De wapens zijn gestolen, de humanitaire hulp is gestolen, en we hebben geen idee waar de miljarden die naar dit land gestuurd zijn, gebleven zijn,” klaagt een Oekraïner tegen The Grayzone.

In een video die in juli via Facebook messenger verstuurd is, is Ivan* te zien terwijl hij naast zijn auto staat, een Mitsubishi SUV van begin jaren 2010. Rook komt uit de achterruit. Ivan lacht en zwenkt met de camera van zijn telefoon over de lengte van het voertuig, terwijl hij op kogelgaten wijst. “De turbocompressor is in mijn auto gesneuveld,” zegt hij, terwijl hij zijn telefoon naar de voorkant van het voertuig richt. “Mijn commandant zegt dat ik zelf moet betalen om het te laten repareren. Om mijn eigen auto in de oorlog te kunnen gebruiken, moet ik dus met mijn eigen geld een nieuwe turbocharger kopen.” schrijven Lindsey Snell en Cory Pop.

Ivan draaide de camera naar zijn gezicht. “Nou, jullie fucking motherfucker parlementsleden, ik hoop dat jullie elkaar fucken. Duivels. Ik wou dat jullie in onze plaats waren,” zegt hij.

Vorige maand stemden de Oekraïense parlementsleden ervoor om zichzelf een salarisverhoging van 70% te geven. Uit archieven blijkt dat de loonsverhoging mogelijk gemaakt en aangemoedigd werd door de miljarden dollars en euro’s aan hulp die uit de VS en Europa zijn binnengestroomd.

“Wij, de Oekraïense soldaten, hebben niets,” zegt Ivan. “De spullen die de soldaten hebben gekregen om in de oorlog te gebruiken, kwamen rechtstreeks van vrijwilligers. De hulp die naar onze regering gaat, zal ons nooit bereiken.”

Ivan is sinds 2014 soldaat. Momenteel is hij gestationeerd in de regio Donbas, waar hij de taak heeft om met kleine drones van consumentengoederen Russische stellingen te spotten om artillerie op te richten. “Er zijn nu zo veel problemen aan de frontlinie,” zegt hij. “Wij hebben geen internetverbinding, wat ons werk in feite onmogelijk maakt. Wij moeten rijden om op mobiele apparaten een verbinding te krijgen. Kan je je dat voorstellen?”

Een andere soldaat uit Ivans eenheid stuurde ons een video van zichzelf vanuit een loopgraaf bij de frontlinies in Donbas. “Volgens de documenten heeft de regering hier een bunker voor ons gebouwd,” zegt hij. “Maar zoals u ziet, ligt er maar een paar centimeter van een houten bedekking over ons hoofd, en dat moet ons beschermen tegen beschietingen door tanks en artillerie. De Russen beschieten ons urenlang achter elkaar. Wij hebben deze loopgraven zelf gegraven. Wij hebben hier twee AK-74’s tussen 5 soldaten, en die lopen voortdurend vast door al het stof.”

“Ik ben naar mijn commandant gegaan en heb de situatie uitgelegd. Ik zei hem dat het te moeilijk is om deze positie te behouden. Ik zei hem dat ik begrijp dat dit een strategisch belangrijk punt is, maar ons peloton is kapot, en er komt geen aflossing voor ons. In 10 dagen zijn hier 15 soldaten gesneuveld, allemaal door beschietingen en granaatscherven. Ik vroeg de commandant of wij wat zwaar materieel konden brengen om een betere bunker te bouwen, en hij weigerde, omdat hij zei dat de Russische beschietingen het materieel zouden kunnen beschadigen. Kan het hem dan niets schelen dat hier 15 van onze soldaten gestorven zijn?”

“Als je de situatie waarin de Oekraïense soldaten verkeren aan een Amerikaanse soldaat zou proberen uit te leggen, dan zou die denken dat je krankzinnig was,” zegt Ivan. “Stel je voor dat je een Amerikaanse soldaat vertelt dat wij onze persoonlijke auto’s in de oorlog gebruiken, en dat wij ook verantwoordelijk zijn voor het betalen van reparaties en brandstof. Wij kopen onze eigen kogelvrije vesten en helmen. Wij hebben geen observatiemiddelen of camera’s, zodat de soldaten hun hoofd moeten uitsteken om te zien wat er komt, wat betekent dat op elk moment een raket of een tank hun hoofd kan afrukken.”

Illya*, een 23-jarige soldaat uit Kiev, zegt dat zijn eenheid in een ander deel van de Donbas-regio met dezelfde omstandigheden te maken heeft. Hij is kort na het begin van de oorlog in het Oekraïense leger gegaan. Hij heeft een achtergrond in de IT en wist dat er veel vraag was naar dergelijke expertise. “Als ik geweten had hoeveel bedrog er in dit leger was, en hoe alles voor ons zou zijn, zou ik nooit in dienst zijn gegaan,” zegt hij. “Ik wil naar huis, maar als ik vlucht, wacht mij de gevangenis.”

Illya en de andere soldaten in zijn eenheid hebben geen wapens en beschermende uitrusting. “In Oekraïne bedriegen de mensen elkaar, zelfs in de oorlog,” zegt hij. “Ik heb gezien hoe de medische voorraden werden afgepakt die ons geschonken waren. De auto’s die ons naar onze positie brachten zijn gestolen. En we zijn in drie maanden tijd niet vervangen door nieuwe soldaten, hoewel we al drie keer afgelost hadden moeten worden.”

Een aanplakbord roept de Oekraïners op om “Russische collaborateurs” aan te geven. Foto door Cory Popp.

“Iedereen liegt”: Amerikaanse arts beschrijft schokkende corruptie

  Westerse troepen in Oekraïne: Hoe een grote leugen kan leiden tot de grootste oorlog

Samantha Morris*, een arts uit Maine, is in mei naar Oekraïne gegaan om te proberen te helpen bij de medische opleiding van soldaten. “De eerste keer dat ik vanuit Polen de grens overstak, moest ik mijn medische benodigdheden onder matrassen en luiers verstoppen om te voorkomen dat ze gestolen zouden worden,” zegt ze. “De grenswachten aan de Oekraïense kant nemen gewoon dingen mee, en zeggen je: “we hebben dit nodig voor onze oorlog,” maar vervolgens stelen ze de spullen gewoon en verkopen ze door. Eerlijk gezegd, als je de donaties niet met de hand aan de beoogde ontvangers bezorgt, zullen de spullen hen nooit bereiken.”

Morris en enkele andere Amerikaanse medici begonnen cursussen te geven in Sumy, een middelgrote stad in het noordoosten van Oekraïne. “Wij stelden een contract op met de gouverneur in Sumy, hoewel die ons alleen maaltijden en onderdak verschafte, en het onderdak was alleen maar dat wij sliepen in dezelfde openbare universiteit waar wij onze cursussen hielden,” zegt zij. “De gouverneur van Sumy had een vriend, een plaatselijke zakenman, en hij eiste dat deze zakenman aan het contract toegevoegd zou worden als “liaison” tussen ons en de stad Sumy. En als liaison zou hij een procentuele vergoeding van het contract krijgen. Onze advocaten probeerden de zakenman uit het contract te onderhandelen, maar de gouverneur van Sumy wilde niet toegeven. Uiteindelijk hebben wij het contract gewoon ondertekend, zodat wij onze trainingen konden geven.”

In de twee maanden die zij in Oekraïne doorbracht, zegt Morris dat zij meer keren met diefstal en corruptie te maken heeft gekregen dan zij kon tellen. “De hoofdarts van de militaire basis in Sumy heeft op verschillende tijdstippen medische voorraden besteld bij en voor het leger, en hij heeft 15 vrachtwagens met voorraden helemaal laten verdwijnen,” zegt zij. De militaire eerstehulppakketten die zij aan de soldaten had willen geven zodra zij haar opleidingsprogramma hadden afgerond, zijn gestolen. Dagen later zag zij dezelfde pakketten te koop op een plaatselijke markt.

“Ik kreeg een telefoontje van een verpleegster van een militair hospitaal in [de Oekraïense stad] Dnipro,” herinnert Morris zich. “Zij zei dat de directeur van het ziekenhuis alle pijnstillers had gestolen om ze door te verkopen, en dat de gewonde soldaten die daar behandeld werden geen pijnstilling hadden. Zij smeekte ons om haar de pijnstillers te overhandigen. Zij zei dat zij ze voor de ziekenhuisdirecteur zou verbergen, zodat ze bij de soldaten terecht zouden komen. Maar wie kan men vertrouwen? Was de ziekenhuisdirecteur werkelijk de medicijnen aan het stelen, of probeerde zij ons op te lichten om haar pijnstillers te geven die zij kon verkopen of gebruiken? Wie zal het zeggen. Iedereen liegt.”

Gedoneerde beschermende militaire uitrusting en medische gevechtsartikelen hebben de Oekraïense online-marktplaatsen overspoeld. De verkopers verbergen zorgvuldig hun identiteit, maken vaak voor elke verkoop een nieuw verkopersaccount aan en zijn uitsluitend bereid bestellingen per post uit te voeren. “Wij hebben gepantserde helmen gevonden die als hulp van de Amerikanen te koop zijn aangeboden op websites,” zegt Ivan. “Je kan dat aan de hand van de binnenkant van de helm vaststellen, daar staan de beschermingsklasse en het merk geschreven. Wij zagen dit merk al eerder en beseften dat het de helmen waren die ons als hulp gegeven waren. Sommigen van ons hebben geprobeerd contact op te nemen met de verkopers om een afspraak te maken, zodat wij konden bewijzen dat zij gestolen hulp verkochten, maar zij waren achterdochtig en antwoordden niet meer op ons.”

Ivan zegt dat hij gehoord heeft over de diefstal van wapens die uit Westerse landen geschonken zijn, maar wijst erop dat verschillende soldaten in zijn eenheid één AK-74 delen. “Ik zou niet weten hoe ze de wapens stelen, want de wapens komen in de eerste plaats nooit bij de Oekraïense soldaten terecht,” zegt hij. “En als zij meer geven dan kleine raketten en geweren, als zij ons zouden geven wat wij eigenlijk nodig hebben om Rusland te bestrijden, dan zouden dat wapens zijn die te groot zijn om te stelen.”

Een voertuig van het Oekraïense leger op de weg naar Dnipro. Foto door Cory Popp.

“Ik denk niet dat zij willen dat wij winnen”: Oekraïners spotten met Westerse hulp

  Dood door duizend sneden: Waar blijft de strategie van het Westen voor Oekraïne?

Ivan is niet optimistisch over de kansen van Oekraïne om de oorlog te winnen. “Er zal geen Donbas meer over zijn,” zegt hij. “De Russen zullen het vernietigen, of ze zullen het helemaal in handen hebben, en dan zullen ze verder trekken naar het zuiden. En nu, zoals het is, zou ik zeggen dat 80% van de burgers die in Donbas zijn gebleven, Rusland steunen en al onze locatiegegevens naar hen lekken.”

Op de vraag of hij dacht dat de VS en de Europese landen echt willen dat Oekraïne de oorlog wint, lacht Ivan. “Nee, ik denk niet dat zij willen dat wij winnen,” zegt hij. “Het Westen zou ons wapens kunnen geven om ons sterker te maken dan de Russen, maar dat doen ze niet. Wij weten dat Polen en de Baltische landen willen dat wij winnen, voor 100%, maar hun steun is niet genoeg.”

“Het is duidelijk dat de VS niet willen dat Oekraïne de oorlog wint,” zegt Andrey*, een Oekraïense journalist die in Mykolayiv gevestigd is. “Zij willen alleen Rusland zwak maken. Niemand zal deze oorlog winnen, maar de landen die de VS als een speeltuin gebruiken, zullen verliezen. En de corruptie in verband met de oorlogshulp is stuitend. De wapens zijn gestolen, de humanitaire hulp is gestolen, en wij hebben geen idee waar de miljarden die naar dit land gestuurd zijn, gebleven zijn.”

Andrey is vooral ontzet over het gebrek aan voorzieningen voor de in eigen land ontheemde Oekraïners. “Het is echt geen raadsel waarom iedereen naar Europa wil,” zegt hij. “Er is bijvoorbeeld een vluchtelingencentrum bij Dnipro, en ontheemden mogen daar maar drie dagen blijven. En het zijn 45 of 50 mensen in één grote, open ruimte met één badkamer en een piepklein keukentje. Vreselijke omstandigheden. Dus na die drie dagen, als ze geen geld, geen kleren, niets hebben, worden ze eruit geschopt en hebben ze geen andere keus dan terug te gaan naar hun huizen in gevaarlijke gebieden. Wij moeten onze regering vragen waar al dat hulpgeld gebleven is, als onze soldaten niet krijgen wat ze nodig hebben, en onze burgers geen veilige plaatsen hebben om te verblijven.”

Buitenlandse journalisten verdoezelen grimmige werkelijkheid met triomfalistische waanideeën

Voordat de oorlog begon, heeft Andrey verscheidene jaren verslag gedaan van corruptie en corrupte politici in Oekraïne. Nadat een onderzoek naar een regeringsambtenaar in Odessa resulteerde in doodsbedreigingen aan het adres van zijn vrouw en jonge dochter, stuurde Andrey hen naar familie in Frankrijk om daar te gaan wonen. “Oekraïne is toch een democratie? Dus de regering zal je niet op een officiële manier onder druk zetten? Eerst krijg je telefoontjes die je waarschuwen om te stoppen. Dan bieden ze je geld om te stoppen. En dan, als je weigert omgekocht te worden, moet je voorbereid zijn op een aanval.”

“Echte journalistiek is hier gevaarlijk,” vervolgt hij. “Zie je, sinds de oorlog begonnen is, hebben we van die nieuwe sterverslaggevers, en elke dag schrijven ze dat “Poetin slecht is, de Russische soldaten zich heel slecht gedragen… vandaag heeft het Oekraïense leger 1.000 Russen gedood en 500 Russische tanks vernietigd. Ze krijgen een miljoen volgers op Twitter omdat ze liegen, en dat is geen echte verslaggeving. Maar als je over de corruptie bij de strijdkrachten schrijft, en echte voorbeelden hebt… dan word je niet beroemd, dan kom je in de problemen.”

Andrej heeft extra werk opgepikt als tussenpersoon, door interviews te regelen en te vertalen voor buitenlandse journalisten die in Oekraïne zijn om de oorlog te verslaan. “Ik heb met ongeveer een dozijn journalisten uit verschillende landen in Europa gewerkt,” zegt hij. “Zij zijn allemaal geschokt. Ze hebben Oekraïne geschokt verlaten. Ze zeiden dat ze de situatie hier niet konden geloven. Maar die schok drong in geen van hun artikelen over de oorlog door. In hun artikelen stond dat Oekraïne op weg is naar de overwinning, wat niet waar is.”

Een aanplakbord ter promotie van het Azov-regiment in Kramatorsk. Foto door Cory Popp.

Oekraïense soldaten en vrijwilligers bevestigen dat de strijdkrachten van Oekraïne burgers in gevaar brengen

  Is er ook maar iets dat de Amerikaans-Europese globalisten niet willen riskeren om Rusland ten onder te laten gaan?

In juli brachten wij de nacht door in een hotel in Kramatorsk en zagen tot onze bezorgdheid dat neonazistische soldaten van het Azov-regiment zich onder de gasten van het hotel bevonden. Op 4 augustus publiceerde Amnesty International een studie waaruit blijkt dat de Oekraïense strijdkrachten sinds het begin van de oorlog in februari burgers in gevaar hebben gebracht door hun bases in scholen en ziekenhuizen te vestigen en wapensystemen in burgergebieden te gebruiken, wat een schending van het internationale recht is.

Amnesty International is nu van plan haar rapport “opnieuw te beoordelen“, als reactie op een massale publieke verontwaardiging na de publicatie ervan, maar Oekraïense soldaten en buitenlandse vrijwilligers hebben bevestigd dat de Oekraïense strijdkrachten zwaar aanwezig blijven in burgergebieden. “Onze bases zijn meestal in de Sovjettijd gebouwd,” zegt Ivan. “Dus nu kent Rusland onze bases van binnen en van buiten. Het is nodig om de soldaten en de wapens naar andere plaatsen te verspreiden.”

Een voormalige Amerikaanse militair die onder de bijnaam “Benjamin Velcro” door het leven gaat, was een vrijwillige strijder voor het Internationale Legioen van de Territoriale Verdediging van Oekraïne, de officiële eenheid van de Oekraïense strijdkrachten voor buitenlandse vrijwilligers. Hij bracht vijf maanden door in verschillende delen van Oekraïne, en zegt dat soldaten die in burgergebieden gelegerd waren, heel gewoon waren.

“Telkens als ik hoor dat Rusland een school gebombardeerd heeft, haal ik gewoon een beetje mijn schouders op,” zegt de Amerikaanse buitenlandse strijder. “Omdat ik in een school gelegerd was. Dat is een feit. Er waren geen kinderen in de school, dus het is niet zo dat ze kinderen in gevaar brachten. Dus het enige wat nodig is, is dat Oekraïne zegt: “Ah! Ze hebben een school geraakt! En dat cumuleert in een gemakkelijk mediaverhaal van hun kant.”

Net als Ivan is ook Velcro pessimistisch over de kansen van Oekraïne om de oorlog te winnen. “Man, ik wil alles in de wereld voor Oekraïne om dit te winnen. Ik wil dat Oekraïne zijn grenzen van voor 2014 terugkrijgt. Maar denk ik dat dat haalbaar is? Nee. Je kunt een oorlog niet eeuwig volhouden door crowdfunding.”

*Sommige gesprekspartners hebben gevraagd onder een schuilnaam geciteerd te worden om zichzelf tegen mogelijk gevaar te beschermen


Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Westerse media en militaire analisten nog steeds verdwaasd en verward over de oorlog in Oekraïne



Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over:

Vorig artikelDe winter komt eraan, maar het politieke Westen en zijn marionetten in Kiev zijn erbarmelijk onvoorbereid
Volgend artikelKlaus Schwab en zijn WEF handlangers zijn “informatiestrijders” aan het ronselen om de vrije meningsuiting op het internet uit te roeien
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

7 REACTIES

  1. Zo’n 15 jaar geleden, misschien iets langer, werkte ik voor een koeriersbedrijf in Dortmund en kwam ik regelmatig in Polen.
    Ik moest eens overnachten nabij de Bug rivier die een stuk grens markeerd tussen Polen en Ukraine. Ik geloof dat het nabij het plaatsje Koden was. Ik parkeerde mijn bus op een bewaakte parkeerplaats want het hotel personeel waarschuwde mij dat Ukrainers de rivier overzwommen om vanalles te stelen. Zelfs je schoenen kon je daar niet buiten laten staan. Ik betaalde dus 7 euro voor een bewaakte parkeerplaats en sliep in het goedkope hotel. Het zag er allemaal gDed uit, met een soort van wachthuisje met een bewaker en ’s nachts spijkermatten voor de in en uitgang. De volgende ochtend moest ik weer onderweg en ik startte mijn bus, maar hij wilde niet starten en ik zag dat mijn tank leeg was. Ik stapte uit mijn bus en de tankdop was verdwenen en al mij diesel was gestolen. Tja, en die Polen stom hun schouders ophalen en de onschuld spelen. Ook ben ik daar eens een paar toeristen tegengekomen bij wiens camper alle vier de wielen waren gestolen. Ook ergens daar in de buurt.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in