Onlangs hoorde ik een “deskundige” zeggen dat Poetin en het Russische leger een ernstige fout hadden gemaakt toen ze de “speciale militaire operatie” (SMO) in Oekraïne organiseerden zoals ze deden. Het zou veel beter zijn geweest om het leger gewoon naar Lugansk en Donetsk te sturen om deze te verdedigen in plaats van een onverstandige sprint naar Kiev te maken, schrijft Gaius Baltar.
In plaats van dit late advies van die deskundige op te volgen, kozen de Russen ervoor om snel Noord- en Zuid-Oekraïne binnen te trekken. Waarom deden ze dat? Er zijn vele theorieën; sommige goed, sommige onlogisch, en sommige volkomen onsamenhangend. Ik dacht dat het misschien een goed idee was om een stap terug te doen en de situatie vóór de SMO vanuit Russisch oogpunt te bekijken. Russen zijn doorgaans praktische en logische mensen en de generale staf van de Russische strijdkrachten waarschijnlijk meer dan de meeste anderen. Hun plan moet logische redenen hebben gehad, gebaseerd op wat zij op dat moment zagen. Dus, hoe zagen de Russen de situatie vóór de SMO, eind 2021? Laten we ons in hun schoenen verplaatsen en een theorie bedenken. Merk op dat dit geen theorie is over wat er is gebeurd, maar alleen over wat de Russen mogelijk dachten toen zij hun SMO planden.
De verdedigingslinies en de belegering van de Donbass
Het eerste wat de Russen moet zijn opgevallen was de aanleg van de massale Oekraïense verdedigingslinies rond de republieken Lugansk en Donetsk. De Oekraïense regering had geen geheim gemaakt van haar plan om de republieken te veroveren en het Oekraïense leger had een “offensieve houding” aangenomen in plaats van een defensieve. Het is heel logisch om verdedigingslinies te bouwen terwijl je een aanval plant om verstorende tegenaanvallen te voorkomen, maar de Oekraïense verdediging ging veel verder dan dat. Ze waren werkelijk massaal en werden over een periode van 8 jaar opgebouwd. We weten hoe sterk ze waren omdat de Russen er meer dan een jaar over hebben gedaan om ze te doorbreken.
De Russen moeten die verdediging hebben bekeken en tot de volgende conclusie zijn gekomen: hun doel is om het Russische leger zo nodig in bedwang te houden – zelfs als een groot deel van het Russische leger tegen hen wordt ingezet.
Het tweede wat de Russen moet zijn opgevallen was de absolute vastberadenheid van de Oekraïners om de republieken aan te vallen, zelfs als dit een Russische reactie zou verzekeren. We zagen die vastberadenheid toen de Russische regering vlak voor het begin van de oorlog hun onafhankelijkheid erkende. Volgens de OCSE artilleriebewakingskaart namen de Oekraïense artillerieaanvallen op de republieken direct na de erkenning van de onafhankelijkheid af, maar daarna weer toe – waarschijnlijk nadat zij van Kiev opdracht hadden gekregen om door te gaan. Op dat moment was Russische betrokkenheid verzekerd, maar de Oekraïners bleven de republieken aanvallen.
De Russen zouden die twee dingen met elkaar in verband hebben gebracht; de vastberadenheid om aan te vallen en de massale verdediging. Ze moeten tot de volgende conclusie zijn gekomen: “Ze willen dat we via de Donbass aanvallen, en dan gaan ze die verdedigingslinies gebruiken om ons in bedwang te houden. Waarom?”
De valstrik
Na dit alles te hebben waargenomen, moeten de Russen zijn gaan nadenken over de Oekraïense plannen. Ze zouden hebben aangenomen dat die plannen niet alleen Oekraïense plannen waren, maar ook NAVO-plannen. Wat waren de Oekraïners en de NAVO dan van plan?
De Russen moeten de volgende conclusie hebben getrokken: “De Oekraïners en de NAVO willen dat wij via de Donbass aanvallen en tegen die linies botsen. Waarom zouden ze dat willen? Dat moet zijn omdat het een voorwaarde is voor een of ander plan van hun kant – een of ander groter plan. Wat is dat grotere plan?”
Dan moeten ze hebben nagedacht over wat er nodig is om de confrontatie met het Oekraïense leger in de Donbass aan te gaan en de verdedigingslinies in te nemen. Wat is daarvoor nodig? Een grote troepenmacht en veel tijd. Dat zou betekenen dat een aanzienlijk deel van het Russische leger daar geruime tijd vast zou zitten. Was dat misschien de voorwaarde voor het grotere Oekraïens/NAVO-plan? Ging het er misschien om het Russische leger te dwingen via de Donbass aan te vallen en de verdedigingslinies in te nemen – specifiek om hen vast te binden – om het bezig te houden terwijl de Oekraïners en de NAVO de rest van hun plan uitvoerden?
Na dit te hebben overwogen, moeten de Russen zich de volgende vraag hebben gesteld: “Wat willen de Oekraïners en de NAVO meer dan wat dan ook?” En aangezien het eigenlijk de Amerikanen en de Britten zijn die de dienst uitmaken: “Wat willen de Amerikanen en Britten meer dan wat dan ook?” De vraag is niet moeilijk te beantwoorden. Wat de Amerikanen, Britten en Oekraïners het allerliefste willen is de Krim. De Krim is de sleutel tot het “domineren” van de Zwarte Zee, en verovering ervan zou een dolk in de buik van Rusland zijn.
Na deze logica te hebben doorlopen, zouden de Russen tot de conclusie zijn gekomen dat de Oekraïense aanval op de Donbass-republieken en de verdedigingslinies een val was om hen vast te pinnen. Vervolgens begonnen ze tegenzetten te plannen.
Het Russische plan
Het eerste waar de Russen wellicht aan dachten bij het plannen van de tegenzet was timing. Hoe lang na het begin van de oorlog zouden de Oekraïners het Krim schiereiland binnentrekken? Ze zouden het niet meteen doen, omdat ze willen dat het Russische leger goed en wel betrokken is bij de Donbass voordat ze een stap zetten. Ze zouden de Russen ook niet willen waarschuwen door een grote troepenmacht bij de Krim te verzamelen voordat de Russen de verdedigingslinies in de Donbass aanvallen. Dit zou betekenen dat het gebied ten noorden van de Krim, d.w.z. de oblasten Kherson en Zaporizhzhia, enige tijd licht verdedigd zou worden.
Nadat zij tot deze conclusie waren gekomen, stelden de Russen een plan op om het Oekraïense/NAVO-plan te verijdelen. Het plan had één hoofddoelstelling en twee secundaire doelstellingen.
Doelstelling 1 (hoofddoel): De oblasten Kherson en Zaporizhzia veroveren om een bufferzone te creëren tussen de Krim en de rest van Oekraïne. Dit doel moest zeer snel worden bereikt terwijl het gebied nog licht verdedigd werd. Deze operatie was überhaupt belangrijk op dat moment, veel belangrijker dan alles wat er in de Donbass of het gebied rond Kiev gebeurde. Het veroveren van Kherson was niet voldoende om de bufferzone te creëren, want de Oekraïners moest worden belet de Krimbrug aan te vallen. De kustlijn van Zaporizja ligt op slechts 150 kilometer van de brug, dus de oblast Zaporizja moest ook onmiddellijk worden ingenomen.
Doelstelling 2 (secundaire doelstelling): Hoewel een groot deel van het Oekraïense leger in de Donbass was gepositioneerd, werd er nog een grote troepenmacht teruggehouden, mogelijk voor de Krim-operatie. Dit deel van het Oekraïense leger zou ervan weerhouden moeten worden de Russische troepen die achter Kherson en Zaporizhzhia aanzitten, aan te vallen. De enige manier om dat te doen was door iets te bedreigen dat absoluut verdedigd moest worden, zelfs ten koste van het Krimplan. Er was maar één locatie die de Oekraïners tot elke prijs zouden verdedigen buiten de Donbass – Kiev zelf. De Russen besloten daarom uiterst dreigend op te rukken naar Kiev. Hun strijdkrachten waren niet voldoende om Kiev volledig in te nemen, maar wel voldoende om het gebied ten noorden van de stad in handen te houden en ernstig te bedreigen. De Oekraïners zouden geen andere keuze hebben dan de dreiging serieus te nemen en troepen in de richting van Kiev te sturen, met inbegrip van de troepen die voor de Krimoperatie waren bedoeld. Hierdoor zouden de Oekraïners niet kunnen reageren op de Russische bezetting van de oblasten Kherson en Zaporizhzhia.
Doelstelling 3 (secundaire doelstelling): Oekraïne dwingen te onderhandelen over vrede op Russische voorwaarden. De Russen gingen er waarschijnlijk van uit dat als de bufferoperatie in Kherson/Zaporizhia succesvol was, de Oekraïners zouden willen onderhandelen. Zij zouden niet alleen willen onderhandelen omdat Kiev werd bedreigd, maar vooral omdat hun hoofddoel, de verovering van de Krim, was verijdeld. Dit deel van het plan was deels succesvol omdat de Oekraïners bereid waren een verdrag te tekenen, voordat de Amerikanen en de Britten ingrepen.
De conclusie van deze (misschien twijfelachtige) gedachtelezing van de Russische generale staf is dat de belangrijkste doelstellingen van de aanvankelijke Russische operatie Kherson en Zaporizhzhia waren, niet Donbass, Kiev of een verdrag met de Oekraïners. Toen de onderhandelingen mislukten, gingen de Russen terug naar hun noodplan met als hoofddoel de vernietiging van het Oekraïense leger.
Het is belangrijk in gedachten te houden dat dit geen theorie is om te verklaren wat er is gebeurd. Het is slechts een theorie om het Russische plan te verklaren, gebaseerd op wat de Russen op dat moment dachten. Het is zeer speculatief en misschien onjuist, maar het verklaart niettemin veel – waaronder de Oekraïense en westerse reacties op de Russische operatie.
Het Oekraïense plan
Laten we eerst het theoretische Oekraïense/NAVO-plan beschrijven voordat we verder gaan. Het plan had volgens deze hypothetische Russische vooroorlogse theorie drie hoofddoelstellingen:
- Het Russische leger in de Donbass vastzetten met behulp van de enorme verdedigingslinies en een groot deel van het goed getrainde en goed uitgeruste Oekraïense leger.
- Een verrassingsaanval uitvoeren op het Krimschiereiland, het bezetten en van de Zwarte Zee een door de NAVO gecontroleerd gebied maken – en als bonus Poetin massaal onder druk zetten. Hiervoor werd een aanzienlijk deel van het Oekraïense leger uit de Donbass teruggehouden.
- Om het Russische leger in de Donbass lam te leggen en te laten bloeden, met als doel een regimeverandering in Rusland te bewerkstelligen. De sancties waren gepland als integraal onderdeel van dat doel.
Het is nu april 2023 en tot nu toe is geen van deze doelen bereikt. Laten we eens aannemen dat deze theorie klopt en dat dit inderdaad het plan was – en laten we eens kijken wat de Oekraïners en het Westen hebben gedaan sinds het mislukte. Nogmaals, dit is zeer speculatief.
De obsessie met het plan
Als we kijken naar wat de Oekraïners en het Westen in deze oorlog hebben gedaan, lijkt zich een patroon af te tekenen: ze lijken nog steeds het oorspronkelijke plan uit te voeren, ook al is het mislukt. Bijna elke beslissing die zij nemen lijkt in overeenstemming met het plan, of meer specifiek, in overeenstemming met een pathologische ontkenning van de mislukking van het plan. Laten we een paar voorbeelden bekijken:
De obsessie met de Krim: de Oekraïners en het Westen zijn nog steeds van plan de Krim in te nemen, ook al is dat onmogelijk. Toch leeft de verovering van de Krim in hun gedachten en een realistische optie. Zelensky zei zelfs op een gegeven moment dat de Oekraïne was begonnen met de bevrijding van de Krim … “in hun gedachten”. Het bezetten van de Krim was een onderdeel van het plan en het opgeven van de Krim zou betekenen dat het plan is mislukt.
De aanval op de Krimbrug: het vernietigen van de brug was een onderdeel van het plan, en zelfs nadat de Krim uit de greep van Oekraïne was en de Russen een landcorridor naar de Krim hadden veiliggesteld, was de brug nog steeds een prioriteit. Hij moest worden aangevallen omdat dat deel uitmaakte van het plan. Nu is die jeuk gekrabd en hebben ze tot nu toe niet de behoefte gehad om het opnieuw te proberen.
De obsessie met Bakhmut: het Oekraïense leger heeft waarschijnlijk bijna 40.000 soldaten verloren bij de verdediging van Soledar en Bakhmut. Het ingesloten gebied is een kill zone voor de Russische artillerie die de Oekraïners voorzien van eindeloos kanonnenvoer. Zelfs de Amerikanen twijfelen eraan of vasthouden aan de stad de juiste optie is en de Oekraïners zijn misschien zelfs bereid hun lente-offensief op te offeren om de stad nog wat langer vast te houden. Steeds meer militaire deskundigen schudden hun hoofd en spreken over Bakhmut als een Oekraïense obsessie, wat het ook is. Het vasthouden van Bakhmut voorkomt dat het laatste deel van het plan mislukt, namelijk het vasthouden van het Russische leger aan de andere kant van de verdedigingslinies. Als de Russen doorbreken, is het plan volledig mislukt. Daarom moet Bakhmut worden verdedigd.
De obsessie met de sancties: een van de grootste schokken van de oorlog was de mislukking van de westerse economische sancties. De reactie van het Westen op de mislukking was interessant. Ze hebben de sancties niet opgeheven of bevroren of ze heroverwogen. In plaats daarvan blijven ze iedereen en alles sanctioneren, ook al is het duidelijk zinloos en zelfs contraproductief. De situatie wordt steeds surrealistischer, maar ze kunnen niet stoppen. Als ze stoppen, is het plan mislukt.
De aanvankelijke paniek
Er is nog een andere kwestie die de mislukking van het Oekraïens/NAVO-plan kan verklaren. Ieder belangrijk persoon in het Westen verwachtte voordat het gebeurde dat de Russen Oekraïne zouden binnenvallen. Dit was in feite wat velen van hen wilden. Men zou kunnen verwachten dat zij verontwaardiging zouden tonen, de brutale Russen zouden veroordelen, enzovoort. De eerste reactie in het Westen ging veel verder dan dat. Er was extreme woede, paniek en hysterie. Er werd zelfs gedreigd met het gebruik van kernwapens. Ik heb altijd gedacht dat deze reacties veel extremer waren dan de Russische invasie rechtvaardigde. Waarom helemaal gek worden van iets waarvan je wist dat het ging gebeuren? Ik vermoed dat de woede, de paniek en de dreigementen allemaal voortkwamen uit het feit dat de Russen het plan voor de Westelijke Krim verijdelden. Zij wilden de Russen misleiden, maar de Russen hebben hen misleid. De westerlingen werden vernederd en niets motiveert meer woede en dreiging met kernwapens dan vernedering.
De woede en obsessie voor het mislukte plan in Oekraïne en het Westen zijn zonder twijfel het resultaat van de psychologie en de persoonlijkheid van de ongelooflijk eenvormige Westerse en Oekraïense leidersklasse. Zij accepteren niet gemakkelijk persoonlijke mislukkingen, of het binnendringen van de werkelijkheid in hun plannen. Maar dat is een zaak voor een ander essay, en een lange ook.
Vergeet tot slot niet dat dit allemaal speculatie is – een denkoefening zo u wilt – maar wie weet…
Velen vergeten echter dat Poetin een strateeg is en de minister van defensie daar een ex-officier is en niet een ex-huisvrouw zoals hier.
Zijn officieren zijn ook door gewinterde mensen en niet van die pussies hier die nog nooit een wapen hebben vastgehouden.
Zó zie ik het óók.
ik lach me dood om de fratsen van het westen maken zich druk om transgenders en om de beste boeren en vissers te verwijderen maar laten leugenaars en dementen het land regeren DAT NOEMT ZICH HET WESTEN wat een bende poetin kom maar gauw deze kant op heb meer vertrouwen in jou dan in het zogenaamde westen en Willempie lever het kongin schap maar in je heb al veel te veel gekost met je kroost
Lijkt me wel een goede verklaring voor wat er speelt. Mijn complimenten!
Ik heb er ondertussen spick in dat meer mensen, niet alleen in mijn omgeving, maar blijkbaar in de wereld het gluiperig huichelachtig gedoe van de Westerse gladjanuse doorhebben.
En ondertussen hebben de haagse ratten weer besloten voor honderden miljoenen aan tanks en munitie aan de schurken in oekraiene te leveren.
Laat maar snel de eerste raket neerdalen op het binnenhof, wel eerst de mensen van FvD veilig naar buiten laten gaan zij waren de enigen die niet applaudisseerden voor junk zelenski .
De auteur Gaius Baltar is toch het personage uit de herwerkte televisieserie Battlestar Galactica?
En de originele serie inderdaad. De verrader
De prequel was Caprica en zéér interessante uitbeelding van humanity 2.0 (menselijke cyborgs) èn het virtuele eeuwige leven (ziel uploaden in de cloud). De serie werd gecancelled. Ra, Ra, waarom?
Veel Amerikaanse auteurs die een idee over de Speciale Militaire Operatie van Rusland tegen Oekraïene hebben en deze breeduit ventileren zeg maar op de Europese alternatie media-kanalen, echt van sommigen van hen krijg ik een onbestendig gevoel van desinformatie, eigenlijk het zelfde als véél jeuk en korte armpjes.
alternatieve
“In plaats daarvan blijven ze iedereen en alles sanctioneren, ook al is het duidelijk zinloos en zelfs contraproductief.”
Feitelijk niet nieuw, het is inmiddels al lang de “modus operandi” van wat er in het westen aan de touwtjes trekt.
Als 100 miljard ontwikkelingshulp voor Afrika geen zoden aan de dijk zet dan stuur je 200 miljard.
Als 100 windmolens niet werken dan bouw je er tweehonderd.
Het is de manier waarop deze mensen met alles omgaan.
Hun ideologie is perfect, dus als het door deze ideologie voortgebrachte plan geen succes heeft dan blijf je gewoon doordouwen, want aan het heilige plan kan het niet liggen tenslotte.
Het hoort aan een bepaalde kant van het politieke spectrum thuis, het is de linkse manier van denken.
Zal toch niet echt ver van de waarheid zijn…!!?
Oekraïne/ NAVO gaat door , WHY not in hun zienswijze .
Lijkt te staan voor depopulatie ( lijkt zover te lukken, in 🇺🇦 ) en
4e industriële revolutie.
Staan aan een veilige kant , beschut door ondergrondse woningen, mogelijk ook in de ruimte
Genoeg geld/ goud , voedsel voor 1000 jaar.
Van ethiek , geweten hebben ze geen last – de familie’ groep/ clan/ sekte is hun thuishaven. Daar conformeren zij zich aan lijkt.
Hoeveel je demonstreert , of redelijkheid denkt te gaan vinden.
Het is op.
ONE –
ONE. NEW. WORLD ORDER
Alle brixlanden zijn een doelwit tegelijkertijd …. met geplande natuur ramp …🤔. We zullen zien.
☂️ ☂️🎈🎈, …🙈 💭