Niger kan de volgende proxy-oorlog van de VS worden

Mensen die zich herinneren hoe de Verenigde Staten en hun NAVO-partners (samen met hun propagandamondstukken in de nieuwsmedia) publieke steun genereerden voor een proxy-oorlog in Oekraïne, ervaren misschien een déjà vu. Een soortgelijke poging is nu gaande met betrekking tot Niger en andere landen in West-Afrika. Washington is van streek door een recente militaire staatsgreep in Niger, die de laatste was om een pro-Westerse regering in die regio af te zetten. De Amerikaanse leiders zijn niet alleen bezorgd omdat de coups de tanende invloed van Frankrijk, de voormalige koloniale overheerser, hebben onderstreept, maar ook omdat de opstandelingen een vriendschappelijke houding hebben aangenomen ten opzichte van Rusland, schrijft Ted Galen Carpenter.

De regering Biden is vooral ongerust omdat Niger de spil is van de Amerikaanse militaire aanwezigheid in West-Afrika. Washington heeft er meer dan 1100 troepen gestationeerd en onderhoudt er meerdere bases voor drones, zogenaamd om islamistische rebellen te bestrijden die gelieerd zijn aan ISIS. De Verenigde Staten hebben de afgelopen jaren ook meer dan 500 miljoen dollar aan veiligheidshulp aan Niger gegeven.

Een essentiële voorwaarde voor het verkrijgen van Amerikaanse publieke steun voor een proxy-oorlog – veel minder voor een directe Amerikaanse militaire interventie – is het overdrijven van de relevantie van de ontwikkelingen voor Amerika’s eigen veiligheid en andere belangrijke belangen. Een verwante taak is om een gevoel van urgentie te creëren. Die inspanning is al begonnen, waarbij de establishment-nieuwsmedia hun gebruikelijke rol spelen als de dienstmeisjes van het regeringsbeleid.

Michele Kelemen, een NPR-correspondent, lanceerde al vroeg een salvo. Haar commentaar, getiteld “Dit is waarom de coup in Niger belangrijk is voor de VS,” weerspiegelde getrouw het standpunt van de regering Biden. “Niger is van vitaal belang voor de Amerikaanse inspanningen voor terrorismebestrijding in Afrika. Het is een van de weinige landen in de regio die heeft ingestemd met het huisvesten van Amerikaanse dronebases en honderden Amerikaanse Special Forces en logistieke experts, die betrokken zijn bij antiterrorismeoperaties tegen Boko Haram en ISIS-leden.” Maar er loerde een nog groter gevaar op de achtergrond. “De uitdaging voor de VS is nu om ervoor te zorgen dat Niger een partner blijft in de strijd tegen het terrorisme en zich niet wendt tot de Russische huurlingengroep Wagner voor hulp bij de veiligheid, zoals anderen in de regio hebben gedaan.”

Twee functionarissen van de afgezette regering van Niger kregen ook meteen een prominent platform voor het propagandaoffensief. Het is niet verrassend dat de Washington Post, een betrouwbare spreekbuis van de Amerikaanse bureaucratie voor buitenlands beleid, een leidende rol heeft gespeeld. Slechts enkele dagen na de staatsgreep kon de afgezette president van Niger, Mohamed Bazoum, een column publiceren in de Post. Zijn argumenten leken op maat gemaakt om de beschuldigingen van interventionistische Russofoben in de Amerikaanse regering te herhalen. “In de onrustige Sahel-regio van Afrika is Niger het laatste bastion van respect voor de mensenrechten te midden van de autoritaire bewegingen die sommige van onze buren hebben overgenomen.”

“Hoewel deze couppoging een tragedie is voor de Nigerianen, zou het succes ervan verwoestende gevolgen hebben tot ver buiten onze grenzen. Met een open uitnodiging van de coupplegers en hun regionale bondgenoten zou de hele centrale Sahel-regio in handen kunnen vallen van de Russische invloed via de Wagner-groep, waarvan het brute terrorisme in Oekraïne volop te zien is geweest.” De volgende dag versterkte Kiari Liman-Tinguiri, ambassadeur van Niger in de Verenigde Staten, deze argumenten tijdens een interview met de Washington Post. De ambassadeur beweerde dat als de recente militaire staatsgreep in zijn land doorgang zou vinden, “de hele wereld gedestabiliseerd zou worden.”

Washington vertoont onmiskenbare tekenen dat het flirt met de optie van een proxy-oorlog. Minister van Buitenlandse Zaken Tony Blinken sprak zijn steun uit voor Niger’s buren in de Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten (ECOWAS) toen zij verklaarden dat het blok met geweld zou kunnen ingrijpen om de gekozen regering te herstellen. ECOWAS had Niger al economische sancties en reisbeperkingen opgelegd, tot grote instemming van Parijs en Washington.

Er is een gezamenlijke, schijnbaar gecoördineerde, campagne om het vermeende bredere belang van Niger te benadrukken – inclusief de connectie met belangrijke Amerikaanse belangen. In de National Interest presenteert François Baird, oprichter van de FairPlay handelsbeweging en medevoorzitter van het internationale adviesbureau Baird’s CMC, een litanie van potentiële verschrikkingen. Hij slaagt er inderdaad in om alle favoriete boemannen van Washington te verzamelen. “Op dit moment is het waarschijnlijk dat Amerika en Frankrijk hun investeringen en antiterrorismebases in Niger zullen verliezen. Russen zullen vechten in ruil voor mijnbouw en andere bezittingen. Moslimextremistische opstandelingen zullen terrein winnen. En China zal geld verdienen en zijn invloed vergroten, allemaal dankzij de afnemende stabiliteit in Niger en West-Afrika.”

Washington Post-columnist Ishaan Tharoor waarschuwt dat “Niger wegglijdt van het Westen”. Hij voegt eraan toe dat “de voortdurende crisis steevast is veranderd in een geopolitieke vuurzee.” Een bijzonder verontrustend teken was dat “vooral op de sociale media de voorstanders van de coup een opvallend antiwesterse lijn hebben aangenomen, waarbij ze zowel de regering van Bazoum als haar regionale verdedigers als marionetten van imperialistische machten afschilderen.”

Voor Amerikaanse functionarissen is Rusland de belangrijkste boosdoener – het land blijft de rol spelen die het in Oekraïne en de rest van Oost-Europa heeft gespeeld om een nieuwe koude oorlog te rechtvaardigen. Zowel Blinken als waarnemend vice-minister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland hebben verklaard dat een van hun grootste zorgen de mogelijkheid is dat Russische Wagner-troepen Niger binnenvallen. Er was ook een duidelijke wens om de uraniummijnen van het land (meestal in Franse handen) uit handen van Moskou of Peking te houden.

Washington heeft niet geaarzeld om eerder proxy-oorlogen te voeren, soms op zeer grote schaal. Het deed dit in Afghanistan in de jaren ’80, en de huidige inspanning in Oekraïne is een ander prominent voorbeeld. Deze praktijk heeft zelfs een lange, oneervolle geschiedenis die teruggaat tot het begin van de Koude Oorlog, toen Washington deze techniek gebruikte om de linkse regering van Guatemala omver te werpen en hetzelfde probeerde te doen met een door de CIA getraind ballingenleger om Fidel Castro af te zetten.

Een soortgelijk proces vindt mogelijk plaats in West-Afrika. Op 10 augustus kondigde ECOWAS de activering aan van een “stand-by troepenmacht” voor een mogelijke interventie in Niger. Het lijdt weinig twijfel dat Washington deze stap steunt.

Het Amerikaanse volk moet zich verzetten tegen pogingen om nog een door de VS gesponsorde proxy-oorlog te beginnen. Er is niets in West-Afrika dat een verstrengeling met onvoorspelbare gevolgen rechtvaardigt. Het is vooral zeer onverstandig om Niger of andere landen in de regio als pionnen te gebruiken voor een lelijke machtsstrijd tussen de Verenigde Staten en Rusland.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

No Shit!

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: