De echte reden achter het streven van de EU om een embargo op Russische olie in te stellen

Deze week zal de Europese Unie naar verwachting een volledig invoerverbod op Russische olie afkondigen. Hongarije, in zijn eerste echte daad van verzet, dreigt met een veto; Duitsland heeft, na enig wikken en wegen, eindelijk besloten dat het zo’n verbod kan overleven, bericht Tom Luongo.

Ervan uitgaande dat de bezwaren van Hongarije uiteindelijk overwonnen worden, lijkt dit op het eerste gezicht weer een “doelpunt in eigen goal” op energiegebied van het door voetbal geobsedeerde volk. De V.S. hebben dit verbod al uitgevaardigd.

Omdat de Europese industrie sterk afhankelijk is van Russische olie en gas, is de conventionele wijsheid dat de Commissie van de EU gewoon nukkig en incompetent is.

Zijn ze nukkig? Ja. Onbekwaam? Misschien? Maar alleen als u denkt in conventionele termen van het juiste doen voor hun volk. Wat iedere serieuze waarnemer van de EU-politiek duidelijk is, is dat zij niet geïnteresseerd zijn in wat hun volk te zeggen of te willen heeft.

Hun agenda duldt geen tegenstand, zelfs niet als dat betekent dat zij hun eigen economie moeten vernietigen om een rivaal op de knieën te krijgen.

Dit gezegd zijnde, betwijfel ik ten zeerste dat er een “kopers-embargo” op aardgas zal komen, want er is geen levensvatbaar substituut voor.

Hongarije gebruikt de noodzaak van unanieme instemming in de Europese Raad om een eventueel “gasverbod” in een nieuw pakket economische sancties te blokkeren. Er zijn ten minste drie andere landen die blij zijn dat Hongarije bereid is de toorn van Brussel te ondergaan.

Maar Russische olie verbieden, daarentegen, is iets anders.

Het is dus interessant dat Hongarije dit zou doen, aangezien zij geen olie uit Rusland importeren. {Ed. dit is fout, Hongarije importeert 65% van zijn olie via de Druzhba pijpleiding} Dit veto werd door mij voorspeld de ochtend nadat de Hongaren de anti-Viktor Orban coalitie van George Soros met een overweldigende meerderheid verwierpen en een schandelijke nederlaag toebrachten.

Hongarije daarentegen is op energiegebied onafhankelijk van Brussel, doordat het rechtstreeks met Gazprom een contract heeft gesloten voor aardgas via de Turkstream-pijpleiding die naar Servië en Hongarije gaat. Dit zou u enige context moeten geven waarom de EU probeert Servië sancties op te leggen en de toevoer van die pijpleiding af te snijden waar die het grondgebied van de EU in Bulgarije doorkruist.

Met een fiscaal, monetair (zij zijn niet aan de euro) en energie-onafhankelijk Hongarije is er weinig argument om in de EU te blijven als Brussel hen als tweederangs leden gaat behandelen. Orban en zijn regering hebben resoluut geweigerd betrokken te raken bij het conflict tussen Rusland en Oekraïne, ook al heeft de NAVO zware druk uitgeoefend.

Het is bijna alsof Orban en de Hongaren nu de EU uitdagen om artikel 7-procedures in te leiden om hen eruit te schoppen. Het probleem daarmee is, dat als zij dat doen, het uiteenvallen van de EU zou beginnen.

Wat nu dus waarschijnlijker is, is dat Hongarije dit veto zal gebruiken om de EU zover te krijgen dat zij afziet van de schendingen van de “rule-of-law”, die rechtvaardigen dat Hongarije van de EU-begroting wordt afgesneden. De koehandel hier zou duidelijk moeten zijn.

Want Brussel en hun achter-de-scherm-medestanders willen dit verbod op Russische olie absoluut even graag als de V.S. en het V.K. dat willen. Het maakt deel uit van hun langetermijnstrategie om Rusland leeg te laten bloeden, nadat zij van Oekraïne Afghanistan 2.0 hebben gemaakt.

En het is in de verschillen tussen de olie-industrie en de aardgasindustrie waar zij denken dit doel te kunnen bereiken.

Over pijpleidingen en populi

Zowel in de olie- als in de gasindustrie is het onder druk brengen van een put voor het grootste deel een eenrichtingsproces. U graaft een put en haalt de olie en/of het gas eruit. Er wordt geproduceerd totdat de put uitgeput is. U vervangt het natuurlijke productieverval van de put door een nieuwe put te boren.

Maar zelfs als er een grote neerwaartse vraagschok is, wat in de olie-industrie over het algemeen zelden voorkomt, dan blijven die putten produceren. De markt is tijdelijk overspoeld met olie, de prijs daalt en oude putten worden niet vervangen totdat het evenwicht tussen vraag en aanbod hersteld is.

Olie-termijncurves worden door handelaars samengesteld om op deze effecten op de prijzen te anticiperen. En bij een normale volatiliteit van de vraag naar olie zouden deze curven redelijk voorspelbaar moeten zijn.

Helaas leven wij in een tijd waarin de machtigste mensen in de wereld (althans in hun ogen) openlijk proberen de aardoliemarkt te vernietigen voor hun eigen doeleinden en agenda. Zij zijn actief bezig om de olie- en gasprijzen zo onstabiel te maken dat zij de investeringen in de industrie teniet doen.

Daarover windt men er geen doekjes om. Olie is de vloek van de planeet!

Ik noem deze mensen The Davos Crowd (voor een beschrijving van hen zie mijn podcast, Afleveringen 75, 76, en 77 voor de achtergrondinformatie). Het zijn de ongekozen oligarchen, bankiers, erfelijke machthebbers en nieuwbakken Made Men (in de zin van de maffia) die elk jaar in Davos, Zwitserland, bijeenkomen om over de toekomst van de mensheid te beslissen.

En het is hun agenda, waarbij ze Klimaatverandering en internationale bedreigingen zoals biowapens en terrorisme gebruiken als rechtvaardiging voor een enorme uitbreiding van de bewakingsstaat en hun controle over alle dingen, maar vooral over geld.

Ruslands enorme stapel natuurlijke hulpbronnen en soevereinistisch gezinde regering staan dat volledig in de weg. Als u anders gelooft, bent u vergast door de propaganda van Davos. Ik verzoek u dringend kinderachtige dingen op te bergen, sommige konijnenholen zijn gewoon holen, geen warrens.

Terug naar de olie-industrie. Het afsluiten van een gas- of oliebron is gevaarlijk, omdat er geen enkele garantie is dat hij weer open kan. Putten kunnen beschadigd worden en de olie/gas die zij bevatten kunnen verloren gaan zonder een nieuwe te boren.

Bij gas kunt u het overschot gewoon “affakkelen” door het te verbranden als uw opslagplaats vol is, in plaats van de put af te sluiten en te wachten tot de vraag terugkomt. Met olie, daarentegen, kunt u dat niet echt doen. U moet het spul ergens opslaan. Uit alles blijkt dat de Russische olie-opslagcapaciteit al vol, zo niet overvol is.

De olie-industrie in het algemeen is niet ingesteld op massale opslag op lange termijn als gevolg van schokken in vraag en aanbod, omdat er letterlijk geen behoefte aan is. Wat uitbreidt is de capaciteit om olie te verplaatsen om het te verbruiken, niet om het op te slaan in grote tanks in de hoop dat iemand het zal kopen.

De industrie heeft alle reservecapaciteit die zij nodig heeft om vraag en aanbod binnen vrij nauwe toleranties op elkaar af te stemmen. Het is niet “just in time” leveringstrak, maar het is niet in staat om een vraagschok van 20% op te vangen.

En dit is waar het Westen nu een grote hefboom denkt te hebben om tegen Rusland te gebruiken. Europa is naar alle waarschijnlijkheid een van de grootste afnemers van Russische olie, en de haven van Rotterdam nam vóór de oorlog maar liefst 1,4 miljoen vaten per dag in en raffineerde die.

Geloof het of niet, maar The Washington Post had een behoorlijk artikel waarin werd uitgesplitst waar de Russische export heen gaat. Van de ongeveer 7,2 miljoen vaten per dag die Rusland naar de wereld uitvoert, gaan er 4,8 miljoen naar landen, de meeste in Europa, die zeggen dat ze het niet meer van daar willen kopen.

Het gebrek aan opslagcapaciteit zou geen groot probleem mogen zijn als Rusland het grootste deel van de olie per schip naar Europa zou uitvoeren, wat het doet. Volgens een recent rapport van Transport & Environment, een NGO die er helemaal op gericht is Europa ervan te overtuigen van Russische energie af te stappen, levert de Druzhba pijpleiding slechts ongeveer 10% van de Russische olie aan de Europese markt.

Dit is een schamele 250.000 vaten per dag. Het embargo van de V.S. is gevaarlijker voor de Russische economie, waar de V.S. in 2021, ter vervanging van de vaten die door ex-president Trump uit Venezuela gesanctioneerd waren, gemiddeld 600.000 vaten per dag invoerden.

Die invoer begon op te drogen in 2022, lang voordat Rusland Oekraïne binnenviel, dus dat is nog een bewijs dat deze oorlog tussen het Westen en Rusland al lang vóór de eigenlijke begindatum, eind februari, gepland was.

Het punt is dat het gespreksonderwerp dat vandaag in de pers de ronde doet, is dat Rusland niet de opslagcapaciteit heeft om een Europees embargo op te vangen, en als zodanig zijn productie zal moeten verlagen. De schattingen voor de productieverlaging door Rusland liggen rond de 1,8 miljoen vaten per dag, terwijl het Westen hoopt op 3 miljoen.

Vergelijkbaar met wat Trump in 2018 tegen Iran deed, bevroor de schok-en-awe-campagne van sancties veel oliehandelsfirma’s in hun spoor, niet wetend wat de toekomst zou brengen, en weigerden zaken te doen met Rusland uit angst door sancties stuk te lopen.

Van Shell tot Glencore tot Trafigura zijn de Russische oliehandelaren persona non grata geworden, en het heeft een complete puinhoop gemaakt van hun handelsboeken en van de hele sector van de grondstoffenhandel, zoals de nota van Zoltan Pozsar van Credit Suisse van vorige maand beschreef.

Door deze financiële ontwrichting in wat een saaie, hersendode stabiele bedrijfstak zou moeten zijn – de handel in de belangrijkste grondstof ter wereld, met de grootste infrastructuur om hem te bedienen – ontstond er chaos.

Het collectieve Westen, dat het spelplan van Davos volgt, hoopt op nog meer.

De conclusie van Pozsar was dat al deze bedrijven op een gegeven ogenblik ofwel een reddingsoperatie nodig zullen hebben (met mogelijke nationalisatie als prijs die zij betalen) ofwel failliet zullen mogen gaan om het plan te dienen om de wereldenergie-economie radicaal te hervormen, weg van de petroleum in naam van Davos.

Tegelijkertijd zouden zij een flinke deuk in de economische vooruitzichten van Rusland slaan. Zo bezien is dit een soort Evil Mastermind Two-fer.

Maar, als de olie uit de pijpleidingen niet zo’n grote klap is voor de Russische productie, wat probeert de EU hier dan te bereiken?

Door de routes te verstoren die olie normaal over de wereld aflegt, is er nu een structureel tekort aan tankers om de gevraagde olie te verplaatsen. Aangezien veel van die vaten, meer dan 2 miljoen per dag, nu op veel langere reizen moeten gaan.

In plaats van de koffie- en koekjestocht van Sint-Petersburg naar Rotterdam, moeten diezelfde schepen nu op zijn minst naar opslagplaatsen op de Bahamas en in het Caraïbisch gebied, zo niet helemaal naar China of India, hun eindbestemming.

Lees de post van Pozsar, of het hierboven gelinkte artikel van ZeroHedge, om een idee te krijgen van de omvang van de verstoring.

Deze aanbodschok op de tankermarkt en de stroomafwaartse effecten van de extra kosten voor de reizen zullen, naar men hoopt, een cascade van tegenslagen in de Russische olie-industrie teweegbrengen, waardoor de voorspelde productiebelemmeringen zullen worden afgedwongen.

Dit zal dan weer ten koste gaan van de positieve handelsbalans van Rusland, die “de oorlogsmachine van Poetin voedt”. Het zal ook de concurrenten van Rusland de gelegenheid geven om binnen te komen en marktaandeel van hen te stelen.

Door dit mechanisme en de pogingen in het Westen om het energiegebruik in Europa te veranderen, zal het effect op lange termijn zijn dat Rusland niet langer in staat is de oorlog voort te zetten door het van het nodige kapitaal te beroven.

Davos rijmt op Thanos

De V.S. pushen Europa graag tot dit punt, en veel commentatoren zijn blij dat het gesprek daar eindigt: Kies uw epitheton, maar de lijn is dat het “Rijk der Leugens” of “Zone A” of wie dan ook, voelt dat hun hegemonie bedreigd wordt en dat zij iedereen, vooral Europa, intimideren in hun voorkeursstrategie.

Maar ik denk dat dat verhaal meer de “Made for TV” versie is dan dat het een juiste weergave van de werkelijkheid is.

Het laat de grotere doelstructuur van de mensen achter deze puinhoop in de eerste plaats buiten beschouwing. In plaats van gevangenen te zijn van een hyper-belligerente V.S., zijn de naties van de EU hier absoluut gewillige partners in.

De Grote Reset strategie van Davos is gebouwd op dezelfde fouten over grondstoffenschaarste die Thomas Malthus in het begin van de 19e eeuw maakte. Het is een economisch model dat niet gelooft dat mensen in real time reageren op stimulansen, pro en contra, die hun gedrag matigen. Zij zien de mens veeleer als een virus dat op de wereld is losgelaten en dat onder controle moet worden gehouden.

De hele Grote Reset kan worden teruggebracht tot hetzelfde argument dat de schurk in de Marvel films, Thanos, aanvoerde over het feit dat hij de helft van het leven in het heelal moest uitroeien om alles “duurzaam” te maken.

En het machtscentrum van dit soort denken ligt niet in de V.S. en het V.S. Imperium. Wij zijn de hyper-kapitalisten die het virus kweken in onze petrischaal van individualisme.

Nee, dit denken komt regelrecht uit de Europese kritieken op het kapitalisme. Om reductionistisch te zijn, het is gewoon marxisme opgewarmd en van een nieuwe glans van retorische verf voorzien – duurzaamheid, stakeholder kapitalisme, milieu, sociale en governance (ESG), gedeelde doelstellingen, enz.

Het bewijs dat de EU net zo blij is met de oorlog in Oekraïne als de neoconservatieve krachten in de V.S. en het V.K. blijkt uit hun onwil om de oorlog door diplomatie te beëindigen.

Maar de Europeanen zijn degenen die het meest onder deze strategie zullen lijden.

Slechte draaiboeken leiden tot slecht beleid

Als de leiders van de EU, die in handen zijn van Davos, namens de gewone Europeanen zouden handelen, zouden zij de duidelijke kosten van het afsnijden van Europa van Russische energie gebruiken om de V.S. en het V.K. te vertellen dat zij op moeten krassen.

In plaats daarvan horen wij van hen alleen maar hoe Duitsland zich binnen een jaar volledig van de Russische energie kan losmaken.

Het doet er niet toe dat dit op de lange duur niet goed is voor de Duitse industrie of het Duitse volk. Russische energie is voor hen verreweg de goedkoopste oplossing, waardoor hun arbeid het meest concurrerend wordt dat het kan zijn.

In plaats daarvan houden zij nu, nadat zij de crisis in Oekraïne hebben helpen veroorzaken, vast aan het idee dat het een morele verplichting voor de Duitsers is om zonder voedsel, warmte, en andere eerste levensbehoeften van een zogenaamd geavanceerde eerste-wereldmaatschappij, te lijden om de boze Russen te verslaan.

In de jaren voorafgaand aan dit conflict zouden zij gewerkt hebben aan de uitvoering van de Akkoorden van Minsk. Zij zouden de economische sancties tegen Rusland hebben opgeheven en een politiek akkoord hebben bereikt over de Krim en de Donbas, en de V.S. en het V.K. in de wind hebben laten draaien.

De voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Franse president Emmanuel Macron deden het tegenovergestelde. Zij bliezen rook in Poetin’s gezicht en lieten de klok uitlopen tot Macron herkozen was en Merkel het toneel kon verlaten, zodat er een zwakke, door Davos goedgekeurde coalitie overbleef om de schuld van de ineenstorting te geven.

De intensievere handel tussen Rusland en de EU zou uiteindelijk de vijandigheid hebben weggespoeld en de aandrang van de VS om Oekraïne te bewapenen zou politiek een albatros zijn geworden, terwijl Europa naar een potentiële renaissance zou staren, in plaats van naar een economisch zwart gat.

Frankrijk en Duitsland zouden hun eigen pogingen tot diplomatie niet verraden hebben.

Dit is, geloof ik, veel dichter bij het echte verhaal van het conflict, dat een veel groter doel dient dat duidelijk door de architecten van onze ellende is aangegeven, dan het simplistische kader van alleen maar de V.S. de schuld geven van alles.

Het idee dat Europa bang is voor een Russische invasie in Polen of zelfs Duitsland, waardoor de uitbreiding van de NAVO tot aan de grens in de Donbas nodig zou zijn, is belachelijk. Het Russische leger is niet op die manier gebouwd en zijn optreden in Oekraïne bewijst evenmin dat het tot zo’n operatie in staat is.

Wat zich nu ontvouwt is een script dat al lang geleden geschreven is. De oorlog van het Westen tegen Rusland is al lang in de planningsfase.

De Russen begrijpen dit beter dan velen bereid zijn te aanvaarden. Hun leiders, Poetin en minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov, hebben dit in elk stadium van de oorlog tot nu toe zeer duidelijk onder woorden gebracht.

Zij maken zich geen illusies over de weg die het Westen en Davos met dit conflict willen inslaan, en daarom hebben zij ernstig gedreigd om uit te halen naar de echte “beslissingscentra” die de Oekraïense strijdkrachten hun orders geven.

Dit zijn waarschuwingen, niet aan onze politici, maar aan ons. Dit is waar de dingen toe leiden.

Zij hebben gevraagd om een vreedzame scheiding van de wegen tussen Oost en West, maar dat staat niet op de agenda. Als klassieke narcisten met de brandende behoefte om alles te controleren, zullen Rusland en de rest van Azië niet weg mogen lopen van Davos en hun Eurocratische quislings, omdat zij de rechtvaardige redders van de mensheid zijn.

En wij zijn maar, in het beste geval, “de hulp” en in het slechtste geval een ongemak.

Het grotere Davos-plan om de oude wereldorde te vernietigen om haar weer beter op te bouwen, waarbij zij alles en u niets zult bezitten en het leuk zult vinden of anders, is het draaiboek.

Zij zetten zich nu in voor dit plan. Het doet er nu niet meer toe of het zal werken of niet. Dat is wat wij ons in al onze analyses moeten realiseren. Hebben de Russen en hun vrienden in Azië en in het hele Zuiden van de wereld de middelen en de instrumenten om aan het langste eind te trekken? Mogelijk.

Maar de grotere vraag is of dit conflict al dan niet zo ver escaleert dat winnen een onbelangrijk begrip wordt. Wanneer u ziet dat een machtig blok als de Europese Unie bereid is zulke grote daden van binnenlands vandalisme te begaan – en het slachtoffer de schuld geeft van hun ongebreidelde agressie – dan weet u dat wij het punt van een rationele regeling ver voorbij zijn.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

Mike Yeadon – Tijdschema naar Tirannie

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: