Oekraïense vluchtelingen eisen kaviaar en garnalen in Duitse voedselbanken

De arrogante houding waarmee sommige Oekraïense vluchtelingen in Duitsland aankomen (of verwachten de vanzelfsprekende levensstijl van hun thuisland in hun gastland te kunnen voortzetten) blijkt uit bijna ongelooflijke ervaringen die medewerkers van Duitse hulporganisaties en voedselbanken melden. Onder “bestaanszekerheid” vallen hier blijkbaar ook luxe accessoires en exquise culinaire hoogstandjes – die de Duitse verzorgingsstaat tot grote teleurstelling van de betrokkenen niet kan bieden, schrijft Wochenblick.at.

In Saarland eisten twee perfect gemanicuurde en naar behoren geklede “behoeftige” vrouwen uit Kiev – volgens plaatselijke ooggetuigen – Argentijnse rundvleesfilet en champagne. Dat instellingen als Tafeln (Tafeltje dek je) oorspronkelijk bedoeld zijn voor behoeftige Duitsers, zodat zij geen honger hoeven te lijden, was een Oekraïense vrouw in Weimar blijkbaar niet bekend: de dame dacht blijkbaar dat ze met een delicatessenwinkel te maken had en legde de verbijsterde medewerker van de plaatselijke Tafeln een bestellijst voor met onder meer garnalen, rode en zwarte kaviaar, maar ook kaas, kwark en yoghurt.

Dit zijn zeker geen geïsoleerde gevallen, zoals MDR meldt: Een andere medewerker van Tafeln, die al door boze eisers met een krop sla is bekogeld, klaagt: “We worden hier bijna elke dag belaagd omdat iemand iets niet goed vindt.” Tafeln-manager Marco Modrow legt uit dat veel Oekraïners ontevreden zijn dat ze in de rij moeten staan om een identiteitskaart aan te vragen en vervolgens moeten wachten tot ze het eten eindelijk krijgen. Daarom zijn er altijd conflicten.

Met de SUV en briefjes van honderd euro naar de voedselbank

De Oekraïense gasten voelen zich notoir “slecht behandeld” – en daarmee wordt geen zogenaamde “discriminatie” bedoeld, maar trivialiteiten die niet passen bij de veeleisende “behoeftigen”: als een appel bijvoorbeeld een vlekje heeft of bijna over de houdbaarheidsdatum is, beginnen ze te klagen. De vluchtelingen, zogenaamd geschokt door de ellende van de oorlog, rijden vaak in een SUV naar de voedselbank en betalen de bijdrage van twee euro met briefjes van honderd euro. Dit aanmatigende gedrag veroorzaakt, zoals Modrow het formuleert, “al een zekere wrevel” bij zowel personeel als cliënten – vooral omdat de Oekraïense grote auto’s ook de parkeerplaatsen en de ingang blokkeren.

“Soms kom je er nauwelijks doorheen. Er zijn grote, dure auto’s en ze hebben allemaal Oekraïense nummerplaten. Je hoeft niet in een SUV naar de voedselbank te rijden!” snauwt een andere voedselbankmedewerker. Begrijpelijkerwijs roept dit gedrag ook bij de andere cliënten van de voedselbank twijfels op over de behoeftigheid van de Oekraïense kostgangers. Beate Weber-Kehr, voorzitter van de Tafeln Thüringen, benadrukt: “De Tafeln zijn er in de eerste plaats om mensen in nood te helpen. Daarom moet je het mogen vragen.”

Eisen zoals in een vijfsterrenhotel

De Oekraïners zijn echter niet alleen beledigd door het in hun ogen ontoereikende voedselrepertoire van de voedselbanken: zij hanteren blijkbaar ook dezelfde normen als een vijfsterrenhotel als het gaat om accommodatie. Modrow meldt bijvoorbeeld dat tien personeelsleden die hij met matrassen en bedden naar flats met Oekraïense vluchtelingen had gestuurd “onverrichter zake” terugkeerden omdat de aangeboden bedden niet gewenst waren. Ook de verhuizing naar een volledig uitgeruste slaapzaal met eten buiten Weimar werd unaniem afgewezen.

Maar zelfs deze onbeschaamdheden kunnen het idealisme van de dienstdoende weldoeners in het Duitse welzijnssysteem niet aan het wankelen brengen; Modrow verfraait de situatie: de Oekraïners zijn onbekend met het Duitse voedselbanksysteem, en bovendien komen ze uit een land met een Europese levensstandaard, waardoor ze “een ander niveau” gewend zijn dan de normale voedselbankgasten.

Deugmensen maken de situatie lichtzinnig

Hooguit kon hij het opbrengen om de voorzichtige kritiek te uiten dat na de ervaringen van de afgelopen maanden de vraag rees of elke Oekraïner “vanuit financieel oogpunt naar de voedselbank moest gaan” – hoewel hij vervolgens onmiddellijk toegaf dat zij sinds 1 juni het recht hebben om “naar de voedselbank te gaan”, omdat zij sindsdien op gelijke voet staan met Duitse Hartz IV-ontvangers.

Het feit dat zogenaamde oorlogsvluchtelingen niet op een all-inclusive reis naar West-Europa zijn en te midden van hun vermeende ellende geen andere zorgen hebben dan te klagen over een gebrek aan comfort; dat ze gevoed worden door een land dat zelfmoord pleegt op het gebied van energiebeleid, juist vanwege zijn blinde steun aan Oekraïne; dat bijna alle voedselbanken behoeftigen moeten afwijzen omdat ze niet meer genoeg voedseldonaties krijgen: het is verrassend dat dit niet wordt vermeld.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

DEUGMENSEN DOSSIER

Linkse vrouw wisselt van kant: “Ik was een nuttige idioot in dienst van het globalisme”

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: