Vier mythen over Poetin

In de Russisch-Oekraïense oorlog heeft de Amerikaanse propaganda gebruik gemaakt van een beproefde syllogistische drogreden. Eerst identificeer je de natie in oorlog met de persoon die de natie leidt. Het is niet de oorlog van Rusland tegen Oekraïne, het is de oorlog van Poetin tegen Oekraïne. Vervolgens identificeer je het individu met Hitler. Op verschillende tijden hebben Hilary Clinton, John McCain, Lindasy Graham, Marco Rubio en Zbigniew Brzezinski hebben allemaal Poetin met Hitler vergeleken, net als James Clapper, Kevin McCarthy, de Poolse president Andrzej Duda, de Oekraïense president Volodymyr Zelensky en anderen. Wat psychologisch krachtig volgt is dat, aangezien de oorlog een oorlog is tegen “een tweede Hitler”, elke methode die wordt gebruikt om hem te stoppen moreel en militair gerechtvaardigd is, schrijft Ted Snider.

Een uitvloeisel van de Hitler-strategie is de madman-strategie. Door een leider als krankzinnig te bestempelen, maak je hem in de publieke verbeelding onbekwaam tot rede en dus tot onderhandelen. Als er niet met hem onderhandeld kan worden, kan hij alleen op het slagveld verslagen worden. Net als de Hitler-strategie is de madman-strategie niet nieuw. In de aanloop naar de staatsgreep van 1953 in Iran vergeleken functionarissen Mohammad Mossadeq privé met Gandhi, maar schilderden ze hem publiekelijk af als onstabiel, irrationeel, hysterisch en krankzinnig. Poetin wordt afgeschilderd als een irrationele speler met wie niet te praten, te vertrouwen of te onderhandelen valt.

Poetin is geen Gandhi. De verpletterende aanval van Rusland op Oekraïne heeft hem gediskwalificeerd als kandidaat voor de Nobelprijs voor de Vrede. Maar Poetin is geen Hitler.

Mythe #1: Poetin wil Oekraïne van de kaart vegen

De VS hebben Poetin er consequent van beschuldigd dat hij Oekraïne wil annexeren, een einde wil maken aan zijn soevereiniteit en het land van de kaart wil vegen.

Maar het uitroeien van de staat Oekraïne is nooit een expliciet doel geweest van de Russische militaire operatie. Rusland heeft meerdere malen zijn grieven en doelen opgesomd en dat doel heeft daar nooit bijgezeten. Een garantie dat Oekraïne neutraal zal blijven en niet zal toetreden tot de NAVO, een garantie dat de NAVO Oekraïne niet zal veranderen in een gewapend anti-Russisch bruggenhoofd aan zijn grens, en garanties voor de bescherming van de rechten van Russisch sprekende Oekraïners hebben allemaal consequent op die lijst gestaan. Maar Oekraïne van de kaart vegen is dat niet.

John Mearsheimer heeft erop gewezen dat “er geen enkel bewijs is dat Poetin overwoog, laat staan van plan was om een einde te maken aan Oekraïne als onafhankelijke staat en het deel te laten uitmaken van het grotere Rusland toen hij op 24 februari zijn troepen Oekraïne binnen stuurde.” De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov herinnerde er onlangs aan dat Rusland “de soevereiniteit van Oekraïne al in 1991 erkende, op basis van de Onafhankelijkheidsverklaring die Oekraïne aannam toen het zich terugtrok uit de Sovjet-Unie.” In die Onafhankelijkheidsverklaring staat dat Oekraïne “plechtig verklaart een permanent neutrale staat te willen worden die niet deelneemt aan militaire blokken… ” Dat was “een van de belangrijkste punten voor Rusland”, zei Lavrov voordat hij duidelijk zei: “In die versie, onder die voorwaarden, steunen we de territoriale integriteit van Oekraïne.”

Rusland wil geen neutraal Oekraïne van de kaart vegen; Rusland wil wel de NAVO uit Oekraïne vegen.

Mythe #2: Poetin wil het Russische Rijk herstellen

“De crisis in Oekraïne is geen territoriaal conflict, en dat wil ik duidelijk stellen… Wij hebben geen interesse in het veroveren van extra grondgebied,” vertelde Poetin onlangs aan een publiek van geleerden en diplomaten. De oorlog, legde hij uit, is een oorlog over een toekomstige veiligheidsregeling, over “de principes die ten grondslag liggen aan de nieuwe internationale orde,” niet over het verwerven van meer grondgebied.

De Amerikaanse president Joe Biden heeft vanaf de eerste dag van de oorlog beweerd dat Poetin “veel grotere ambities heeft dan Oekraïne. Hij wil in feite de voormalige Sovjet-Unie herstellen. Daar gaat het hier om.” Volgens hetzelfde script heeft minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken gezegd dat Poetin “duidelijk heeft gemaakt dat hij het Sovjetimperium opnieuw wil oprichten.”

Maar als Poetin het Sovjetimperium had willen herstellen, zou hij niet hebben gewacht tot de staatsgreep van 2014 om Oekraïne in de Westerse sfeer te trekken. Hij zou zich niet hebben verzet tegen het mandaat van het parlement om militair geweld te gebruiken, niet alleen op de Krim, maar in heel Oekraïne. Op dat moment zou dat een gemakkelijke militaire prestatie zijn geweest. Hij zou niet hebben geprobeerd om referenda in de Donbas te voorkomen die Oekraïne wilden verlaten en de Krim naar Rusland wilden volgen, en hij zou ze hebben geaccepteerd toen ze werden gehouden.

Als Poetin het Sovjetrijk had willen herstellen, zou hij de verovering van Georgië hebben voltooid toen Russische troepen in 2008 Zuid-Ossetië verdedigden tegen Georgische beschietingen. Hij zou de oprukkende Russische troepen helemaal naar de hoofdstad Tbilisi hebben geloodst en Georgië hebben heroverd. Net als in de Donbas zou Poetin de onafhankelijkheidsverklaringen van de etnisch Russische provincies Abchazië en Zuid-Ossetië hebben erkend. En toen hij eindelijk hun autonomie erkende na de Georgische invasie, zou hij ze bij Rusland hebben gevoegd en niet alleen hun autonomie hebben erkend.

Er is geen historisch bewijs dat Poetin heeft geprobeerd om het Sovjetrijk te herstellen.

Mythe #3: Poetin is niet serieus geweest in vredesonderhandelingen

Poetin is altijd serieus geweest over vredesonderhandelingen. In 2014 annexeerde hij de Donbas niet omdat hij vastbesloten bleef om de problemen van de regio op te lossen door te onderhandelen over autonomie binnen Oekraïne via de Minsk-akkoorden. Het was het politieke Westen dat niet serieus wilde onderhandelen over vrede. Het is nu duidelijk, door hun eigen getuigenis, dat Duitsland, Frankrijk en Oekraïne de Minsk-onderhandelingen gebruikten als een misleiding om tijd te kopen voor Oekraïne om een strijdmacht op te bouwen die in staat is om een militaire oplossing voor de Donbas te bereiken. Europa was nooit van plan om te onderhandelen over een vreedzame oplossing. En de VS hebben hen nooit onder druk gezet om dat te doen, noch Oekraïne de steun gegeven die het nodig had om dat te doen.

Poetin bleef zich echter altijd inzetten voor vredesonderhandelingen via de akkoorden van Minsk. In 2014 “geloofde hij dat het ons zou lukken om tot een vergelijk te komen en dat Lugansk en Donetsk zich op de een of andere manier met Oekraïne zouden kunnen herenigen onder de akkoorden – de Minsk-akkoorden.” En aan de vooravond van de oorlog in 2022 was hij “ervan overtuigd” dat er “nog steeds … geen alternatief” was. In de dagen voorafgaand aan de oorlog bleef Poetin aandringen op de uitvoering van de Minsk-akkoorden. Geoffrey Roberts, emeritus hoogleraar geschiedenis aan het University College Cork, meldt dat Poetin op 12 februari met Macron sprak en klaagde over het falen van het Westen om Kiev ertoe aan te zetten de akkoorden uit te voeren en dat hij de volgende dag tegen de Duitse bondskanselier Olaf Scholz zei dat hij geloofde dat een oplossing binnen de akkoorden van Minsk nog steeds mogelijk was, maar dat Duitsland en Frankrijk Oekraïne onder druk moesten zetten.

In december 2021 drong Poetin er bij de VS en de NAVO op aan om te onderhandelen over wederzijdse veiligheidsgaranties, maar de VS waren niet geïnteresseerd in onderhandelingen en de centrale eis van Rusland, om de NAVO niet uit te breiden naar Oekraïne, lag nooit op tafel.

Toen de oorlog eenmaal was begonnen, waren het de VS die niet serieus over vrede wilden onderhandelen, niet Poetin. Poetin toonde zijn ernst in verschillende gespreksronden, te beginnen in Wit-Rusland in de eerste dagen van de oorlog. Volgens Naftali Bennett, die op dat moment premier van Israël was en die bemiddelde bij de onderhandelingen tussen Rusland en Oekraïne, deed Poetin “enorme concessies” en “was er een goede kans om tot een staakt-het-vuren te komen”, maar de VS “blokkeerde dat”. Weken later zou Rusland opnieuw oprechte en veelbelovende onderhandelingen beginnen in Istanboel. Deze onderhandelingen zouden een eerste voorlopige overeenkomst opleveren. Maar volgens verschillende bronnen die bij de gesprekken aanwezig waren, blokkeerden de VS ook deze gesprekken. Het was niet Poetin die niet serieus wilde onderhandelen over vrede.

Mythe #4: Poetin is een misdadiger die zijn tegenstanders vermoordt

Een constante bewering van het politieke Westen is dat Poetin politieke bedreigingen en oppositie aanpakt door de oppositie te laten vermoorden. “Volgens wijlen Stephen Cohen, professor emeritus in de politiek en directeur van Russische studies aan Princeton, is er echter geen feitelijk bewijs dat deze bewering ondersteunt.”

Poetin-biograaf Philip Short geeft toe dat Poetin misschien “een klimaat heeft laten ontstaan” waarin machtige mensen opdracht konden geven tot moorden. Maar, zegt hij, “in tegenstelling tot wat algemeen wordt aangenomen in het Westen,” heeft Poetin de moorden “niet” geautoriseerd. Short stelt dat in een lijst van tien verdachte sterfgevallen van Poetin-critici die in 2017 door The Washington Post werd samengesteld, “alleen de dood van Alexandr Litvinenko met zekerheid aan Poetins adres kan worden toegeschreven. Alle anderen lijken te zijn gedood om redenen die niets te maken hebben met het Kremlin.”

Cohen stelde dat, zelfs voor die ene dood, ondanks het oordeel dat Poetin “waarschijnlijk” verantwoordelijk was voor Litvinenko, “er nog steeds geen sluitend bewijs is.” “Geen greintje feitelijk bewijs,” zegt hij, “wijst naar Poetin.”

Niets van dit alles maakt Poetin tot de hoofdrolspeler in de geschiedenis. Maar de vele mythes die in het westen zijn geschreven om hem af te schilderen als de aarts-antagonist – als de “tweede Hitler” – houden geen stand onder analyse.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Poetins aankondiging van de Burevestnik-raket maakt het Westen nerveus en ongerust

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: