De secretaris-generaal van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO), Jens Stoltenberg, heeft onlangs aangekondigd dat het door de VS geleide militaire blok ernaar streeft zijn zogenaamde “Response Force” uit te breiden van de huidige sterkte van 40.000 tot een troepenmacht van meer dan 300.000 manschappen, schrijft Scott Ritter.
“Wij zullen onze gevechtsgroepen in het oostelijk deel van het Bondgenootschap versterken tot op brigade-niveau,” verklaarde Stoltenberg. “Wij zullen de NAVO Response Force omvormen en het aantal van onze troepen met hoge paraatheid opvoeren tot ruim boven de 300.000.”
De aankondiging, die gedaan werd aan het einde van de jaarlijkse top van de NAVO, die gehouden werd in Madrid, Spanje, heeft blijkbaar verschillende defensiefunctionarissen van de NAVO-lidstaten verrast, waarbij één zo’n functionaris de cijfers van Stoltenberg “getallentoverij” noemde. Stoltenberg leek te werken vanuit een concept dat binnen het NAVO-hoofdkwartier was ontwikkeld op basis van veronderstellingen van zijn medewerkers, in tegenstelling tot iets dat leek op een gecoördineerd beleid van de defensie-organisaties van de 30 landen die samen het blok vormen.
Verwarring is de naam van het spel bij de NAVO dezer dagen, nu het bondgenootschap nog steeds wankelt van het Afghaanse debacle van vorig jaar en niet in staat is zijn machteloosheid ten aanzien van de voortdurende militaire operatie van Rusland in Oekraïne voldoende te verhullen. Het blok is slechts een schaduw van zichzelf, een zielige verzameling van ondergefinancierde militaire organisaties die meer geschikt zijn voor de paradeplaats dan voor het slagveld. Geen enkele militaire organisatie vertegenwoordigt deze kolossale ineenstorting van geloofwaardigheid en vermogen meer dan het Britse leger.
Zelfs voordat de huidige crisis in Oekraïne uitbrak, diende het Britse leger meer als een voorwerp van spot dan als een toonbeeld van professionalisme. Neem, bij wijze van voorbeeld, het bezoek van de Britse minister van Defensie Ben Wallace aan Zagreb, Kroatië, begin februari 2022. De Kroatische president Zoran Milanovic beschuldigde de Britten ervan Oekraïne te willen aanzetten tot een oorlog met Rusland, in plaats van te proberen iets te doen aan de zorgen van Rusland over het bestaande Europese veiligheidskader.
Wallace vloog naar Zagreb voor overleg, maar werd berispt door Milanovic, die weigerde hem te ontmoeten en opmerkte dat hij alleen de ministers van defensie van grootmachten ontmoette, eraan toevoegend dat “het VK uit de EU is gestapt, en dat het daardoor minder belangrijk wordt.”
Maar Londen blijft een dapper gezicht opzetten op een droevige werkelijkheid. Neem bijvoorbeeld het aanbod van schriftelijke veiligheidsgaranties aan Zweden en Finland van de Britse premier Boris Johnson. Deze beloften waren bedoeld om de vastberadenheid van de twee Noordse naties te versterken, nu zij hun verzoek om toetreding tot de NAVO overwegen.
Maar het Britse aanbod had geen inhoud, al was het maar omdat de Britten noch de Zweden noch de Finnen een levensvatbare militaire capaciteit te bieden hadden. Zelfs terwijl Johnson zijn Noordse bondgenoten de spreekwoordelijke helpende hand toestak, worstelde het Britse Ministerie van Defensie met de geplande inkrimping van de strijdkrachten, waardoor het Britse leger van zijn huidige “gevestigde sterkte” van 82.000 zou moeten dalen tot 72.500 in 2025 (de werkelijke sterkte van het Britse leger ligt rond de 76.500, als gevolg van aanhoudende moeilijkheden bij de aanwerving en het behoud van personeel).
Zelfs deze getallen zijn misleidend – het Britse leger is slechts in staat één volledig gevechtsklare manoeuvrebrigade (3.500 tot 4.000 man met alle nodige uitrusting en ondersteuning) op de been te brengen. Gezien het feit dat het Verenigd Koninkrijk al een versterkte “bataljon-groep” ter grootte van een bataljon moet leveren aan Estland als onderdeel van de zogenaamde versterkte voorwaartse aanwezigheid (eFP) van de NAVO (naast drie andere “bataljons” van dezelfde grootte, die door de VS in Polen, door Duitsland in Litouwen en door Canada in Letland worden ingezet), is het twijfelachtig of de Britten deze beperkte taak zelfs maar kunnen volbrengen.
De uitzending vorige maand naar Estland van een gevechtsgroep bestaande uit het 2e Rifles infanterieregiment onderstreept de pathos die de echte Britse militaire capaciteit kenmerkt. De gevechtsgroep van de 2e Rifles omvat de drie infanteriecompagnieën en één vuursteuncompagnie die integraal deel uitmaken van de eenheid, samen met ondersteunende artillerie-, technische, logistieke en medische elementen. Frankrijk en Denemarken leveren om de beurt een compagnie aan de Britse gevechtsgroep. In totaal omvat de Britse gevechtsgroep ongeveer 1.600 soldaten, en is zij volledig geïntegreerd in de Estse 2e Infanteriebrigade.
Gezien wat wij nu weten over de realiteit van de moderne oorlogsvoering, met dank aan de lopende Russische operatie in Oekraïne, zou de Britse gevechtsgroep op een echt Europees slagveld een levensverwachting hebben van minder dan een week. Dat zou ook gelden voor zijn bondgenoten in de Estse 2e Infanteriebrigade.
In de eerste plaats ontbreekt het de eenheden aan duurzaamheid, zowel wat betreft het te verwachten verlies van personeel en materieel als wat betreft de logistieke basissteun die nodig is om op het moderne slagveld te kunnen schieten, bewegen of communiceren. Artillerie is de koning van het slagveld, en de Britten en de Esten komen tekort om ook maar in de buurt van voldoende geschut te komen om de overweldigende vuursteun te weerstaan die van een vijandige Russische strijdmacht verwacht wordt.
In Stoltenberg’s hypothetische Response Force van 300.000 man worden de bestaande gevechtsgroepen uitgebreid tot formaties ter grootte van een brigade, waarmee de Britten ironisch genoeg worden opgedragen meer gevechtskracht te genereren op een moment dat zij er actief naar streven hun totale personeelsbestand te verminderen.
Hoewel de Britten bij wijze van spreken misschien genoeg stof uit de bodem van het vat kunnen schrapen om deze geplande versterking te verwezenlijken, blijft er letterlijk niets over om het gedurfde aanbod van Boris Johnson om Zweden en Finland substantiële militaire bijstand te verlenen, te ondersteunen, zodat de Britse premier meer op de kapitein van de Titanic lijkt nadat die op de ijsberg is gebotst, die richtlijnen uitvaardigt en doet alsof zijn woorden effect hebben, terwijl zijn schip aan het zinken is.
Brittannië rules over ‘ little waves’.
onderschat niks…TA is groot in Engeland, net als de vrijwilligers in Finland ….legertjes op zichzelf.
Speculatie over de moord op Poetin ‘wens denken’, zegt Britse legerchef
De chef van de defensiestaf, admiraal, zei dat Rusland de ‘grootste bedreiging’ voor het VK is, maar verwierp de speculaties dat president Poetin ‘omvergeworpen’ zou kunnen worden.
https://www.independent.co.uk/news/uk/politics/putin-russia-assassination-uk-ukraine-war-b2125061.html
De nato moet worden opgeheven; net als de WHO, de UN, EU, euro….