Black Lives Matter? Een zwarte slaaf in Libië kost $ 200 dollar… en niemand interesseert het

De correspondent van RussiaToday Deutsch, Murad Gazdiev, een moedige journalist die is genomineerd voor een Emmy en die vooral verslag doet van conflictgebieden, tweet een foto van de kampen in Libië ter gelegenheid van de rassenprotesten en de nieuwe geweldsgolf van Antifa en anti-racisten. Aangetrokken door mensensmokkelaars die een gemeenschappelijke zaak maken met de Seawatch-schepen en mensen als Carola Rackete, zijn velen die droomden van een rooskleurig leven in Europa hier gestrand in ellendige kampen. Ze worden vaak als slaven verkocht.

Maar dat interesseert niemand. Mensen in het Westen koesteren zich graag in het goede geweten dat ze tegen racisme zijn. Vooral grote bedrijven nemen graag een antiracistische houding aan. In Zwitserland haalt het detailhandelsconcern Migros de ‘Moorkop’ van Dubler op heroïsche wijze uit zijn assortiment, schrijft auteur Niki Vogt op Die Unbestechlichen.

En ja, natuurlijk, Kolonel Kadhafi was allesbehalve een koorknaap.

Maar onder het bewind van kolonel Kadhafi werd de slavenhandel met de doodstraf gestraft – totdat de Libische regering werd verpletterd door een coalitie onder leiding van Hillary Clinton/Obama. Vandaag kost een zwarte slaaf in Libië slechts 200 dollar. En vandaag twitteren ze #BLM blablabla !!!!

A black slave in Libya today costs as little $200 dollars.

Slave trading was punishable by death under Colonel Gadaffi – until the Libyan government was destroyed by a coalition led by Hillary Clinton/Obama. And now they’re tweeting about #BLM pic.twitter.com/LEda2krkKG

— Murad Gazdiev (@MuradGazdiev) June 11, 2020

In deze video zie je de plaats waar de bovenstaande foto is genomen:

Wat er in Libië gebeurt is een tragedie. Zeker als je weet wat voor een welvarend, rijk land het was. Daar, waar er chaos heerst, en iedereen moet zien hoe ze moeten overleven, neemt ook de meedogenloosheid toe. De mensenrechten worden niet langer gerespecteerd en de massa’s hoopvolle migranten vallen ten prooi aan de slaven-, kinder- en vrouwenhandel.

In heel Afrika verzamelen mensenhandelaars de mensen die hopen op een goed leven in Europa. Ze vertrouwen op het goede nieuws en hun families, hun dorp zamelt het geld in voor de handelaars. Ongeacht of ze al betaald hebben, als ze eenmaal aan de kust van Libië zijn aangekomen, moeten ze vaak weer een aanzienlijk bedrag betalen voor de overtocht. Degenen die dat niet kunnen, moeten een baan vinden en het geld betalen. Degenen die dat ook niet kunnen, worden als slaaf verkocht. De familie thuis vermoedt niets en gelooft dat hun familielid al lang en breed in Europa zit. Maar zelfs degenen die in de onzeewaardige rubberboten gepropt zitten, die maar net genoeg brandstof hebben om de wachtende NGO-mensensmokkelschepen op zee te bereiken, komen vaak niet in Europa aan. Veel mensen verdrinken omdat Soros’ schepen op zee ze niet kan vinden of omdat het weer niet meespeelt. De NGO-schepen maken een afspraak met de mensensmokkelaars, maar het werkt niet altijd. Het is een smerige business.

Libië is sinds de val en de beestachtige executie van Kadhafi in chaos vervallen. Natuurlijk werd dit in het Westen toegejuicht en, zoals altijd, gevierd als een prachtige bevrijding van een despotische heerser. Geleidelijk aan werd echter overduidelijk dat de ‘heldhaftige’ bevrijding door het Westen, voor Libië de weg naar de hel was. De frequentie van de meldingen is merkbaar afgenomen. Alleen af en toe zijn er nog berichten in de reguliere media, die vooral de verschrikkelijke omstandigheden in de zin van het Westen interpreteren. Als gevolg zijn het dus de ruziënde stammen die het voor het ‘onbaatzuchtig’ handelende Westen hardnekkig en egoïstisch moeilijk maken om Libië op het glanzende pad van vrijheid, deugd, eenheid en rijkdom te leiden.

Bijna cynisch is de uitleg van BILD: “De taak om het land samen te brengen na vier decennia van Kadhafi’s bewind en zes maanden van bloedige revolutie is echt moeilijk, omdat Libië geen ervaring heeft met verkiezingen en democratische instellingen”.

Er zijn twee regeringen in Libië. Een daarvan, in het westen van Libië, met de regeringszetel in Tripoli, is de ‘Nationale Eenheidsregering’, erkend door het Westen, die door haar tegenstanders een “marionettenregime van de VS” wordt genoemd. Het grotere gebied in het oosten van Libië staat onder de controle van generaal Khalifa Haftar en het ‘Libische Nationale Leger’. Deze militaire regering wordt door critici vaak als te Rusland-vriendelijk beschouwd.

Generaal Haftar wordt gesteund door de Verenigde Arabische Emiraten, Egypte, Oman, Tunesië en Rusland, door de kandidatuur van generaal Haftar in de presidentsverkiezingscampagne van dit jaar te financieren. De generaal zelf is niet beschikbaar als kandidaat. Hij houdt zich meer bezig met het verdrijven van de islamitische milities van zijn grondgebied. Op dit moment woedt de strijd om de stad Derna. In september 2017 was het oude strijdros erin geslaagd Benghazi te bevrijden van de IS. De mensen waren gelukkig, de Neue Züricher Zeitung beschrijft in emotionele beelden hoe Benghazi van de ene op de andere dag herrees en weer begon te schitteren. Hier is Generaal Haftar de nummer één volksheld.

De Libische Hoge Staatsraad erkent generaal Haftar echter niet, dus het maakt niet uit welke kandidaat een presidentsverkiezing als staatshoofd voor heel Libië zal kiezen, hij zal voor een onmogelijke taak staan. Haftar is de belangrijkste figuur in het land, maar westerse belangen verhinderen de erkenning van de “Kremlin-vriend”.

Aan de andere kant heeft Haftar ervoor gezorgd dat het weer mogelijk is om olie te exporteren en heeft het de havens weer rendabel gemaakt. De goede betrekkingen van de generaal met het Kremlin hebben geleid tot een exploratie- en productiecontract tussen de Libische oliemaatschappij en de Russische oliemaatschappij Rosneft, en dus komt de VS-vriendelijke, Westgerichte eenheidsregering tot een pragmatische regeling met de nieuwe, sterke man. Vooral omdat men rekening moet houden met het feit dat zijn troepen mogelijk zeer snel met Russische wapens zullen worden uitgerust, als dat nodig is.

Destijds beschreef een rapport van het platform ‘Der Freitag’ de situatie in Libië kort en bondig onder de kop “De grote stammen en hun beoordeling van de situatie”. Hoewel het moeilijk is – zelfs met zorgvuldig onderzoek van de bronnen over Libië – om een beeld te krijgen van de omstandigheden in het land, geeft het door Angelika Gutsche vertaalde rapport de indruk dat we hier te maken hebben met een beschrijving door een lokale journaliste (Joane M.), die blijkbaar een overtuigend verslag van de feiten geeft. Deze beschrijving van de situatie is in ieder geval uiterst belangrijk en moet in gedachten worden gehouden als lakmoesproef voor toekomstige berichten in de reguliere media. Want we hebben één ding geleerd: hoe verwarder en onoverzienbaar de media ons een situatie voorleggen, hoe meer verblindingsgranaten er worden afgevuurd om ons te verwarren.

Volgens dit verslag zijn het niet de verschillende stammen van Libië die de permanente bron van het conflict en de hinderpaal voor de vrede en de rust in het land zijn. Vergeet niet, het handelt zich om een gezamenlijke verklaring van deze stammen, en het verklaart veel. De stammen zien het probleem meer in de chaotische, gewapende hordes, de “radicale terroristische huurlingen” die – zo staat het er – in 2011 in Libië werden binnengebracht door de CIA en andere heimelijke groeperingen. De zogenaamde milities bestonden uit radicale islamisten en psychopathische criminelen: Moslimbroederschap, Libische Islamitische Strijdgroep (LFIG), Ansar al-Sharia, al Qaida, ISIS, salafistische groepen en andere huurlingenbendes. Ze vernietigen en plunderen allemaal het land.

De VN-poppenregering in Tripoli (regering van nationale eenheid) werkt samen met deze “milities”, wat vrij geloofwaardig lijkt, aangezien we dit patroon al eerder hebben gezien.

Er worden concrete namen genoemd van mannen die deze “milities” leiden. In feite zijn de namen van de genoemde heren geen verzameling van deugdzame staatslieden: Ibrahim Jadran, Ismail al-Salabi en anderen. Er zijn ongeveer 50.000 van deze “criminelen” en volgens de stammen van Libië hebben deze heren maar één groot doel:

Ze zijn alleen geïnteresseerd in hun winst en hoe ze aan de Libische hulpbronnen kunnen komen… Ze geven niet om de onschuldige Libiërs die dagelijks te lijden hebben onder gebrek aan voedsel, elektriciteit, water, brandstof, etc.

Ze vermelden ook de sponsors van deze “dieven en moordenaars”:

Deze milities in Libië worden bevoorraad met wapens, huurlingen en geld uit Turkije, Qatar en in het geheim uit het Westen (VN, VS, VK, Frankrijk, Italië, Saoedi-Arabië, Israël).

Het Libische nationale leger – dat wil zeggen de troepen van generaal Haftar – strijdt tegen deze troepen, maar door het VN-embargo ontbreekt het hen aan de wapens om deze milities volledig uit Libië te verdrijven. Deze zin is zeker bedoeld als een uitnodiging aan Moskou. De grote Libische stammen steunen het nationale leger.

Er is een opvallende parallel met Syrië: de bombardementen, die zogenaamd gericht zijn op de islamisten, maar regelmatig de reguliere troepen treffen, dat ze ofwel niet de islamisten verslaan of verdrijven, ofwel burgers treffen om weer beelden te creëren voor het Westerse nieuws, om anderen daar de schuld van te geven: Onder punt 8 maken de stammen duidelijk dat Africom (US Africa Task Force) bommen heeft gedropt in de buurt van Bani Walid op dezelfde dag dat het situatierapport werd verstuurd. Naar verluidt was de aanval gericht op de IS en zijn er geen burgers gewond geraakt, maar in werkelijkheid zijn er drie burgers gedood.

De bevolking van Libië, zo staat in het verslag, wil eindelijk een landelijke verkiezing, een echte leider en echte veiligheid.

Ik wil hier graag het einde van dit bericht citeren:

Vandaag, net als in de afgelopen zeven jaar, gaat de vernietiging van ons geliefde Libië door de militiemaffia die ons is opgedrongen, onder wiens hiel wij zitten, door. Deze vernietiging is in 2011 in gang gezet door een leugen. Alle mensen in Libië kennen en begrijpen het vuile spel dat de westerse […] gecontroleerde landen tegen hen en hun soevereine land spelen. Alle burgers van Libië zijn lid van stammen. Wij als leiders van deze stammen spreken voor het Libische volk. We vragen de wereld om naar Libië te kijken en de oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid te erkennen die tot op de dag van vandaag voortduren. Deze criminele daden moeten worden aangevochten, ze moeten worden gestopt. Wij, de Grote Stammen van Libië, zijn bereid om onze krachten te bundelen met mensen en landen met een goed hart en menselijkheid die bereid zijn om ons te helpen bij het herwinnen van onze soevereiniteit en veiligheid.

Libië was een stabiel land. Het werd in chaos gegooid door geïnteresseerde krachten. We zien dat dergelijke omstandigheden mensen doen lijden en de laagste instincten van zelfbehoud loslaten. Waar een mensenleven niets waard is. “Hominus hominem lupus” – de mens is een wolf voor de mens, zeiden de Romeinen.

We zien momenteel hoe het gebeurt in de VS en de eerste uitlopers in Europa. Als mensen boos en hongerig zijn, zal het hier ook voorbij zijn met straffen voor haatdragende taal en de overgevoeligheid van verschillende slachtoffergroepen. Black lives matter? Ja! Maar niet waar het Westen niet naar wil kijken?

Er zijn meer dan 9 miljoen slaven in Afrika vandaag de dag. Black Lives Matter alleen maar als de onderdrukker blank is?