De donkere nalatenschap van David Rockefeller (die de media niet vertellen)

De laatste overlevende kleinzoon van de eerste Amerikaanse miljardair overleed op 20 maart 2017 en heeft een duistere erfenis nagelaten die laat zien hoe de Amerikaanse aristocratie de politiek achter de schermen gestalte geeft.

Niemand belichaamt de blijvende invloed van de “roofridders” uit het industriële tijdperk zoals David Rockefeller, schrijft MintPress News Desk.

Rockefeller, die op 20 maart 2017 op 101-jarige leeftijd stierf, was de laatste kleinzoon van John D. Rockefeller, de oliemagnaat die Amerika’s eerste miljardair en patriarch werd van een van de machtigste en rijkste families in de Amerikaanse geschiedenis.

David Rockefeller, een onbetwistbaar product van de Amerikaanse aristocratie, leefde zijn hele leven in de gelederen van het Amerikaanse establishment en werd een symbool van de elite, die de maatschappelijke orde veel meer reguleert, zij het vaak in de schaduw, dan velen willen geloven.

De ware erfenis van David Rockefeller is veel controversiëler dan veel grote publicaties lijken toe te geven.

Rockefeller maakte duidelijk dat hij, ondanks zijn grote invloed op de Amerikaanse en internationale politiek, bij voorkeur buiten de publieke sfeer handelde.

Vanwege zijn geboorterecht had Rockefeller sinds Eisenhower als adviseur van elke president opgetreden, maar toen hem krachtige functies werden aangeboden, zoals de voorzitter van de Federal Reserve en het ambt van minister van Financiën, weigerde hij en gaf hij de voorkeur aan een “private role”.

Zoals blijkt uit de talrijke rouwadvertenties die het verlies van Rockefeller’s laatste kleinzoon betreuren, slaagde hij er grotendeels in om zijn wangedrag voor het publiek te verbergen, zoals uit zijn typering als een grootmoedige filantroop en invloedrijke bankier blijkt.

Maar zoals zo vaak is de ware nalatenschap van Rockefeller veel controversiëler dan grote persberichten lijken toe te geven.

Rockefeller heeft niet alleen het oor van elke Amerikaanse president gehad in de afgelopen 70 jaar, maar heeft ook een belangrijke rol gespeeld bij het vormgeven van de meer crisiswaardige aspecten van het Amerikaanse beleid op dat moment, en is ook een belangrijke kracht geweest bij het bepalen van het bankbeleid dat heeft geleid tot schuldencrises in ontwikkelingslanden.

Rockefeller – werkte van 1969 tot 1981 als hoofd van Chase Manhattan Bank met overheden en multinationals over de hele wereld samen om een “wereldorde” te creëren die klaarblijkelijk door één procent gedomineerd moet worden, waarvan de familie een onderdeel zou zijn.

Zoals de New York Times al in de jaren zeventig opmerkte, was Rockefeller betrokken bij een controverse toen zijn constante reizen naar het buitenland de bank minder winstgevend maakten, door de invloed van de bank op het buitenlands beleid te laten prevaleren boven de feitelijke zakelijke relaties.

In zijn tijd als CEO van Chase hielp Rockefeller de basis te leggen voor repressieve, racistische en fascistische regimes over de hele wereld en de architectuur voor wereldwijde ongelijkheid.

Bovendien hielp Rockefeller ook de schuldencrisis van de jaren tachtig te boven te komen, onder meer door directe actie van de Chase Bank en indirect door zijn voormalige medewerker, Paul Volcker, die voorzitter van de Federal Reserve werd.

Twee jaar voor het uitbreken van de schuldencrisis kwamen Rockefeller, Volcker en andere topbankiers bijeen op de Internationale Monetaire Conferentie in de jaren tachtig van de vorige eeuw om te pleiten voor de oprichting van een “vangnet” voor grote banken – zoals Chase – die voor het grootste deel was verstrengeld in noodlijdende leningen aan ontwikkelingslanden.

Nadat de crisis Latijns-Amerika en andere ontwikkelingslanden over de hele wereld financieel geruïneerd had, creëerde Rockefeller – samen met andere bankiers – bezuinigingsprogramma’s om de schuldencrisis op latere IMC-bijeenkomsten “op te lossen”, wat tot een ongelijkheid heeft geleid die tot op de dag van vandaag nog steeds bestaat.

Dankzij het “vangnet” dat jaren eerder werd ingesteld, kon Chase echter de economische gevolgen voor zijn criminele activiteiten vermijden.

Daarnaast steunde Rockefeller de bloedige en meedogenloze dictaturen van de Sjah van Iran en Augusto Pinochet van Chili en steunde hij gelijktijdig de Israëlische apartheid.

Rockefeller richtte vervolgens de invloedrijke Trilaterale Commissie op en trad tegelijkertijd op als een belangrijke kracht in de Raad voor Buitenlandse Betrekkingen, die hij en zijn goede vriend Henry Kissinger zouden domineren.

Beide organisaties zijn onder vuur komen te liggen vanwege hun krachtige invloed om een “één-wereld-regering” te creëren die geregeerd wordt door een machtige, ultra-rijke elite – een beschuldiging die David Rockefeller in zijn autobiografie heeft bevestigd.

David Rockefeller verdient het om herinnerd te worden voor zijn ware erfenis – een erfenis van elitarisme, fascisme en economische slavernij – in plaats van de vrijgevige filantroop waar hij tot gemaakt is.

Zwitserse onderzoeksjournalist gearresteerd voor het ontmaskeren van het Soros Netwerk