Trump heeft gewonnen, ongeacht de verkiezingsuitslag… want Trumpisme is nu hier om te blijven

Ongeacht de uiteindelijke verkiezingsuitslag is de nalatenschap van president Donald Trump intact. Hij heeft overal ter wereld een enthousiasme voor nationalisme aangewakkerd, maar zijn ware impact is verdoezeld door belachelijke beschuldigingen van racisme.

Terwijl het lot van de Amerikaanse presidentsverkiezingen in de waagschaal wordt gesteld in afwachting van een resolutie voor de talrijke rechtszaken over verkiezingsfraude, heeft president Donald Trump al gewonnen – ongeacht wie het Witte Huis inneemt, schrijft auteur Samantha Chang op RT.

De blijvende erfenis van Trump is de populistische, nationalistische beweging die hij in 2016 heeft ontketend. Deze coalitie groeit met de dag – zowel in de VS als in het buitenland – en zal zich blijven uitbreiden, lang nadat hij zijn ambt heeft neergelegd.

Waarom? Omdat “niets krachtiger is dan een idee wiens tijd is gekomen”, zoals de Franse auteur Victor Hugo welsprekend opmerkte.

Dat idee is populistisch nationalisme. De mainstream media (die overwegend links is) heeft het nationalisme en populisme agressief als “racistisch” aangevallen. In werkelijkheid is er niets racistisch aan trots te zijn op wie je bent en waar je vandaan komt. Daarom zwaaien Trumpisten enthousiast met Amerikaanse vlaggen op hun bijeenkomsten, die de viering van hun land uiten.

Op dezelfde manier steunen talloze patriotten in andere landen Trump omdat hij als president van de Verenigde Staten krachtig heeft verklaard dat het oké is om trots te zijn op je land.

Een patriot zijn betekent niet dat je niet van andere landen houdt. Het betekent dat je de soevereiniteit van elke natie respecteert en erkent dat ze net zoveel recht hebben om trots te zijn op wie ze zijn als jij op wie je bent.

Decennialang werd Westerse naties geleerd zich te schamen voor hun geschiedenis, door te beweren dat ze “racistisch” waren. In het Midden-Oosten, Azië of Afrika wordt zulke zelfhaat niet geaccepteerd, ook al hebben die regio’s aantoonbaar een meer flagrante geschiedenis van openlijk racisme.

President Trump werd in 2016 in het Witte Huis verkozen door een beweging die opkwam voor alledaagse Amerikanen – niet het snobistische, elitaire groepsdenken dat wordt omarmd door het moeras van Washington en Hollywood-beroemdheden.

De aanhangers van Trump walgden van de decennialange onderwerping van Amerika aan een globalistische agenda die leerde dat alle blanken racistisch zijn, alle mensen van kleur hulpeloze slachtoffers zijn en dat iedereen afhankelijk moet zijn van de regering om hun problemen op te lossen.

Deze ondeugdelijke, racistische mentaliteit zorgde voor een wijdverbreide raciale animo, wat leidde tot de opkomst van de militante, anti-blanke, anti-politie Black Lives Matter-beweging.

De media gaven Trump de schuld van de BLM-rasrellen die deze zomer in de VS uitbraken, alsof ze gebeurden omdat hij president was. In werkelijkheid was deze raciale verdeeldheid reeds decennialang aan het broeien; Trump was slechts de katalysator die de vulkanische woede die onder het oppervlak borrelde blootlegde.

De media hebben de destructieve rellen van Black Lives Matter verdedigd, terwijl ze de blanken als racisten uitschelden als ze de marxistische agenda van BLM in twijfel durfden te trekken.

Maar tal van zwarte commentatoren zeggen dat de raciale wrok in beide richtingen gaat. Vraag maar aan jurist en politicoloog Dr. Carol Swain. Swain zegt dat de nationalistische beweging in Amerika 15 jaar voordat Trump president werd, aan kracht begon te winnen.

Ze voorspelde de opkomst van het nationalisme in haar boek uit 2002, ‘The New White Nationalism in America’.

Swain merkt op dat “blank nationalisme” anders is dan “blanke suprematie”, hoewel de linkerzijde en hun media schoothondjes de twee stromingen opzettelijk door elkaar halen.

Swain zegt dat de beweging van het blanke nationalisme als een paddenstoel uit de grond kwam, omdat blanken werden gemarginaliseerd en rechteloos werden gemaakt na decennia van positieve discriminatie en andere overheidsprogramma’s die bedoeld waren om minderheden te bevoordelen.

De media en de academische wereld verergerden de situatie door alle blanken voortdurend als racisten om de oren te slaan en te beweren dat ze geen recht hebben om over iets te klagen omdat ze ‘wit privilege’ hebben. Maar kijk om je heen: er zijn veel armlastige, kansarme blanken.

Het blanke nationalisme wordt steeds groter omdat blanken binnenkort niet meer het meerderheidsdeel van de bevolking in de VS zullen zijn. Het doet je afvragen: Als blanken eenmaal in de minderheid zijn, zal de maatschappij hen dan toestaan om voortdurend te zeuren en een voorkeursbehandeling te eisen?

Maar dit is een beschrijving die je moeilijk te horen zult krijgen temidden van de kakofonie van anti-Trump geschal waar we voortdurend mee gebombardeerd worden. Het is ook de reden waarom deze zeer reële veranderingen in het politieke landschap van Amerika, allemaal beïnvloed door Trump, zullen worden onderschat.

• De vooringenomenheid van de media is aan het licht gekomen en de geloofwaardigheid ervan is afgenomen. Volgens een recente Gallup-peiling vertrouwt maar liefst 94 procent van de Amerikanen de pers niet.
• Het geloof van de Amerikanen in de integriteit van de Amerikaanse verkiezingen is verminderd door het toenemende bewijs van alarmerende onregelmatigheden en een gebrek aan transparantie bij het tellen van de stemmen.
• De Democratische Partij is versplinterd en er broeit een burgeroorlog, aldus Congreslid Elissa Slotkin (Democraten – Michigan), wier district in 2016 en 2020 op Trump stemde, en verklaarde dat zij Nancy Pelosi als spreker van het Huis niet zal steunen.

Met dit in het achterhoofd, is het moeilijk om te beargumenteren dat Trump echt verloren heeft – alhoewel de verkiezing uiteindelijk anders zou kunnen zeggen.

“We zijn op weg naar een burgeroorlog”