Omgaan met cognitieve dissonantie

In een oude aflevering van Star Trek bedreigde een krachtige androïde Kapitein Kirk en werd verslagen toen hem een onmogelijke vraag werd gesteld. Kirk heeft in de serie minstens vier keer gebruik gemaakt van “geïnduceerde computervernietiging“, schrijft Jack Gleason.

Het menselijk brein is in sommige opzichten als een computer en het kan erg ongemakkelijk zijn om tegenstrijdige opvattingen te hebben. De term “cognitieve dissonantie” duikt regelmatig op in politieke discussies, waarschijnlijk omdat deze kwesties zelden kant en klaar zijn, maar wel als zeer belangrijk worden beschouwd. Het wordt gedefinieerd als “het mentale ongemak dat voortvloeit uit het hebben van twee tegenstrijdige overtuigingen, waarden, of houdingen. Mensen hebben de neiging te streven naar consistentie in hun houdingen en percepties, dus dit conflict veroorzaakt gevoelens van onbehagen of ongemak.”

Als je sterk het gevoel hebt dat een kandidaat die je steunt voor een hoge functie eerlijk moet zijn en u hem betrapt op liegen, kun je cognitieve dissonantie ervaren.

Dus hoe zou iemand dit conflict oplossen? Stephanie A. Sarkis Ph.D. legt het uit in een artikel in Psychology Today:

1. Ervoor kiezen om de nieuwe tegenstrijdige informatie te negeren;
2. Nog meer vast te houden aan overtuigingen;
3. Blootstelling vermijden aan tegenstrijdige informatie…

Neem het geval van een pro-abortus voorstander wiens belangrijkste argument is “het is mijn lichaam en ik heb het recht om mijn eigen medische beslissingen te nemen,” die ook gelooft in verplichte vaccins, zelfs tegen iemands persoonlijke wil in. Hoe kan dit worden opgelost?

Als we kijken naar het hierboven opgesomde gedrag, kan iemand zich erg ongemakkelijk voelen als hij te horen krijgt dat de vaccins niet zo effectief zijn als beloofd, of dat de bijwerkingen gevaarlijker zijn dan de ziekte. Toen we voor het eerst hoorden van COVID werd ons verteld dat het 5-10% dodelijk was, aangezien dat het sterftecijfer was in het verpleeghuis in Washington.

Een onbewuste strategie zou kunnen zijn om de nieuwe informatie dat COVID niet zo dodelijk is als eerst gedacht, gewoon te negeren, of te concluderen dat de bijwerkingen overdreven zijn. Met social media is het gemakkelijk om alleen groepen te bezoeken die het met hen eens zijn, terwijl men de andere kant demoniseert.

Een veel voorkomende reactie is om nog meer vast te houden aan het aanvankelijke standpunt dat COVID zo dodelijk is dat het goed is om onwilligen een injectie op te dringen, en te geloven dat de bijwerkingen slechts “rechtse waanideeën” zijn. Men zou de inspanningen kunnen verdubbelen om anderen aan hun kant te krijgen.

Een ander voorbeeld is de opvatting dat mensen verplicht zouden moeten worden om een vaccinpaspoort bij zich te dragen, terwijl men tegelijkertijd denkt dat kiezerspas racistisch is. Als mensen geïdentificeerd moeten worden om er zeker van te zijn dat ze gevaccineerd en geboosterd zijn om anderen te beschermen, waarom is het dan een slecht idee dat mensen naar behoren geïdentificeerd moeten worden om te kunnen stemmen? Hoe zit het met mensen die vals spelen door een vals vaccinpaspoort te kopen? Is dat niet net zo erg als mensen die op iemand anders zijn naam stemmen?

Een andere veel voorkomende overtuiging is dat men een politieke partij steunt “omdat ik altijd een (Democraat of Republikein) ben geweest”. Partijstandpunten kunnen in de loop der tijd veranderen. Dit is vergelijkbaar met het supporteren voor een voetbalclub omdat ze de club is waarmee je bent opgegroeid. Er gebeurt vaak iets vreemds. De sterspeler die je op maandag verafgoodde, wordt verhandeld aan een ander team en is de volgende dag plots een gehate verrader. Hij is dezelfde persoon, maar is nu van kant gewisseld.

Het hebben van deze tegenstrijdige opvattingen kan zeer ongemakkelijk zijn en kan leiden tot overreacties, zoals het verbreken van de communicatie met familieleden die een andere mening hebben, of het doen van uitspraken online die je nooit in persoon zou doen. In plaats van te luisteren naar nieuwe informatie die men van gedachten zou kunnen doen veranderen, vallen ze de boodschapper fel aan als dom of gehersenspoeld.

Je steunt misschien wetten die duidelijk in strijd zijn met de fundamentele mensenrechten om de geloofspositie te handhaven, of je bent bereid om strenge straffen te accepteren voor degenen die weigeren zich aan de wet te houden. Als we deze conflicten niet aan de orde stellen, zullen grote delen van ons land voor altijd tegenover elkaar blijven staan.

Omdat emoties per definitie niet rationeel zijn, worden de meeste van dergelijke discussies persoonlijk opgevat en wordt eerlijke informatie zelden besproken of in overweging genomen. Mensen vervallen in het reciteren van de standaard praatjes totdat ze boos weglopen. Elke Thanksgiving krijgen we liberale artikelen voorgeschoteld over hoe je een kalkoendiner overleeft met gekke oom Harold die denkt dat Trump een geweldige kerel is, of dat vaccins allemaal vergif bevatten.

Luister naar een “discussie” op mainstream media over vaccins of “eerlijke stemwetten” en je hoort alleen gasten die het al met elkaar eens zijn. De tegengestelde mening wordt alleen gepresenteerd op conservatieve media. Mensen verlaten hun echokamers met het idee dat iedereen het eens is met hun kant van de zaak.

Als het gaat om een kandidaat voor de lokale rechter, is het oké om het oneens te zijn over op wie je het beste zou kunnen stemmen. Maar als het gaat om fundamentele zaken als persoonlijke vrijheid, de gezondheid van je gezin en een mogelijke economische ramp, wordt het heel belangrijk om te proberen de kloof te overbruggen en een eerlijke dialoog op gang te brengen.

Eén suggestie is om het niet op de spits te drijven, maar te beginnen met eerlijke vragen te stellen over hun standpunten over de kwestie. “Ik begrijp dat u voorstander bent van verplichte vaccins; kunt u me meer vertellen?”

De sleutel is echt bereid zijn om naar de andere kant te luisteren. Ga niet argumenteren, maar blijf vragen stellen. “Vertel me meer,” en “waarom is dat?” Vragen zijn nooit bedreigend en een deel van het oplossen van cognitieve dissonantie is de behoefte van werven van anderen voor hun standpunt. Ze willen niets liever dan je standpunten veranderen.

Het probleem met onlogische gedachtegangen is dat ze zelden standhouden bij consequent doorvragen. Na drie keer “waarom” hebben ze vaak geen gespreksstof meer. Herhaal wat ze net zeiden met andere woorden. Als ze iemand anders iets horen zeggen dat logisch inconsistent is, worden ze misschien door de realiteit wakker geschud.

Probeer, in plaats van de aanval in te zetten, een veilige analogie te bedenken die hun logica kan verduidelijken. “Moeten we seizoensgriepinjecties ook verplicht stellen?” “Moeten mensen hun baan verliezen als ze ze niet nemen?” “Als griepprikken een goed idee zijn, nemen mensen ze dan niet vrijwillig?”

Als ze het op jouw manier beginnen te zien, leedvermaak je dan niet en wrijf het er niet in. Niemand wil voor gek worden uitgemaakt. Zie het gewoon als een opening – “Bedankt voor het delen van je mening, laten we het er later nog eens over hebben. Geef de cranberrysaus eens door.”

Jij kunt iemands mening niet veranderen, alleen zij kunnen dat.

We horen vaak dat mensen zelden van gedachten veranderen. Maar als je kijkt naar Biden’s populariteit van 55% naar 40%, betekent dit dat 15% van het Amerikaanse publiek al van gedachten is veranderd, dus het is zeker de moeite waard om een hand uit te steken.

Als we onze politieke verschillen niet aanpakken, blijven we opgesloten in onze echokamers. Als we niet leren hoe we eerlijk met elkaar kunnen praten, zal ons land permanent verdeeld blijven, en een verdeeld huis zal snel vallen.

Copyright © 2021 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Mensen die al lang verdrinken in een zee van propaganda, ontwaken nu langzaam

Volg Frontnieuws op Telegram