In een poging om zijn doel en macht nieuw leven in te blazen, streeft Israël naar een overwinning die vergelijkbaar is met wat het in juni 1967 behaalde. Het doel is om de grenzen te hertekenen, de oppositie te verpletteren en zijn dominantie in heel West-Azië te laten gelden, maar deze manier van denken kan een enorme averechtse uitwerking hebben vanwege de roekeloosheid waarmee het wordt uitgevoerd.
Na de door Hamas geleide aanval van 7 oktober 2023 was Israël voor het eerst sinds zijn oprichting in 1948 tot in het diepst van zijn ziel geschokt. Het Palestijnse gewapende offensief vanuit Gaza had de status quo doen instorten, niet alleen voor de Israëli’s, maar ook voor de Verenigde Staten en hun projecten in West-Azië, schrijft Robert Inlakesh.
Voorafgaand aan de oorlog zag Hamas, dat het belegerde gebied van Gaza bestuurde, een langzame overgang op regionaal niveau plaatsvinden, zowel binnen Israël op politiek gebied als door het verdampen van de Palestijnse zaak voor nationale bevrijding. In september 2023 spraken zowel de Israëlische premier Benjamin Netanyahu als de Amerikaanse president Joe Biden in het openbaar hun intenties uit om de regio opnieuw vorm te geven. Het doel van Washington was om een normalisatiedeal te sluiten tussen Israël en Saoedi-Arabië dat de start van de India-Midden-Oosten-Europa Economische Corridor zou vergemakkelijken.
Ondertussen onderging het Israëlische sociaal-politieke landschap een tektonische verschuiving. De binnenlandse Israëlische kwestie over de reorganisatieplannen van de regering onder leiding van Netanyahu was uitgemond in een diep polariserende strijd over de vraag of Israël een religieuze of seculiere natie zou zijn. Te midden van deze onrust dreigden de steeds groter wordende groepen religieus-nationalistische zionisten de op twee na heiligste plaats in het islamitische geloof, de al-Aqsa moskee, in te nemen.
Hamas was nauwelijks in staat om het op te nemen tegen een modern leger dat is uitgerust met de nieuwste militaire technologie en had geen schijn van kans om te winnen door alleen de strijd aan te gaan. Het hoofddoel was om Israël te straffen voor zijn schendingen van de heilige plaatsen in Jeruzalem en om een grote gevangenenruil uit te voeren; wat het uiteindelijk deed, was een keten van gebeurtenissen in gang zetten die de loop van de geschiedenis zou veranderen.
Een ‘Nieuw Midden-Oosten’
Tijdens zijn toespraak tot de Verenigde Naties in september 2023 had de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een “Nieuw Midden-Oosten“ voorgesteld en vandaag spreekt hij nog steeds over het bereiken van dit doel.
Na 7 oktober 2023 hadden de Israëli’s hun excuus gevonden om eindelijk de “Gaza-kwestie” op te lossen. In 2005 had de toenmalige Israëlische premier Ariel Sharon IDF-soldaten en illegale kolonisten uit het gebied teruggetrokken, waardoor het onder een beleg kwam te staan dat in 2007 ernstig zou worden verscherpt. In 2008-2009 lanceerde de toenmalige Israëlische premier Ehud Olmert de eerste grote oorlog tegen het gebied en ontwikkelde een plan om de burgerbevolking langzaam uit te hongeren door ze “op dieet” te zetten.
De Israëlische oorlog van 2014, onder Netanyahu, bewees dat de kwestie Gaza slechts op één van twee manieren kon worden opgelost: dialoog of een totale oorlog. Zelfs meer dan 50 dagen bombarderen en een grondinvasie konden Hamas niet ontwortelen en dwingen tot overgave. Tegen 2020 hadden VN-experts het gebied onbewoonbaar verklaard.
Tijdens de aanval van 2023 onder leiding van Hamas werd Israël beroofd van een van de fundamentele pijlers van zijn zionistische ideologie, namelijk dat het zijn Joodse bevolking beter kon beschermen dan welke andere staat ook.
Plotseling was de illusie van Israëlische onoverwinnelijkheid vervaagd en dreigde de machtsprojectie van de VS in het gedrang te komen. Als de macht van het Israëlische leger nutteloos bleek en Amerika het niet kon redden, wat zou er dan gebeuren met Saoedi-Arabië of andere door de VS gesteunde Arabische naties?
Israël besloot daarom, met volledige Amerikaanse steun, om een vernietigingscampagne te beginnen in Gaza. Er zouden geen regels zijn, geen genade en geen echte vooruitzichten op onderhandelingen tot aan de totale overwinning.
Hoewel de Amerikaanse regering uiteindelijk haar toon zou veranderen om een minimum aan zorg voor de burgerbevolking weer te geven, zou ze dit gevoel uiten terwijl ze de wapens bleef sturen om ervoor te zorgen dat meer Palestijnse lichamen zich in de straten van Gaza zouden opstapelen.
Tot september 2024 leek Iran de sterkste speler in West-Azië. Zijn bondgenoot Hezbollah voerde dagelijks aanvallen uit op Israëlische militaire posities waardoor ongeveer 100.000 Israëli’s hun huizen ontvluchtten, terwijl de IDF vast bleef zitten in Gaza en slachtoffers bleef maken.
Ondertussen vielen de geallieerde milities van Teheran in Irak en de Houthi’s in Jemen Israël ook aan.
Maar deze uitputtingsslagstrategie van Teherans Verzetsas miste verbeeldingskracht en gaf de Israëli’s en Amerikanen de tijd om een aantal complotten uit te broeden om elk van de fronten afzonderlijk te ontmantelen.
Israël testte de grenzen van Iran door berekende moorden op hooggeplaatste personen van de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC). Het besloot vervolgens de hooggeplaatste militaire functionaris van Hezbollah, Fouad Shukr, te vermoorden in Beiroet, uren later gevolgd door de moord op Hamas-leider Ismail Haniyeh in Teheran.
De reactie die later kwam van Hezbollah was erg tam, berekend om de spanningen te de-escaleren, terwijl Iran besloot om niet terug te slaan. Hoewel deze strategie bedoeld was om een grotere regionale brand te voorkomen, diende ze uiteindelijk alleen als groen licht voor Israël om nog verder te escaleren. Benjamin Netanyahu en de rest van zijn leiderschap besloten om de getoonde aarzeling uit te buiten, in de overtuiging dat ze Iran hadden overbluft.
Op 17 september ontploften duizenden piepers met boobytraps tegelijkertijd in heel Libanon, waarbij zowel burgers als Hezbollah-leden werden verwond en gedood. Dit diende duidelijk als een grote klap voor de communicatie van de Libanese groepen, terwijl het grote publiek geschokt werd door wat de voormalige CIA-chef Leon Panetta heeft omschreven als terrorisme.
Zelfs na deze klap leek het er nog steeds op dat Hezbollah niet bereid was om te escaleren in een totale oorlog. De Israëli’s waren echter nog niet klaar met hun aanval en besloten een moordcampagne te starten waarbij de meeste hoge leiders van de groep omkwamen, waaronder secretaris-generaal Seyyed Hassan Nasrallah.
Hoewel het Israëlische leger er niet in slaagde om op de grond veel te bereiken in Zuid-Libanon, was de schade al aangericht en moest Hezbollah een strijd leveren waarop het zich niet had voorbereid, met als onvermijdelijk resultaat een patstelling.
Op 27 november trad het staakt-het-vuren tussen Israël en Libanon in werking en werd vrijwel onmiddellijk gevolgd door een offensief vanuit de Syrische provincie Idlib door een groot aantal gewapende groepen onder leiding van Hayat Tahrir al-Sham (HTS).
De val van de regering van Bashar Assad in Damascus heeft nu geleid tot het stopzetten van de wapenleveranties aan Hezbollah, terwijl de Israëli’s doorgaan met het binnenvallen en bezetten van Syrisch land zonder weerstand.
Israel Katz, Netanyahu’s nieuw benoemde minister van Defensie, verklaarde kort daarna dat “we Hamas hebben verslagen, we hebben Hezbollah verslagen, we hebben de Iraanse defensiesystemen verblind en de productiesystemen beschadigd, we hebben het Assad-regime in Syrië omvergeworpen.”
Te veel te snel?
Hoewel Israël Gaza heeft verpulverd, de hogere leiding van Hezbollah heeft uitgeschakeld en vrije toegang tot Syrië heeft gekregen zonder zelfs maar een veroordeling van de nieuwe regering onder leiding van de HTS, heeft het niet de gewenste “totale overwinning” behaald .
De Israëlische economie is zwaar beschadigd, de samenleving is diep verdeeld en zelfs de strijdkrachten zijn uitgeput. Zonder de constante aanvoer van wapens van zijn bondgenoten in het collectieve Westen, is er geen manier om de huidige offensieve houding vol te houden. Hoewel het Libanonfront op pauze is gezet, wijzen de dagelijkse Israëlische schendingen van het staakt-het-vuren en de weigering om zich terug te trekken uit het zuiden van het land erop dat de oorlog daar elk moment weer kan oplaaien.
Bovendien zijn de twee publiekelijk verklaarde doelen van de Gaza-oorlog volgens het Israëlische leiderschap – de terugkeer van de ontvoerde Israëlische burgers en het verpletteren van Hamas – niet voltooid. Wat Gaza is aangedaan heeft Israël ook beroofd van zijn internationale legitimiteit en heeft het in de ogen van een groot deel van het mondiale publiek de facto tot een schurkenstaat gemaakt.
Op de Westelijke Jordaanoever probeert de Israëlische regering ook plannen uit te voeren om grote delen van het grondgebied te annexeren, op een moment dat er een intern conflict woedt tussen een Palestijnse Autoriteit (PA) die legitimiteit ontbeert en lokale gewapende bewegingen die zijn gevormd om de confrontatie met hun bezetter aan te gaan.
Ondertussen blijft de door Houthi’s geleide regering in de Jemenitische hoofdstad Sana’a Israël confronteren met salvo’s ballistische raketten en drones, die niet aflaten als gevolg van Israëlische luchtaanvallen op de civiele infrastructuur van Jemen. Aan het Iraanse front is er ook nog steeds de dreiging dat de raketmacht van de IRGC een verpletterende klap zou kunnen toebrengen aan de belangrijkste infrastructuur van Israël als er directe actie tegen wordt ondernomen.
Er zijn nu talloze fronten die kunnen opduiken tegen een ingesloten Israël. Het lot van Syrië is nog steeds onzeker en de mogelijkheid van een gewapend antwoord is altijd aanwezig. In buurland Jordanië ligt ook het vooruitzicht van onrust, die de Israëlische grens zou kunnen overschrijden. Als reactie op de spanningen bij de Al-Aqsa moskee en op de bezette Westelijke Jordaanoever, die worden uitgelokt door de extreemrechtse coalitie van Benjamin Netanyahu, is er ook kans op een opstand die vrij spontaan zou kunnen uitbarsten.
Het is waar dat Israël overwinningen heeft behaald die verder reiken dan de mogelijkheden die maanden geleden nog in analistenkringen werden besproken, maar deze kunnen allemaal pyrrus blijken te zijn.
Er is nu chaos ontketend in West-Azië en in plaats van stappen te ondernemen om de situatie te stabiliseren, streeft Israël naar expansionisme en ondergaat het een zoektocht om de zionistische visie helemaal opnieuw te definiëren. Eén vergissing of misrekening zou Israël in een existentiële overlevingsstrijd kunnen storten.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Het gevaar voor de Europeanen komt van binnen uit, dus uit de EU, UN, WHO, NAVO, Groot-Israël zelf, niet van buiten Europa
De Europese koninkrijken stammen af van koning David (door het Vaticaan 2.000 jaar lang geregeld), de Zionisten zijn het volk van koning David.
Christendom is ondergeschikt aan het Joodse geloof
Nou en …!?
Wat wilt u daarmee beweren?
Marcel is onze huis zionist, hij stamt af van de verzonnen koning David net als de rest van de wereldleijders…de man is volstrekt malloot te noemen en dient hier beter verwijderd te worden,, permanent!
😂🎯🤣
Alle USA presidenten stammen ook af van koning David, ook Donald Trump….
https://www.christianpost.com/voices/rabbi-links-trump-to-king-david-says-he-is-preparing-the-way-for-messiah.html
Ze kunnen niet meer winnen, de hele wereld heeft het ware gezicht van de vijand gezien in alle wereldleiders en de Blackrocks en het WEF en de UN en WHO enz enz enz. En de schapen volgen niet echt maar lopen als kapotte robotsrofzuigers door de maatschappelijke ruimte. De elites zijn bijna door al hun streken heen, en als psychopaten de macht dreigen te verliezen, dan begint het moorden.
Maar ze hebben hun hand overspeeld en wij zien alles wat ze doen aankomen. Een struikrover kan niet struikroven als je weet waar hij zit en hij je niet kan verassen.
Iedereen die op heeft gelet weet dat de aanval van Hamas-CIA op Israël een vooropgezet aanval was. Ook het veroveren van Syrië hoorde bij die aanval alles om een groot israel te creëren.
De grootste fout in de mensheid was om Israël te creëren voor de joden.
Mijn vader zei altijd als je een jood de hand schud tel dan je vingers.
🌟 Uw vader is een slimme /weize man 🤗
De mensheid heeft het grootste monster gecreeërd die ooit op de wereld heeft bestaan en niemand kan het verslaan , Dit monster heeft de naam Israël en die hebben ooit gezegd : Als iedereen tegen ons is zullen we de gehele wereld bombarderen met atoom bommen zodat er enkel nog een joodse staat bestaat op deze wereld want wij zijn het uitverkoren volk van god en wij mogen alles.
Een synoniem voor genocide is overwinning.
Die wist ik nog niet.