Paul Craig Roberts: ‘De mars naar de Derde Wereldoorlog gaat door’

Dit is een beetje een ander perspectief van een wijze oudere staatsman, econoom, geleerde en journalist, de heer Paul Craig Roberts. Zou het kunnen dat Poetin zich te terughoudend opstelt in zijn eigen belang en in het belang van het Russische volk? En zou die terughoudendheid uiteindelijk kunnen uitmonden in een nucleaire wereldoorlog? Dit zijn vragen die Roberts onderzoekt in het must-read artikel hieronder.

Door Paul Craig Roberts, Institute for Political Economy

Ik bewonder Poetin, maar ik ben ook zijn criticus. Ik denk dat hij ons onbedoeld naar de derde wereldoorlog leidt.

Poetins beperkte militaire operatie in Oekraïne, die beperkt bleef tot het verwijderen van Oekraïense nazimilities en Oekraïense strijdkrachten uit Donbas, een Russisch sprekende provincie die door Sovjetleiders aan Oekraïne was toegevoegd, net als de Russische Krim, was een strategische blunder.

Het was een strategische blunder die volgde op vier of vijf eerdere strategische blunders binnen de context van Oekraïne. Er waren er meer buiten de context van Oekraïne.

Donbas vormde zich in twee onafhankelijke republieken als reactie op de door de Verenigde Staten georkestreerde anti-Russische staatsgreep die de gekozen Oekraïense regering omverwierp. De eerste strategische blunder van Poetin was het toestaan van de omverwerping van de democratisch gekozen Oekraïense regering door Washington.

In 2014, na de omverwerping van de Oekraïense regering, stemden de twee onafhankelijke Donbas-republieken met een overweldigende meerderheid, net als de Krim, om weer bij Rusland te worden ingelijfd. Poetin aanvaardde het verzoek van de Krim omdat Rusland anders zijn marinebasis aan de Zwarte Zee zou verliezen, maar verwierp het verzoek van de republieken Donetsk en Luhansk.

Dit was de tweede strategische blunder van Poetin. Als Poetin of het Kremlin of de Russische regering Donetsk en Luhansk tien jaar geleden in 2014 gelijk hadden behandeld, zou er geen beperkte militaire operatie met Oekraïne zijn geweest. Noch Oekraïne, noch de NAVO, noch Washington zouden Russisch grondgebied hebben durven aanvallen om “Donbass terug te winnen.”

Als de VS volhard hadden om Oekraïne bij de NAVO te betrekken, zou Poetin gedwongen zijn geweest om te erkennen dat hij in oorlog was met het Westen en dat hij geen andere keuze had dan Oekraïne zijn eeuwenlange bestaan als onderdeel van Rusland terug te nemen. De “onafhankelijkheid” van Oekraïne is een 30 jaar oude Amerikaanse creatie. Elke Westerse analist heeft over het hoofd gezien, of verzwegen, dat het uiteenvallen van Rusland na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie hetzelfde is als het uiteenvallen van Duitsland na de Eerste Wereldoorlog, met dat verschil dat Hitler vastbesloten was om Duitsland weer samen te voegen, maar Poetin heeft niet zo’n ambitie. Als we eerlijk zijn, is Poetin in wezen een 20e-eeuwse westerse liberaal en daarom faalt hij als oorlogsleider van Rusland in de 21e eeuw.

In plaats van de stemming in Donbas te accepteren, koos Poetin ervoor om Donbas in Oekraïne te laten, maar hij probeerde de Russische bevolking daar te beschermen met het Minsk-akkoord, ook wel het Minsk-protocol genoemd. Kort gezegd bleef Donbas volgens het Minsk-akkoord in Oekraïne, maar kreeg het een aantal vormen van autonomie, zoals een eigen politiemacht om de Russische bevolking te beschermen tegen vervolging door de Oekraïense regering. Poetin verzekerde zich van de handtekeningen van Oekraïne en de twee onafhankelijke republieken onder de overeenkomst en hij verzekerde zich van de instemming van Duitsland en Frankrijk om de overeenkomst af te dwingen. Poetin was duidelijk niet van plan om Oekraïne binnen te vallen of zelfs maar een beperkte militaire operatie uit te voeren, ondanks de duidelijke leugens van Washington, de regeringen van de EU en de Westerse verslaggevers. Hij wilde een militair conflict vermijden.

Gedurende de volgende acht jaar, van 2014 tot 2022, waren we getuige van buitengewone diplomatieke inspanningen van Poetin en de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov, de twee meest bekwame diplomaten van onze tijd, om een wederzijds veiligheidsakkoord tussen het Westen en Rusland uit te werken, waarbij zelfs aangeboden werd om Rusland als lid van de NAVO op te nemen.

Acht jaar lang kreeg Rusland de koude schouder van het Westen. In december 2021 en januari 2022 werkten Poetin en Lavrov hard aan een wederzijds defensieakkoord met het Westen om de militaire actie onschadelijk te maken die Washington Rusland opdrong om de Russen in de Donbas te verdedigen tegen het grote Oekraïense leger dat Washington had opgebouwd, terwijl Poetin acht jaar lang zijn hoop had gevestigd op het Minsk Protocol. In het afgelopen jaar of twee hebben zowel de Duitse bondskanselier Merkel als de Franse president toegegeven dat het Minsk Protocol werd gebruikt om Poetin te misleiden terwijl het Westen het Oekraïense leger opbouwde. Je kunt deze bekentenissen online vinden. Hier is bijvoorbeeld Merkel:

Volgens de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel diende het Minsk-akkoord om tijd te kopen om Oekraïne te bewapenen. “Het Minsk-akkoord van 2014 was een poging om Oekraïne tijd te geven,” zei Merkel tegen het weekblad Die Zeit. “Het gebruikte deze tijd ook om sterker te worden, zoals je vandaag (21 december 2022) kunt zien.”

Poetin sprak zijn teleurstelling uit over Merkels bekentenis:

Vladimir Poetin, de president van Rusland, is teleurgesteld door de verklaring van de Duitse ex-kanselier Angela Merkel, waarin ze zei dat de Minsk-akkoorden van 2014 Oekraïne in staat stelden om zich voor te bereiden op de oorlog met Rusland. “Voor mij was het volkomen onverwacht. Het is teleurstellend. Ik had niet verwacht zoiets van de ex-kanselier te horen. Ik heb altijd gehoopt dat het Duitse leiderschap oprecht was. Ja, ze stond aan de kant van Oekraïne en steunde het land. Maar toch hoopte ik oprecht dat het Duitse leiderschap een regeling verwachtte op basis van de principes die onder andere tijdens de onderhandelingen in Minsk zijn bereikt.”

De naïviteit die Poetin laat zien is buitengewoon. Hij is een baby in het bos die moet opboksen tegen Satan.

Geconfronteerd met een Oekraïense invasie van de Donbas-republieken werd Poetin gedwongen om in te grijpen. Maar omdat hij er dom genoeg op had vertrouwd dat het Westen zich aan het Minsk-akkoord zou houden, was Poetin niet voorbereid op militaire actie. Hij moest vertrouwen op een particuliere militaire eenheid, waarvan de professionaliteit de Russische generaals in verlegenheid bracht, die Yevgeny Prigozhin en de Wagner Group als de vijand gingen zien in plaats van het Westen.

Toen een paar van Prigozjins mannen naar Moskou marcheerden uit protest tegen de manier waarop het conflict werd geleid en eisten dat er grof geweld zou worden gebruikt om de oorlog te beëindigen, vertelden de jaloerse Russische generaals Poetin dat het een couppoging was en door Poetin te misleiden bereikten ze hun doel om Prigozjin, die later omkwam bij een mysterieus vliegtuigongeluk, te verbannen en de Wagner Group op te nemen in het Russische leger. Net als generaals overal ter wereld was hun laatste zorg het conflict. Generaals gebruiken oorlogen om imperia op te bouwen.

De “beperkte militaire operatie” was een van de grootste strategische blunders in de wereldgeschiedenis. Het was een blunder omdat Poetin niet besefte dat hij in oorlog was met het Westen en dat de meest wanhopige noodzaak was om de oorlog onmiddellijk te winnen voordat het Westen zich ermee zou bemoeien en de oorlog stap voor stap zou escaleren en uitbreiden.

Dit is precies wat er is gebeurd. Alles waarvan het Westen beweerde dat het niet naar Oekraïne zou worden gestuurd, is wel gestuurd. Het Westen is in Oekraïne volledig in oorlog met Rusland. Amerikaanse en NAVO-troepen zijn ter plekke aanwezig en leveren inlichtingen, doelgerichte informatie en strijdplannen. De Franse president Macron en nu ook andere Europese politici praten over het inzetten van NAVO-troepen in de frontlinies. Ze stellen dat Rusland, geconfronteerd met NAVO- en Amerikaanse troepen, zijn opmars zal staken om een grotere oorlog te voorkomen. Met andere woorden, het argument is dat het inzetten van NAVO-soldaten in het conflict zal leiden tot vrede.

Maar vrede is niet wat het Westen wil. Het Westen heeft elke poging van Poetin met Zelensky geblokkeerd. Het enige doel van de NAVO-troepen is om de oorlog te verbreden of om Poetin te intimideren zodat hij zich terugtrekt uit het conflict.

Dit is voor iedereen duidelijk, behalve voor de Russische regering.

Wat verhindert het Kremlin om de realiteit te erkennen? Ik kan alleen maar speculeren. Misschien heeft de communistische heerschappij de Russen wantrouwig gemaakt tegenover hun regering. Het waren de VS en niet de USSR die succesvol waren. Het Sovjetsysteem was repressief, maar van de Amerikanen werd gedacht dat ze vrij waren. Radio Free Europe en Voice of America schetsten een rooskleurig beeld van het Westerse leven, een droom voor Russen die de ontberingen van de Sovjet-Unie hadden ervaren.

Onder de Russische intellectuele klasse was het Westen, niet Rusland, de toekomst. De pro-Westerse Russische elites staan bekend als de Atlanticist-Integrationisten, een term die hun verlangen weergeeft om deel uit te maken van het Westen. Ik weet uit persoonlijke ervaring dat het lang heeft geduurd voordat deze Atlanticist-Integrationisten wakker werden en zich bewust werden van hun waanideeën. Maar jarenlang vormden ze een beperking voor Poetin, als die al nodig was, omdat Poetin zelf aanvankelijk bezeten was van het Westen. Poetin viel zelfs voor het “globalisme”, een middel tot westerse controle. Dat deed zijn domme directeur van de centrale bank ook.

Vanuit het standpunt van de Atlanticist-Integrationisten gaat het erom te voorkomen dat Westerse verdenkingen tegen Rusland, veroorzaakt door de verdediging van Russische belangen door Poetin, gerechtvaardigd worden. Het Westen zou resolute Russische acties ter verdediging van Rusland interpreteren als “Rusland dat zijn imperium herbouwt.” Bijgevolg legden de Russische liberalen en de jeugd die gecultiveerd werd door buitenlands NGO-geld dat ongereguleerd in Rusland opereerde, beperkingen op aan het vermogen van Poetin om zijn land te verdedigen, zelfs als hij het probleem begreep, wat niet duidelijk is.

Gezien de enorme wanverhouding in de militaire macht van Rusland en Oekraïne, zelfs met westerse bewapening en onnoemelijk veel miljarden dollars, heeft de voortzetting van het conflict in een derde jaar het beeld gecreëerd van een besluiteloos Russisch leiderschap, bang om te winnen voor het geval het een breder conflict uitlokt. Poetin en zijn regering en militairen hebben, in tegenstelling tot Prigozhin, de strategische blunder begaan dat ze niet begrijpen dat het Westen steeds meer betrokken raakt als het conflict aansleept. Of er nu NAVO-troepen komen of niet, het Westen heeft andere middelen om het conflict te laten escaleren totdat het uit de hand loopt.

De Britse defensiechef, admiraal Sir Tony Radakin, vertelde de Financial Times dat de laatste levering van langeafstandsraketten aan Oekraïne Oekraïne in staat stelt om “langeafstandsaanvallen binnen Rusland uit te voeren” en Kiev helpt om de oorlog op een veel sterkere manier vorm te geven.

Zodat u het begrijpt: de langeafstandsraketten, waarvan president Biden ontkende dat ze ooit aan Oekraïne zouden worden gegeven, zijn wel degelijk gegeven. Het zijn geen slagveldwapens. Ze worden gebruikt om Poetin nog meer in verlegenheid te brengen, omdat hij niet in staat is om Russische burgers en infrastructuur te beschermen tegen Oekraïense aanvallen in het binnenland van Rusland. Het is duidelijk dat Washington er alles aan doet om Poetin in verlegenheid te brengen bij de Russen, en Poetin speelt Washington in de kaart.

Poetins beperkte militaire operatie is een totale mislukking. Ja, Rusland domineert het gevechtsfront. Maar door af te zien van het gebruik van kracht heeft Poetin de indruk gewekt dat hij besluiteloos is en een inconsequente militaire tegenstander. Zelfs de president van Frankrijk, nauwelijks een militaire macht, is niet bang voor Rusland onder Poetin en is bereid Franse troepen te sturen om voor Oekraïne tegen Rusland te vechten.

Aanvankelijk werd de Franse president belachelijk gemaakt omdat hij voorstelde NAVO-troepen naar Oekraïne te sturen. Nu lopen anderen warm voor het idee.

De Amerikaanse president verklaarde dat er nooit langeafstandsraketten aan Oekraïne zouden worden geleverd, en dat is nu gebeurd.

Zoals ik al waarschuwde, heeft het falen van Poetin om met harde hand op te treden de ene provocatie na de andere in de hand gewerkt, en deze provocaties die worden uitgelokt door Poetins non-respons leiden tot een provocatie die Poetin niet zal kunnen negeren, en dan ontploft de wereld.

Wanneer zal Poetin begrijpen dat het enige wat zijn beperkte militaire operatie hem heeft opgeleverd een grotere oorlog is, twee nieuwe NAVO-leden – Finland en Zweden – die de grenzen van Rusland met de NAVO sterk uitbreiden (meer dan Oekraïne) en leveringen aan de anti-Russische regering in Oekraïne van wapens die niet bedoeld zijn voor het slagveld, maar voor langeafstandsaanvallen op Rusland, waardoor Rusland zwak zal lijken en Poetin een mislukkeling als oorlogsleider die zijn land niet kan beschermen?

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Blinken, was onlangs in China om zijn best te doen om de Russisch-Chinese relatie te verzwakken. Het onvermogen van Poetin om om te gaan met zo’n kleine militaire tegenstander als Oekraïne moet China wel aan het denken zetten. Het is duidelijk dat het falen van Poetin om een oorlog te winnen, die nu in zijn derde jaar bezig is en die hij in 3 weken had moeten winnen, Blinken de kans gaf om China onder druk te zetten. Blinken zag de kans en maakte er gebruik van. Blinken kreeg de steun van een Chinese “Ruslanddeskundige” en het oor van de Chinese regering.

China is zelf een ineffectieve verdediger van zijn belangen. Het Chinese denken leert het lange termijn perspectief. China wacht gewoon zijn tegenstanders af, maar het Westen is direct, iets wat China niet begrijpt.

Er is nog steeds geen Russisch-Chinees-Iraans Wederzijds Verdedigingsverdrag dat een einde zou maken aan Westerse provocaties en oorlogsvoering. Ongetwijfeld willen de Russen en Chinezen niet provoceren. Dit geeft aan dat ze niet in staat zijn om te beseffen dat ze in oorlog zijn.

Samengevat: Poetin denkt dat Rusland het conflict heeft gewonnen omdat, ondanks 200 miljard dollar aan Amerikaanse hulp, Rusland het slagveld domineert. De Oekraïense slachtoffers zijn 10 of meer keer zo hoog als de Russische en de westerse wapens zijn veruit inferieur aan de Russische. Poetin denkt dat het slechts een kwestie van tijd is voordat het Westen tot bezinning komt en beseft dat het verloren heeft en instemt met de Russische voorwaarden voor beëindiging van het conflict. Waarom denkt Poetin dat het Westen bij zinnen komt? Poetin houdt zichzelf voor de gek.

Poetin zou het nieuwste van Mike Whitney moeten lezen. Whitney heeft een onafhankelijke, compromisloze geest die zich alleen met de waarheid bezighoudt. Whitney zegt, gesteund door het bewijs, dat de VS begrijpen dat ze de slagveldoorlog hebben verloren, maar nog steeds van plan zijn om de echte oorlog te winnen en zijn overgestapt op Plan B. Plan B is om het conflict te verlengen met hulp, niet voor het verloren slagveld, maar voor langeafstandsaanvallen in Rusland op burgercentra en essentiële sociale en economische infrastructuur. Het succes van deze aanvallen zal aantonen dat Poetin een mislukkeling is, een leider die niet in staat is om het moederland Rusland te beschermen tegen een niet-bestaande militaire macht, Oekraïne.

Zullen de pro-Westerse Russische intellectuelen “Poetins falen om Rusland te beschermen” aangrijpen om aan te dringen op een vredesakkoord dat resulteert in de toelating van Oekraïne tot de NAVO?

Met andere woorden, Poetins timiditeit, terughoudendheid en misrekening hebben hem verslagen.

Hier is Whitney’s analyse van het Amerikaanse Plan B.

Poetin is ernstig beschadigd door het onbegrijpelijke falen van de Russische inlichtingendienst. Waar was Poetin bijvoorbeeld toen het door de VS en Israël getrainde en bewapende Georgische leger het Russische protectoraat Zuid-Ossetië aanviel en Russische troepen doodde die als vredeshandhavers dienden? Poetin was op de Chinese Olympische Spelen zonder te weten dat hij geconfronteerd werd met een gevaarlijke crisis. Poetin werd teruggeroepen van zijn plezier en spelletjes en moest een onvoorbereid Russisch leger inzetten om het door Amerika/Israël getrainde Georgische leger af te slaan. Toen hij Georgië weer in Russische handen had, vertrok hij, blijkbaar in ruil voor een minder vijandige regering tegenover Rusland. Nu zijn er berichten, waar of niet waar, over een nieuwe Georgische kleurenrevolutie tegen de Georgische regering die niet vijandig genoeg tegenover Rusland staat.

Hebben we hier te maken met een tweede oorlogsfront tegen Rusland naast Oekraïne? En hoe zit het met de berichten dat de NAVO zich richt op Wit-Rusland, waar Russische kernwapens zijn gestationeerd als ze al niet zijn ingezet? Gaat er een derde oorlogsfront open?

De Russische inlichtingendienst liet Poetin ook in de steek toen de door Washington georkestreerde Maiden Revolution plaatsvond. Poetin werd niet gewaarschuwd voor wat er voor zijn deur gebeurde. Hij was weg, alweer, om te genieten van de Olympische Spelen in Sotsji terwijl Washington bezit nam van Oekraïne, al eeuwenlang een deel van Rusland.

Wat verklaart deze enorme totale mislukkingen van de Russische inlichtingendiensten? Zijn de Russische inlichtingendiensten zo pro-westers dat ze niet in staat zijn om de realiteit te zien? Of werken de inlichtingendiensten volgens een protocol waarin alleen een gelukkige overeenkomst het resultaat kan zijn van het door de VS georkestreerde conflict tussen Rusland en het Westen?

Als Poetin de realiteit blijft ontkennen, riskeert hij zijn alliantie met China te verliezen. Dit zal een einde maken aan de vervanging van de dollar bij het vereffenen van internationale evenwichten en de hele andersdenkende wereld overleveren aan de genade van Amerikaanse financiële sancties. Kan zelfs dit verslag van RT Poetin ertoe brengen de realiteit onder ogen te zien?

“Specifiek heeft een artikel in The Economist van Feng Yujun, een professor aan de Universiteit van Peking, voor opschudding gezorgd. Deze methodische, officiële expert over Rusland en het Oekraïneconflict spreekt in de geest van het westerse politieke denken: hij bekritiseert Moskou, voorspelt zijn nederlaag, prijst Kiev voor zijn ‘kracht en eenheid van verzet’ en suggereert zelfs dat als Rusland zijn machtsstructuur niet verandert, het de internationale veiligheid zal blijven bedreigen door oorlogen uit te lokken.

“Wetende hoe de Chinese samenleving is georganiseerd, is het moeilijk voor te stellen dat de professor die dit artikel heeft geschreven op eigen risico handelde zonder de steun van verantwoordelijke kameraden in Peking. De recente weigering van vier grote Chinese banken om betalingen uit Rusland te accepteren, zelfs in yuan, kan ook worden gezien als een alarmerend signaal aan Moskou. Met andere woorden, het kan blijken dat de Russisch-Chinese alliantie, zo sterk in woorden, in de praktijk verre van effectief en probleemloos is. En Blinken zou zeker hebben geprobeerd om deze trend te consolideren.”

Poetin heeft duidelijk geen economische en politieke adviseurs met voldoende intelligentie en bewustzijn om hem te vertellen welke gevaarlijke situatie hij voor zichzelf en voor Rusland heeft gecreëerd. En voor de wereld, want het gevolg zal een kernoorlog zijn.

Via LeoHohmann.com.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Opperbevelhebber aan het Zweedse volk: Bereid je voor op deelname aan een grote oorlog tussen Rusland en de NAVO – Kan kernwapens omvatten

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: