De demonisering van de ongevaccineerden

In De Zilveren Stoel, boek 6 van CS Lewis’ prachtige De Kronieken van Narnia, beschrijven de eerste bladzijden een “gemengde” school, dat wil zeggen voor jongens en meisjes, die…

De school heet Experiment House en het is een grauwe, saaie plek waar, ook al lijkt het alsof “iedereen doet wat hij wil”, het in werkelijkheid een plek is waar iedereen erbij moet horen en degenen die dat niet doen eruit worden gepikt en vervolgd, schrijft Karen Hunt.

De twee helden van het verhaal, Scrubb en Jill, passen er helemaal niet bij en worden achterna gezeten door een groep pestkoppen wanneer ze tegen de muur achter in de tuin aanlopen. Ze zitten in de val, ze kunnen nergens anders heen. In de muur zit een deur die altijd op slot is. Maar deze keer gaat hij open.

En dus, net als ze op het punt staan gepakt te worden, grijpt Scrubb Jills hand en trekt haar mee “door de deur, weg van het schoolterrein, weg van Engeland, weg van onze wereld naar die plek.”

Ik vraag me af of kinderen deze boeken nog lezen? Ik vraag me af of kinderen überhaupt nog boeken lezen, of dat ze gewoon naar een verlicht scherm staren en er tegen praten, zodat het terugpraat. Deze boeken zouden binnenkort wel eens verboden kunnen worden als blanke supremacistische propaganda. Wie weet?

Lewis is niet erg aardig tegen volwassenen in zijn boeken. Maar dat komt omdat volwassenen niet aardig zijn tegen kinderen. Volwassenen hebben hun gevoel voor verwondering verloren. De onstuimige acties van kinderen zijn hatelijk omdat ze volwassenen herinneren aan wat ze verloren hebben. Kinderen moeten zich conformeren.

Elk kind dat een beetje anders is, begrijpt precies hoe Scrubb en Jill zich voelen. Voor wie er niet bij hoort, is school een angstaanjagende plaats van marteling en angst.

Wat we onze kinderen nu aandoen met mondkapjes en vaccins is een manier om kinderen zo volgzaam te maken dat ze nooit meer een gedachte hebben die hen doet afvragen wat er “achter de deur in de muur” zit.

Kinderen zijn de onderhandelingstroef die boven het hoofd wordt gehouden van die ouders die ook geneigd zijn om net een beetje anders te zijn. De gevolgen van anders zijn waren vroeger zo goedaardig. Nu kunnen ze heel goed de dood zijn.

Iemand die vroeger als een vriend werd beschouwd, kan niezen of de hand van een ander aanraken, of te hard lachen, en besmet worden. Natuurlijk is het beter om geïsoleerd te leven, afhankelijk van elektronische apparaten voor amusement en gezelschap. De wereld buiten is gewoon te onvoorspelbaar.

In mijn laatste stuk Happily Slipping in Our Straight Jackets, had ik het over de geschiedenis van het drogeren van onze kinderen en hoe dat ertoe heeft geleid dat we onze kinderen zo gemakkelijk hebben opgegeven op het altaar van Big Pharma. Dit heeft ons op zijn beurt gebracht waar we nu zijn, nu we de Staat toestaan een experimenteel vaccin toe te dienen aan onze kinderen, en binnenkort zelfs aan baby’s.

Vanaf eind mei hebben meer dan 600.000 kinderen een eerste dosis van de Pfizer-BioNTech Covid-19 vaccinatie gekregen. Tegen eind juni zijn meer dan ~7 miljoen mensen jonger dan 18 jaar gevaccineerd.

Toch is er nog steeds alleen groen licht voor gebruik in noodsituaties. Waarom doen we dit? Waarom gebruiken we onze kinderen als proefkonijn om volwassenen te beschermen, terwijl is aangetoond dat deze ziekte nauwelijks voorkomt bij kinderen en ook niet gemakkelijk wordt overgebracht?

Het meest verontrustende is dat de vaccins van Moderna en Pfizer de allereerste goedgekeurde vaccins zijn waarin mRNA wordt gebruikt. Laat me zeggen, ik ben geen anti-vaxxer. Maar ik geef toe dat ik sinds het begin van deze pandemie, samen met veel andere mensen, ben gaan twijfelen aan dingen die ik vroeger gewoon geloofde omdat onze regering me vertelde dat ik dat moest geloven.

Een jaar geleden woonde ik in Luxor, Egypte, en beleefde allerlei wilde avonturen terwijl mijn vrienden thuis opgesloten zaten in hun huizen en appartementen. Ik heb over die ervaringen geschreven in een serie van drie essays hier. Zoals de meeste mensen, accepteerde ik al dat niet alles wat ik in het nieuws las waar was. Maar ik realiseerde me nooit hoe erg de leugens waren totdat de pandemie toesloeg.

Vanaf mijn uitkijkpost ver weg over de wereld, op een plek die niet in lockdown ging omdat dorpen dat gewoon niet kunnen, begon het me op te vallen hoe elk nieuwsartikel dezelfde dingen zei. Dezelfde modewoorden gebruikten. Ik zag hoe de spanning opliep tussen president Trump en zijn pandemische taskforce, in het bijzonder Dr. Fauci. Ik zag hoe Trump, wat hij ook zei, goed of fout, steeds weer in diskrediet moest worden gebracht.

Toen Trump reizen naar China afsloot, werd hij beschuldigd van xenofobie. Om “een boodschap te sturen” toerde parlementsvoorzitter Nancy Pelosi door Chinatown in San Francisco en zei dat er geen reden was om toeristen of de lokale bevolking weg te houden. De dag na het reisverbod van Trump beschuldigde Biden hem van hysterie, xenofobie en angstzaaierij. En toch maakten de media er maanden later van dat Trump niet genoeg had gedaan en dat als Biden het voor het zeggen had gehad, hij veel meer zou hebben gedaan. Wat zou hij gedaan hebben? De grenzen openhouden zoals hij nu doet? Alles is een tegenstrijdigheid.

Toen Trump het publiek probeerde gerust te stellen om geen paniek te creëren, werd hij ervan beschuldigd het Amerikaanse volk opzettelijk voor te liegen. Toch was dit informatie die hij rechtstreeks van Fauci kreeg en hij is nooit van hetzelfde beschuldigd. Fauci wankelde heen en weer over mondkapjes en gaf toe dat hij tegen het publiek had gelogen over het feit dat maskers niet effectief zouden zijn in het stoppen van de verspreiding van COVID. Blijkbaar deed hij dit zodat er geen tekort zou zijn voor gezondheidswerkers. De pers schijnt hier geen probleem mee te hebben.

Maar als onze beste infectieziektedeskundige toegeeft dat hij tegen ons heeft gelogen, hoe weten we dan dat hij het niet nog eens zal doen “voor ons eigen bestwil?” Wat we van dit alles hebben geleerd is dat de waarheid er niet toe doet. Zolang de leugens ons laten voelen hoe we ons horen te voelen, slikken we ze.

Hoe moesten we weten dat Fauci gelijk had en alle andere wetenschappelijke experts die het niet met hem eens waren het mis hadden? Het deed er niet toe. Er mocht geen verschil van mening zijn.

Ik zag hoe informatie voor het publiek verborgen werd gehouden. Ik raakte gefrustreerd en begon elders naar informatie te zoeken. Ik had nog nooit echt naar Fox News geluisterd. Dus ging ik het eens bekijken. Ik leerde al snel dat ik niets wat ik ontdekte kon delen op social media. Ik zou worden uitgelachen, uitgescholden en ontvriend. Ik kon niet zeggen dat het me een perspectief gaf dat ik op CNN niet kreeg. Niet per se goed of fout. Gewoon een ander perspectief. En ik had op zijn minst een ander gezichtspunt nodig om de door de Staat goedgekeurde informatie die ik kreeg te vergelijken.

Er doken nieuwe media op zoals Newsmax. Ik begon The Epoch Times te waarderen. Ik luisterde naar en keek naar de video’s van journalisten zoals Andy Ngo, die in het veld ruwe beelden filmden van de rellen die de mainstream verslaggevers ons niet wilden laten zien. Ik las zijn boek, Unmasked, en leerde hoe hij in diskrediet werd gebracht door de mainstream verslaggevers. Ik heb veel respect voor Andy Ngo en ik ben dankbaar voor zijn moedige verslaggeving, in het gezicht van fysieke aanvallen en doodsbedreigingen die zo erg werden dat hij het land moest verlaten.

Ver terug in april 2020 eiste Mike Pompeo de waarheid van Peking over de vraag of COVID-19 ontsnapt was uit het Wuhan lab tijdens experimenten en China het toedekte door ‘natte’ dierenmarkten de schuld te geven. Dit klonk mij plausibel in de oren. Toch zegt Pompeo nu dat hij tegenwerking kreeg tegen elk soort onderzoek. Net als zoveel andere plausibele theorieën die door Trump en zijn team naar voren werden gebracht, werden alle verwijzingen naar COVID afkomstig uit een lab van het internet verwijderd. Iedereen die het waagde erover te praten, werd bestempeld als samenzweringstheoreticus en van zijn social media-accounts afgesloten.

Nu, plotseling, is het overal in het nieuws. Een jaar na het vernietigen van de theorie dat COVID uit een lab in Wuhan komt omdat Trump de suggestie steunde, vragen de wakkere mainstream nieuwszenders in Amerika zich plotseling af of het waar is.

Waarom? Dat is een mysterie waar ik graag het antwoord op zou willen vinden.

En dan is er nog Hydroxychloroquine. En ik zou er Ivermectine aan toe moeten voegen. Hoewel ik er hier niet op inga, is het hetzelfde scenario en je ziet het de laatste tijd veel in het nieuws – te laat voor zo veel mensen.

In april 2020 toonde een Franse studie aan dat HCQ gecombineerd met azitromycine, een antibioticum, veilig en effectief was in het verlagen van het aantal COVID-19 virussen bij patiënten die de ziekte voor het eerst hadden opgelopen. Trump haalde de studie onmiddellijk aan – omdat het goed nieuws was – de wereld was op het hoogtepunt van de pandemie en HCQ was al 85 jaar goedgekeurd en werd door artsen gebruikt om zowel malaria als sommige auto-immuunziekten te behandelen.

In plaats van dit als hoopvol te begroeten, werd het in de media onmiddellijk in de prullenbak gegooid. Nepnieuws. Het volgde niet de wetenschap. Maar ik vroeg het me af. Je hoefde geen raketgeleerde te zijn om te bedenken dat Big Pharma, in samenspanning met iedereen die erin investeerde, een goede reden had om HCQ in diskrediet te brengen. Het medicijn was goedkoop en makkelijk toe te dienen. Als miljoenen mensen dit medicijn zouden gaan gebruiken, in combinatie met andere medicijnen, en ze zouden beter worden, wat voor rechtvaardiging zou er dan zijn om de hele wereld te vaccineren?

Toen in juli 2020 een groep die zichzelf Amerika’s Frontline Doctors noemt op de trappen van ons Capitool stond en sprak over de verdiensten van hydroxychloroquine, en mondkapjes beschreef als onnodig, werden ze uitgelachen als kwakzalvers. Een video van hun gepassioneerde toespraak ging onmiddellijk viraal en werd de volgende dag van alle social media verwijderd.

Het werd me duidelijk dat iedereen, hoe vooraanstaand ook, die het waagde de door de Staat gesanctioneerde propaganda in twijfel te trekken, tot zwijgen werd gebracht, in diskrediet werd gebracht en uit zijn functie werd ontheven. Waarom luisterden we niet naar hen?

Als, zoals Fauci altijd zei en tot op de dag van vandaag blijft zeggen, “we weten gewoon niets”, waarom zouden ze dan de hulp van een breder scala van deskundigheid niet verwelkomen? Dit waren artsen die hun reputatie op het spel zetten om zich uit te spreken. Ze zaten in de loopgraven, behandelden patiënten. Het waren geen theoretici zoals Dr. Fauci, die voor god speelden in laboratoria, subsidies ontvingen van Big Pharma met het inzicht dat ze nodig hadden om tot de vereiste conclusie te komen.

Ik was geneigd te denken dat deze artsen misschien iets belangrijks te zeggen hadden. Maar toch, toen ik die suggestie probeerde te doen op social media, werd ik weer neergeschoten. Mensen begonnen zich echt zorgen over mij te maken. Ik werd gehersenspoeld.

Door wie? Ik was alleen maar mogelijkheden aan het vergelijken. Ooit heette dat kritisch denken. Nu was iedereen volledig gesloten voor elk onderzoek. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.

Misschien zullen toekomstige generaties terugkijken op de ontkenning van HCQ en Ivermectine aan het publiek om deze ziekte te behandelen als een van de grootste misdaden in de geschiedenis. Hoeveel levens hadden er gered kunnen worden als deze goedkope en gemakkelijk verkrijgbare medicijnen, samen met andere therapieën, in een vroeg stadium waren gebruikt? Misschien wel miljoenen.

Gerenommeerde volksgezondheidsfunctionarissen van over de hele wereld hekelden de maatregelen die werden genomen in “The Great Barrington Declaration:”

“The Great Barrington Declaration – Als infectieziekten epidemiologen en volksgezondheidswetenschappers maken wij ons ernstig zorgen over de schadelijke gevolgen van het huidige COVID-19 beleid voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid, en bevelen wij een aanpak aan die wij Gerichte Bescherming noemen.”

Onmiddellijk werden al deze deskundigen in diskrediet gebracht en tot zwijgen gebracht. De allesomvattende macht om informatie te controleren werd duidelijk.

Kary Mullis, de uitvinder van de PCR test zei zelf dat het geen betrouwbare test was voor virussen. Zijn woorden werden tot zwijgen gebracht, of verdraaid om iets anders te betekenen, ook al was wat hij zei heel duidelijk.

Intussen verdween de griep op magische wijze. Dat kwam door de mondkapjes en de lockdowns, werd ons verteld. Maar waarom werkte het dan niet bij COVID?

Als zelfs de testmethode die we gebruikten niet nauwkeurig was, of kon worden gesjoemeld om meer of minder positieve resultaten te creëren wanneer dat nodig was, hoe konden we dan ergens zeker van zijn?

We hebben een video uit 2017 waarin Dr. Fauci daadwerkelijk waarschuwde voor een pandemie en een verrassingsuitbraak. Maar het lijkt niet van betekenis te zijn.

We hebben Dr. Fauci’s schat aan e-mails, waarin het erop lijkt dat hij mogelijk probeerde de zeer reële mogelijkheid te verbergen dat het virus uit het Wuhan-lab kwam. De e-mails laten zien dat hij de flipflopping op mondkapjes, rechtvaardigt door te zeggen, wel, de wetenschap veranderde.

Maar wiens wetenschap? Als er maar één stem is toegestaan, namelijk die van degenen die er alles bij te winnen hebben om de waarheid te verbergen, dan wordt “wetenschap” een instrument voor controle in plaats van een methode om de waarheid te vinden.

Ondanks de onthullingen, zijn de staatsmedia, nog steeds gecharmeerd van Fauci. Ze stellen hem delicate vragen, kwijlen over zijn heiligheid, net zoals ze dat doen over Biden’s grootvaderlijke en totaal niet bedreigende houding.

Dat wil zeggen, behalve wanneer Biden lang genoeg wakker wordt, zoals hij onlangs op een evenement deed, om zijn ogen neer te knijpen naar een klein meisje in het publiek, van niet meer dan 10 jaar oud, en te zeggen,

Uit een peiling tijdens de stemming bleek dat bijna de helft van de Biden-stemmers zei dat hun stem niet zozeer voor Biden was, maar tegen Trump.

Alles zou beter zijn dan die racistische maniak Orange Man Bad.

Beter om te liegen, beter om mensen te laten sterven zonder de therapeutische medicijnen die hen hadden kunnen redden, beter om China vrijuit te laten gaan, dan toe te geven dat Trump gelijk had over wat dan ook.

Vul mensen met zoveel angst en haat dat ze het voor de hand liggende niet vermoeden: dat de goden achter het gordijn; mensen als Mark Zuckerberg, Jeff Bezos en Bill Gates, de absolute macht krijgen over onze geesten en lichamen en dat wij die zonder met onze ogen te knipperen aan hen overhandigen.

Tijdens de pandemie hebben de 644 miljardairs van het land volgens een nieuwe analyse bijna 1 biljoen dollar aan nettowaarde gewonnen, terwijl de armere Amerikanen worstelen met verloren lonen en banen. Zegt dat niemand iets? Zijn de implicaties niet duidelijk?

Blijkbaar niet. Ik ben nog niet klaar met mijn Netflix serie. Heb jij hem gezien? Wat raad je me aan als volgende te kijken?

Zorg goed voor ons. Hou ons veilig. Wieg ons in slaap met onze smartphones en onze drugs, bedek onze gezichten, dien onze vaccins toe.

Toen Trump eenmaal weg was, moest iedereen die er net zo over dacht, namelijk iedereen die de Staat in twijfel trok, ook in diskrediet worden gebracht. Er werd een lijn getrokken. Er was geen middenweg.

Of je was een mondkapje en een vaxxer of je was een ketter. En we weten allemaal wat er gebeurt met ketters.

Toen 6 januari plaatsvond, noemde Biden het de ergste terroristische gebeurtenis in onze geschiedenis. Binnenlands terrorisme, dat is waar we nu mee te maken hebben. Ook al werden degenen die het Capitool bestormden binnengelaten door de politie, hadden ze geen wapens en doodden ze niemand. Ze werden moordenaars genoemd terwijl de enige persoon die die dag vermoord werd Ashli Babbitt was. Journalist Tayler Hansen, @TaylerUSA, die de dood van Ashli Babbitt filmde, identificeerde de agent die verantwoordelijk was voor de schietpartij als luitenant Mike Byrd, een zwarte man. Hansen werd vervolgens gearresteerd. Traditiegetrouw toonden de media geen interesse in het onderzoek naar de dood van Ashli Babbitt.

Dat is duidelijk. Het zou tegen het narratief zijn ingegaan.

In een recente toespraak verklaarde Biden dat blanke supremacisten de “meest dodelijke bedreiging” voor de VS zijn, toen hij het Tulsa rassen bloedbad markeerde.

Waar is die verschrikkelijke, uit de hand gelopen dreiging? Het vergelijken van wat er die dag gebeurde toen een stelletje losers het Capitool binnendrong – op videobeelden is zelfs te zien hoe politieagenten hen binnenlieten – met 9/11 is een belediging voor allen die stierven toen terroristen die vliegtuigen in het World Trade Center ramden. 2.977 mensen werden die dag gedood en meer dan 6.000 gewond.

Het is een belediging voor al wie stierf tijdens de rellen van de BLM en de Antifa, voor al wie vastzat in overheidsgebouwen toen relschoppers probeerden die in brand te steken, voor de kleine buurtbedrijfjes die werden vernield. De BLM-rellen veroorzaakten meer dan 1 miljard dollar schade, maar de media zeggen dat ze ‘meestal vreedzaam zijn’.

Bovenal is het een belediging voor de bijna 300 kinderen die in 2020 werden neergeschoten en gedood, een stijging van 50% ten opzichte van 2019, en de meer dan 5100 kinderen van 17 jaar en jonger die werden gedood of gewond, binnen hun eigen buurten.

Dus, wie zijn deze blanke supremacisten die ons land in gevaar brengen? Ze worden snel gedefinieerd als elke persoon die het niet eens is met de Staat.

Hoe slaag je erin om bijna 80.000.000 mensen, of misschien zelfs meer, het zwijgen op te leggen? Trump waarschuwde dat als hij weg was, zijn aanvallers nog niet klaar zouden zijn. “Dan zullen ze voor jou komen.”

Iedereen die weigert zich te onderwerpen aan dit vaccin zal dit etiket krijgen. Iedereen die weigert zijn kind aan dit vaccin te onderwerpen, zal dit etiket krijgen. Het maakt niet uit of je voor Trump hebt gestemd of niet. Dat zal het etiket zijn dat je krijgt opgeplakt.

In restaurants wordt nu al een bewijs van inenting geëist, en de ongevaccineerden moeten met mondkapjes op in een speciale afdeling gaan zitten.

Er zijn talloze gevallen van werknemers die ontslagen zijn omdat ze de prik niet hebben genomen. Als je je baan wilt houden, kun je beter de prik nemen.

Hoewel ons eerder was verteld dat de federale overheid de mondkapjesmandaten zou overlaten aan lokale overheden en bedrijven, zegt de Binnenlandse Veiligheidsdienst nu dat het de vaccinpaspoorten voor internationale reizen onder de loep neemt.

In januari 2021 kondigde het Los Angeles Unified School District aan dat het van plan is zijn leerlingen te verplichten het COVID-vaccin te nemen zodra het is goedgekeurd en beschikbaar is. Los Angeles Unified is het grootste schooldistrict van het land.

En dus, zijn we nu verdeeld in twee kampen. De gevaccineerden en de ongevaccineerden. Wie zal hier het meest onder lijden? Wie lijdt er nu al het meest?

Onze kinderen.

Ik hoor van ouders dat ze berichten van scholen krijgen om hun kinderen op de wachtlijst te zetten om gevaccineerd te worden. Het vaccin zal in de herfst beschikbaar zijn voor kinderen vanaf twaalf jaar. De ouders die contact met mij opnemen zijn tegen het vaccineren van hun kinderen en zeggen dat ze nooit zullen toegeven. Ik denk niet dat ze beseffen hoe erg het kan worden.

Alle “goede” ouders zullen er voor in de rij staan. Alle “goede” kinderen zullen worden beloond voor het gehoorzamen van de Staat door hen toe te staan zonder mondkapjes naar school te gaan en een “normaal” leven te leiden. De kinderen van wie de ouders weigeren, zullen mondkapjes moeten blijven dragen. Zij zullen in een speciale afdeling moeten zitten, apart eten en apart spelen.

Zoals ik in mijn vorige essay over het drogeren van kinderen met een aandachtstekortstoornis heb aangetoond, zullen ouders die zich niet conformeren aan het vaccineren van hun kinderen als onverantwoordelijk worden beschouwd. Degenen die wel gevaccineerd zijn, zullen hen beschuldigen van egoïsme, net zoals we volwassenen de ongevaccineerden hiervan zien beschuldigen. Van het in gevaar brengen van de hele gemeenschap.

Stel je voor dat je die kinderen bent, gebruikt als voorbeeld van het kwaad van non-conformisme. Ze zullen paria’s worden onder hun leeftijdsgenoten en hun leraren. Ze zullen worden bespot, beschaamd en gemeden.

Kinderen van deze leeftijd willen er nu al gewoon bijhoren. De ongevaccineerde kinderen zullen naar huis gaan en hun ouders smeken om hen te laten vaccineren. Kinderen zullen zich tegen hun ouders keren. Die paar kinderen die van nature vrije denkers zijn, zoals Scrubb en Jill, zullen meer lijden dan ze ooit in het verleden hebben gedaan. Ze zullen niet eens de voldoening hebben om door de buitenwereld als cool te worden beschouwd. Er zal geen buitenstaander zijn.

Alleen de vaxxed en de unvaxxed.

Waar volwassenen hun mondkapjes mochten afzetten – hoewel velen ervoor kiezen om dat niet te doen – worden kinderen nog steeds gedwongen om ze te dragen. Terwijl de natie debatteert over de e-mails van Dr. Fauci en hoeveel hij werkelijk wist, hoeveel informatie verborgen werd gehouden, hoe diep hij betrokken was bij het onderzoek in het Wuhan lab; al deze dingen die zo lang werden bestempeld als samenzweringstheorieën en nu waar blijken te zijn; blijven onze kinderen lijden onder het misbruik om hun mond en neus acht uur per dag te bedekken, zowel in de klas als buiten in vreselijke hitte als ze proberen te spelen.

Maar volgens ouders die ik heb gesproken, gaan hun kinderen, als ze naar huis gaan, niet naar buiten. In plaats daarvan zitten ze op hun tablets of i-pads, interactief op Tiktok, Instagram en Snapchat. Ze zijn ongeïnteresseerd in beweging. Ze zijn doodsbang voor ziektekiemen. En ouders, zelf druk online, weten niet waar hun kinderen zich mee bezighouden.

In de periode april tot oktober 2020 zijn in de VS de bezoeken aan de spoedeisende hulp in verband met geestelijke gezondheidsproblemen (bv. angst) voor kinderen van 5-11 jaar met bijna 25% gestegen en voor kinderen van 12-17 jaar met 31% gestegen in vergelijking met dezelfde periode in 2019. In de maand juni 2020 meldde 25% van de personen van 18 tot 24 jaar in de VS suïcidale gedachten. Hoewel een deel hiervan verband kan houden met de pandemie, vermoeden wij dat het grotendeels een functie is van onze reactie op de pandemie.

Hoewel “de meest gerapporteerde ervaringen met online problemen te maken hadden met pesten of in het algemeen met ongemakkelijk voelen, meldde een op de drie deelnemers een online seksuele interactie te hebben gehad”, aldus een rapport. Thorn report: Why you kids shouldn’t be on TikTik or Instagram | 7NEWS.com.au

De meeste deelnemers meldden een “sekstekst” te hebben ontvangen, terwijl 18 procent een naaktfoto of -video had ontvangen en 18 procent was gevraagd om een naaktfoto of -video te sturen.

Kinderen van vijf jaar oud weten hoe ze mobieltjes en tablets moeten gebruiken. Het is hun taal. Jackie, een vriendin van mij die moeder is van een peuter en een social media influencer op Tiktok zegt: “Je zou niet geloven waar kinderen tegenwoordig online toegang toe hebben.”

De goden boven ons gebruiken hun macht om de kennis te onderdrukken van alles wat hen zou kunnen ontmaskeren als de machiavellistische oplichters die ze zijn, maar toch beschermt niemand onze kinderen tegen gevaarlijke informatie.

Wat moet een ouder doen?

Verhuizen naar het platteland. Een commune stichten. Begin buurt-leercentra met gelijkgestemde ouders. Ik heb veel ouders horen zeggen: “Als ze me proberen te dwingen mijn kinderen te vaccineren, haal ik ze eruit.”

Allemaal goed en wel. Maar er zijn velen die zich dit niet kunnen veroorloven. Velen zullen geen andere keuze hebben dan toe te geven aan de Staat. Doen ze dat niet, dan zullen ze, net als ouders die zich verzetten tegen het geven van Ritalin aan hun kinderen, worden beschuldigd van mishandeling en misschien zelfs hun kinderen worden afgenomen.

Als gevolg daarvan beschuldigde de lagere school van haar zoon haar van medische verwaarlozing en schakelde zij opsporingsambtenaren voor kindermishandeling in. Jaren van vechten tegen de school in de rechtbank eiste zijn tol totdat ze uiteindelijk won in de rechtbank. Maar de meeste mensen hebben niet de kennis of de middelen om zo’n strijd vol te houden.

Schoolambtenaren kunnen een ouder dwingen een beroep te doen op een professional, zoals een psychiater. En kunnen ze een kind van school sturen als het geen medicijnen slikt of ouders intimideren door te dreigen de sociale dienst of kindermishandelingsonderzoekers te bellen? Weathers zegt dat dit haar is overkomen, en er zijn meldingen van soortgelijke gevallen in het hele land.

Al deze intimidatie en training om te gehoorzamen was een voorloper van wat er nu gebeurt. Met psychiatrische drugs is de enige persoon waarvan de staat kan beweren dat je hem in gevaar brengt, je eigen kind. Met vaccins, kunnen ze beweren dat je het hele land in gevaar brengt. Miljoenen levens liggen in jouw handen en in die van andere deplorables zoals jij.

Mijn dochter en haar man hebben het afgelopen jaar in Slovenië doorgebracht, waar hun twee jongens, van drie en twee jaar oud, zonder mondkapjes naar de crèche zijn gegaan. In juli verhuizen ze terug naar Los Angeles. Zij zijn tegen mondkapjes en het vaccin, zowel voor henzelf als voor hun kinderen.

Ze konden in hun omgeving geen enkele crèche vinden die niet eiste dat kinderen mondkapjes droegen.

En al die crèches stelden haar gerust – alsof ze zich daardoor beter zou voelen – dat zodra het vaccin beschikbaar was en de kleintjes het hadden genomen, ze mondkapjevrij zouden mogen gaan. Uiteindelijk vond mijn dochter een crèche waar geen mondkapjes nodig waren. Het was een christelijke privé-school. Dus, dat is waar ze hun jongens zullen plaatsen.

Statistisch gezien doen homeschoolers het veel beter met leren en hun toekomst dan kinderen op openbare scholen. Maar academici zoals Prof. Elizabeth Bartholet, leiden de aanval tegen degenen die zich actief verzetten tegen openbare scholen en zij gelooft dat de generatie die momenteel thuisonderwijs krijgt een mogelijke, zo niet actieve, voedingsbodem is voor racisme, seksisme en isolationisme.

Mijn dochter is zeker geen blanke supremacist. Ze is geen Trump aanhanger. Ze heeft geen interesse in politiek. Ze wil gewoon doen wat zij denkt dat het beste is voor haar kinderen.

Maar toch, als de zaken blijven gaan zoals ze nu gaan, is het heel goed mogelijk dat iedereen die zich niet houdt aan de “ideeën en waarden die centraal staan in het openbaar onderwijs en in onze democratie,” dat wil zeggen wat acceptabel is voor de totalitaire Staat, automatisch beschouwd zal worden als vijanden van de Staat en als zodanig heropvoeding, gevangenschap, of misschien nog erger, nodig zal hebben.

Sommigen zullen me beschuldigen van paniekzaaierij. Niets zou me gelukkiger maken dan een alarmist te zijn. Maar als de mensen niet opstaan en hun stem verheffen, is dit waar we voor staan. En ik denk dat degenen die dit lezen en niet willen dat hun kinderen aan deze experimenten en misbruiken worden onderworpen, in hun hart weten dat dit wel eens hun lot zou kunnen zijn.

Ik wil eindigen met een klein verhaal. Ik ben opgevoed door een mennonitische moeder. Er was veel waar ik als kind, tiener tegen in opstand kwam. Ondanks mijn twijfels en opstandigheid wist ik altijd dat ik een geschiedenis had om trots op te zijn; een basis van sterke, moedige mensen die opkwamen voor wat zij geloofden, zelfs in het aangezicht van de dood. Voor haar overlijden liet mijn moeder aan elk van haar kinderen een boekje na met de geschiedenis van ons volk.

Ze noemde het boekje Een verre reis. Het vertelt het verhaal van de Anabaptisten die zich afsplitsten van de Katholieke Kerk en de leer volgden van een Nederlandse prediker, Menno Simmons, geboren in 1496.

Dit was een tijd van grote omwentelingen. De protestanten streden voor het recht op vrije informatie voor iedereen. De poort naar God mocht niet langer geblokkeerd worden door priesters en pausen. Niet langer mocht de gewone man ervan weerhouden worden de Heilige Schrift te lezen en zelf te interpreteren. Deze vrije informatie voor allen, tot stand gebracht door de uitvinding van de drukpers, bedreigde de greep die de machtigen hadden op de onwetende zielen onder hen.

Er volgden bloedige gevechten. De kwestie werd natuurlijk gepolitiseerd, en door beide partijen gebruikt om meer macht te krijgen. Maar zoals altijd waren er de gewone mensen die opkwamen voor hun rechten. De Martelaersspiegel, een verzameling van verslagen, brieven en rechtbankverslagen vertelt de verhalen van velen van hen die trouw bleven en de prijs van hun leven betaalden.

Er is een brief in de collectie van Janneken Muntsdorg, geschreven vanuit de gevangenis aan haar één maand oude dochter, ook Janneken genaamd. De moeder baarde haar kind in de gevangenis en het meisje werd haar afgenomen. Omdat ze wist dat ze haar dochter nooit meer zou zien, schreef ze een brief die ze haar op een dag wilde laten lezen. Een deel ervan luidt als volgt:

De ware liefde Gods en de wijsheid des Vaders sterken u in deugd, mijn liefste kind; …en sterken en bevestigen uw inzicht in zijn waarheid […] want als wij in de wereld zouden voortgaan, zouden wij geen moeite hebben gehad. Want toen wij één waren met de wereld en afgoderij bedreven en allerlei ongerechtigheid liefhadden, konden wij in vrede leven met de wereld; maar toen wij God wensten te vrezen en ons wensten te onthouden van zulke onbetamelijke wegen … toen lieten zij ons niet met rust; toen werd ons bloed gezocht; toen moesten wij een prooi zijn voor iedereen en een schouwspel worden voor heel de wereld. Ze zoeken hier om ons te vermoorden en te verbranden; we worden aan palen en staken gezet, en ons vlees wordt als voedsel aan de wormen gegeven.

Woorden te drastisch? Ik denk van niet.

Ik reciteer deze woorden alleen maar om mensen uit hun slaap te wekken. Al was het maar om ons eraan te herinneren dat velen voor ons hebben geleden en zijn gestorven voor onze vrijheden. De vrijheid om te lezen en te schrijven, te geloven, te bidden en te spreken zoals we willen. Niet alleen voor Christenen, maar voor iedereen. Iedereen. De vrijheid om het eens en oneens te zijn. Zelfs om buitensporige “samenzweringstheorieën” te geloven.

Het internet heeft een crisis gecreëerd die nog groter is dan de uitvinding van de boekdrukkunst. In die tijd was de informatie van de teksten beperkt tot bijbelse kennis. Naarmate de tijd verstreek, groeide die informatie. Nu ligt een schijnbaar oneindige rijkdom aan informatie binnen handbereik. Ons wordt verteld dat informatie gevaarlijk is. Dat we het weer in de handen van de machtigen moeten leggen. We moeten hen vertrouwen als de poortwachters tussen onze geesten en de mysteries van het universum.

Net zoals de hervormers opkwamen voor hun recht om teksten zelf te interpreteren, zo moeten wij opkomen voor ons recht om hetzelfde te doen.

Misschien komt er een dag waarop het individu zich zal onderwerpen aan de wil van de Staat en we meer machine dan vlees en bloed zullen zijn. Ik weet dat mannen als Elon Musk hiervan dromen. Hij zegt dat we deze veranderingen nodig hebben als we het heelal willen verkennen, naar andere planeten willen reizen. We moeten evolueren. Ik zou niets liever willen dan andere planeten verkennen. Misschien is het beetje bij beetje verliezen van onze menselijkheid de prijs die we moeten betalen voor die “vooruitgang”. Als science fiction een indicatie is – en ik geloof science fiction soms meer dan echte wetenschap – is dit waarschijnlijk onvermijdelijk.

Maar die dag is niet vandaag. Voorlopig moeten we vechten voor het recht om aan onze vrijheden vast te houden. Oh, we kunnen intellectuele discussies voeren over dat we niet echt “vrij” zijn en zo, maar ik ken wel het verschil tussen vrijheid en slavernij.

Ik liep door Dachau als kind. Ik stond bij de Berlijnse Muur en stak de barrière over van het land van de vrijen naar het land van de onderdrukten. Van de ene stap in de andere, ging ik van het licht in de duisternis. Ik had geluk. Ik mocht weer terug, me vreselijk bewust van al die smachtende zielen die ik achterliet.

Laat de leugens je niet in slaap wiegen. Laat het cynisme je niet overmeesteren.

Ik heb er vertrouwen in dat er altijd minstens één Scrubb en één Jill op elke school zullen zijn. Zij die weigeren zich aan te passen. Zij die nog steeds het mysterie achter de muur zien.

Zij die de weg vinden uit de duisternis en naar het licht.

Ik begon met Salmon Rushdie en ik zal met hem eindigen. Ik zag hem eens op een feestje in een club, in de jaren 90. Hij was een erg lelijke man, maar hij was met een erg mooie vrouw. Ik verwonderde me over hem. Hij zag er zo onbeduidend uit, maar wat een macht hadden zijn woorden! Zoveel macht dat ze gevaarlijk waren voor het regime in Iran en er een prijs op zijn hoofd werd gezet. Toch zat hij daar, te genieten van zijn leven.

In die ketterse Satanic Verses, schreef hij:

Wat voor idee ben jij? Ben je het soort dat compromissen sluit, deals sluit, zich aanpast aan de maatschappij, probeert een niche te vinden, te overleven; of ben je het vervloekte, bloedige, stijfkoppige type idee dat liever breekt dan met de wind mee zwaait? – Het soort dat bijna zeker, negenennegentig van de honderd keer, aan stukken zal worden geslagen, maar de honderdste keer de wereld zal veranderen.

We kunnen in stukken worden geslagen. Toch, laten we degenen zijn die de wereld veranderen.

---

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Verbannen van YouTube: Dr. Simone Gold deelt de waarheid over de Covid-19 vaccins

Volg Frontnieuws op Telegram