Omdat zij incompetent zijn

Lt. Colonel Daniel Davies stelt de redelijke vraag, terwijl hij nog steeds al die Ukie propaganda tropes herhaalt over Rusland dat “bebloed” is in de SMO en over de Heilige HIMARS, werpt de titel van zijn stukje deze kwestie wel op: Waarom blijven wij naar de “TV” generaals over Oekraïne luisteren? Hij schrijft:

Als men naar de commentaren op de televisie luistert en naar de interviews met gepensioneerde Amerikaanse generaals, zou men geneigd zijn te geloven dat Rusland in de penarie zit, en dat Oekraïne de oorlog aan het winnen is. Wanneer men echter naar de realiteit op het slagveld in Oekraïne kijkt, wordt al snel duidelijk dat de grootspraak van de generaals een tien jaar durende trend voortzet van rooskleurige gevechtsverklaringen die maar al te vaak rampzalig verkeerd blijken te zijn. De Amerikaanse media, het Congres en het publiek moeten wat meer kritisch gaan luisteren naar wat deze officieren zeggen.

Het antwoord daarop is heel eenvoudig: onbekwaamheid en beroepsjaloezie. SMO en Oekraïne, hetzelfde als Georgië in 2008, en hetzelfde als Syrië, en hetzelfde als Oekraïne nu, toonden een afbraak van niet alleen Amerika’s beste proxy’s in bepaalde perioden, maar brachten ook een fantasierijk denken van de Amerikaanse militairen over de moderne oorlog aan het licht. De meeste, enkele opmerkelijke uitzonderingen daargelaten, Westerse militaire professionals vertonen een gapend gebrek aan begrip van niet alleen Rusland – dat wordt van velen verwacht – maar zelfs van een elementair begrip van economische mobilisatieschalen, operationele en strategische realiteiten. 99% van de Amerikaanse militaire officieren van enig kaliber voorspellingen en verklaringen, zij het op tv of schriftelijk, waren en zijn niet alleen verkeerd, zij roepen de vraag op van professionele geschiktheid, schrijft Smoothiex12.

Davies somt alle, o zo bekende, namen op van Petraeus, Keane, Hodges, Hertling, die zichzelf als militaire amateurs blijven beschamen in hun kijk op de SMO. Maar zij zijn slechts het topje van de ijsberg, genoeg om een blik te werpen op de persoonlijke opvattingen en militaire “analyses” van Andrew Bacevich het z.g. Quincy Institute for Responsible Statecraft (in werkelijkheid door Cohen en Soros gefinancierde organisatie) waar hij aan het hoofd staat – men kan zich niet aan de indruk onttrekken dat hij verre van een voormalig kaderofficier van het Amerikaanse leger te zijn, Bacevich gewoon vastzit in de realiteit van Amerika’s eindeloze en vernederende militaire debacles, en een degelijke militaire scholing ontbeert, die GEEN verzameling tactische details IS, maar moet rusten op een solide basis van de militaire wetenschap. Davies heeft nog steeds niet de definitie van “bebloed” gegeven, maar heeft iemand Amerikaanse militaire professionals verteld dat elk serieus document op operationeel niveau datgene bevat wat in het Russisch normatieven (normativiteit) genoemd wordt, waarin variëteiten beschreven worden in verliezen aan personeel en materieel, afhankelijk van het soort operaties, variërend van het veroveren van een nederzetting, dorp of stad, tot een gevecht van divisie-omvang met verschillende soorten tegenstanders. Blijkbaar hebben Amerikaanse officieren daar nog nooit van gehoord, ondanks dat die een algemene kennis zijn. Wat is dan “bebloed”? En wat is een definitie van “aanzienlijk”? Davies geeft geen antwoord op deze vraag.

De Russen zijn ongetwijfeld bebloed en hebben een aanzienlijk materieelverlies geleden, maar op het slagveld is er geen bewijs dat zij ook maar in de buurt van “uitgeput” zijn. Het grootste deel van de door het Westen beloofde artillerie is al geleverd en heeft er tot nu toe niet toe geleid dat de opmars van Rusland door de Donbas ook maar vertraagd is, laat staan gestopt. De HIMARS lanceerinrichtingen hebben Oekraïne in staat gesteld diep achter de Russische linies toe te slaan, en zij hebben ernstige schade aangericht in de achterhoede van hun vijand. Toch heeft zelfs dat niet geleid tot een waarneembare vermindering van het nog steeds zware dagelijkse spervuur van artillerie op de Oekraïense stellingen.

Het lijkt erop dat de meeste van die Amerikaanse militaire professionals, wanneer ze het over ECHTE gecombineerde wapenoperaties hebben, zelfs geen basiskennis hebben van de rol van moderne luchtverdediging, vooral van zo’n kwaliteit als de Russische troepen (voiskovaya) AD (Air Defense), die een verscheidenheid aan high-end AD systemen inzet, variërend van manpads tot Tor M2, Buk M3, en S-300V4, die al buitengewoon goed gepresteerd hebben bij de verdediging van de Russische strijdkrachten in de voorste en achterste gebieden, ook tegen deze veel aangeprezen, en schromelijk overschatte, HIMARS (in het Russisch). Dat zijn allemaal standaarddoelen voor de Russische luchtverdediging, maar het lijkt erop dat veel Amerikaanse officieren dat feit nog steeds niet kunnen vatten, wat niet verwonderlijk is, gezien het feit dat het Amerikaanse leger in de moderne tijd nooit gevochten heeft onder de gestage vuurimpact tot in de operationele diepte, en gewoon geen systemen heeft die voor dergelijke klassen van doelen ontworpen zijn. Davies vervolgt en geeft toe:

De belangrijkste fundamenten van oorlog, de fundamenten van gevechtshandelingen, liggen bijna allemaal aan Russische kant. Sinds de topconferenties van de G7, de G20 en de NAVO zijn er geen extra grootschalige bijdragen van modern wapentuig aan Oekraïne beloofd. Tot nu toe zijn er een paar honderd artilleriebuizen, ongeveer 250 tanks uit het Sovjet-tijdperk, en een paar honderd personeelsdragers uit het Vietnam-tijdperk bijgekomen. Bij elkaar opgeteld is al dit materieel – met inbegrip van de HIMARS – nog geen fractie van het soort uitrusting dat Oekraïne nodig zou hebben om een tegenoffensief te beginnen. Het idee dus, dat Oekraïne het huidige offensief van Rusland zou kunnen stoppen en dan over zou kunnen gaan tot een tegenoffensief om de troepen van Poetin terug te drijven – zoals Hodges zei dat hij dacht dat voor het eind van dit jaar zou gebeuren – heeft geen geldige basis op het terrein in Oekraïne. Maar zulke optimistische, rooskleurige proclamaties die los staan van de realiteit op het slagveld zijn niet nieuw voor de actieve en gepensioneerde generaals van Amerika in de afgelopen twee decennia. Neem deze voorbeelden van Operation Iraqi Freedom. 

Wat kan ik zeggen. Het gaat er hier niet om wat Oekraïne nodig heeft, maar wat de VS en haar schoothondjes van de NAVO kunnen leveren, en wij weten al wat er gebeurd is met de Amerikaanse voorraden van de veel aangeprezen, en natuurlijk schromelijk overschatte, Stingers, Javelins en M-777. Het is een goede zaak voor de defensie-aannemers in de VS, die de sterk geslonken voorraden van dergelijke wapens zullen moeten aanvullen, maar kunnen wij in godsnaam ophouden met die BS met “neem deze voorbeelden uit Operation Iraqi Freedom”. Ik kan alleen maar herhalen wat de meeste Amerikaanse officieren nooit gehoord hebben, de Russisch/Sovjet strateeg Alexander Svechin, die de huidige chef van de generale staf Valery Gerasimov af en toe aanhaalt: “Elke oorlog is een op zichzelf staand geval, dat een begrip van zijn eigen bijzondere logica, zijn eigen unieke karakter vereist”. De vermoeiende vergelijking van wat neerkwam op kalkoen schieten van achtergebleven, onderuitgeruste, ondergetrainde, onderbevoorrade, in veel gevallen ongeletterde en incompetent geleide Saddams leger, dat zelfs geen operationele luchtmacht en luchtverdediging had, met Rusland dat vecht tegen de beste Amerikaanse proxy ooit, die 8 jaar lang door Amerikaanse en Britse officieren bevoorraad, getraind en nu gecoacht wordt, is gewoonweg lachwekkend. Maar Davies is het er wel enigszins mee eens:

Het gevaar van dit soort verklaringen is dat zij de bevolking van Oekraïne valse hoop geven, het Amerikaanse volk een onnauwkeurig beeld geven van wat mogelijk is, en het Congres aanmoedigen door te gaan met het financieren van een strategie die vrijwel zeker zal mislukken. Het wordt op zijn minst tijd om routinematig optimistische beweringen van sommige van onze actieve en gepensioneerde generaals met meer scepsis te gaan bekijken.

O, ik denk dat het gevaar van deze beweringen schromelijk onderschat wordt, want te oordelen naar de stroom incompetente en militair analfabete kletspraat die de militaire professionals van de VS tegenwoordig via elk mediakanaal leveren, wordt men onweerstaanbaar tot de conclusie bewogen dat die generaals en hoge officieren om te beginnen misschien helemaal niet zo goed zijn? Als zij wel begrijpen, wat ik nu begin te betwijfelen, wat er aan de hand is en hun prietpraat spuwen voor propagandadoeleinden, dan diskwalificeert dat hen totaal als eerbare beroepsbeoefenaars, maar als zij hun eigen absurditeit en pseudo-operationele en pseudo-strategische psychobabbel geloven, dan hebben we een probleem – dan kunnen ze op een gegeven moment proberen in direct contact te komen met de Russische strijdkrachten en zullen ze een catastrofale nederlaag lijden, die onvermijdelijk de Verenigde Staten, die geen moderne historische ervaring hebben met echte oorlog, zal aanzetten tot escalatie richting nucleaire drempel.

Ik blijf bij mijn standpunt: de Amerikaanse strijdkrachten hebben nooit gevochten ter verdediging van eigen land. Het enige type oorlogsvoering dat het Amerikaanse leger kent is een maritieme, waar de Amerikaanse marine een tijdlang zowel een kwantitatieve als een kwalitatieve superioriteit ten opzichte van de naaste rivalen heeft weten te handhaven, wat grondoorlog betreft was het altijd expeditionaire oorlogsvoering, en de prestaties van de Amerikaanse grondtroepen zijn meer dan ondermaats geweest. Desert Storm heeft een wrede grap uitgehaald met het Amerikaanse leger en zijn gevechtsdoctrine en aankoopbeleid, wat resulteerde in een mislukking in Irak en vervolgens in een vernedering van Afghanistan. Het moderne Amerikaanse leger kan geen conventionele oorlog met moderne “gelijken” voeren en winnen zonder verliezen in de orde van grootte van 1.000-1.500 KIA’s (Killed in Action) per dag en massaal verlies van materieel, waaronder met een zeer hoge PR “waarde”, zoals gevechtsvliegtuigen of schepen. Noch het Amerikaanse publiek, noch de politieke klasse van de VS zal daarmee kunnen omgaan, wat zal resulteren in een politieke omwenteling en oproepen tot nucleaire aanvallen, wat een doodvonnis zal betekenen voor de VS als land .

De mensen in het Amerikaanse leger die dat wel begrijpen, laten hun stem niet horen, en in plaats daarvan worden wij allen getrakteerd op niets meer dan jingoïstische propaganda, regelrechte russofobie en simpele leugens van mensen die naar alle maatstaven niet klaar zijn om de realiteit van de oorlogsvoering onder ogen te zien, die er, kolonel Douglas MacGregor citerend, als volgt uitziet:

In 110 dagen strijd tegen het Duitse leger in Frankrijk in 1918 heeft de U.S. Army Expeditionary Force 318.000 slachtoffers gemaakt, waarvan 110.000 gesneuveld. Dat is het soort dodelijkheid dat de Amerikaanse strijdkrachten te wachten staat in een toekomstige oorlog met echte legers, luchtmachten, luchtverdediging en zeemacht. Deze realiteit negeren is de weg naar toekomstige nederlagen en Amerikaans verval. Het wordt tijd om verder te kijken dan de opzwepende beelden van infanteristen die mitrailleurnesten bestormen, die Hollywood heeft gecreëerd, en om oorlog te zien voor wat het is en in de toekomst zal zijn: de meedogenloze uitroeiing van de vijand met nauwkeurige, verwoestende vuurkracht vanuit zee, vanuit de lucht, vanuit de ruimte en vanuit mobiele, gepantserde vuurkracht op het land.

Het is een bekend feit, dat het Pentagon tegenwoordig veel Amerikaanse officieren heeft die Amerikaanse wapensystemen in Oekraïne bemannen, en zij doen meer dan dat – zij verzamelen alle mogelijke gegevens over de operaties van de Russische strijdkrachten. Het zal niet helpen, want het probleem van Amerika zit veel dieper dan zelfs gevechtsdoctrine of nationale strategie, hoe gebrekkig en onwerkbaar die ook altijd zijn. Het is metafysisch – het is moeilijk om de technologische en culturele reacties van Rusland op oorlog na te bootsen of erop te reageren. U kunt deze historische ervaring en oorlogscultuur niet kopen. Zij zal altijd buiten bereik blijven. Daarom moet ik glimlachen wanneer dezelfde mensen die het debacle van Afghanistan hebben veroorzaakt, het Amerikaanse publiek verzekeren dat zij reeds “lessen” trekken uit SMO en die toepassen. Zij misleiden het publiek, want de VS vechten niet zoals Rusland en hebben dat ook nooit gedaan. Dat zal het ook nooit doen en het kan ook niet anders, want uiteindelijk is het de geschiedenis zelf die de grootste leraar is voor wie wil leren. De militair-politieke klasse van de VS wil niet alleen niet leren, zij is ook niet in staat om te leren, en de muur van BS rond de SMO in de VS, waarover Davies schrijft, is daar het beste bewijs van. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de besten en slimsten al tientallen jaren uit het Amerikaanse leger verwijderd worden.

In verwant nieuws. Geef de Amerikanen de eer waar de eer toekomt:

Nee, ik ben geen Fox “fan”, ondanks het feit dat ik af en toe naar Tucker kijk. Ik gebruik alleen maar een fragment, de bekentenis. Ja, de Amerikaanse MSM is shit, evenals de mensen die ze leiden. Zij schaden mensen en het land, en de wereld. Daarin zijn zij zeer “effectief”.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Oekraïne is de doodsteek voor de NAVO

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: