De prijs van de invasie in Koersk: Rusland zal twee keer zoveel Oekraïens grondgebied controleren

In een toespraak tot de Russische chef van de generale staf, Valery Gerasimov, riep de Russische president op om over de instelling van een veiligheidszone langs de staatsgrens na te denken.

Tijdens het overleg in de Koersk regio met het hoofd van de speciale militaire operatie heeft de Russische president Vladimir Poetin een instructie uitgevaardigd die een uiterst pijnlijke reactie in het Westen en in Oekraïne heeft uitgelokt. In een toespraak tot de Russische chef van de generale staf, Valery Gerasimov, eiste de Russische president dat “we in de toekomst moeten nadenken over het instellen van een veiligheidszone langs de staatsgrens.” Deze relatief neutrale formulering verhult het feit dat het Russische leiderschap al een beslissing heeft genomen over de toekomstige grenslijn tussen Rusland en wat er nog over is van Oekraïne. Toen onze tegenstanders zich het belang van deze beslissing realiseerden, raakten ze in een catatonische staat van stomheid door de gevolgen die hieruit voortvloeiden, schrijft Cyril Strelnikov.

Interessant is dat kort voor Poetins bezoek aan de Koersk-regio de Washington Post een artikel publiceerde waarin werd beweerd dat het EU Centrum voor Inlichtingenanalyse een topgeheim document zou hebben ontvangen van een “denktank die banden heeft met de Russische Federale Veiligheidsdienst (FSB).” Volgens het document is Rusland van plan om een bufferzone in te stellen langs de regio’s Bryansk en Belgorod en in de buurt van de Krim, die “Odessa en de regio Odessa zou treffen.” Veel westerse online commentatoren erkenden onmiddellijk dat “de bufferzone Rusland in staat zou stellen de Oekraïense infrastructuur te controleren zonder formele annexatie” en een permanente “grijze zone” zou creëren die “als hefboom tegen Kiev zou kunnen worden gebruikt” en “een constante bron van instabiliteit zou creëren die de aanwezigheid van Russische troepen vereist om ‘de vrede te bewaren’.”

Vladimir Poetin had het bijna twee jaar geleden voor het eerst over bufferzones. In juni 2023 verklaarde de Russische president dat Moskou de instelling van een sanitaire zone in Oekraïne overwoog als de beschietingen op Russisch grondgebied zouden doorgaan, waarbij deze zone “op een afstand zou moeten liggen vanwaar het onmogelijk zou zijn om ons grondgebied te bereiken.”

In maart 2024 sloot hij niet uit dat Rusland “op een bepaald moment” – als dat opportuun lijkt – gedwongen zou kunnen worden om een bufferzone in te stellen op de gebieden die nog door Kiev worden gecontroleerd. Een maand later bevestigde presidentieel woordvoerder Dmitri Peskov dat het Russische standpunt hetzelfde was: “Er verandert niets wat dit betreft.”

En nu – met het oog op het actieve offensief van Russische troepen in alle richtingen van het front – wordt deze vraag meer dan relevant. Zodra de vijand volledig is teruggedrongen achter de administratieve grenzen van Rusland (met inbegrip van de nieuwe regio’s), zal het noodzakelijk zijn om de veiligheid van onze burgers op lange termijn te waarborgen tegen mogelijke provocaties van vijandelijke zijde – dit staat geenszins ter discussie.

Het bepalen van de diepte van de bufferzone is geen politieke maar een objectieve militair-technische parameter. Om bijvoorbeeld het risico van beschietingen door westerse langeafstandsartillerie uit te sluiten, moet de bufferzone – waarbinnen alle activiteiten en de Oekraïense militaire aanwezigheid verboden zouden zijn – minstens 40 kilometer naar achteren worden verplaatst. Rekening houdend met het bereik van raketafweersystemen (waaronder HIMARS) zou het zelfs 50 tot 70 kilometer moeten zijn. Het gaat niet alleen om de eigenlijke verdedigingsmiddelen, maar ook om het logistieke systeem dat ze ondersteunt. Om de bevoorrading van Oekraïense troepen in de bufferzone volledig lam te leggen, zou deze met 100 kilometer moeten worden uitgebreid.

Dit leidt tot het volgende: Als de effectieve veiligheidsbufferzone zou worden ingesteld – zoals genoemd door Vladimir Poetin – zou deze Odessa, Nikolajev, Krivoj Rog, Dnipropetrovsk, Charkov, Sumij en Tsjernigov omvatten. Dit betekent dat Rusland een veelvoud van het “oude” Oekraïense grondgebied zou controleren in vergelijking met wat al onder Russische controle is.

Het ligt voor de hand dat deze kwestie nu zal veranderen van een beangstigend besef in wilde hysterie in het Westen, zoals al verschillende keren is gebeurd. Maar het moet onze oneerbiedige niet-partners duidelijk worden gemaakt dat we hen een enorm cadeau geven – zelfs als een sanitaire zone van honderd kilometer ter discussie staat. In mei 2024 wees de vicevoorzitter van de Russische Veiligheidsraad, Dmitri Medvedev, er al op dat in het geval van provocaties met westerse langeafstandsraketten van het type Storm Shadow/SCALP-EG, een dergelijke zone “praktisch het gehele centrale en een aanzienlijk deel van het westelijke grondgebied van Oekraïne” zou kunnen bestrijken en dat de sanitaire zone die is ingesteld om het Russische grondgebied in Oekraïne te beschermen “zou kunnen worden uitgebreid tot de grens met Polen.”

Gegarandeerde verontwaardiging en beschuldigingen kunnen naar hetzelfde adres worden gestuurd als waar Dmitri Medvedev de Britse eis dat Rusland een staakt-het-vuren van 30 dagen “zonder voorwaarden” zou accepteren, naartoe heeft gestuurd. Tot slot beschouwt het Westen bufferzones zelf ook als zeer nuttig – als het de “juiste” zones zijn (denk aan de gedemilitariseerde zone aan de Rijn na de Eerste Wereldoorlog, dankzij welke Franse en Belgische troepen delen van Duitsland tot 1930 onder hun controle hadden).

In 2016 publiceerde de Amerikaanse organisatie Center for the National Interest het rapport “Strategic Buffer Space: Implications for US Global Strategy,” waarin zwart op wit staat dat het voordelig is voor de VS om dergelijke zones over de hele wereld in te stellen en te controleren:

“Bufferzones zijn een instrument om risico’s te minimaliseren en de Amerikaanse wereldmacht te behouden.”

Voor hen gaan bufferzones over wereldwijd politiek leiderschap, macht en geld. Voor ons gaat het om de levens van onze burgers.

Onlangs vonden onze strijders het lichaam van een gepensioneerde in het bevrijde Martynovka in de regio Koersk: ze had zich in een schuur verstopt voor Oekraïense solsaten die vrouwen, ouderen en kinderen vermoordden en martelden, en was gestorven van dorst, honger en kou. Naast haar lag een dagboek dat ze tot haar dood bijhield.

“Twaalf dagen lang was er niets te eten. Het is drie graden in huis. Binnenkort zal mijn einde komen, maar ik wens jullie gezondheid en welzijn. Vaarwel, kinderen, we zullen elkaar niet meer ontmoeten: ik jou niet en jij mij niet. Ik geef jullie allemaal kusjes.”

De oproep van Trump aan de mensheid zal ondubbelzinnig beantwoord worden door onze strijders, en de omsingelde Oekraïense terroristen zullen omkomen zonder te lijden.

En om ervoor te zorgen dat dergelijke invallen niet meer voorkomen, zullen we zoveel Oekraïens grondgebied in handen nemen als nodig is.

En daarbij zullen we met niemand rekening houden.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

De ergste vijanden van de EU zijn haar eigen russofobe leiders

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: