SITUATIERAPPORT 21/05/23: Bakhmut gevallen, Artemovsk herrijst. Wat is de volgende stap?

Geen enkele truc werkte. Alle eindeloze afleidingen, afleidingsmanoeuvres, omleidingen en ontelbare pogingen om onze ogen af te wenden van de onvermijdelijke, enorme vernedering van de NAVO-strijdkrachten in Bakhmut – of is het nu Artemovsk? – met alle mogelijke middelen, van afleidingsaanvallen op burgers in Russische grenssteden tot regelrechte politieke moorden om de krantenkoppen te stelen en de aandacht van het publiek te sturen: het heeft allemaal niet gewerkt, schrijft Simplicius The Thinker.

Bakhmut is gisteren gevallen op de exacte eenjarige verjaardag van de val van Mariupol op 20 mei 2022. En niet verrassend is de houding van de UA-aanhangers precies dezelfde energie als voorheen: ineenkrimpen, het hoofd boven water houden, excuses maken. “De missie van Bakhmut is volbracht,” zeggen ze, snikkend.

Zo boven, zo beneden:

Hier is de enorme, onberekenbare lijst van eenheden die zijn vernietigd over de Wagneriaanse rots:

De grote vraag die iedereen zich nu stelt is: wat nu? Daar zijn veel mogelijkheden voor, zowel op korte als op lange termijn, dus laten we proberen het stuk voor stuk op te splitsen. Eerst de bekende factoren.

Prigozhin heeft aangekondigd dat Wagner op 25 mei, na enkele veegacties in de stad, de sleutels van de stad zal overhandigen aan een vermoedelijk Russische gemotoriseerde eenheid, en Wagner zelf zal zich terugtrekken voor R&R. Of liever R&R&R&R: rust, recreatie, herinrichting, reconstructie. Natuurlijk is het moeilijk om alles wat Prigozhin zegt voor waar aan te nemen, en de kans is groot dat Wagner in plaats daarvan doorgaat met aanvallen.

Een tijdje geleden had ik voorspeld dat de volgende algemene beweging naar Seversk zou zijn. Er zijn echter berichten dat de volgende vector in feite Krasnoye aka Ivanovske zal zijn, om de frontlinie af te vlakken en te beveiligen als een vormende maatregel, en ook Khromove. Maar er wordt nu gezegd dat Khromove al gevallen is, hoewel ik nog geen 100% bevestiging heb gezien:

Khromove in het rood hierboven, Ivanovske/Krasnoye in het blauw. Het grote probleem met Ivanovske is de enorme bosgordel op de flanken, die eerder een grote uitdaging vormde voor de troepen van Wagner. Om de voorstad te benaderen, bent u gedwongen om goed ingegraven Oekraïense posities in het bos onder vuur te nemen. En ze zijn moeilijk uit te schakelen, want onder de bosbedekking is het moeilijk om nauwkeurige ISR uit te voeren om ze te raken, omdat ze goed verborgen zijn in het bos. De enige manier is om ze met de hand uit te roeien door het bos zelf aan te vallen, maar daarvoor moet u open velden oversteken van waaruit u massaal wordt beschoten vanuit hun posities. Bos hieronder omcirkeld in het wit, met Ivanovske rechts/noordoost.

En om Ivanovske zelf in te nemen, zou natuurlijk ook betekenen dat u waarschijnlijk het bos moet controleren, want wie de stad controleert, kan veel gemakkelijker het bos controleren. En beide controleren betekent een uiterst gunstige omsluiting van de stedelijke agglomeratie Chasov Yar (en diverse kleinere voorsteden daaromheen).

Kortom, het geeft een weg naar Chasov Yar onder gemakkelijke dekking:

Het is interessant dat een verbonden kanaal deze kleine hint had:

We kunnen alleen maar mijmeren over wat dat zou kunnen zijn. Maar we zullen een veel betere indicatie krijgen van welke nieuwe richtingen zich kunnen ontwikkelen nadat is bevestigd welke eenheden precies zullen blijven, en of Wagner zich daadwerkelijk zal terugtrekken of dat het gewoon meer blufwerk is van Prigozhin.

De andere overweging voor de korte termijn is dat er na dit vernederende verlies voor de AFU nieuwe aanwijzingen zijn dat er in een laat stadium voorbereidingen worden getroffen voor het grote zuidelijke offensief:

Er zijn dus verschillende dingen. Ten eerste weten we dat Zelensky Bakhmut leek te gebruiken als een noodoplossing om Rusland ervan te weerhouden zelf iets te lanceren, totdat hij eindelijk zijn troepen kan verzamelen voor zijn grote laatste offensief. Nu Bakhmut is gevallen, kunnen we verwachten dat hij misschien toch iets zal moeten lanceren.

Ten tweede, in de lekken van het Pentagon, op de pagina’s die alle nieuwe, door het Westen getrainde brigades toonden, voor degenen die ze gezien hebben, stonden tijdschema’s voor de gereedheid van elke brigade in de verschillende categorieën, zoals wanneer de training voltooid zou zijn, wanneer de levering van uitrusting voltooid zou zijn, enz. Alles zou uiterlijk eind april klaar zijn, hoewel we weten dat Zelensky onlangs heeft geklaagd dat hij nog steeds niet genoeg wapens heeft. Maar dit heeft waarschijnlijk meer te maken met het feit dat Rusland de afgelopen maand al deze wapens in zijn opslagplaatsen heeft vernietigd tijdens grote aanvallen. Maar eind mei was ook het tijdstip dat door verschillende bronnen werd opgegeven als het definitieve einde van het modderseizoen en het punt waarop er geen meteorologische excuses meer konden zijn voor de AFU.

Het is nu een kritiek kruispunt voor het regime van Zelensky. Bakhmut is gevallen en hij kan nu ofwel toestaan dat de Russische troepen verder oprukken, waardoor hij zijn kostbare nieuwe reserves moet uitputten door de verdediging van Ivanovske, Chasov Yar, enz. te versterken, of hij kan het offensief inzetten om te proberen de Russische middelen weg te halen van alle andere frontlinies en ze naar het zuiden te trekken.

Meer informatie van Rybar over de schijnbaar afgeronde voorbereidingen van de AFU:

De regio die Rybar beschrijft, waarheen al deze eenheden worden verplaatst, is in rood weergegeven:

Interessant is dat ze ongeveer 80 km van Ruslands contactlijn liggen, waardoor ze buiten het bereik liggen van Ruslands artillerie, glijbommen, kamikaze-drones, enz.

Een andere prominente Russische analist heeft het volgende:

Er zij echter op gewezen dat volgens een recent rapport ook Rusland nu massaal troepen op deze lijn heeft verzameld. Ik heb gehoord dat er alleen al in deze zuidelijke regio 150 tot 200.000 man zijn. Als dat waar is, is een doorbraak van de AFU moeilijk voorstelbaar. De gouverneur van Zaporozhye meent zelfs dat de AFU haar kans op een offensief in de regio al heeft gemist toen de Russische aanwezigheid dunner was:

Het probleem is dat Oekraïne onder zware druk lijkt te worden gezet om dit offensief uit te voeren, terwijl ze intern allemaal weten dat de resultaten catastrofaal zullen zijn. Dat liet de Oekraïense ambassadeur in het VK gisteren weten:

Dus nu pas erkent Oekraïne eindelijk het verschil in grootte?

Dit is de belangrijkste reden waarom ik heb gezegd dat er twee mogelijke strategieën zijn voor het “komende offensief”.

De eerste is dat er überhaupt geen echt “offensief” komt. Oekraïne zal slechts kat en muis spelen, meer hun “asymmetrische” oorlogsvoering die zal draaien om psychologische aanvallen om voortdurend een winnende houding aan te nemen in de media, online, sociale media, enz. in plaats van op de grond. Dit omvat zaken als:

• Meer overdreven aanvallen op de achterhoede van Rusland. Merk op dat ze graag dingen aanvallen die een flitsende optiek creëren, maar geen echte strategische waarde hebben. Bijvoorbeeld oliecontainers in Krasnodar. Iedereen weet dat het zwakste deel van Rusland zijn energie-/brandstofvoorziening is, en geen enkele aanval op hun oliefaciliteiten kan Rusland ook maar enigszins doen terugdeinzen. Maar ze zien er wel ‘mooi’ uit op de camera, met hun zwarte dampen die filmisch de lucht vullen.
• Treinontsporingen, die, zoals onlangs op de Krim, binnen enkele uren worden opgelost.
• Moorden op verschillende figuren, zowel LDPR-functionarissen als Russische mediafiguren.
• Valse, glorieuze ‘shoot downs’ van meer Russische hypersonische raketten en andere ‘wonderen’.
• Schijnaanvallen op Belgorod en andere Russische regio’s die ze zullen proberen te verkopen als Oekraïne die een klein stukje Russisch grondgebied “verovert”, als bewijs van hun macht.

Dit alles zal worden gebruikt in combinatie met verschillende verkenningsaanvallen per vuur langs de Zaporozhye-lijn om de schijn van beweging en activiteit te wekken, die in werkelijkheid niet meer zullen zijn dan het geven en nemen van lokale posities, wat geen echte winst oplevert.

Dit alles zou ik onder de eerste strategie scharen. De tweede strategie zou zijn dat Oekraïne probeert een zeer belangrijke psychologische overwinning te behalen, die het handig kan verplaatsen en als een succesvol offensief kan uitroepen. De soorten doelstellingen die dat kunnen rechtvaardigen zijn beperkt, en daarom heb ik in het verleden mijn ogen gericht op de kerncentrale ZNPP Energodar als de meest waarschijnlijke mogelijkheid, simpelweg omdat die het gemakkelijkst te bereiken is.

Andere mogelijkheden die ik eerder heb geuit, zijn onder meer: dichtbij genoeg komen om Melitopol in artilleriebereik te brengen en/of enkele naburige nederzettingen in te nemen. Of op zijn minst dichtbij genoeg komen om Mariupol/Crimea binnen het bereik van een of ander wapensysteem te brengen, of het nu gaat om artillerie of nieuwe langeafstandssystemen zoals Storm Shadows, JDAM’s, enz. Als zij Mariupol/Crimea onder dergelijk bereik brengen, zou dat voor hen een grote psychologische overwinning betekenen, omdat zij het bombarderen van deze zones kunnen gebruiken als bewijs dat de toekomstige bevrijding “op handen is”.

In feite hebben ze eergisteravond voor het eerst sinds lange tijd Mariupol gebombardeerd. Naar verluidt werden meer dan 11 langeafstandsmunitie van een onbekend type gebruikt. Er schijnen er minstens 9 te zijn neergeschoten, maar er waren 2 grote explosies op het oude vliegveld ten zuidwesten van Mariupol.

Over dit onderwerp wil ik één ding zeggen, dat mij onlangs verschillende keren is gevraagd in commentaren. Over de mogelijkheid dat de AFU de Dnjepr bestormt, om voet aan de grond te krijgen bij Kherson of om de ZNPP in te nemen. Mensen vragen zich af hoe waarschijnlijk/mogelijk een dergelijke operatie is.

Het belangrijkste en meest elementaire dat men in dit verband moet begrijpen is dat het gemakkelijk is om aan de andere kant van een rivier te komen. Iedereen kan dit, of hij nu verliezen lijdt of niet. Het moeilijke deel is vervolgens dat nieuwe steunpunt, die vooruitgeschoven positie, enz. zodanig te bevoorraden dat u het voor onbepaalde tijd kunt vasthouden. Bedenk dat dit de belangrijkste reden was waarom Rusland zich in het algemeen uit de hele regio Kherson terugtrok: de zeer zwakke bevoorrading die elk moment kon worden onderbroken.

Dus als de AFU een massale operatie lanceert om de rivier in Kherson over te steken, zelfs als ze een aanzienlijke groep naar de overkant krijgen om een bruggenhoofd te vestigen, hoe gaan ze die groep dan voor onbepaalde tijd bevoorraden voor voortdurende gevechten in een sterk betwiste zone? Er is een enorme logistieke infrastructuur nodig om een echt bruggenhoofd in stand te houden en uit te groeien tot een FOB die een eventuele grote eenheid ter grootte van een brigade of meer kan herbergen, enz.

Dat is dus hoogst onwaarschijnlijk in Kherson. In ZNPP is de situatie echter iets anders. Als het doel gewoon is om de ZNPP in te nemen, kunnen ze dat doen zonder zich al te veel zorgen te maken over herbevoorrading, omdat het plan waarschijnlijk een soort grote provocatie zou inhouden waarbij ze de ZNPP in feite “gegijzeld” zouden houden, om Rusland te doen terugkrabbelen en uiteindelijk/ idealiter een overeenkomst te ondertekenen om het bezit van de centrale aan de AFU over te dragen onder een massale internationale drukcampagne. Ze zouden dit doen door te dreigen de centrale op te blazen en de schuld te geven aan Russische vergeldingsaanvallen, die de media natuurlijk zouden dekken.

Bij die operatie hoeven ze zich geen zorgen te maken over logistieke oplossingen op lange termijn. Het zou gebaseerd zijn op slechts één grote, riskante operatie om de ZNPP in te nemen en onmiddellijk een internationaal gefabriceerde “crisis”-standoff te starten die Rusland onder druk zou zetten om alle aanvallen te stoppen en de centrale over te dragen aan UA, misschien onder het mom van een of ander “internationaal team” zoals het gecompromitteerde IAEA-agentschap, enz.

Toekomstige boog

Oké, we zijn nu klaar met de korte termijn. Laten we eens kijken naar de langetermijnbogen die ons momenteel worden gesignaleerd.

De belangrijkste ontwikkeling is dat het Westen eindelijk de trekker lijkt over te halen van F-16’s voor Oekraïne.

Ze hebben op magische wijze ontdekt dat het eigenlijk maar vier maanden duurt om een reeds bekwame piloot op te leiden, in plaats van de eerder geschatte “meerdere jaren”.

Maar hier wordt het pas echt interessant. De rode draad die de meeste mensen denk ik hebben gemist, is dat deze tijdlijn heel mysterieus (ik zeg dat met een knipoog) overeenkomt met nieuwe tijdlijnen die ons onlangs zijn gegeven met betrekking tot de hoeveelheid Westers geduld die Oekraïne nog heeft om “te bewijzen dat ze in staat zijn om terug te vechten” of in feite “ze iets te laten zien”. Hierover zijn onlangs verschillende verklaringen afgelegd, waarvan er één specifiek aangeeft dat sommige westerse functionarissen denken dat Oekraïne tot ongeveer september van dit jaar, wat ongeveer overeenkomt met het einde van de zomer, de tijd heeft om te bewijzen dat het een kans maakt tegen Rusland.

Ik geloof niet in toeval. Dus het feit dat deze plotselinge F-16 bliksemschicht uit het niets de krantenkoppen haalt in precies de tijdlijn die wordt beschreven als de “laatste oproep” van Oekraïne, maakt het narratief vrij duidelijk.

Het bovenstaande artikel citeert een Euro-ambtenaar die verklaart dat:

En het allerbelangrijkste:

Het lijkt mij dat Oekraïne’s laatste deadline wordt gepositioneerd voor een andere tijdige verjonging deus-ex-machina stijl met de toevoeging van een nieuwe ‘wunderwaffe’ om de verzakkende sceptici nog een paar maanden zoet te houden. Zoals u inmiddels waarschijnlijk wel weet, zijn er in het Westen twee kampen. Een kamp waarvan de steun tanende is, dat de realiteit geschreven ziet in het Oekraïense bloed dat elke centimeter van hun bodem bedekt, en dat weet dat het slechts een kwestie van tijd is. Deze groep denkt dat het het beste is om de stekker eruit te trekken en iedereen de kopzorgen te besparen. Maar de andere, waarschijnlijk kleinere ‘voorhoede’-groep, de echte die-hard globalistische nomenklatura die verbonden is met de meest verraderlijke ‘hogere autoriteiten’ die de wereld besturen, is wanhopig om het conflict überhaupt voort te zetten, want voor hen zou een nederlaag voor Rusland catastrofaal zijn. Deze groep vecht om een reeks voortdurende morele oppeppers zoals de F-16 (en de Patriot, JDAM, HIMARs, enz. daarvoor) om het eerste kamp ervan te overtuigen Oekraïne te blijven voeden met geld en wapens.

Hun taak is het creëren van een eindeloze “power creep” van wunderwaffe om als voortdurende defibrillerende “shock paddles” te fungeren voor het platliggende Oekraïense lijk. Dus nu proberen ze wanhopig het F-16 programma te versnellen om Oekraïne te redden van een totale stopzetting van de steun te elfder ure aan het eind van de zomer. Waarom de zomer, vraagt u? Wel, naast de recente verklaringen waarnaar ik verwees, waarin verschillende figuren melding maakten van een resterende steunperiode van 4 à 5 maanden, is de zomer een natuurlijke periode waarin een realistisch Oekraïens offensief of winst kan worden verwacht. Niet alleen hebben Oekraïense functionarissen eerder verklaringen in die zin afgelegd – bijvoorbeeld de verklaring van Budanov dat in de zomer de beslissende, climactische gevechten zullen plaatsvinden die deze hele oorlog zullen bepalen:

Maar ook de logische veronderstelling dat we bij het ingaan van de herfst weer een hele nieuwe cyclus beginnen van Rasputitsa, Winter, etc., waardoor de AFU nog 6-8 maanden niets van betekenis kan doen tot de lente/zomer van 2024, op welk moment velen zouden concluderen dat de AFU waarschijnlijk al lang onherstelbaar vernietigd is. In oktober en november vallen er volgens mij zware regens, die opnieuw voor onbegaanbare omstandigheden zullen zorgen. De zomer lijkt dus de laatste kans voor een belangrijk offensief. En aangezien offensieven op papier lang kunnen duren, zou het evenmin zinvol zijn om er aan het eind van de zomer een te lanceren, want dat zou doorwerken in de herfst. Dus hoe eerder hoe beter.

Dus, zoals u ziet, zodra september aanbreekt, en de langverwachte Oekraïense winsten floppen, is er de F-16 booster om nieuw leven te blazen in de vlaggende Eurocraten. Een symbolische strijdmacht van F-16’s kan worden gebruikt voor nieuwe psychologische propaganda-operaties, waarbij een symbolische aanval diep in Russisch gebied zal worden bejubeld als een geweldige prestatie en een ‘zeker teken’ dat de vernieuwde AFU op weg is om Rusland te verslaan, de Krim terug te veroveren, enz. enz. Op dit punt weet u hoe het spel werkt – het is zowel repetitief als voorspelbaar.

Feit is dat de Block 50/52 F-16’s die volgens de geruchten op tafel liggen, geen bijzonder superieure capaciteiten hebben dan wat Oekraïne al gebruikt. Ze kunnen Storm Shadows, JDAM’s, enz. lanceren, net als hun Mig-29 en Su-27 Oekraïense tegenhangers. Dit is allemaal theater om de schijn van capaciteit en voorwaartse beweging te wekken.

Men zou kunnen aanvoeren dat de Block 50/52’s ook Aim-120 Amraams kunnen dragen, die Russische jets problemen zouden kunnen bezorgen. Maar daar zijn veel problemen mee. Ten eerste zouden de F-16’s nog steeds massaal in de minderheid zijn in een betwiste ruimte die voor hen op alle mogelijke manieren ongunstig is. Niet alleen hebben Russische patrouilleschepen zoals de Su-35 raketten aan boord die superieur zijn aan de Aim-120 Amraam, zoals de Vympel R-37M, maar ze worden gesteund door een verscheidenheid aan Russische middelen voor de lange afstand, zoals de S-400’s, A-50U AWAC’s, enz. Dit geeft hen elk denkbaar voordeel ten opzichte van de eenzame F-16’s van Oekraïne in de betwiste ruimte. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de Aim-120’s naar verluidt toch al op de Mig-29’s waren geplaatst, en dat ze er niets mee hebben gedaan.

Kijk bijvoorbeeld naar bewijsstuk A en B hieronder, van een westerse bron:

Sommigen zullen aanvoeren dat ze onlangs een hele Russische “speciale luchtgroep” nabij Bryansk hebben opgeblazen. Maar om eerlijk te zijn, hoe meer tijd er verstrijkt, hoe meer ik persoonlijk neig naar de verklaring dat die luchtgroep werd vernietigd door eigen vuur. Het prominente Russische ‘FighterBomber’-kanaal lijkt het daarmee eens te zijn en stelt dat Russische IFF-systemen (Identify Friend Foe) bekende problemen hebben, en het zou een heleboel zeer onhoudbare anomalieën van het neerschieten verklaren; zoals waarom de EW-helikopters überhaupt niet op de dreiging leken te reageren met hun geautomatiseerde systemen die fakkels/chaffels verspreiden, en waarom ze überhaupt niet in staat zouden zijn geweest het systeem in kwestie te storen, zoals hun taak is. Vergeet niet dat Oekraïne zelf officieel ontkende dat zij verantwoordelijk waren voor dit neerhalen, hoewel dat niet noodzakelijkerwijs veel zegt.

Het is gewoon te onwaarschijnlijk, en ze hebben geen echte systemen die zo ver in de Russische ruimte kunnen reiken, ze hebben het nog nooit gedaan. Dus persoonlijk zeggen mijn zintuigen mij dat dit een catastrofaal geval was van blauw op blauw. Het zou niet de eerste of de laatste keer zijn – van de neerschietingen van Russische Su-34’s boven Donetsk vorig jaar werd bevestigd dat ze het gevolg waren van eigen vuur. En de meeste beschietingen in het algemeen in de geschiedenis zijn vriendschappelijk vuur, inclusief de meeste NAVO/VS beschietingen in de verschillende conflicten zoals Desert Storm, enz. Het is een simpele realiteit van luchtoperaties.

Maar terug naar de F-16’s. Feit is dat het de laatste tijd routine is geworden om in bijna elk dagelijks rapport van het Russische Ministerie van Defensie de vernietiging van verschillende Storm Shadows aan te kondigen, waaronder in het rapport van vandaag een GBU-32, d.w.z. JDAM, en verschillende HIMARs raketten. Kortom, de Russische AD heeft zich al snel aangepast aan deze wapens en ze vormen weinig echt gevaar. Zeker, Storm Shadows hebben eerder in de week een paar objecten in Lugansk geraakt, en hier en daar komt er natuurlijk wat door. Maar ze kiezen zwakke doelen in LDPR en blijven uit de buurt van Ruslands eigenlijke achterlinies, waarvan de AD-netwerken te sterk zijn.

Dus de F-16’s kunnen mogelijk meer Storm Shadows afvuren. Ze zijn al grotendeels uitgeschakeld. Dit gezegd zijnde, zijn al deze overwegingen gebaseerd op de huidige oorlogshouding, waarin Rusland zich voorlopig grotendeels defensief blijft ingraven. Dat kan veranderen als Rusland zijn eigen offensieven lanceert en daarmee zijn logistieke lijnen ‘openstelt’, waardoor het in de toekomst kwetsbaarder wordt voor mogelijke F-16’s. Het is altijd veel gemakkelijker om al die wunderwaffen af te weren als je in de verdediging zit, maar in de aanval maak je jezelf altijd kwetsbaarder.

De grote onderliggende vraag

De echt grote logische vraag bij dit alles is echter, wat is het nut van al die vertragingstactieken die het conflict eindeloos rekken? Deze wunderwaffen zoals de F-16’s, waarvan zelfs hun leveranciers weten dat ze in wezen nutteloos zijn? Voor welke eventualiteit of einddoel houden ze Oekraïne aan het lijntje als ze weten hoe de oorlog overduidelijk zal verlopen, namelijk een onvermijdelijke ineenstorting van de AFU?

Denken deze mensen echt dat Oekraïne uiteindelijk zal winnen, en zo ja, hoe dan precies? Dit is een zeer goede en grote vraag die ten grondslag ligt aan alles wat er momenteel gebeurt. Wat hopen zij echt te winnen met dit alles, als het voor iedereen met ook maar de geringste militaire kennis duidelijk is dat Oekraïne op geen enkele manier kan winnen?

Er is geen exact of duidelijk antwoord op deze vraag, maar er zijn enkele mogelijkheden die ik zal aanreiken.

Het eerste idee is dat de kleine “voorhoede” van de eerder genoemde westerse elite hoopt het conflict eindeloos te rekken, zodat zij genoeg tijd hebben om verschillende sociaal-politieke omwentelingen in Rusland te veroorzaken, zodat zij een staatsgreep tegen Poetin kunnen plegen en een scenario in de stijl van WO1-1917 kunnen creëren om Rusland te laten instorten en uit de oorlog te halen.

Eén idee draait bijvoorbeeld om het feit dat Rusland in 2024 zijn eigen presidentsverkiezingen heeft. In feite zijn de verkiezingen in Rusland veel eerder dan die in de VS, die in november plaatsvinden. Die van Rusland zijn op 17 maart 2024. Dat betekent dat, als de oorlog zo ongunstig mogelijk voor Rusland kan worden verlengd tot dat moment, het Westen kan hopen op verschillende provocaties om grote problemen te creëren voor Poetin en zijn toekomstige herverkiezingscampagne (Poetin heeft nog niet officieel aangekondigd dat hij zich kandidaat stelt).

Net zoals ik het probleem van de oorlog voor de verkiezingen van 2024 van de Amerikaanse Democraten heb uiteengezet, kan dit ook worden gebruikt als een doorn in het oog van Poetin voor zijn eigen campagne, of als bliksemafleider om een vorm van massale maatschappelijke onrust in het algemeen te creëren. Als zij tegen die tijd een beeld van de oorlog kunnen fabriceren dat catastrofaal en ongunstig is, kunnen zij proberen hun 5e/6e colonne revolutionaire krachten in Moskou bijeen te brengen om de straat op te gaan en allerlei nare provocaties uit te lokken.

Zoals u hebt gezien, hebben ze zich al vastgebeten in Prigozjins geschillen met het ministerie van Defensie om die te gebruiken als wig die ze verder kunnen drijven in de politieke elite van Rusland. Zelfs als ‘Poetin omverwerpen’ een te hoog gegrepen doel is, kunnen ze nog steeds hopen op realistischere maar niet minder verwoestende opties, zoals het creëren van grotere politiek-militaire spanningen die de WIM kunnen ondermijnen. Ik zeg niet dat die dingen zeer waarschijnlijk zullen gebeuren, ik zeg alleen dat die fanatieke voorhoede hier wanhopig op hoopt.

De volgende mogelijkheid is dat ze gewoon hopen de oorlog zo lang mogelijk te rekken, in de hoop dat de steun van de Russische samenleving voor de WIM uiteindelijk zal verzwakken. Dus zelfs als Rusland de hele tijd aan de winnende hand is en het leger en de infrastructuur van Oekraïne vernietigt, zou het Westen kunnen hopen dat Rusland zich uiteindelijk militair en sociaal/psychologisch uitput en de oorlog moe wordt. Het doel zou dus zijn deze eindeloze escalatiespiraal van wunderwaffe te creëren om het moreel van Oekraïne en dat van de westerse medestanders voortdurend op te krikken, totdat Rusland rijp is voor verzwakking. Vele redenen zouden hiertoe kunnen bijdragen, zoals langdurige economische omstandigheden die voor de burgers vervelend kunnen worden, enz.

De afbouw

Maar tegen welke krachten is deze radicale voorhoede opgewassen? Het andere grote nieuws van de laatste tijd betreft het spreken over een dergelijke “afbouw” van de oorlog, zoals ik eerder aanhaalde. Zo liet Seymour Hersh onlangs nog een “bom” vallen, namelijk dat, volgens zijn privé-bronnen, verschillende landen onder leiding van Polen overwegen de stekker uit Oekraïne te trekken, en er zelfs bij Zelensky op aandringen om af te treden als dat moet, om een einde te maken aan de oorlog:

Alex Krainer, van wie ik weet dat velen van u hem lezen uit eerdere commentaren, gaat hier dieper op in in zijn recente artikel:

“Ik denk dat we in de nabije toekomst een abrupte verandering in Oekraïne kunnen zien, misschien een staatsgreep tegen het Zelensky-regime en een capitulatie van het Oekraïense leger.”

Kortom, hij voorziet een soort “zwarte zwaan” die al onze eerdere prognoses op losse schroeven zal zetten, omdat er een snel en plotseling einde komt aan de oorlog, waarschijnlijk met een militaire staatsgreep of iets dergelijks.

Maar het interessante is hoe dit allemaal samenvalt met de stortvloed aan recente berichten waaruit blijkt dat een “consensus van onwilligen” zich echt begint op te bouwen tegen Oekraïne. Dit draait met name om een onderwerp waarover ik al veel heb geschreven, namelijk de verkiezingscyclus van 2024, en hoe de Amerikaanse heersende klasse Oekraïne tegen die tijd onder het tapijt zal moeten vegen om te voorkomen dat het een grote etterende wond wordt die door politieke tegenstanders in debatten enz. als munitie tegen hen wordt gebruikt, vergelijkbaar met de mislukking van het Afghanistan-debacle, maar dan veel erger.

Nog maar twee dagen geleden heeft Politico een eigen artikel gepubliceerd waarin de waarschijnlijke afloop van de oorlog wordt geschetst:

Het artikel opent met een klap op de vuurpijl:

En dat functionarissen al druk bezig zijn geweest met het informeren van mummie-in-chief Biden over hoe de DMZ-zone naar Koreaans oorlogstype eruit zou zien in Oekraïne:

Maar pas in de derde alinea wordt duidelijk waarom de stemming zo verslechterd is:

Er wordt zelfs gedacht aan een internationale vredesmacht:

En het is duidelijk dat ze minder hardnekkige doelstellingen nastreven, zoals ik al eerder zei: de verovering van de Krim, Mariupol, enz:

“Er is een stroming die zegt: ‘Oh, de Oekraïners moeten [de stad] Mariupol hebben en toegang tot de Azov Zee.’ Anderen maken zich minder druk over de plaatsing van de linies, zolang Oekraïne maar veilig is voor de toekomst”, aldus de voormalige regeringsfunctionaris over de interne gesprekken.

De manier om deze uiteenlopende berichten met elkaar te verzoenen is wat ik eerder zei, dat er meerdere kampen zijn. De ene kant ziet de rationale in het afbouwen en bevriezen van het conflict in Korea-stijl, de andere kant is de fanatieke havik-voorhoede onder direct bevel van de bankkabaal die aandringt op eindeloze escalatie. Welke kant zal winnen, wordt bepaald door de grote nederlaag die Oekraïne in de komende maanden zal lijden, of ze nu een echt offensief beginnen of niet.

Als Rusland de AFU een beslissende, verpletterende slag toebrengt waarvan het nooit meer kan herstellen, dan kan men zich voorstellen dat het gewicht zal vallen aan de kant van de “bevriezingsconsensus”. Als Oekraïne enkele successen boekt die een sprankje hoop geven, kunnen de haviken hun zin krijgen.

Dit gezegd zijnde, hier is het zinderende antwoord van de Oekraïense presidentiële adviseur Podolyak om de schade te beperken:

De laatste overweging

De laatste overweging bij dit alles is een vraag die velen onlangs in de commentaren hebben gesteld. Die luidt: hoe/waarom denkt het Westen dat het daadwerkelijk kan lukken om dit conflict met één vingerknip te “bevriezen”? Wat geeft hen de verwaandheid om te geloven dat ze de hele oorlog op elk moment van hun keuze kunnen afblazen?

Ik heb al eerder gezegd dat het geloof voortkomt uit de grote economische invloed die het Westen nog steeds heeft op belangrijke Russische bondgenoten, die het Westen zal proberen te verenigen in een enorme internationale “vredescoalitie”. Er zijn verschillende financieel-economische instrumenten waarmee zij dit kunnen doen. Zo is er de dreiging van nieuwe sancties tegen iedereen, van Iran tot China. En dan is er ook nog het aanbod om reeds bestaande sancties te verlichten, in ruil voor het onder druk zetten van Poetin om “aan tafel” te komen. De VS kunnen bijvoorbeeld het uitstel van bewapening van Taiwan voor het gezicht van China zwaaien, of iets in die richting. Er zijn veel van dit soort potentiële vectoren, en de VS kennen ze allemaal goed.

Betekent dat dat ze zullen slagen? Nee. Ik zeg alleen dat ze hierop rekenen. Er zijn echter velen die om goede redenen geloven dat Poetin een kans maakt om toe te geven aan de komende “push for peace”. Enkele redenen daarvoor zijn niet alleen eerdere toegevingen aan westerse eisen, maar zelfs recente zaken als de verlenging van de graanovereenkomst, die door sommigen een regelrechte vernedering voor Rusland wordt genoemd. Velen geloven dat Poetin, als hij door zijn bondgenoten sterk onder druk wordt gezet, zal instemmen met hun aanbod. En gezien het feit dat Rusland blijft weigeren om zelfs maar de beknopte doelstellingen van de WIM te schetsen – en zich beperkt tot vage uitspraken van Peskov en dergelijke over de noodzaak om “de Oekraïense strijdkrachten veel verder van de Russische grenzen terug te dringen” – is er misschien enige reden om voor een dergelijke conclusie te vrezen.

Denk ik persoonlijk dat dit zal gebeuren? Nee. Maar zoals ik in het verleden heb gezegd: niets is een volledige 0 of 100 op de schaal. Alles is een vorm van niet-nul som van waarschijnlijkheid. Dus hoewel ik persoonlijk nog steeds denk dat Rusland zal doorgaan, zou ik een leugenaar zijn om te suggereren dat er niet een deel van mij is dat de mogelijkheid van capitulatie op 10-15% of zo schat.

Diversen

Ander nieuws om bij te praten:

Terwijl Kiev blijft ontkennen dat Zaluzhny dood is, hoewel hij al sinds begin april niet meer in het openbaar is gezien, beweren nieuwe ‘uitgelekte’ berichten dat dit vernietigend is:

Het bovenstaande eindigt met:

Het befaamde hackerscollectief DPR Joker, dat eerder veel belangrijke documenten heeft gelekt, waaronder de grote Delta Leaks, onthult het volgende:

De consensus van deze lekken lijkt dus te zijn dat Zaluzhny ernstig gewond is en ernstige medische hulp krijgt, en waarschijnlijk nooit meer op zijn post zal terugkeren. Persoonlijk houd ik mijn adem niet in, maar het is mogelijk.

Prigozjin vertelt hier op humoristische wijze zijn versie van wat er met Zaluzhny is gebeurd. Hij stelt dat Zaluzhny op 11, 12 en 13 mei inderdaad binnen het aanvalsbereik van Wagner was, en dat Wagner inderdaad “bepaalde opdrachten” in die telling heeft uitgevoerd. Maar hij weet niet hoe succesvol die “opdrachten” waren. Het begint er steeds meer op te lijken dat er misschien wel iets met hem is gebeurd.

Met dat gezegd, Syrsky zou ook “gedood” zijn, maar er is een nieuwe video verschenen waarop de commandant van de grondtroepen van de UA te zien is. Maar men kan dat ook gebruiken om het tegendeel te beweren: als er video’s zijn verschenen van Syrsky, waarom is Zaluzhny dan al meer dan een maand niet meer gezien en heeft hij een belangrijke NAVO-top afgezegd omdat hij het ’te druk’ had?

Daar lijkt iets niet pluis.

Update: Er verschijnen nu zelfs berichten van een Oekraïense MvD-woordvoerster dat “Rusland een moordaanslag op Zaluzhny voorbereidt”. Als dit waar is, is het duidelijk dat bij hem waarschijnlijk in de nabije toekomst de stekker eruit zal worden getrokken, en dat ze gewoon de basis aan het leggen zijn voor de aankondiging van zijn dood.

Uit een nieuw artikel in de Wallstreet Journal blijkt dat de Britse SAS “zeer dicht bij de frontlinies” opereert:

Dit is iets wat ik al lang heb gemeld, aangezien er naar verluidt overal in de regio Odessa en andere gebieden SAS rondkruipen die de AFU leren om Brimstones, Neptunes en Harpoons te bedienen.

Maar de bredere strekking van het artikel was dat het VK en de VS het oneens zijn over de oorlog:

Deze kwestie is echter alleen moeilijk te begrijpen voor degenen die misleid zijn door jarenlange propaganda van “Amerika’s macht”. Het is heel eenvoudig uit te leggen: de Britten hebben geen noemenswaardige activa die gevaar lopen, dus kunnen ze meer gokken en de toorn van Rusland op hun hals halen. Rusland heeft niet veel opties om te “escaleren” of te reageren op Groot-Brittannië. Groot-Brittannië is dus als een kleine vervelende muis die ronddanst en aan Ruslands tenen knabbelt.

Maar de VS is degene die daadwerkelijk tastbare zaken op het spel heeft staan: de VS is ‘überhaupt’ begonnen, kaarten op tafel. Ze hebben dingen te verliezen als ze te veel lijnen overschrijden. Overal in Europa, en zelfs in het Midden-Oosten, Afrika en elders, bevinden zich activa die het risico lopen op een asymmetrische reactie van Rusland. Als de VS te ver gaan met hun gok, kunnen zij enorme reputatieschade oplopen doordat Rusland iets van hen vernietigt, terwijl Groot-Brittannië dergelijke zorgen niet heeft en dus de luxe heeft om zich hard op te stellen.

Een laatste paar opmerkingen over Bakhmut.

Nu het voorbij is, zijn er verschillende feiten die we niet mogen vergeten en die de propagandisten niet onder de tafel mogen vegen. Ten eerste, vergeet niet dat de AFU een “massale tegenaanval” lanceerde die allerlei dingen moest doen, van het bevrijden van Bakhmut zelf tot het innemen van alle flanken of het omsingelen van Bakhmut. Deze “tegenaanval” was een enorme mislukking, een flop. En we moeten de propagandisten die ongelijk hadden ter verantwoording roepen, maar ook degenen die gelijk hadden ophemelen.

Big Serge zag bijvoorbeeld goed wat er gebeurde:

Vergeet ondertussen niet dat de favoriete spreekbuis van de 2D Bloggers, Strelkov, in feite voorspelde dat Rusland Bakhmut niet zou veroveren. Toen veranderde hij het in Rusland zou Bakhmut niet vasthouden na de winter, Oekraïne zou het zeker heroveren op een “uitgeputte” Russische troepenmacht:

Dit komt natuurlijk bovenop zijn beruchte voorspelling (zie datum van artikel hieronder) dat Rusland catastrofaal zou verliezen in Syrië, Assad zou worden afgezet, Poetin in eigen land ten val zou worden gebracht en Rusland vervolgens zou instorten.

Ik krijg er nooit genoeg van mensen hieraan te herinneren. Hoe kan iemand een “deskundige” met zo’n voorspellende staat van dienst vertrouwen?

Maar na de historische gebeurtenissen van vandaag probeert Strelkov voorspelbaar zijn gezicht te redden:

Zeker, Igor.

Dat gezegd hebbende, het is waar dat er nieuwe voorbereidingen zijn, zo lijkt het, voor de AFU om te proberen zelf het gezicht te redden met aanvallen op de flanken van Bakhmut:

Waaronder deze Azov-opmars die door Russische 200e motorgeweerjongens uit Moermansk werd vernietigd: Video (alt link)

Maar interviews met Russische correspondenten aan het front daar lijken er op dit moment op te wijzen dat de flanken behoorlijk veilig zijn en het niet mogelijk is voor de AFU om veel verder op te rukken.

Ook kolonelCassad meldt grote verliezen voor de AFU daar, waarbij een garnizoen in Khromove “volledig is vernietigd”:

Een bericht van een Oekraïens topkanaal:

Jakkes.

En ook hebben sommige mensen gevraagd of Rusland ooit “achteroperaties” tegen Oekraïne uitvoert. Een paar dagen geleden schreef een Oekraïens militair kanaal dit, over een recente Russische SpecOps-aanval op hun achterhoede, waarbij 11+ Oekraïense grenswachten werden weggevaagd:

De gruwelijke 18+ video is hier te zien.

Even terzijde, hier is een eigenzinnige maar leuke video om te proosten op de glorie van de bevrijding van Bakhmut, op de muziek van Wagner PMC’s naamgenoot, Ride of the Valkyries: Video.

Ik laat u achter met deze aangrijpende notitie van een gerespecteerde Russische zender over de historische prestatie van vandaag:

Brussinf:

Is het te vroeg om te hopen op Slavyansk 20/05/24?

De zon gaat onder op Bakhmut terwijl de laatste vlag wordt gehesen.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Bakhmut is gevallen! – Het laatste gebouw is door de Russen veroverd – Prigozhin’s aankondiging

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: