Vermont is zo Europees als een Amerikaanse staat maar kan zijn: overwegend blank, langzaam groeiend, en links georiënteerd. Het heeft zelfs een socialistische senator. Vermont heeft ook Europese percentages van Covid-vaccinatie. Ongeveer 90 procent van de volwassenen boven de 30 jaar in Vermont hebben een vaccinatie gekregen. De meesten daarvan zijn geboosterd – waaronder ongeveer 85 procent van de volwassenen boven de 65, schrijft Alexberenson.substack.com.
Toch lijdt Vermont nu aan zijn tweede grote uitbraak van Omicron in vijf maanden. Sinds eind maart zijn de Covid-ziekenhuisopnamen gestegen tot het op één na hoogste niveau ooit in de staat, na de eerste Omicron-piek. Het aantal patiënten op de intensive care is nog meer gestegen.
Covid-ziekenhuisopnames in Vermont (omdat Vermont zo klein is, betekent 100 ziekenhuisopnames in de hele deelstaat staat voor ongeveer 53.000 voor de Verenigde Staten):
De stijging doet zich bijna uitsluitend voor bij gevaccineerden.
Elke week rapporteert Vermont gegevens over het aantal ziekenhuisopnamen naar vaccinatiestatus. Zij laten de laatste weken een opmerkelijke verandering zien.
In het voorjaar en de zomer van 2021, de gelukkige vaccinvallei, werden in de hele staat bijna geen gevaccineerden in het ziekenhuis opgenomen. Slechts een handjevol liep zelfs Covid op.
Tijdens de Deltagolf in de herfst van 2021 en de eerste Omicron golf in december en januari, sprongen de ziekenhuisopnames zowel bij de ongevaccineerden als bij de gevaccineerden omhoog en bereikten een verdeling van ongeveer 50/50. Maar omdat er zoveel meer mensen gevaccineerd waren, hadden de gevaccineerden nog steeds een veel lager risico per persoon.
Nu niet meer.
In maart, toen de eerste Omicrongolf ten einde liep, daalde het aantal ziekenhuisopnamen zowel bij de ongevaccineerden als bij de gevaccineerden. Maar sinds Omicron in april weer uitbarstte, zijn bijna vijf keer zoveel gevaccineerden in het ziekenhuis opgenomen.
Zelfs als men rekening houdt met de relatieve grootte van de bevolking, hadden gevaccineerden meer kans om in het ziekenhuis te worden opgenomen dan de ongevaccineerden, zo blijkt uit de gegevens van de staat. (Deze cijfers zijn niet gecorrigeerd voor leeftijd of de relatieve gezondheidstoestand van de gevaccineerden).
Gedurende de eerste twee jaar van Covid had Vermont relatief weinig sterfgevallen, mogelijk omdat het zo landelijk is, zoals de meeste andere staten laag op de Covid-sterftecijfers. Andere noordoostelijke staten, met name Massachusetts, aan de zuidgrens van Vermont, en New York, in het westen, presteerden veel slechter.
Maar al die staten hebben zeer hoge inentingspercentages. En de verschillen tussen hen zijn bijna verdwenen. De nieuwe Omicrongolf heeft ze allemaal hard getroffen.
In Massachusetts stijgen de gevallen zo snel dat de Team Apocalyps stalwarts in de media bijna smeken om nieuwe maskermandaten.
De sterftecijfers stijgen ook, hoewel de piek in besmettingen zo snel is gegaan dat zij nog niet zijn ingehaald. En zoals de wintergolf heeft aangetoond, is Omicron minder gevaarlijk dan vroegere varianten, zowel voor gevaccineerden als voor ongevaccineerden (een recente studie die het tegendeel beweerde aan te tonen, vertoonde grote gebreken omdat zij niet goed rekening hield met de verschuiving naar thuis Covid-testen).
Toch kan Omicron nog steeds aanzienlijke schade aanrichten bij dezelfde groepen die kwetsbaar waren voor vroegere Covidvarianten – met name 75-plussers en zwaarlijvigen. Het sterftecijfer door alle oorzaken is tijdens de eerste golf van Omicron in december en januari zowel in de Verenigde Staten als in Europa sterk gestegen.
Maar wat bijzonder verontrustend is aan de nieuwste Omicrongolf – niet alleen in de Verenigde Staten, maar in de hele wereld – is dat hij sterk gevaccineerde staten en landen veel zwaarder lijkt te treffen dan minder gevaccineerde gebieden.
In deze grafiek van de New York Times hebben rodere staten en naties hogere besmettingspercentages; groenere staten en naties hebben hogere vaccinatiepercentages. Het verband is zo duidelijk dat het zowel op staats- als op nationaal niveau te zien is, er is geen ingewikkelde regressie-analyse nodig.
Noch de geografie, noch de seizoensgebondenheid, noch de vroegere besmettingspercentages lijken er iets toe te doen – de na-vaccin epidemie woedt van Taiwan tot Australië tot Italië tot Vermont. Intussen is Sars-Cov-2 in de landen die geen mRNA-vaccins hebben gebruikt zo goed als verdwenen – volgens het natuurlijke verloop van andere ademhalingsepidemieën, die zelden langer dan een jaar of hooguit twee hebben geduurd.
Wat komt er nu? Het is bijna onmogelijk te weten, want het antwoord hangt zowel af van de vraag of de mRNA-prikken de ontwikkeling van langdurige immuniteit na de infectie afremmen, als van de vraag hoe virulent de volgende variant zou kunnen zijn.
Op het ogenblik hebben de burgers en de politici in de sterk gevaccineerde landen terecht besloten dat zij wel kunnen leven met dit niveau van sterfte en ziekenhuisopname door het coronavirus – niet dat iemand een keus heeft, want elke bestrijdingsmaatregel heeft inmiddels volledig gefaald.
Maar de waarschuwingssignalen zijn hier echt, en wereldwijd, hoezeer de media en het establishment voor volksgezondheid en de politici die meer dan 1 miljard mensen hebben overgehaald of gedwongen om de mRNA-vaccins te nemen, ze ook willen negeren.
Covid, omicron… echt, het gemiddelde Disney sprookje is geloofwaardiger. Hoe lang blijft de mensheid er nog intrappen?