Een reeks strategische factoren helpt verklaren waarom Amerika gedoemd is een handelsoorlog met China te verliezen, waarom een westerse coalitie Rusland niet kan verslaan in Oekraïne en waarom externe druk waarschijnlijk geen verandering kan brengen in de wreedheden van Israël, tenzij de VS de stekker eruit trekt. Laten we deze factoren eens nader bekijken.
Soevereiniteit zal altijd prevaleren boven collectieve besluitvorming
Elk land geniet soevereiniteit, de macht of het gezag om over een land te regeren. Maar in internationale betrekkingen stelt soevereiniteit een staat in staat om daadkrachtig op te treden op een manier die coalities niet kunnen, zelfs als die machtiger lijken, schrijft Ian Proud.
Coalities van staten zijn van nature besluiteloos. Waarom? Omdat hun acties altijd beginnen en eindigen met binnenlandse prioriteiten, hoezeer ze ook het tegendeel beweren. Groot-Brittannië wil zich meer inzetten voor Oekraïne, maar heeft daar geen geld voor nu de regering onder druk staat vanwege bezuinigingen op de publieke diensten. Duitsland wil Oekraïne ook steunen, maar ondanks het opheffen van de schuldrem is het land fiscaal conservatief en moet het zijn middelen concentreren op de vervallen infrastructuur, nu de AfD de binnenlandse politieke consensus op de proef stelt. Midden-Oosterse landen maken zich zorgen over de genocide door Israël in Gaza, maar willen geen algemene oorlog riskeren die hun economische herstel zou doen ontsporen. En wat Taiwan betreft, zelfs in Zuidoost-Azië is er onvoldoende consensus om zich te verzetten tegen het militair machtige China over wat steeds meer mensen als een binnenlandse aangelegenheid beschouwen.
Oekraïne heeft soevereiniteit, maar heeft daar ten minste een deel van opgegeven na het hofgemaakt te zijn door het Westen, in de valse overtuiging dat de saamhorigheid van een NAVO-coalitie meer bescherming zou bieden dan soevereine onafhankelijkheid. Het land ontdekte echter te laat dat de NAVO geen soevereiniteit heeft en dat toetreding tot de club werd verhinderd door soevereine leden die hun binnenlandse belangen boven de veiligheidsbehoeften van Oekraïne stelden. Palestina en Taiwan genieten geen soevereiniteit en hun vermogen om die te verwerven hangt grotendeels af van de toestemming van Israël en China, wat onwaarschijnlijk lijkt; dit plaatst hen in een nog precairdere positie op militair, politiek en economisch vlak. De EU heeft geen soevereiniteit en fungeert slechts als een samenwerkingsverband van soevereine staten met concurrerende prioriteiten, waardoor zij steeds minder in staat is een belangrijke rol te spelen in wereldzaken en vragen rijzen over haar werkelijke strategische waarde. De VS hebben soevereiniteit en maken daar onder Trump expliciet gebruik van om hun binnenlandse doelstellingen na te streven, waardoor zij zich steeds meer terugtrekken uit interventionisme en afstappen van de consensus in het buitenlands beleid van de afgelopen jaren.
Daardoor krijgen Rusland, Israël en China steeds meer soevereine vrijheid om te handelen, zonder dat er ook maar één land bereid is zich af te scheiden van de mondiale groep om hen frontaal te confronteren, althans niet in militaire zin. Algemene oorlogen maken dus plaats voor proxyoorlogen, het steunen van terroristische organisaties zoals Hamas en Hezbollah, en het inzetten van economische en informatie-instrumenten om druk uit te oefenen en dwang uit te oefenen, die vaak contraproductief zijn.
Diepe financiële reserves zijn cruciaal
China, Rusland en Israël beschikken allemaal over diepe reserves aan deviezen, waardoor ze externe economische schokken kunnen opvangen, ook tijdens oorlogen en langdurige periodes van diplomatieke druk.
Ondanks economische sancties heeft Rusland sinds het begin van de crisis in Oekraïne zijn reserves effectief gebruikt om de roebel te stabiliseren en zijn strategische prioriteiten, waaronder militaire uitgaven, te financieren. Ondanks dat het Westen bij het uitbreken van de oorlog 300 miljard dollar aan reserves in beslag heeft genomen, heeft Rusland nog eens hetzelfde bedrag in reserve. Israël is weliswaar een kleiner land, maar beschikt over enorme reserves in verhouding tot zijn omvang, die meer dan 40 % van zijn bbp uitmaken.
De immense buitenlandse reserves van China – de grootste ter wereld – geven het land aanzienlijke invloed in de wereldhandel en de economische diplomatie. Met meer dan 3,5 biljoen dollar vertegenwoordigen ze bijna 20 % van het bbp en helpen ze de economische diplomatie aan te wakkeren, bijvoorbeeld via het Belt and Road Initiative. Deze reserves beschermen niet alleen de economie tegen externe schokken, maar bieden ook instrumenten voor vergeldingsmaatregelen, zoals het opleggen van importheffingen aan de VS of het terugtrekken van investeringen, waardoor de financiële markten worden verstoord.
De VS is een investeringsafhankelijke economie met zeer lage reserves in verhouding tot de omvang van de economie. In tegenstelling tot China kan het niet in dezelfde mate kapitaal terughalen om de economische schok van een langdurige handelsoorlog op te vangen en is het grotendeels afhankelijk van investeringen uit derde landen, d.w.z. van andermans geld. Dat creëert kwetsbaarheden wanneer er bijvoorbeeld een run op staatsobligaties ontstaat, bijvoorbeeld na het begin van een wereldwijde tarievenoorlog door Trump. De EU beschikt over een grote reserve, maar deze wordt aangehouden door de soevereine lidstaten en biedt geen bescherming voor de hele gemeenschap.
Beheersing van binnenlandse politieke druk is essentieel
Regeringen die binnenlandse politieke druk en onenigheid kunnen beheersen of verminderen, zijn beter in staat om in langdurige handelsgeschillen of militaire conflicten de overhand te krijgen op landen die dat niet kunnen. Kijk maar naar de politieke omstandigheden die voorafgingen aan de terugtrekking van de VS uit Vietnam en de Britse visie op buitenlands interventionisme na de illegale invasie van Irak in 2003.
Rusland, China en Israël hebben elk een andere politieke structuur: China is een communistische autocratie, Rusland een gecontroleerde democratie waar één partij het politieke discours domineert, en Israël een levendige, maar zeker niet liberale democratie met een geschiedenis van coalitieregeringen. Elk van deze staten is echter in staat politieke steun te mobiliseren door gebruik te maken van historische en/of etnisch-religieuze verhalen die in meer multiculturele, liberale democratieën minder beschikbaar zijn. Rusland put uit een rijke geschiedenis die teruggaat tot Genghis Khan, Napoleon en Hitler, om zijn strijd te situeren in de context van een geschiedenis van verzet tegen buitenlandse invasies. Israël put uit het jodendom en zijn geschiedenis van vervolging, onder meer tijdens de holocaust, om zijn extreem harde opstelling ten aanzien van Gaza en de Westelijke Jordaanoever en de wreedheden die het begaat, te rechtvaardigen. China promoot actief het idee van een enkele etnische en nationale identiteit, die in een soort lotsbestemming is geplaatst om politieke controle uit te oefenen en vrijheid te geven om afwijkende meningen te beheersen.
China kan gemakkelijker strenge controle uitoefenen op bijvoorbeeld het harde optreden tegen democratische protesten in Hongkong en de censuur en mishandeling van de Oeigoerse moslims in Xinjiang. Zijn aanpak van de Zuid-Chinese Zee onderstreept zijn onwil om toe te geven aan externe druk die zijn soevereiniteit in het geding brengt. Op dezelfde manier heeft Rusland het interne verzet tegen de oorlog in Oekraïne en de binnenlandse politieke oppositie tegen de dominante partij Verenigd Rusland in bedwang gehouden door middel van hard optreden van de politie en de gevangenneming en vermeende mishandeling van oppositieleden, om de solidariteit tegen een vermeende externe dreiging te behouden. Onder het mom van een naar mijn mening misplaatste oproep tot verzet tegen antisemitisme is de levendige democratie van Israël op de een of andere manier in staat om de meest onbeschrijfelijke tactieken tegen onschuldige Palestijnse burgers in Gaza toe te passen, en het binnenlandse verzet dat bestaat lijkt niet doorslaggevend te zijn voor een verandering van tactiek.
Diversiteit, multiculturalisme en liberaal-democratische landen hebben moeite om binnenlandse politieke dissidentie of debatten te beheersen, waardoor de keuzes op het gebied van buitenlands beleid worden teruggebracht tot de kleinste gemene deler. Ondanks de macht van de MAGA-beweging in de VS heeft president Trump minder politieke vrijheid om te handelen dan Xi Xinping, Vladimir Poetin en mogelijk zelfs Netanyahu. De meeste regeringen in Europa functioneren binnen een liberaal-democratische smeltkroes van debatten die de ruimte om te handelen beperken. Uitschieters, zoals in Hongarije, worden vaak gemeden omdat ze een afspiegeling zijn van het ‘andere’, bijvoorbeeld Rusland, en er worden pogingen ondernomen om hen te isoleren of uit de groep te verwijderen.
Wat betekent dit voor coalities?
Coalities van westerse staten zullen nooit de soevereine vrijheid hebben om te handelen, de diepe financiële reserves en het vermogen om binnenlandse politieke onenigheid te beheersen waar China, Rusland en Israël allemaal over beschikken. Zelfs als ze over een sterk leger beschikken – zoals de VS, maar niet de EU – zal hun neiging om geweld te gebruiken worden beperkt door de andere drie factoren.
Om deze redenen zullen de Verenigde Staten, hoewel zij soeverein zijn en president Trump bereid is deze soevereiniteit uit te oefenen, nooit over de economische reserves of het vermogen beschikken om de interne politieke verdeeldheid binnen Amerika te beheersen en een langdurige handelsoorlog met China te winnen. Het westen heeft laten zien dat het nooit verenigd of daadkrachtig genoeg is geweest en waarschijnlijk ook nooit zal zijn om de vastberadenheid van Rusland om zijn eisen in Oekraïne erkend te krijgen te overwinnen, tenzij er een catastrofale politieke of economische ineenstorting in Moskou plaatsvindt, wat onwaarschijnlijk lijkt. Israël heeft weliswaar soevereiniteit, grote reserves en een sterk leger, maar door zijn meer open democratie is het kwetsbaarder voor interne politieke onenigheid. Door zijn sterke afhankelijkheid van de Verenigde Staten voor militaire bescherming kan het zijn eigen veiligheid in regionaal opzicht niet noodzakelijkerwijs garanderen als de Amerikaanse regering haar steun intrekt. Hoewel het beleid van de VS begint te verschuiven, lijkt dat nog geen onmiddellijk vooruitzicht, waardoor Israël aanzienlijke ruimte heeft om zijn blitzkrieg in Gaza voort te zetten en straffeloos op te treden op de Westelijke Jordaanoever.
Welke conclusies kunnen we trekken uit onze houding ten opzichte van China, Rusland en Israël?
Wat China en Rusland betreft, is het volstrekt duidelijk dat westerse landen moeten streven naar coëxistentie in plaats van confrontatie, tenzij zij bereid zijn hun strategische beperkingen onder ogen te zien en aan te pakken, wat zij wellicht nooit in voldoende mate zullen kunnen doen.
Dit betekent een meer open relatie met China, waarbij het risico van escalatie in de Zuid-Chinese Zee tot een minimum wordt beperkt en wordt erkend dat China in ieder geval een langetermijnstrategie zal volgen, gericht op een toekomstige integratie van Taiwan die wij wellicht niet kunnen voorkomen.
Wat Rusland betreft, betekent dit dat we hun legitieme bezorgdheid over de uitbreiding van de NAVO moeten accepteren, de oorlog zo snel mogelijk moeten beëindigen om de wederopbouw van Oekraïne en een langere re-integratie van Rusland mogelijk te maken, en de betrekkingen met Rusland in het bijzonder moeten herstellen.
Wat Israël betreft, betekent dit dat er moet worden gezocht naar een regionale politieke regeling waarin Palestina wordt erkend, maar Israël zich niet bedreigd voelt door regionale staten of terroristische groeperingen die als proxy optreden. Dat is alleen mogelijk als Israël een einde maakt aan de genocide in Gaza, waarvoor de VS, als enige land met echte invloed, de politieke en economische druk moet opvoeren, onder meer door te dreigen alle militaire steun stop te zetten.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
It means the jig is up, their goose is cooked, the party ended and the game is over!
The West shall enter the annals of History as the Society that spent the FORTUNE built up by their better Generations before in ONE Generation! This Generation will also be known in History Books as the “Great RETARDS” and even that will be an understatement.
Israhel kan je met de zionistische tentakels over de wereld nier vergelijken met Rusland & China
……….Dat is alleen mogelijk als Israël een einde maakt aan de genocide in Gaza,……….
Dat klopt helemaal. Daar zal alleen maar een einde aan komen als er geen terroristen meer in de Gaza zijn. Dus iedereen verhuist naar een plaats in de woestijn waar ze geen kwaad kunnen.
Er is geen land in de wereld die ook maar een klein gedeelte van dit volk op wil nemen. De enige mogelijkheid is zoals in de Bijbel in Sefanja 2 is beschreven. En de Bijbel beschrijft Gods wil en dat weet Israël ook dus moet het gebeuren.
Ja en kill al die lastige kinderen en vrouwen dus ook gelijk maar. Stel zionistische nazi’s daar in Israhell
Sommige mensen weten nog steeds niet dat Hamas, in de jaren ’80 is opgericht door Israhel ZELF, om weerstand en tegenwicht te creëren tegen de PLO en de bevrijdingspolitiek van Arafat.
Net als de huisterroristen van de zioden, die zich Al-Qaida, Al-Nusra, ISIS of hoe de goddelozen zich wensen te noemen, worden deze huurlegers door de sataneonaziofascisten gebruikt om gepland dood en verderf te zaaien. Want dan hebben de echte massamoordende ziohordes weer excuus en vrij spel om hun favo hobbys uit te kunnen oefenen… het uitroeien van alle “anti-semieten”!
Maarja, breng de blinde schapen dát maar eens aan het ‘verstand’ van hun twee hersencellen, die samen strijden voor de derde plek LoL
Het zijn geen terroristen in GAZA, maar vrijheidsstrijders. Neem nog een shot, en lees wat meer MSM.
De VS laat Europa met hun door de WEF benoemde Secreet Generaal die een simpele klankkast was/is die 13 jaar lang in de “wereldpolitiek” als jonge marionet werd gezien en behandeld! Hij is gewoon het verlengstuk van de VS. Kunnen VS ook niet op aankijken dat ze oorlog willen voeren tegen Rusland. Al die WEF geschoolde regeringleiders kunnen nu hun leerstoel in praktijk brengen!
Het is bezigheidstherapie en afleidingstheater want ze zijn allemaal lid van dezelfde club.
Communisme, socialisme, liberalisme, kapitalisme, fascisme, hedonisme of satanisme… het komt allemaal uit dezelfde bron en ze voeren allemaal hetzelfde beest!
Heel apart stuk qua financieen van staten en met name hun reserves. Alles is uitgedrukt in $. Nou, laat ik het vriendelijk zeggen, niet alle reserves zijn gelijk. De Amerikaanse treasury bonds zijn niet meer geliefd, wederom vriendelijk gesteld, bij meerdere centrale banken.
Er komen inmiddels flinke scheuren in de Japanse Yen. Laat die nou ”drijven” op $ treasuries. Food for thought. Reserve currency, eerst een zegen, dan een vloek.
Groeten,
Hugo
Goed verhaal weer