“Ontgoocheling, verwarring, schok, paniek – zo moet je de reactie van het Westen op de eerste dagen van het langverwachte Oekraïense tegenoffensief omschrijven…” Vervolgens wijst auteur Vladimir Kornilov erop dat de Oekraïners precies deden wat hen opgedragen werd, en precies presteerden zoals ze getraind waren: een blitzkrieg bestaande uit een ontmijner gevolgd door Westerse tanks. Met deze technologie werd hen verzekerd dat ze zich binnen een week een weg naar de Krim konden banen.
Weken voor de “blitzkrieg” was dit precies hoe pratende hoofden in de media, zoals David Petraeus, de aanstaande overwinning beschreven. “Alles zal in de loop van 72-96 uur beslist worden,” verzekerde Petraeus die Amerikaanse filistijnen die nog TV keken. Maar toen de blitzkrieg jammerlijk mislukte en letterlijk miljarden dollars aan Westerse technologie op de vlakten van Zaporozhie in brand werden gestoken, maakten Westerse deskundigen een snelle draai en gaven de schuld aan de domme Oekraïners: “Waarom zouden ze hun tanks zo bij elkaar zetten?” Waarom? Omdat ze zo getraind zijn. Omdat het de enige manier is om een mijnenveld over te steken. Omdat diezelfde westerse idioten hun cliënten hadden verzekerd dat hun ontmijningstanks de beste waren, hun gevechtstanks de beste, hun elektronische oorlogsvoering de beste; de Russen zouden gewoon ineenkrimpen en wegrennen bij het zien van deze prachtige machines…
Maar geen nood: zondag (eergisteren) hadden de Oekraïners al de juiste conclusies getrokken: ze verklaarden dat ze niet langer zouden proberen om als een dolle geit met hun hoofd tegen de Russische verdediging aan te botsen. In plaats daarvan zouden ze weer gewoon aan de randen en de flanken gaan snijden. De pro-Oekraïense blogosfeer volgde dit voorbeeld snel en herpakte zich. “Ach, shit happens. Lessen geleerd.” Menselijke ontkenning is een zeer krachtige emotie. Snel bekomen van hun schokkende ontkenningsfase van de vorige dagen, begonnen de pro-Oekraïners te trompetteren en te joelen als apen toen hun team in staat was om een paar kilometer vooruit te komen op één van de flanken en in staat was om hun vlag (zij het tijdelijk) in een verlaten dorp te planten. (Nog steeds in de Veiligheidszone, nog steeds niet eens de Eerste verdedigingslinie bereikend).
Het gevaar van overmoed
Langs diezelfde lijnen heb ik een, naar mijn mening, vrij goed opiniestuk van een anonieme Russische blogger gelezen die zich “Voice of Mordor” noemt. Hij analyseert de Oekraïense fouten (eigenlijk NAVO-fouten) en schrijft deze tenminste gedeeltelijk toe aan door overmoed veroorzaakte verkeerde conclusies die zij trokken uit hun eerdere successen in het Kharkov-offensief.
Ik denk dat we ons allemaal nog wel kunnen herinneren, vooral diegenen onder ons die voor Rusland waren, de ontzetting die we voelden toen we hulpeloos toekeken hoe de Russische linies braken als twijgjes in een orkaan, eerst bij Balakilya, toen bij Koepiansk, toen bij Izium en Liman. Er werd in die tijd veel copium gedronken op de banken van Team Rusland, en er was zeker veel uitleg te geven. Maar uiteindelijk was het een terugtekking, puur en simpel. Maar, zoals we nu zien, is die zogenaamde nederlaag uit het verleden paradoxaal genoeg misschien wel de vader (of verslaafde stiefvader) geweest van recentere Russische overwinningen. Niet zo’n paradox: als het erop lijkt dat de NAVO helemaal de verkeerde lessen heeft getrokken uit hun eigen vermeende successen, dan zit daar misschien iets in dat bijna op de Voorzienigheid duidt. Of op zijn minst de dialectiek van het Griekse tragediegenre.
Het andere grote thema van Mordors opiniestuk is de Russische soldaat en de manier waarop hij zijn moed heeft hervonden. Er is duidelijk een psychologische factor in elk leger. Aan het begin van de oorlog was de gemiddelde Russische soldaat misschien niet volledig op de hoogte van de geschiedenis of waarom hij moest vechten. Er was enige verlegenheid om mede-Slaven en “broeders” uit Oekraïne af te slachten. Het lijkt erop dat die psychologische barrière overschreden is, dus nu kan iedereen gewoon zijn gang gaan…
Verkeerde conclusies
De NAVO Generaals zagen hoe deze operatie zich ontvouwde, en trokken er enkele kritische conclusies uit. Foute conclusies.
Ook rekening houdend met het feit dat het Westen geen rekening houdt met de menselijke verliezen in Oekraïne, zijn de conclusies dubbel tragisch gebleken voor de Oekraïners. Een andere factor die hier een rol heeft gespeeld, is de beroemde Oekraïense neiging om Westerse militaire technologie te aanbidden. Die door de Oekraïners wordt beschouwd als het beste ter wereld, een soort onverslaanbaar wonderwapen. En dit ondanks het feit dat ze eigenlijk echte ervaring hebben met deze wapens, die tegenbewijs hadden moeten bieden. De “Javelins” bleken bijvoorbeeld iets minder dan een wonderwapen te zijn. Net als de HIMARS. Met deze ervaring op zak, zou men gedacht hebben dat ze beter zouden weten dan Amerikaanse en Duitse tanks te gaan aanbidden.
Toen ze hun offensief aan het Zaporozhie front planden, vertrouwden de NAVO generaals op de Kharkov ervaring. Dat was een enorme, cruciale fout van hun kant. Bovendien gingen ze ervan uit dat de Russen doodsbang zouden zijn bij het zien van enorme colonnes westerse pantsers, vergezeld van hordes Oekraïens kanonnenvoer. Ze zouden bang worden en op de vlucht slaan, zoals ze altijd doen.
Maar deze keer sloegen ze niet op de vlucht. De Russische soldaat schrok niet. Hij vluchtte niet. Hij bleef staan en vocht. Hij vocht dapper en nogal professioneel. Ik kan niet zeggen in hoeverre het historische geheugen van de Russische soldaat hierbij een rol speelde. Toen hij Duitse gepantserde “katten” over Russische bodem zag slingeren.
In elk geval waren de resultaten van de derde nacht van het Oekraïense tegenoffensief zodanig, dat de Westerse media er alleen met opeengeklampte kaken over kunnen spreken; of gewoon zwijgen, tewijl ze doen alsof er niets gebeurd is. Want het grootste deel van de Oekraïense aanvallers was niet eens in staat om door de grijze zone te komen, laat staan door de Eerste Verdedigingslinie van de Russische strijdkrachten. De weinigen die het wel zo ver geschopt hadden, hielden het hooguit een paar uur vol, voordat ze teruggeworpen werden naar waar ze begonnen waren. En al die westerse “wonderwapens”, al die beroemde “Leopards” en “Bradleys” branden in nogal indrukwekkende aantallen.
Nu begrijpen we allemaal dat het nog niet voorbij is. De strijd gaat door. De UAF heeft nog steeds een heleboel kanonnen en een heleboel pantserwagens. Het is mogelijk dat de Oekraïense en NAVO-generaals op een gegeven moment alles wat ze hebben op één punt zullen gooien, volkomen roekeloos wat betreft de verliezen, waar ze toch al nooit om gaven.
Maar als dat gebeurt, wachten de Russen hen op. De Russische soldaat is er klaar voor. Want er is één interessante factor die mij is opgevallen: de Russische soldaat heeft zijn moed hervonden. Hij verslaat de vijand niet alleen, maar hij doet dit op dezelfde manier als zijn voorvaderen in 1943, 1944 en 1945. Hij weet dat hij gaat winnen. Hij is boos, hij is opgewekt, hij heeft vertrouwen in zichzelf.
En dus, mijn beste Ukies, Welkom! Welkom in de hel.
De seniele president van de VS kan hier nog roet in het eten gooien. De VS kan deze oorlog tegen de RF niet winnen omdat er voor de RF veel meer in het spel staat dan voor de VS. President Biden kan wel de vrede winnen en daarmee zijn verkiezingskansen verhogen. Hoe langer dit conflict duurt hoe meer territorium Ukraine zal verliezen om uiteindelijk op te houden te bestaan. Uiteindelijk gaat het niet om Ukraine maar om het verzekeren van het Westers wereldleiderschap. Maar de teerlingen zijn reeds geworpen. Wij leven reeds in een multipolaire wereld in volle expansie.
Biden zal alles op alles zetten om er voor te zorgen dat zijn smerige zaakjes in de Oekraïne vernietigd en/of niet aan het licht komen.
Daarom moet alles koste wat het kost kapot.
Oorlog is ellende dat is een feit, maar iedereen die gaat vechten met en voor Oekraïne snapt het niet en zal het nooit snappen.
Mooie zuivering van idioten en fout volk.
Oekrainers… zo meteen gehaat in zowel oost als west…ten minste degenen die dit overleven
“President” Biden wordt gespeeld door een acteur genaamd Arthur Roberts, heeft men wel een stilgestaan bij het idee dat de acteur expres een onhandige, struikelende “President” speelt met het plan om zijn onmenselijke draconische beleidsmaatregelen af te zwakken, zómaar een ideetje hoor.
https://www.tiktok.com/@tooned01/video/7016024874560818438
Gisteren bij blckbx was er een professor internationale betrekkingen te gast die nogal uit de toon viel. Hij was precies het soort brainwashed deskundoloog die doorgaans bij Jinek en nieuwshour aanschuift. Hij had Russisch geleerd voor niks want het Russisch nieuws is ’totaal onbetrouwbaar’ en gecensureerd. Daarom had hij zijn bronnen vooral bij Amerikaanse en Britse instituten. Maar het oekraïense “PR News” wat alle westerse persbureaus van voor geselecteerde te interviewen personen en persberichten voorziet; “nee, dat is duidelijk propaganda”.
En hij gaf totaal ongenuanceerd alle westerse propaganda weer over hoe ‘we’ aan het winnen zijn. Nee, wij zijn niet in letterlijke zin in oorlog. En de grootse westerse oefening met 40k man en veel luchtverkeer net aan de Russische grens. Ja, dat valt ’toevallig’ samen met het ‘lang verwachte’ offensief. ‘Dat is wel vervelend voor Rusland zo aan zijn grenzen. Maar het is toegestaan.’ En natuurlijk niet te vergeten: ‘grote overwinningen voor Oekraïne’ en ‘groot gebied terugveroverd’.
Het is net of ik naar de oude film van 1984 zit te kijken (ja, het boek heb ik ook echt al een par keer gelezen) waar de propaganda en constante dreiging van de oorlog zichtbaar aanwezig is. Vroeger was het een schrikbeeld van de communistische propaganda in de Sovjet Unie.
Nu is het onze voorgeschreven werkelijkheid. Loopt een halfnaakte pedo in regenboog drag het podium op: “aaach joh! Gekke geit!” *handgebaartje*