De economische sancties tegen Rusland zijn destructief en contraproductief: Wij moeten ons ertegen verzetten

De westerse sancties tegen Rusland schijnen maar weinig westerlingen te schokken. Toch zouden deze sancties om verschillende redenen op zijn minst onderwerp moeten zijn van een levendig debat in de westerse samenlevingen, schrijft Finn Andreen.

Ten eerste zijn deze sancties onwettig vanuit het oogpunt van het internationaal recht (alleen de Veiligheidsraad kan economische sancties goedkeuren, volgens artikel 41 van het Handvest van de Verenigde Naties). Zij kunnen legitiem door Rusland als een oorlogsdaad worden beschouwd, met alle angstaanjagende gevolgen die een dergelijke interpretatie zou kunnen hebben. Dus, ongeacht of de inval van Rusland in Oekraïne beschouwd wordt als een schending van het internationaal recht, een economische oorlog die het Westen in Rusland voert kan niet gerechtvaardigd worden door naties die geen defensie-akkoorden met Oekraïne hebben en die niet in oorlog zijn met Rusland. Twee misstanden maken nog geen recht.

Ten tweede werken sancties niet als zij tot doel hebben het gedrag van de regering van het doelland te veranderen of, meer indirect, de bevolking te verarmen zodat zij met succes tegen de regering in opstand komt. Er schijnen geen historische voorbeelden te bestaan waar een van deze twee doelen bereikt is. Bovendien is de berekende verarming van een buitenlandse bevolking om onbereikbare politieke doelen te bereiken, uiterst cynisch en hardvochtig. Voor zover het mogelijk is, moet voorkomen worden dat de staat niet alleen zijn eigen bevolking, maar vooral ook de buitenlandse bevolking schade berokkent.

Landen als Cuba, Noord-Korea, Iran en Venezuela staan al tientallen jaren onder Amerikaanse en Europese sancties die bijna even streng zijn als de sancties die Rusland momenteel treft. Al deze landen hebben bevolkingen die daar economisch onder lijden, maar die hun regeringen steunen tegen deze economische agressies van buitenaf. Maar ook al zijn deze sancties ondoeltreffend, zij worden toch zelden opgeheven, en wel in die mate dat men mag betwijfelen of hun werkelijke doel niet juist de verarming van deze bevolkingsgroepen als straf is.

De economische oorlog die het Westen tegen Rusland heeft verklaard, heeft tot gevolg gehad dat de minderheid van de Russen die nog niet overtuigd was, ervan overtuigd is geraakt dat de Russische regering al die jaren gelijk heeft gehad toen zij waarschuwde voor de dreiging die uitgaat van het buitenlands beleid van de VS en van de westerse landen die onder haar invloed staan. Terwijl veel stedelijke Russen zich aanvankelijk verzetten tegen de invasie van een broederlijk land, hebben de brutale sancties, waaronder de inbeslagneming van ongeveer 300 miljard dollar van de Bank van Rusland, de publieke steun voor president Vladimir Poetin in feite versterkt. Als het eerder niet duidelijk was, dan is het dat nu wel: het doel van de regering van de VS is regimeverandering in Moskou, en de oorlog in Oekraïne is daar slechts een voorwendsel voor.

Bovendien is de Russische economie veel groter en meer gediversifieerd dan die van de hierboven genoemde landen. Uit het laatste Russische economische nieuws blijkt inderdaad dat de door de autoriteiten genomen maatregelen, zoals de kapitaalcontroles en de beperkingen op het aanhouden van vreemde valuta, de stabiliteit van de economie ondanks de sancties in stand houden. De roebel is terug op het niveau van vóór de invasie, de industriële productie is in maart met 4,5% op jaarbasis gestegen, en het belangrijkste rentetarief is verlaagd van 20% tot 17%, wat dicht bij het niveau van de laatste jaren ligt. Er is dus des te meer reden om te denken, dat de westerse sancties de politieke macht in Rusland niet zullen veranderen.

De Russische bevolking zal ongetwijfeld nog de gevolgen van deze sancties voelen, vooral wanneer de voorraden westerse goederen uitverkocht zijn. De economische gevolgen van de sancties zullen echter enigszins verzacht worden door het invoersubstitutieplan dat wordt opgezet. Autarkie, dat wil zeggen handel alleen binnen een door kunstmatige politieke grenzen begrensde geografie, is altijd economisch minder efficiënt dan een economie die gebaseerd is op vrijhandel op wereldniveau. Maar in een context van bijna totaal gebrek aan vertrouwen tussen interventionistische regeringen die meestal geopolitieke belangen volgen die niet door hun eigen bevolking worden gedeeld, is autarkie soms een logisch antwoord.

Het boemerangeffect van deze sancties

Het is moeilijk te geloven dat de Westerse leiders helder nadachten toen zij instemden met deze sancties. In hun ijver om Rusland te straffen heeft men waarschijnlijk niet voldoende rekening gehouden met de wereldwijde gevolgen op lange termijn.

Het besef van de ondoeltreffendheid van de sancties tegen Rusland zet de Westerse leiders er nu toe aan om de inzet gevaarlijk op te voeren, verblind door hun onrealistische obsessie om Rusland te zien afbrokkelen. Hoewel de gevolgen van eventuele nieuwe golven van sancties tegen “Fort Rusland” op zijn zachtst gezegd betwistbaar zijn, is het nu duidelijk dat de reeds bestaande sancties zich tegen het Westen keren.

Deze sancties kunnen ook van een andere kant bekeken worden: het zijn de westerse naties die zich vrijwillig beroven van Russische import en export, van natuurlijke hulpbronnen en toegang tot de Russische markt. Door hun bedrijven en consumenten te beletten te profiteren van deze economische uitwisselingen met een van de grootste economieën ter wereld en de grootste exporteur van natuurlijke hulpbronnen, veroordelen de Westerse politici hun eigen bevolking tot een volkomen kunstmatige vermindering van concurrentievermogen en spaartegoeden op lange termijn. Deze sancties zijn dus de zoveelste onaanvaardbare ingreep van regeringen in de economische vrijheid van hun samenlevingen.

De economische ontberingen die het Westen zichzelf nu met deze sancties heeft aangedaan, worden nog verergerd door de twee jaar van inflatoir beleid in verband met de pandemie. Men moet zich nu voorbereiden op een economische recessie en een sociale crisis in vele landen. De sancties die de westerse leiders op onverantwoorde wijze tegen Rusland hebben uitgevaardigd, zullen het volk dat hen gekozen heeft, schaden. Maar zoals gewoonlijk wordt er geen rekening gehouden met de mening van het volk, want het democratisch systeem is een illusie als het gaat om de belangen van de staat.

Niettemin, economische gevolgen betekenen politieke gevolgen. De politieke gevolgen van deze sancties zullen niet alleen in de Verenigde Staten en Europa gevoeld worden, maar ook in de rest van de wereld. In vele landen zullen voedseltekorten tot opstanden leiden. Pakistan, Peru en Sri Lanka worden reeds door ernstige politieke moeilijkheden geteisterd, gedeeltelijk in verband met deze anti-Rusland sancties. Er is dus ook een fundamenteel humanitaire reden om zich krachtig tegen deze sancties tegen Rusland te verzetten.

Het is schokkend om te zien wat de westerse politieke leiders de wereld voor de zoveelste keer hebben aangedaan. Zij hebben een totale economische oorlog tegen Rusland ontketend, met politieke en economische gevolgen die zullen leiden tot de vernietiging van zowel levens als rijkdommen in de hele wereld. En dan te bedenken dat dit allemaal voorkomen had kunnen worden als de dreigementen en de overmoed van het Westen maar vervangen waren door diplomatie en realisme ten opzichte van Rusland in de jaren, maanden en zelfs weken die aan deze oorlog voorafgingen.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Washington is bereid een sanctieoorlog te voeren, tot de laatste Europeaan

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: