Scott Ritter: Live-actie rollenspel in Oekraïne

Het was – letterlijk – een gemaakt-voor-televisie moment. Een voormalige onderofficier van de Amerikaanse marine, die tv-journaalverslaggever geworden was, gekleed in een vers uit de doos camouflage-uniform met kogelvrije vest en magazijnzakken, met een bijpassende camouflage-helm en handschoenen, en met een automatisch geweer in de hand, staarde in de camera en kondigde aan: “Ik ben hier om dit land [Oekraïne] te helpen in zijn strijd tegen wat in feite een uitroeiingsoorlog is”.

Met een Oekraïense vlag op zijn linkerschouder, en een Amerikaanse vlag op zijn kogelvrije vest, verklaarde de man, Malcolm Nance: “Dit is een existentiële oorlog, en Rusland heeft die naar deze mensen gebracht en is massaal burgers aan het vermoorden.”

Een dag eerder had Nance een zwart-wit foto van zichzelf getweet, eveneens gekleed, met de mededeling: “I’m DONE talking.”

Nance heeft 20 jaar bij de Amerikaanse Marine doorgebracht als cryptologisch technicus, tolk (CTI), gespecialiseerd in de Arabische taal, en heeft van zijn carrière iets legendarisch gemaakt, zozeer zelfs dat wanneer hij spreekt over zijn reis van zijn persbureau naar Oekraïne, het bijna overtuigend klinkt, schrijft Scott Ritter.

Gewoon zomaar.

Maar de hype komt niet overeen met de werkelijkheid. Hoewel hij een lintje met gevechtsactie op de revers van zijn jasje draagt (als hij niet in gevechtsornaat gekleed is), heeft Nance nooit echt aan grondgevechten deelgenomen, volgens een militair die met hem gediend heeft. Zijn “gevechtservaring” was beperkt tot het verlenen van taalkundige steun aan boord van een schip van de Amerikaanse Marine voor de kust van Beiroet in 1983. Belangrijk werk, maar geen gevecht.

Ondanks deze opwaardering van zijn CV was Nance – volgens Nance – een vanzelfsprekendheid voor rekrutering door Oekraïne. In de dagen vóór de Russische invasie was Nance in Oekraïne, waar hij verslag deed voor MSNBC.

Maar omdat hij Malcolm Nance was, beweerde hij dat hij nog veel meer deed. “Ik heb een maand in Oekraïne doorgebracht,” herinnerde Nance zich, “rondrijdend, de Russische slagorde in kaart brengend, de snelwegen op en neer rijdend en analyserend waar de invasieroutes zouden komen en gaan. Zo kende ik het land achter- en voorwaarts tegen de tijd van de invasie.”

(Het is misschien tijd om de lezer eraan te herinneren dat Nance’s marinespecialisme in Arabisch hem noch de opleiding, noch de ervaring gaf om het soort inlichtingenvoorbereiding op het slagveld uit te voeren dat hij beschreef).

De Oekraïners weten dit. Waarom zouden zij dan een 61-jarige Arabische linguïst in dienst nemen, wiens fysieke aanwezigheid op welk slagveld dan ook als een nadeel zou worden beschouwd?

“Geen Infanterieman”

“Ik ben geen infanterieman,” geeft Nance snel toe. Echter,

Geen van die vaardigheden staan op het echte CV van Nance.

Ondanks zijn groots uitgewerkte tv-uitzending, en zijn neiging om zich te kleden en te gedragen als een ouder wordende LARP (live action role play) strijder tijdens een weekendje airsoft recreëren, lijken Nance’s taken in het echte leven op die welke hij bij MSNBC uitvoerde.

Vandaag is Nance niet veel meer dan een slecht betaalde nieuwsredacteur (de Oekraïners betalen hem en andere huurlingen 600 dollar per maand).

Maar hij is altijd hoopvol op enige actie.

Dit zou allemaal pathetisch zijn als het niet onverantwoord gevaarlijk was.

Nance voert het woord voor het Internationale Legioen van de Territoriale Verdediging van Oekraïne, dat hij omschrijft als “een tak van het Oekraïense leger.”

Volgens Nance is het Internationale Legioen “een georganiseerd gevechtselement met contracten die door het Oekraïense leger ondertekend zijn. Wij worden betaald door het Oekraïense leger en krijgen een Verdrag van Genève identiteitskaart.”

En de missie van het Internationale Legioen? Simpel gezegd, aldus Nance, als een Oekraïense eenheid “aan het vechten is en zij hebben meer versterking nodig, dan krijgen zij een legioen-eenheid om hen meer mankracht te geven.”

Dennis Diaz

Dennis Diaz nam in 2000 dienst bij de U.S. Mariniers. Hij werd uitgezonden naar Afghanistan en Irak, voordat hij in 2004 eervol werd ontslagen.

Begin maart meldde Diaz, een ondernemer en voormalig 2020-kandidaat voor het presidentschap van de V.S. uit Waterbury, Connecticut, nu 39 en vader van vier kinderen, zich vrijwillig aan om in het Internationale Legioen te dienen.

“Ik ben er klaar voor,” zei hij tegen de lokale media voordat hij de V.S. verliet. “Wat ik ook mee moet brengen, ik ga het inpakken en we gaan voor de zaken zorgen.”

Zijn leeftijd en duidelijk gebrek aan lichamelijke conditie leken geen belemmering te zijn voor de eenmalige gevechtsmarinier. “Oorlog,” vertelde hij de pers, “is 90 procent mentaal, 10 procent fysiek.”

Diaz zegt dat hij Oekraïne veel te bieden heeft.

Volgens zijn Tik Tok pagina gaf Diaz zo’n $2.700 van zijn eigen geld uit aan de aanschaf van uniformen en velduitrusting, waaronder een kogelvrij vest en een helm, om mee te nemen naar Oekraïne.

Maar eind maart was Diaz nog steeds in de V.S., wachtend op verdere instructies van de Oekraïense ambassade. Hij heeft de reis nooit gemaakt.

De Oekraïners, zo leek het, waren afgekoeld bij het idee van Amerikanen die voor het Internationale Legioen vochten. Waar zij eens gastvrij waren (“Buitenlanders die bereid zijn Oekraïne en de wereldorde te verdedigen als deel van het Internationale Legioen van de Territoriale Verdediging van Oekraïne, nodig ik u uit contact op te nemen met de buitenlandse diplomatieke missies van Oekraïne in uw respectieve landen,” twitterde de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken begin maart), stopte de Oekraïense ambassade eind maart met publiekelijk commentaar te geven op Amerikaanse aanvragen.

De voornaamste reden voor deze nieuwe publiciteitsschuwheid schijnt de slechte prestatie te zijn van het Internationale Legioen tijdens zijn eerste gevechtservaringen, waarbij het half maart in de voorstad Irpin in Kiev tegen Russische troepen vocht.

Lukrake aanpak

De lukrake aanpak van de rekrutering was de norm, zo leek het, voor de hele aanwervings- en opleidingsprocedure in verband met het legioen.

Potentiële rekruten baanden zich zelf een weg naar Polen, vanwaar zij te horen kregen dat zij naar de westelijke Oekraïense stad Lvov moesten gaan. De kandidaat-legionairs werden dan naar Livorov, een militair kamp buiten Lvov, gebracht, waar zij aan een rudimentaire selectieprocedure werden onderworpen, waarbij getracht werd onderscheid te maken tussen degenen met en zonder gevechtservaring.

Degenen met gevechtservaring kregen wapens en munitie en werden rechtstreeks naar het front gestuurd, waar zij werden opgenomen in de Oekraïense Territoriale Verdedigingseenheden. Degenen zonder gevechtservaring kregen een rudimentaire basiscursus van vier weken

De eerste groep “op de strijd geteste” legionairs werd naar Irpin gestuurd, waar zij de opdracht kregen een “overhaaste verdediging” te voeren tegen een Russische aanval.

Hoewel de Oekraïners standhielden, waren de prestaties van het legioen “onevenwichtig”, met als gevolg dat veel van de nieuwbakken legionairs zonder pardon uit de dienst werden ontslagen en naar huis werden gestuurd. De slechte prestaties van het legioen waren een binnenlandse politieke kwestie geworden, die de Oekraïense regering ertoe bracht de rekrutering stop te zetten, voor een groot deel wegens het gebrek aan wapens en het gebrek aan militaire ervaring.

Sommige legionairs werden echter gevraagd te blijven, waaronder een team van vier man onder leiding van een veteraan van het Amerikaanse leger, gevechtsingenieur met twee uitzendingen naar Afghanistan, genaamd Cameron Van Camp.

Willy Joseph Cancel

Een van de Amerikanen onder Van Camp’s leiding was een 22-jarige voormalige Amerikaanse marinier, Willy Joseph Cancel genaamd.

Cancel had zich in 2017 aangemeld bij de Maines, waar hij een basistraining onderging, alvorens opgeleid te worden tot infanterist. Cancel heeft nooit gevechten gezien en kreeg ontslag wegens slecht gedrag. In 2020 kreeg hij een bad conduct discharge bij de mariniers, nadat hij vijf maanden in de gevangenis had gezeten wegens het niet opvolgen van een direct bevel. Na zijn ontslag trouwde Cancel, kreeg een zoon, en kreeg werk als correctiefunctionaris in Tennessee.

Om wat voor reden dan ook verliet Cancel, na de Russische inval in Oekraïne, zijn baan en zijn gezin en vloog op 12 maart op eigen kosten naar Warschau, Polen, waar hij Van Camp ontmoette.

Samen reisden de twee Amerikanen naar Oekraïne, waar zij op grond van hun status als “gevechtsveteranen.” rechtstreeks naar de frontlinies in Kiev werden gestuurd (hoewel Cancel nooit in een gevechtszone gediend heeft).

Verfraaiing bleek de naam van het spel te zijn bij de Amerikanen en het legioen; volgens Van Camp werden hij en Cancel naar Irpin gestuurd om het Oekraïense leger bij te staan bij contra-artillerie en “sluipschutter”-operaties, hoewel geen van beiden ooit getraind was in deze zeer gespecialiseerde militaire beroepen, iets wat voor iedere betrokkene pijnlijk duidelijk zou zijn geweest.

Hoe dan ook, Van Camp kon zijn vierkoppige team in het legioen houden na de na-Irpin “zuivering” en vervolgens zag zijn eenheid strijd in het zuiden van Oekraïne, vechtend in Kherson en Nikolajev. Het was hier, ergens eind april, dat Cancel het leven liet; zijn stoffelijk overschot werd niet van het slagveld teruggevonden.

Van Camp en de andere Amerikanen die met Cancel gevochten hadden, verlieten Oekraïne begin mei om de bezittingen van de overleden oud-mariniers naar huis te brengen en om met Cancel’s weduwe en familie te spreken.

De aanwezigheid van Cancel op het slagveld doet talrijke vragen rijzen over het door het Internationale Legioen gebruikte screeningproces.

Een van de gemakkelijkste manieren om de relevante militaire ervaring van een Amerikaanse veteraan na te gaan is door een onderzoek van zijn of haar DD 214, of record of service, waarvan elke veteraan bij zijn of haar ontslag een kopie krijgt.

Uit de DD-214 van Cancel zou niet alleen gebleken zijn dat hij geen gevechtservaring had, maar ook dat hij niet getraind was in enige relevante gevechtswapenvaardigheid anders dan basis infanterist – met name sluipschutter- of contra-artillerieoperaties. Bovendien zou zijn ontslag wegens slecht gedrag een rode vlag geweest zijn voor elke professionele militaire organisatie.

De dood van Cancel aan het front als lid van het Internationale Legioen was rechtstreeks in strijd met de eigen verklaarde normen van het legioen.

Amerikanen echter konden zich blijkbaar voordoen als mensen met wat de korporaal “concrete gevechtservaring” noemde, waardoor zij “zeer aantrekkelijke kandidaten” voor het legioen werden.

Dit onvermogen om echte gevechtsveteranen effectief te screenen van LARPers wijst op een gebrek aan professionalisme bij het Internationale Legioen.

Een Canadees die naar Oekraïne was gereisd om de Territorial Defense Force te helpen trainen in stadsgevechten zei dat hij niet onder de indruk was van wat hij gezien had; het ontbrak de rekruten aan ervaring, uitrusting en de juiste motivatie. Op ware LARP-wijze leken zij alleen geïnteresseerd te zijn in wat de Canadees omschreef als “snelle blootstelling aan gevechten”.

Deze boodschap zou gehoord moeten worden door iedereen die misschien bevangen is door de “romantiek” van het zij aan zij vechten met het Oekraïense leger tegen de Russische indringer. Het zou gebruikt moeten worden om de propaganda tegen te gaan die gegenereerd wordt door over de top helden-willen-zijn als Nance. Het zou nuttig geweest zijn voor ouder wordende veteranen zoals Diaz, voordat zij bijna $3.000 uitgaven om zich uit te rusten voor een oorlog waaraan zij nooit zouden deelnemen.

Maar het belangrijkste is dat Cancel en zijn familie het hadden moeten vernemen, zodat hij ervan had kunnen worden weerhouden om aan zijn eenmalige reis van persoonlijke verlossing te beginnen.

Scott Ritter is een voormalige inlichtingenofficier van het Amerikaanse Korps Mariniers die gediend heeft in de voormalige Sovjet-Unie bij de uitvoering van wapenbeheersingsverdragen, in de Perzische Golf tijdens Operatie Desert Storm en in Irak bij het toezicht op de ontwapening van WMD.

Copyright © vertaling 2022 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Een oorlog met Rusland zou anders zijn dan alles wat de VS en de NAVO ooit hebben meegemaakt

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: