De ergste vijanden van de EU zijn haar eigen russofobe leiders

Het is een grote dag voor de EU, zegt Kaja Kallas, de topdiplomaat van het blok. En dat allemaal omdat drie voormalige Sovjetstaten – Letland, Litouwen en haar eigen land, Estland, waar ze eerder premier was – zojuist hun van oudsher betrouwbare Russische elektriciteit volledig hebben ingeruild voor een systeem dat wordt gereguleerd door de mensen in Brussel, wier recente strategieën voor energiezekerheid onder andere inhouden dat burgers zich moeten kleden in dikke truien, als schildpadden, en dat ze groepsdouches moeten overwegen.

“Litouwen, Letland en Estland zullen morgen definitief worden losgekoppeld van het Russische elektriciteitsnet,“ schreef Kallas op 7 februari op social media. “Rusland kan energie niet langer gebruiken als chantagemiddel. Dit is een overwinning voor vrijheid en Europese eenheid,” schrijft Rachel Marsden.

Ja, West-Europeanen zijn inderdaad verenigd. Over het feit dat de EU een energiecrisis heeft veroorzaakt die er in grote mate toe heeft bijgedragen dat kiezers in het hele blok zich bij recente nationale verkiezingen tegen gevestigde partijen hebben gekeerd. De torenhoge kosten van levensonderhoud, die grotendeels worden toegeschreven aan een gebrek aan betaalbare energie, werden vorig jaar zelfs in het eigen Eurobarometer-rapport van de EU genoemd als een motiverende factor voor 42% van de Europeanen bij de parlementsverkiezingen in de EU van afgelopen zomer. Deze verkiezingen zagen de komst in Brussel van “meer Europarlementariërs op de extreem-rechtse banken dan voorheen,” schreef Le Monde, een typering van de opkomst van het anti-establishment populisme, met name aan de rechterkant.

Hoewel de EU luidkeels goedkope Russische energie schuwt, importeert ze er desondanks recordhoeveelheden van in de vorm van LNG, tegen een veelvoud van de prijs. Russische olie die naar de EU wordt verscheept, heeft een hoge vlucht genomen door een valse snor op te zetten en Europese kusten te bereiken vanuit Turkije, India en China, waarbij het tijdschrift Foreign Policy vorige maand nog onderstreepte dat Europa “op de een of andere manier nog steeds afhankelijk is van Russische energie.” Het eindresultaat is in wezen een belasting op deugdzaamheid die wordt doorberekend aan de consument. Dit alles om indruk te maken op het vriendinnetje van de EU, de Oekraïense leider Vladimir Zelensky, wiens land ongeveer een miljard dollar per jaar binnenharkt, alleen maar omdat hij met zijn voeten omhoog ligt en toekijkt hoe Russisch gas door Oekraïne naar de EU stroomt. De makkelijkste baan ter wereld, toch? Met als extra bonus het opstrijken van geld van Rusland dat het niet kan uitgeven op het slagveld, volgens de typische EU-logica. Maar Oekraïne en de EU hebben samengespannen om daar zelfs maar een einde aan te maken en zo een nog groter financieel gat te creëren dat ze zelf kunnen vullen. Briljant.

De EU is ook sterk afhankelijk geworden van de VS – nu ten gunste van de agenda van president Donald Trump. Waar Brussel hopelijk dol op is, want het heeft zichzelf al ingesteld op de financiering ervan als gevolg van zijn te grote afhankelijkheid van de VS om Poetin een hak te kunnen zetten.

Trump heeft duidelijk gemaakt dat hij het feit dat de EU niet voldoende afhankelijk is van de VS ziet als een vorm van misbruik – van de VS. “Ik heb de Europese Unie verteld dat ze hun enorme tekort met de Verenigde Staten moeten goedmaken door op grote schaal onze olie en gas te kopen. Anders is het TARIFFS all the way,“ schreef Trump afgelopen december op sociale media.

Wat een puinhoop. Hoe is het allemaal zo fout gegaan?

Laten we de band terugspoelen.

“Als je het water dichtdraait, zeg dan ‘Pak aan, Poetin!’” zei voormalig EU-commissaris voor Mededinging Margrethe Vestager in 2022 aan het begin van het Oekraïne-conflict. Met geavanceerd denken zoals het bewapenen van kranen, is het moeilijk te geloven dat hun fantasieland werkelijkheid nog niet werkelijkheid is geworden.

Maar hé, laten we de bal aan het rollen houden en ervoor zorgen dat de Baltische landen, die vrolijk dubbel hebben gedronken van zowel het elektriciteitsnetwerk van de EU als dat van Rusland, eindelijk net als de rest van de EU volledig gestrand zijn in de kreek. Peddel wordt apart verkocht. Waarschijnlijk door Trump’s Amerika. Voor een veelvoud van de prijs.

Misschien kan Kallas precies aanwijzen waar op de kaart Rusland de EU zogenaamd ongewenst heeft geraakt door haar te chanteren met elektriciteit? Want als dat echt het geval zou zijn, dan is het best raar hoe de ambtenaren van deze landen, zoals Kallas, zich volledig vrij hebben gevoeld om Rusland non-stop te zwartmaken, zoals iemand die zijn “giftige ex” zwartmaakt , terwijl ze nog steeds vrijelijk hun Netflix-wachtwoord kunnen gebruiken. Of zoals klanten die vernietigende Yelp- en Google-recensies online achterlaten, maar nog steeds elke ochtend komen opdagen als: “Hé, dezelfde tafel?”

De realiteit is dat deze Baltische landen al jaren van plan zijn om het elektriciteitsnetwerk van de oude Sovjet-Unie te verruilen voor dat van de EU, maar hun nieuwe man, Brussel, had blijkbaar gewoon niet genoeg geld om hen deel te laten uitmaken van zijn harem, met Brussel als de grootste financiële contribuant voor grensoverschrijdende infrastructuurprojecten als deze.

In de tussentijd vonden deze landen het prima om te blijven aansluiten op de Russische stroomvoorziening. Maar op het moment dat ze het zich eindelijk konden veroorloven om eruit te stappen en de overstap te maken van de ene suikeroom naar de andere, voelden ze zich blijkbaar gedwongen om het hele verhaal te herschrijven als iemand die ontsnapte aan een “giftige relatie” – waarbij ze gemakshalve al die jaren vergaten dat ze profiteerden van de Russische stroomschenkingen.

Maar dit soort retoriek van de EU – die een heel andere, tegenstrijdige realiteit verhult – is klassiek Kaja Kallas. Zij is een van de luidste stemmen die ervoor pleiten om de rente van Russische staatsactiva in de EU af te romen om Oekraïne te financieren – in feite Rusland ook laten betalen voor de EU-kant van het conflict, alsof het de persoonlijke geldautomaat van het blok is. Het liefst zou ze nog verder gaan en de bevroren Russische tegoeden in hun geheel aan Kiev overhandigen, alsof het cadeaumanden zijn. Gekocht met een gestolen creditcard. In dit geval duidelijk die van Rusland.

Vorig jaar rond deze tijd zette Rusland Kallas op een opsporingslijst op grond van geschiedvervalsing, omdat ze de leiding had genomen bij het neerhalen van monumenten uit de Tweede Wereldoorlog uit het Sovjettijdperk toen ze premier van Estland was. Maar die russofobie stond haar familie niet in de weg om geld te verdienen na het begin van het Oekraïne-conflict, toen er ongeveer anderhalf jaar geleden berichten naar buiten kwamen over het transportbedrijf van haar man, Stark Logistics, dat zakelijke relaties met Rusland onderhield toen iedereen onder druk werd gezet om de Russische markt te verlaten – door mensen zoals zijn vrouw.

Omdat Arvo Hallik werd opgepakt, moest hij zijn aandeel van 25% in het bedrijf verkopen. Als hij onder de radar had kunnen blijven, had hij nu nog steeds geld kunnen binnenharken, terwijl zijn vrouw haar “Rusland kan de pot op” routine uitvoert.

Hoezeer Kallas en de EU ook Europese eenheid en vrijheid prediken, hun acties eindigen meestal in een masterclass in zelf-sabotage. Een waar de Europeanen niet voor hebben getekend, maar die ze wel moeten verdragen. En dat allemaal terwijl Rusland gewoon zit te kijken naar de crashes alsof het een eindeloze Formule 1-race is, met de domste, meest roekeloze coureurs denkbaar.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Vicevoorzitter van de EU-Commissie dreigt Rusland op te delen in ‘kleinere naties’

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: