Nu de NAVO zich uitbreidt en haar oorlogszucht toeneemt, moest Rusland reageren. Eén maatregel is de integratie van Wit-Rusland in zijn defensiesfeer. De andere is een uitbreiding van de militaire macht om nieuwe bedreigingen in de richting van het noordwesten het hoofd te bieden, schrijft Moonofalabama.org.
Wit-Rusland lijkt een klein land in vergelijking met Rusland.
Maar het is eigenlijk een behoorlijk groot land, met een diameter van ongeveer 500 kilometer van grens tot grens. Het heeft een goed ontwikkelde zware industrie en enkele interessante grondstoffen zoals kaliumchloride. De bevolking van 9,5 miljoen mensen is hoog opgeleid. Voor Rusland is het een belangrijke bufferstaat en de aanvoerroute naar zijn enclave rond Kaliningrad.
In juni 2020 zagen we de eerste tekenen van een door de VS georganiseerde “kleurenrevolutie” in Wit-Rusland. Begin augustus kwamen de protesten op gang. Maar slechts twee weken later werd de poging om de langjarige leider van Belarus, Alexander Loekasjenko, omver te werpen beëindigd. Rusland was de Wit-Russische regering te hulp geschoten nadat deze had ingestemd met de definitieve uitvoering van de Uniestaat:
In 1999 ondertekenden Rusland en Wit-Rusland een verdrag om een Uniestaat te vormen uit Rusland en Wit-Rusland. Het zou vrij verkeer, een gemeenschappelijke defensie en economische integratie omvatten, evenals een unieparlement. Maar sindsdien heeft Loekasjenko met de kwestie gewacht. Eind vorig jaar zette Poetin hem opnieuw onder druk om de overeenkomst eindelijk uit te voeren. Toen Loekasjenko dat afwees, sloot Poetin de economische levensader van het land af van Rusland. Wit-Rusland ontving niet langer gesubsidieerde Russische olie die het kon raffineren en tegen marktprijzen aan het “westen” kon verkopen. Loekasjenko probeerde het vervolgens goed te maken met het “westen”. Hij kocht Amerikaanse fracking-olie. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo kwam naar Minsk. In maart heropende de VS haar ambassade in Wit-Rusland.
Maar nu probeert het ‘westen’, waarmee Loekasjenko had geprobeerd te knuffelen, hem te laten vermoorden. Elke Amerikaanse ambassade is ook een Amerikaanse basis voor regimeverandering. Hij was beter af geweest zonder.
Aangezien hij het doelwit was van een door de VS geleide regime change operatie, en met economische druk in het zicht, had Loekasjenko duidelijk hulp nodig. Vandaag werd hij eindelijk verstandig en capituleerde hij voor Moskou in de kwestie van de staat van de Unie.
Het duurde niet lang voordat Poetin reageerde. Zo’n 6 uur na het bovenstaande bericht van Reuters publiceerde het Kremlin een bericht over een telefoongesprek met de president van Wit-Rusland Alexander Loekasjenko (nadruk toegevoegd):
Vladimir Poetin had een telefoongesprek met de president van de Republiek Belarus Alexander Loekasjenko op initiatief van Belarus.
Alexander Loekasjenko informeerde Vladimir Poetin over de ontwikkelingen na de presidentsverkiezingen in Belarus. Beide partijen spraken het vertrouwen uit dat alle bestaande problemen spoedig zullen worden opgelost. Het belangrijkste is te voorkomen dat destructieve krachten deze problemen gebruiken om schade toe te brengen aan de voor beide landen voordelige betrekkingen binnen de Unie.
In verband met de terugkeer naar Rusland van 32 personen die eerder in Belarus waren gedetineerd, werd positief geoordeeld over de nauwe samenwerking van de betrokken instanties in dit verband.
Ook zijn zij het eens geworden over verdere regelmatige contacten op diverse niveaus, en bevestigden zij hun verbintenis om de bondgenootschappelijke betrekkingen te versterken, hetgeen volledig beantwoordt aan de kernbelangen van de broederlijke naties Rusland en Belarus.
Het lijkt mij dat Poetin de overeenkomst heeft aanvaard. Loekasjenko en zijn politie zullen niet aan een paal hangen. Rusland zal zich over het probleem ontfermen en de Uniestaat zal eindelijk worden opgericht.
Dat betekent niet dat de poging tot kleurenrevolutie voorbij is. De VS en hun lakei Polen zullen niet zomaar inpakken en vertrekken. Maar nu de volledige steun van Rusland verzekerd is, kan Loekasjenko de nodige stappen ondernemen om een einde te maken aan de rellen.
Sindsdien zijn er verschillende ontmoetingen geweest tussen Loekasjenko en Poetin en zijn belangrijke delen van de overeenkomst van de Unie uitgevoerd. Twee dagen geleden vond de laatste top plaats in Minsk. Tijdens een persconferentie spraken beide leiders over hun economische samenwerking, maar ook over defensiekwesties. Met de oorlog in Oekraïne en de mogelijke betrokkenheid van de NAVO zijn deze steeds belangrijker geworden.
Wit-Rusland heeft een aantal hoogwaardige wapensystemen ontvangen en zal, zoals Poetin aankondigde, binnenkort ook Russische kernwapens kunnen gebruiken:
Ik wil u eraan herinneren dat wij, als onderdeel van de consequente uitvoering van de militaire doctrine Rusland-Wit-Rusland, werken aan gezamenlijke militaire planning en een operationele regionale troepengroep Rusland-Wit-Rusland hebben. De divisies en militaire eenheden van onze landen volgen momenteel een coördinatietraining in Wit-Rusland. Wij hebben een gezamenlijk luchtverdedigingssysteem opgezet dat reeds in gevechtsgereed is. We zijn overeengekomen om alle nodige maatregelen te blijven nemen om de veiligheid van onze landen te waarborgen, waarbij de opleiding van de troepen voorrang krijgt, hun gevechtsgereedheid wordt verbeterd en de praktijk van regelmatige gezamenlijke oefeningen en andere operationele en gevechtstrainingsevenementen wordt voortgezet, wederzijdse leveringen van essentiële wapens en de gezamenlijke productie van nieuwe militaire uitrusting worden voortgezet.
Ik denk dat het ook mogelijk is het voorstel van president Loekasjenko inzake de opleiding van de bemanningen van de gevechtsvliegtuigen van het Wit-Russische leger, die opnieuw zijn uitgerust voor het mogelijke gebruik van door de lucht gelanceerde munitie met speciale koppen, verder uit te voeren. Ik wil benadrukken dat deze vorm van samenwerking niet onze uitvinding is. De Verenigde Staten voeren bijvoorbeeld al tientallen jaren soortgelijke activiteiten uit met hun NAVO-bondgenoten. Deze gecoördineerde maatregelen zijn uiterst belangrijk gezien de spanningen aan de buitengrenzen van de Unie.
Loekasjenko was iets specifieker:
Een speciaal woord van dank, en niet alleen namens mij of namens het leger, voor het nakomen van uw belofte. Vandaag is een S-400-complex dat u aan Wit-Rusland hebt overgedragen in gebruik genomen. Nog belangrijker is dat we een Iskander-complex hebben ontvangen dat u ons zes maanden geleden hebt beloofd.
U hebt zojuist een zeer gevoelige kwestie aan de orde gesteld en deze met grote omzichtigheid benaderd. U hebt echter terecht opgemerkt dat wij niet degenen waren die ermee zijn begonnen. Ik heb het over het trainen van onze luchtmachtbemanningen in het omgaan met speciale wapens en speciale raketkoppen. Ik moet u zeggen dat wij onze vliegtuigen hebben voorbereid. Het blijkt dat we deze vliegtuigen al sinds het Sovjettijdperk hebben. We hebben ze getest in de Russische Federatie en werken nu samen met de Russen om onze bemanningen te trainen in het besturen van vliegtuigen met speciale raketkoppen. Daarmee bedreigen wij niemand. Ik heb u herhaaldelijk, onder meer tijdens onze ontmoetingen in Sint-Petersburg, Moskou en Sochi, laten weten dat wij ons grote zorgen maken over wat u spanning noemt langs de grenzen van de Uniestaat, voornamelijk in het westen. Wij vonden het noodzakelijk de veiligheid van de Wit-Russische staat te waarborgen. U hebt een resolute en zeer belangrijke stap gezet om Wit-Rusland te steunen. Nogmaals hartelijk dank.
Wit-Rusland wordt nu beschermd door een eersteklas luchtverdedigingssysteem voor de lange afstand, de S-400. Dankzij de Iskander-raketten beschikt het land over middellangeafstandscapaciteiten voor precisieaanvallen. De lucht- en grondtroepen van beide legers staan nu onder een gemeenschappelijk commando. Binnenkort kunnen Wit-Russische vliegtuigen nucleair bewapende raketten en kruisraketten inzetten tegen gronddoelen van de NAVO.
Het Wit-Russische leger is vrij klein. Zijn leger telt slechts 40.000 soldaten, waarvan minder dan de helft potentiële frontlijneenheden zijn. Dit is een van de redenen waarom Wit-Rusland waarschijnlijk niet zal deelnemen aan de oorlog in Oekraïne. Het land heeft lange grenzen met NAVO-landen die bescherming nodig hebben, en zonder reservisten te activeren is het aantal troepen dat het heeft daarvoor nauwelijks voldoende. Maar een Iskander-raket afgevuurd vanuit Wit-Rusland kan wel heel Polen bestrijken, dat nu het belangrijkste concentratiegebied van de NAVO is voor een eventuele escalatie.
Nu Rusland het land steunt, kan Wit-Rusland zich veilig voelen. Voor Rusland betekent de uniestaat dat het een extra bufferzone van 500 kilometer tussen de NAVO-grenzen en Moskou heeft veiliggesteld.
De stap zal in Rusland welkom zijn, maar lost niet alle NAVO-problemen van Rusland op. De toetreding van Zweden en Finland tot de Amerikaanse proxy-organisatie heeft nieuwe problemen gecreëerd. Daarom heeft de Russische minister van Defensie gisteren een aanzienlijke uitbreiding van het Russische leger aangekondigd:
Tijdens een vergadering van het Russische ministerie van Defensie op woensdag stelde Shoigu een aantal maatregelen voor om de veiligheid van de Russische Federatie te versterken, waaronder de oprichting van een speciale troepengroep aan de noordwestelijke grens van het land en de uitbreiding van de Russische strijdkrachten tot in totaal 1,5 miljoen militairen, waarvan ongeveer 695.000 beroepsmilitairen.
De opmerkingen van Shoigu komen op het moment dat Helsinki en Stockholm een aanvraag hebben ingediend om toe te treden tot de NAVO, op grond van een vermeende dreiging van Rusland in het licht van zijn lopende militaire operatie in Oekraïne.
…
Shoigu stelde verder voor een aantal nieuwe militaire groeperingen op te richten, waaronder vijf nieuwe artilleriedivisies, acht regimenten bommenwerpers en een gevechtsregiment, alsmede zes luchtmacht brigades.
Voorheen telde het Russische leger ongeveer 1 miljoen soldaten. Alles bij elkaar is dit een zeer aanzienlijke toename met veel slagkracht. Een dergelijke groei van de mankracht en de aanschaf van het nodige materieel zal minstens vijf jaar in beslag nemen.
Ik betwijfel ten zeerste of de NAVO dit kan evenaren.
Wie heeft de gas leiding laten ontploffen; ik denk Polen volledig.
Wie heeft de nieuwe gas leiding van Noorwegen; Polen
Wie wil de economie van Duitsland vernietigen: Polen
Wie wil nog meer geld van de tweede wereld oorlog; Polen van Duitsland
Wie ken de locatie van de leidingen en wie heeft de maritieme haven rondom de leidingen; Polen en Denemarken dus Polen
Wie heeft de eerste mond open gemaakt; Polen
Wie krijgt de meestal dynamieten van de Amerikanen binnen: Polen
Wie wil Oekraïne grond; Polen
De leidingen zijn met explosieve rondom uitgebarsten door een makkelijke te gooien; Polen met dynamieten uit Amerika.
Als Polen is de dader dan is het gevaarlijker de oosterse landen veel meer dan Russia.
De slapende 🐻 wordt eindelijk wakker en verdedigt zijn proviand. Maar hoe zit het met Afrika en al die andere werelddelen die nog steeds worden uitgebuit?
In Belarus wil niemand oorlog. Ook de president niet. Helaas is er in het westen geen verstandig persoon te vinden die de hand wil reiken naar vrede en vriendschap. Net zoals in eind jaren dertig is het weer Polen met hulp van het westen die op oorlog en landjepik uit is. Het leed wat de Slavische volkeren geleden hebben in de tweede wereldoorlog is niet vergeten en deze mensen zullen alles in de strijd gooien om hun land te verdedigen. Als we in Europa ook maar een verstandig politicus zouden hebben kon deze ellende ons bespaard blijven.