun land van herkomst worden vervolgd. Het is een handige manier geworden om naar Frankrijk te verhuizen, omdat de rechtbanken, besluit na besluit, een rechtssysteem opbouwen dat uiterst gunstig is voor buitenlanders. In tegenstelling tot het gewone recht hoeven zij dus niet vorderingen te bewijzen met betrekking tot hun identiteit of de realiteit van de vervolgingen die zij beweren te hebben geleden in hun land van herkomst.

Betekent dit dat de politieke autoriteiten machteloos zijn? In werkelijkheid zijn energetische maatregelen op het gebied van immigratie onontbeerlijk: de rechten van de volkeren op hun historische continuïteit en op hun beschaving moeten voorrang krijgen boven de individuele rechten van de mens. De staat moet ophouden met het subsidiëren van immigratieorganisaties, en de Pleven-wetten[14] en andere wetten afschaffen die een vrij debat over een kwestie die zo belangrijk is voor de toekomst van ons volk in de weg staan.

Door te weigeren dergelijke maatregelen te nemen, staan de regering en het parlement toe, of ze dat nu van plan zijn of niet, dat de Grote Omvolking plaatsvindt.

Frankrijk staat op het punt van burgeroorlog – Macron blijft ontkennen

Vorig artikelKatholieke kardinaal waarschuwt dat Europa kan worden weggevaagd met massamigratie: “Net zoals Rome werd binnengevallen door barbaren”
Volgend artikelBlackpool, VK, demonstreert de realiteit van de Grote Omvolking
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in