Laten we samen het voorbije jaar beschouwen en tot enkele conclusies komen over waar het ons achterlaat bij het ingaan van een nieuw jaar. We kunnen beginnen met twee recente gebeurtenissen die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben.
De eerste betreft wat het Biden-regime Operation Prosperity Guardian noemt. Het Pentagon beschreef dit vorige week als een coalitie van ongeveer 20 landen die ermee hebben ingestemd om de VS te helpen om het commerciële verkeer in de Rode Zee te beschermen tegen drone-aanvallen van Houthi-rebellen in Jemen, die – kijk maar op de kaart – het zuidelijke uiteinde van deze belangrijke maritieme doorgang verspert, schrijft Patrick Lawrence.
Oké, laten we nu onze altijd behendige gedachten richten op een ander nieuwsfeit van vorige week.
Afgelopen dinsdag, 19 december, oordeelde het Hooggerechtshof van Colorado dat Donald Trump gediskwalificeerd is om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap in de Republikeinse voorverkiezing van de staat wanneer deze volgend jaar wordt gehouden. Het was een 4 tegen 3 beslissing in een rechtbank waarvan de zeven leden allemaal zijn benoemd door Democratische gouverneurs. Met een beroep op het 14e Amendement oordeelden de rechters dat Trump schuldig was aan deelname aan een opstand op 6 januari 2021, toen demonstranten protesteerden tegen de officiële verkiezingsuitslag van november vorig jaar en tot hun eigen ogenschijnlijke verbazing een weg vonden naar de wetgevende kamers van het Amerikaanse Congres.
Hoe ver deze ontwikkelingen ook van elkaar verwijderd lijken, ik lees ze als twee helften van een geheel. Als we ze op deze manier bekijken, vertellen ze ons precies waar we zijn nu 2023 plaatsmaakt voor 2024. Als we naar de details kijken, zien we een verhaal van imperiaal verval in het buitenland en institutioneel verval thuis.
Het is misschien niet meteen duidelijk dat de twee met elkaar te maken hebben, maar volgens mij weerspiegelt het een het ander. Het imperium stort in, het imperium rot van binnenuit: Dit is onze situatie, zwart op wit, nu dit waarlijk annus horribilis ten einde loopt.
Logge reus
Je moet Operation Prosperity Guardian vanaf het begin beschouwen als een verkeerd bedacht wezen. Als minister van Defensie Lloyd Austin reclame wilde maken voor het egoïstische narcisme van het laat-imperiale Amerika en zijn volslagen minachting voor “de rest”, het Mondiale Zuiden, het niet-Westen, of hoe je de mondiale meerderheid ook wilt noemen, dan had hij geen betere naam kunnen kiezen.
Coalities zijn natuurlijk al tientallen jaren de gangbare gang van zaken in Washington. Amerika heeft coalities nodig om zijn hegemoniale gedrag te verhullen. Hoewel dit meestal geen “coalities van bereidwilligen” zijn, maar eerder coalities van gedwongenen, is Washington er meestal in geslaagd om een soort bonte verzameling samen te stellen.
Deze keer niet, zo lijkt het. Minstens acht van de landen die Austin vorige week noemde in zijn telling weigeren bij naam genoemd te worden, waardoor het nog maar de vraag is of deze rekruten echt bestaan. Het geschuif onder de genoemde landen is onmogelijk te missen.
Wij zijn voorstander van vrijheid van navigatie, zeggen de Fransen met dappere originaliteit, en we zijn al actief in de Rode Zee. Frankrijk wordt ook genoemd onder Austins toegewijde rekruten.
De Italianen reageerden op Austins uitnodiging door te zeggen dat ze een fregat naar de regio zullen sturen om Italiaanse reders die om hulp vragen te beschermen. De Spanjaarden zeiden dat ze alleen deel zullen nemen aan operaties onder leiding van de NAVO of de Europese Unie: Met andere woorden, nee dank u, minister Austin.
Enz.
Het is voorspelbaar dat cliëntstaten zoals Bahrein en landen die deel uitmaken van de Anglosphere – Groot-Brittannië en Canada – de enigen zijn die ondubbelzinnig aan boord zijn. Noorwegen en Nederland zeiden dat ze een paar marineofficieren naar Manama zouden sturen – een klinkende steun als er ooit een was.
Dan is er nog de verwante vraag wat Operation Prosperity Guardian eigenlijk voor elkaar kan krijgen. De VS heeft tot nu toe geen vergeldingsmaatregelen genomen tegen de Houthi’s, blijkbaar uit angst om de crisis tussen Israël en Gaza uit te breiden tot een regionale oorlog.
Volgens nieuwsberichten hebben de Houthi’s tot nu toe meer dan 100 aanvallen uitgevoerd op schepen die op de Rode Zee varen. Ze schieten met drones die ze voor $2.000 per stuk maken. In reactie daarop probeert de Amerikaanse marine ze neer te schieten met raketten die $1 miljoen tot meer dan $4 miljoen per stuk kosten.
Dit alles wil niet suggereren dat de situatie in de Rode Zee een grote wending in de geschiedenis is. Nee, het is meer een illustratief tafereel waarin de VS figureert als de logge reus – verzwaard met dure technologie die het zich niet kan veroorloven te gebruiken en omringd door hofmandarijnen die moe worden van het imperiale hof.
Wat er gebeurde in Denver
Ik lees zelden en had nooit gedacht dat ik de Republican-American zou citeren, het dagblad uit Waterbury, Connecticut, dat kan wedijveren met de New Hampshire Union Leader vanwege zijn bizarre conservatisme. Maar de dag na de beslissing van het Hooggerechtshof van Colorado kwam ik in een restaurant een exemplaar van de Republican-American tegen en ik kocht de krant na het lezen van het hoofdartikel “Een echte aanval op de democratie”.
Hier is iets van wat er in stond:
“Amerikanen zouden het Hooggerechtshof van Colorado moeten bedanken voor het zo duidelijk mogelijk uiteenzetten van de moderne linkse opvatting [sic] over democratie. Voor deze groep Amerikanen – bezield door het idee dat hun oppositie tegen Donald Trump hen ongecontroleerde morele autoriteit geeft – zorgt het behoud van de democratische heerschappij ervoor dat, met alle middelen die nodig zijn, het volk op de juiste manier stemt. Met andere woorden, de democratie is zo heilig dat ze moet worden beschermd tegen de kiezers. Autoritarisme is zo gevaarlijk dat het proactief moet worden ingezet om potentiële autoritairen te stoppen….
In de 4-3 opinie oordeelde de meerderheid dat het gerechtshof op de een of andere manier de autoriteit heeft om te bepalen, zonder een strafrechtelijke veroordeling, dat de voormalige heer Trump [sic] oproer heeft gepleegd en zich daarom niet kandidaat mag stellen voor het presidentschap volgens de Amerikaanse grondwet…
Ik kan het verslag van de Republican–American van wat er vorige week in Denver gebeurde niet verbeteren. Trump is nergens voor veroordeeld, maar rechters in plechtige zwarte gewaden verklaren hem toch schuldig aan een grote misdaad. Het is inderdaad zoals ze het in Waterbury zeggen: liberalen, zelf bevoegd om de wet te overtreden terwijl ze zich op de wet beroepen, vernietigen de Amerikaanse rechterlijke macht.
En dit lijkt nog lang niet voorbij te zijn. De staatssecretaris van Maine, ene Shenna Bellows, zal deze week beslissen of haar staat, in navolging van Colorado, Trump moet verbieden om zich volgend jaar kandidaat te stellen. Je moet er van houden dat de bedrijfspers het feit dat Trump niet schuldig is bevonden aan een misdrijf al heeft weggelaten.
Ik was blij dat de redacteurs van de Republican-American de term “liberaal autoritarisme” gebruikten, zoals ze elders in het stuk doen. Ik had gedacht dat deze uitdrukking beperkt was tot commentatoren zoals jullie columnist en publicaties zoals Consortium News.
Dit is belangrijk, lijkt me. Als een provinciaal dagblad dat al 113 jaar in handen is van dezelfde familie zo’n duidelijk beeld heeft van de Amerikaanse dynamiek als in 2023, dan volgt daaruit dat meer mensen dan je misschien denkt een heel duidelijk beeld hebben van wat de oorzaak is van de ontbinding en het verval dat ze overal om zich heen zien.
Bemoeienis in Taiwan
Ik kan me niet voorstellen wat de nationale veiligheidsmensen van president Joe Biden zichzelf wijsmaken als ze de staat van het Amerikaanse buitenlandse beleid doornemen, zo’n vreselijke puinhoop hebben ze ervan gemaakt. De betrekkingen met China bij de opening van 2023 waren de slechtste in decennia, maar we konden tenminste spreken van betrekkingen.
Halverwege het jaar, toen het Biden-regime zijn inmenging in de Straat van Taiwan opvoerde, technologie-embargo’s aankondigde om de economische ontwikkeling van China te saboteren en volhield dat een verdwaalde weerballon een spionagevaartuig was, waren er geen noemenswaardige betrekkingen meer.
Minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en Jake Sullivan, de nationale veiligheidsadviseur, beschouwen het nu als een prestatie als ze de Chinezen met hen kunnen laten praten. Goed werk, Tony. Geweldig gedaan, Jakie.
Proxyoorlog in Oekraïne
Na meer dan 100 miljard dollar te hebben gestoken in de proxyoorlog in Oekraïne, beginnen de beleidskliekjes nu toe te geven dat dit allemaal verspild is voor een mislukt avontuur. De betrekkingen met Moskou zijn nu echt onbestaand, afgezien van wat er aan achterkamertjes wordt doorgegeven buiten het zicht van het publiek. Na een jaar van dwaze fouten en verkeerde inschattingen aan beide zijden van de oceaan heeft Amerika dus geen productieve betrekkingen met de twee grootste niet-westerse mogendheden.
Het narratief dat nu in Washington opduikt – ik las dit onlangs in The New York Times – is dat de openlijke steun van Washington voor de genocide in Gaza het land inderdaad drastisch heeft geïsoleerd, maar dat de wereld Amerika steunt in de zaak-Oekraïne. Wat een onzin. De grote meerderheid van de mensheid, gemeten naar bevolking of een telling van naties, is net zo gekant tegen de VS voor het uitlokken en steunen van de proxyoorlog in Oekraïne als voor hun steun aan de barbaarsheid van Israël.
Het veelgeprezen frame dat het buitenlands beleid van Biden bepaalt – ik zal het geen principe noemen omdat het zich alleen maar voordoet als een principe – is dat de wereld verdeeld is tussen democratieën en autocratieën en dat het de plicht van Amerika is om de eerste groep te leiden tegen de laatste groep. We horen niet veel meer over deze binaire stelling omdat ook deze in 2023 een flop bleek te zijn. Tony en Jake lijken het thema te gênant te vinden om het nu nog over te hebben – vooral gezien het feit dat Amerika steeds autocratischer wordt.
Het denken uitsluiten
Maar we moeten nadenken over de implicaties van deze manier om de mensheid zo simplistisch te verdelen. Wat vertelt het ons?
Voor mij werpt het een helder licht op de mate waarin ideologie – liberale ideologie, bedoel ik – de enige bron van denken is onder de beleidskliekjes in Washington. En ik heb net verkeerd geschreven: het kerndoel van ideologie is om elke vorm van denken uit te sluiten.
Ideologie bepaalt alles. Dit is de realiteit waarmee het jaar dat nu voorbijgaat ons achterlaat: Ons tijdperk wordt geregeerd door onnadenkende ideologen. We hebben de afgelopen 12 maanden gezien dat er geen enkele verwijzing is naar de wet of – zoals de gruweldaad tussen Israël en Gaza maar al te duidelijk laat zien – enig besef van menselijkheid of algemeen fatsoen.
En dat is zowel in eigen land als daarbuiten het geval. We kunnen het zo bekijken: Wanneer de VS en haar bondgenoten clusterbommen en verarmd uranium naar het regime in Kiev sturen ter verdediging van “vrijheid” en “democratie”, is dat de analogie van het buitenlands beleid van het Hooggerechtshof van Colorado dat de wet overtreedt in naam van de wet, zoals de Waterbury Republican-American het vorige week had.
Kan met deze uitspraak nog langer worden ontkend dat het Biden-regime en de rest van de Democratische elite het afgelopen jaar verkwistend gebruik hebben gemaakt van de rechterlijke macht om Donald Trump buiten de verkiezingen van 2024 te houden? Is er nog discussie dat de zaken tegen Trump puur politiek zijn en niets met recht te maken hebben?
In overeenstemming hiermee was een van de ergste kenmerken van het jaar aan de binnenlandse kant de corruptie van het ministerie van Justitie en het Federal Bureau of Investigation om Biden te beschermen tegen impeached voor zijn overduidelijke, maar nog niet bewezen deelname aan de beïnvloedingspraktijken van zijn zoon met buitenlandse klanten.
Zoals ik al meerdere keren heb betoogd in deze ruimte en elders, als de rechterlijke macht vervalt in corruptie, dan glijdt een land af naar de status van mislukte staat.
Sluipende censuur veranderde in de loop van 2023 in een censuurregime. In de herfst onthulden de Twitter Files de mate waarin de liberale machine heeft samengewerkt met Silicon Valley, systematisch en gedurende vele jaren, om afwijkende meningen te onderdrukken in de naam van “morele helderheid”.
Uitgerekend op 4 juli verbood een arrondissementsrechtbank in Louisiana het Witte Huis en een lange lijst van andere federale agentschappen om contact op te nemen met sociale mediabedrijven als het de bedoeling is om Twitter, Google, Facebook en andere dergelijke platforms te intimideren of op andere wijze te dwingen om inhoud die beschermd is als vrije meningsuiting te verwijderen, te onderdrukken of op enigerlei wijze te versluieren, om een belangrijke passage in de uitspraak te parafraseren.
Ideologie en overmoed
Geloof het of niet, maar het Biden-regime bestrijdt de uitspraak in Louisiana zonder enige schaamte of gêne. Dit is ideologie in actie. En volgens mij zijn de jarenlange aanvallen op de vrijheid van meningsuiting nu de voedingsbodem voor de ongebreidelde onderdrukking van de rechten van degenen die de Palestijnse zaak steunen.
Ideologie en hybris, niet bepaald verre neven van elkaar, zijn al jaren duidelijke kenmerken van het Amerikaanse buitenlandse beleid. Dit jaar hebben we kunnen zien dat ze nu onbetwist regeren. Een bange elite zonder visie kan geen uitweg vinden uit de puinhopen die ze heeft gemaakt, kan zich niet terugtrekken om stemmen toe te laten aan mensen met dynamische perspectieven en kan evenmin de morele superioriteit herstellen die ze heeft verkwanseld – hoe groot dat laatste ook moge zijn geweest.
En zoals het in het buitenland gaat, zo gaat het ook thuis. Zoals ik de laatste tijd aan verschillende eettafels heb gehoord, zullen de verkiezingen van 2024 hoogstwaarschijnlijk een pandemonium worden. Kan dat ook anders, gezien het feit dat de rechtsstaat misschien zo weinig te maken heeft met de manier waarop ze worden gehouden?
“Waar ik steeds op terugkom is de gedachte dat niemand van ons is opgevoed of voorbereid om in een krankzinnige wereld te leven,” schreef een lezer onlangs in een commentaardraad. Hoe waar dit lijkt aan het einde van 2023. Maar wij, die nu leven, zijn niet de eersten die in een toestand van waanzin leven. En anderen hebben – soms, af en toe – hun weg er voorbij gevonden.
Die spionage ballon, was gewoon een weerballon die door amateur netereologen was opgelaten. De meeste kan je ook gewoon volgen op flightradar en was met deze ballon niet anders.
“Waar ik steeds op terugkom is de gedachte dat niemand van ons is opgevoed of voorbereid om in een krankzinnige wereld te leven”.
Die wereld is niet hoe de wereld is als de kanker die de elites zijn wordt vernietigd. De wereld is ziek, helder. Alles gaat naar de kloten omdat de wezens die bijna alles bezitten, nog meer willen bezitten. Tijd om na te denken hoe we genezen.
Niet verrast zijn, dit doet nazi-usa al jaren. 2023 werd het meer zichtbaar.
🎯🎯🎯
De NCTV (en dus DHS) doet niet anders met Nederland: De dictatuur invoeren onder het mom van democratie om mogelijk andere democratische en dus voor het narratief schadelijke meningen te kunnen verbieden.
Ondermijning volksgezondheid. Ondermijning welvaart . Ondermijning welbevinden bevolking . Ondermijning economie . Ondermijning voedselvoorziening. Ondermijning rechtspraak . Ondermijning milieu . Ondermijning leefomgeving . Ondermijning cultuur . Ondermijning nl populatie/ indentiteit.Ondermijning energie voorziening. Ondermijning democratie . Ondermijning ned. Soevereiniteit. Ondermijning vrede (!) ……, dat allemaal ? JA . En ze gaan er 24/7 mee door . arm nederland .
Wat voor een OUDERS zijn HET, of zijn het GEWEEST, die deze POLITICI’S hebben OPGEVOED ??
Beste Oprecht,
“Wat voor een OUDERS zijn HET, of zijn het GEWEEST, die deze POLITICI’S hebben OPGEVOED ??”
Dat is minder van belang dan wat er kan gaan komen, Ursula v/d Leyen heeft er 6 uitgepoept.
iets met appel en boom…..
Ik begin stilletjes aan horentjes te krijgen van de voorstelling “democratie – versus autocratie”. Wat zich “democratie” noemt is zo’n lepe huichelachtige bende die op subtiele manier achter de schermen aan de touwtjes trekt, terend op de uitbuiting van de massa die het allemaal eender is, braaf hun belastingen betalen, hun krant lezen, naar het journaal kijken.