Tenzij je onder een steen leeft, heb je het interview van Tucker Carlson met Vladimir Poetin gezien of er in ieder geval over gehoord. Er is veel commentaar op gekomen; sommige onzinnig, sommige uitstekend, schrijft Christopher Jolliffe.
Het Amerikaanse establishment is in paniek. Tucker lijkt op een aanwinst die de afgelopen jaren is losgeslagen en nu te groot is om te stoppen, gezellig babbelend met een wereldwijde superschurk. “Je hebt een geweldige naam. Hij moet je naam doden voordat hij jou doodt,” zei Juba de gladiator tegen Maximus in de film met die naam. Hetzelfde geldt voor Carlson. Hij is bestand tegen de gebruikelijke strategieën om activa te verbranden. Deels komt dat omdat hij onafhankelijk rijk is; deels omdat half Amerika naar hem luistert; deels omdat hij een goede man lijkt. Je kunt deze dingen nooit echt weten, maar hij stapte niet in Epsteins vliegtuig. Er lijkt geen hefboomwerking te zijn.
Carlson leek een beetje uit zijn doen tijdens het interview met Poetin. Hij was niet voorbereid op een kronkelige lezing over de geschiedenis van de Rus, maar deze kronkelige lezing was niet zomaar een steekspel dat Poetin gebruikte. Rusland heeft een verleden en ziet zichzelf als één consistente entiteit die gevormd is door die levende geschiedenis, een visie die ontbreekt in het presentisme van het westerse denken. Zoals het democratieën betaamt, denken westerlingen in electorale termen en onze intelligentsia verlangt wanhopig naar een breuk met het verleden. Staten als Rusland en China denken in beschavingsfasen. Verder denken dan pensioenplannen op de tweede termijn is een voordeel als je wilt dat je samenleving een lange toekomst heeft.
De unipolaire wereld, waarin Amerika nieuwe mondiale normen kon aannemen met dank aan de Pacific Fleet, is snel aan het vervagen.
Omdat velen in het Westen geloven dat onze bestuurlijke waarden universeel en internationalistisch zijn, vinden we dat iedereen daar achter moet staan. We pleiten voor democratische en liberale hervormingen over de hele wereld, niet alleen in het belang van de markten, maar om theologische redenen; het is onze seculiere religie. Iedereen die zich voor hen uitspreekt, zelfs als hij totaal onoprecht is, wordt door het establishment in Washington met open armen ontvangen, zoals Zelensky. Iedereen die dat niet doet is een schurkenstaat. We zijn altijd weer op zoek naar München en de opdeling van Tsjecho-Slowakije en de Anschluss, omdat dergelijke historische analogieën de enige zijn die iemand zich herinnert, en voor de liberaal is Hitler satanischer dan Satan.
Toch is het dwaas voor degenen in het Westen om Poetin als een bondgenoot te zien, vooral in een tijdperk waarin multipolariteit en realpolitik terugkeren. Degenen die het establishment in Washington en zijn bredere consensus wantrouwen, draaien het conventionele denken om en veronderstellen dat iedereen die kritiek heeft op de eindeloze opmars naar globohomo een vriend is. Je ziet vreemde types op X die verklaren dat Xi hun geestdier is. Maar Xi en Poetin zijn leiders van de oude school. Hun belang is hun eigen nationale belang. Poetin is er voor Rusland, en voor de Russen. Daarvoor kunnen we hem respecteren, en misschien proberen hem te begrijpen.
Vroeger was dit genoeg om zo’n openhartige leider, zelfs een rivaal, te beschouwen als iemand met wie je kon samenwerken. Het nationale belang ging over soevereiniteit, vaste grenzen, diplomatie in allerlei vormen en de veiligheid van de staat: kortom, macht. Het was niet nodig dat nationale leiders beloften deden voor internationalistische doelen, vooral niet wanneer zij, die denken in termen van hun eigen belang en aannemen dat anderen dat ook doen, dit soort dingen waarschijnlijk zien als spelletjes.
Het Amerikaanse establishment handelt niet in het Amerikaanse nationale belang; dat is duidelijk, zoals Poetin al aangaf. Dit zou furore maken onder Washington-types, en dat deed het ook. Veel van die types geloven oprecht dat de uitbreiding van de NAVO, van de geopolitiek uit het tijdperk van de Koude Oorlog, in het nationaal belang is. Maar zoals elke gerechtvaardigde overtuiging, kunnen ze worden ondermijnd doordat ze zich vergissen of bedrog plegen. De unipolaire wereld, waarin Amerika nieuwe mondiale normen kon aannemen met dank aan de Pacific Fleet, is snel aan het vervagen. Nationaal belang is verder niet het belang van internationaal kapitaal. Nationaal belang is zeker niet gelegen in het veronderstelde burgerschap van hen die geen burgers zijn; het is gelegen in de welvaart en veiligheid van hen die dat al zijn. Het Amerikaanse establishment doet alsof het van de onderdrukten in de wereld houdt, maar vergeet zijn eigen burgers, die het steeds meer lijkt te haten. Ze worden gezien als restjes van een homogene, religieuze en patriarchale wereld waarvan het establishment wenst dat ze zich haasten en verdwijnen. Als Carlson’s missie iets is, dan is het om dat om te keren, niet om Rusland te helpen.
Eén ding dat Poetin zei dat ontegenzeggelijk waar was, is dat de Rus in de straat meer op één lijn ligt met zijn principes dan de man in de straat in Amerika met die van Biden. Hij had ook precies gelijk toen hij zei dat de echte uitvoerende macht niet bij Biden ligt, iets waar het Westen altijd erg trots op is geweest. Maar macht verspreid over agentschappen en bureaucratieën die neerkomen op een nieuwe Pretoriaanse garde – en dat is waar de scheiding der machten in is ontaard – is macht zonder verantwoording. Mochten de Russen ooit een revolutie willen, dan weten ze wiens hoofd ze moeten nemen. Wie kan hetzelfde zeggen in Amerika?
Je kreeg vooral de indruk van staatsmanschap. Dit zou een schot voor de boeg moeten zijn voor het Westen, dat decennialang veilige electorale opties heeft voorgeschoteld die neerkomen op absolute hansworsten. Ze zijn niet allemaal dom; niemand klimt naar de top van een politieke machine door dom te zijn. Maar hun intellect is niet het soort wijsheid dat we hopen in een filosoof-koning. Het is de ethiek van de democratische politicus, die meer lijkt op de ethiek van de vastgoedverkoper.
Dit is een probleem voor representatieve democratieën in een laat stadium, die wollige producten moeten maken die schichtige consumenten niet afschrikken. Omdat we onze politieke processen nu beschouwen als weinig meer dan transacties, passend bij een samenleving die niet dieper kan denken dan een korte tijdspanne van jaren, is het niet verwonderlijk dat wat ze produceren ook het karakter van een consumptiecultuur heeft gekregen. Welke zittende westerse leider kan een exposé van een half uur geven over duizend jaar geschiedenis?
De opkomst van een sterk en overheersend Rusland is niet direct in het belang van het Westen. Maar rivalen dienen een doel; breedsprakige sociologische types noemen het de externe dreigingstheorie. Het Westen moet wakker worden, niet in oorlogszuchtige externe agressie, maar in een diepe periode van interne reflectie. We zijn vergeten wie we zijn, iets wat deze rivalen vastbesloten zijn om niet te laten gebeuren met hun eigen staten. Ze merken terecht op dat de ‘Nieuwe Liberale Mens’ niet in het nationaal belang is; ze nemen autoritaire stappen, waarover westerlingen parels vasthouden, om de normen te versterken die tot voor de laatste decennia als essentieel werden beschouwd voor elke gezonde samenleving. Een elite die toestaat dat een politiek zichzelf roekeloos schade toebrengt is niet beter dan een ouder die een kind hetzelfde toestaat: tenzij die ouder natuurlijk niet van dat kind houdt.
De terugtrekking van de Amerikaanse macht is niet iets waar ik blij mee ben; ik woon in een land dat volledig is overgeleverd aan de genade van zijn noorderburen zonder Amerikaanse garanties. Amerikanen zijn een nevenvolk, verbonden door bloed en geschiedenis, ook al doen we allebei ons best om die dingen af te zwakken. Dwazen in Australië denken dat we het alleen afkunnen; anti-Amerikanisme, altijd een voorliefde van links, is er nu ook een geworden bij ons soort rechts. In beide gevallen is het probleem het karakter van de Amerikaanse macht. Ik wil dat de Amerikaanse macht de juiste principes dient en niet de verkeerde; dat ze haar geld besteedt aan de juiste dingen en zichzelf niet laat bloeden voor de verkeerde dingen. Soms hebben deze dingen een mondiale superschurk nodig om ze aan te wijzen.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
De huidige oorlog en de onderwerping van de Europese volkeren
eventjes off topic als t mag : de Odysseus maanlander ligt op zijn kant en de missie wordt afgebroken ….LOL ….nogmaals n bewijs dat de Amerikanen nog nooit op de maan zijn geweest , laat staan er tot 5 keer toe hebben rondgelopen ….BLAASKAKEN !
Intelligent geschreven artikel van Christopher Jolliffe, met veel passages waar ook ik me in kan vinden, behalve één ding: die typering van Putin als een “mondiale superschurk”. Slaat nergens op. Zou het al zover zijn gekomen dat je mee moet gaan met het demoniseren van Putin om überhaupt aan het woord te worden gelaten?… Ik weiger me hierbij neer te leggen. Putin is voor mij geen god, hij heeft ook zijn zwakke kantjes, maar hij is met afstand ’s werelds eerlijkste en meest betrouwbare politicus op dit moment. Tijdens de Vietnamoorlog werden soms in protestmarsen de portretten van Ho Chi Minh gedragen. Ik ben geen held, dus alleen durf ik het niet, maar mocht er een pro-russische anti-oorlogsmars komen dan loop ik mee. Zelfs met het portret van Putin.
De kunst is om ieder artikel, ook op deze website, met kritische blik te lezen.
Dat heb je gedaan, waarvoor dank.
Het is niet meer dan de visie van een schrijver van een artikel. (niet Rommel)
Nog eens lezen, kan ik je aanraden. De enige fout in Jolliffe’s denken is “niemand klimt naar de top … door dom te zijn”. Menige omhooggevallen hansworst is daar juist op geselecteerd om op hun posten zonder enige wijsheid de plannen van de PTB uit te voeren.
Kijk naar mensen als Von der Leyen, Hugo Bloemschoen, de sexwerker van Berlijn, of Boris Johnson, en zijn opvolgster May, goed voor niets anders dan afbraak.
Krekel,
Ik bezie Putin als de leider die het verzet leiding geeft, die tegenmacht is een doorn in het oog van de VS, dat is de reden waarom zij, het Westen hem blijven betitelen als de nieuwe Hitler, het minder gebruiken van de dollar door diverse landen, Riyad en Teheran die op goede voet met elkaar praten, dus hun onderlinge oorlogen opgestart door de VS zijn aan het stoppen, het zionisme wat aangepakt zal worden, niet alleen in de rechtszaal door o.a. Zuid-Afrika, een eerbetoon aan Nelson Mandela die eens zei, wij zijn nu vrij maar we zijn pas echt vrij als de Palestijnen vrij zijn, zo is het.
Weet U, wij leren hier in het Westen de mythe dat wij strijden voor vrijheid en democratie, ik durf te beweren dat de Russen juist echt vechten en hebben gevochten voor vrijheid.
Dank voor uw tijd en geschreven woorden, ik zou zelf niet met een vlag van iemand gaan lopen, onderschat niet de menigte die nu opgestookt worden om te gaan vechten in Kiev tegen de Russen, wees verstandig en doe dat niet, in mijn hart hou ik van Rusland en hun volk en op 9 mei luister ik naar hun volkslied met tranen, zij vieren dan de overwinning op Nazi-Duitsland en dat eer ik dan op die manier.
Onderschat die media niet, die negatieve shit die men elke dag rondstrooit over Putin en de Russen, het Westen staat nergens voor, juist de Russen staan ergens voor, althans zo sta ik erin, en zo ga ik ook in de kist als het mijn tijd is, vriendelijke groet van mens tot mens!!!
27/2/2024 Macron wilt EU troepen inzetten in Ukraine… De derde wereld oorlog zal dan een feit zijn.
Welnee, die troepen gaan na een rondje TOS huilend naar huis, dat is, degenen die het overleefd hebben.
Van de reageerders en lezers van Nu.nl heeft nog niemand van het Minsk akkoord gehoord.
Ook heeft niemand het interview gehoord.
Als dit de gemiddelde Nederlander is, schaam ik mij plaatsvervangend.