Netanyahu’s TWEE genociden

Het onderstaande stuk verscheen de dag voor de bloedige inval in Israël, waarin verteld werd over een kind dat “plotseling stierf” aan een hartstilstand, op achtjarige leeftijd – drie jaar nadat het was gebruikt door de Israëlische “gezondheids”-instelling (en in het bijzonder door zijn eigen vader, een kinderarts) om Israëlische kinderen te laten “vaccineren” en zich te houden aan alle andere “COVID-maatregelen,” schrijft Mark Crispin Miller.

Hoewel de Israëlische media al dit nieuws net zo grondig hebben verzwegen als in (laten we zeggen) Canada, Australië en Nieuw-Zeeland (en China), is de tol van “vaccinatie” daar, in dat kleine land, zo duidelijk dat veel mensen het begrijpen, hoewel de meesten dat bewustzijn voor zichzelf hebben gehouden.

Daarom zijn ze veel openhartiger geweest in hun protest tegen Netanyahu’s poging tot “juridische revisie”, waarvan de Israëlische media en “onze vrije pers” in het hele Westen hoorbaar verslag hebben gedaan.

Netanyahu had dus een goede reden om die afschuwelijke aanval toe te staan – om de Israëli’s de tol van “vaccinatie” en hun woede over zijn poging om de controle over de Israëlische rechtbanken te grijpen te laten vergeten.

Natuurlijk is dergelijke “wag the dog” manipulatie altijd al gebruikt om mensen nieuws te laten vergeten dat de regering onwelgevallig is – zoals (laten we zeggen) Ronald Reagan zijn verpletterende militaire triomf in Grenada behaalde, om “de medische studenten” daar te redden (hoewel ze geen gevaar liepen), en daarmee het onderwerp te veranderen van de 241 Mariniers die in Libanon waren gedood (waar ze zonder goede reden naartoe waren gestuurd); en toen Bill Clinton burgerwijken in Belgrado bombardeerde om een halt toe te roepen aan wat “onze vrije pers” afschilderde als Servische “genocide” en daarmee het onderwerp te veranderen van het schandaal over zijn affaire met Monica Lewinsky.

Maar zulke Amerikaanse voorbeelden van de strategie waren natuurlijk veel minder schokkend, en daarom succesvoller, dan Netanyahu’s gambiet, omdat er geen doden vielen in de VS, maar alleen heel ver weg, waar (onnodig te zeggen) geen Amerikanen enig idee hadden wat er echt gebeurde, omdat “onze vrije pers” in beide gevallen (en zoals gewoonlijk) de eenzijdige “strijd” verborg in een mist van propaganda van het MvD.

Netanyahu’s zet was exponentieel catastrofaler dan de eerdere trucs van die Amerikaanse presidenten, omdat het de dood en ander groot lijden van enkele honderden Israëli’s met zich meebracht – een feit dat nu voor steeds meer Israëliërs duidelijk is, voor wie de duidelijke passiviteit van Netanyahu een duidelijk bewijs is dat de inval van Hamas geen “verrassingsaanval” was (net zo min als “bosbranden” de oorzaak waren van het in brand steken van Lahaina), maar een zet tegen henzelf door hun eigen regering – een zet die nu hun stille gevoel heeft bevestigd dat Netanyahu’s “vaccinatie”-actie met opzet dodelijk was.

En dus, terwijl miljoenen Amerikanen en “onze vrije pers” Netanyahu vurig steunen, wil zijn eigen volk hem weg hebben – een feit dat door bijna de hele Amerikaanse pers wordt genegeerd:

De volgende drie stukken – twee video’s en een Substack – vertellen ons precies waarom een duidelijke meerderheid van het Israëlische volk Netanyahu uit zijn ambt wil (op zijn minst).

1. Vredesactivist Shai Danon (die Netanyahu’s “vaccinatie”-drift koppelt aan de eugenetische Club van Rome):

2. Een voormalige IDF-commandant spreekt uit eigen ervaring:

3. Een onthullende Substack van Lowell Gallin, over een andere “plotselinge dood” in Israël:

Zulke stukken geven de context voor dit zeldzame verhaal in de corporate media:

Ondertussen vinden we buiten de cineplex van de westerse “journalistiek” (echt) nieuws dat de Israëlische woede op Netanyahu meer dan rechtvaardigt. Als dit verhaal, bijvoorbeeld, ergens is opgemerkt door “onze vrije pers”, dan heb ik het niet gezien:

En dan is er nog dit:

Israëlische strijdkrachten schoten op hun eigen burgers, zegt Kibboets-overlevende:

“Waarom ik geloof dat dit een inside job was”:

“Het moet een inside job zijn”:

Dus hier hebben we opnieuw een “plotseling” wereldwijd trauma, waarbij “onze vrije pers” weer alleen het Officiële Verhaal rapporteert – weer een dodelijk melodrama dat niets te maken heeft met wat er echt gebeurd is, omdat het werkelijke doel ervan is om ons allemaal te bedwelmen met angst en woede (op elkaar).

Zo grijpt dit opruiende “verhaal” terug op de geallieerde propagandadrift tegen “de Hun” meer dan een eeuw geleden; en natuurlijk grijpt de verhullende en dubieuze “verrassingsaanval” van Hamas meer specifiek terug op 9/11, zoals sommigen overtuigend hebben opgemerkt:

En toch kunnen we het apocalyptische belang van het Israël-verhaal, of zijn kwaadaardige genialiteit, niet bevatten door terug te kijken naar de Eerste Wereldoorlog, of 2001, of, wat dat betreft, naar enig hoofdstuk in de voorafgaande geschiedenis van Israël en Palestina, of de rampzalige voorgeschiedenis van het antisemitisme (zoals we het nog steeds onnauwkeurig noemen) in het Westen.

Sterker nog, om te zien wat hier werkelijk gebeurt, moeten we dat allemaal vergeten en ons alleen richten op de unieke schokkende geschiedenis van de afgelopen drie jaar; want de gruwel die begon op 7 oktober is slechts de laatste van de opeenvolgende catastrofes die ons allemaal hebben getroffen sinds “het coronavirus” in januari 2020 leek toe te slaan, de wereld zoals we die kenden verwoestte en de meesten van ons buiten zichzelf deed vallen van angst en woede (op elkaar).

Volgens het “COVID” melodrama dat wereldwijd door de meeste regeringen en “onze vrije pers” wordt gepushed (een mijlpaal in de geschiedenis van propaganda), kwam “SARS-CoV-2” “plotseling” en moorddadig uit Azië geraasd (als de Hunnen) en moesten we ons allemaal opsluiten, maskers dragen en elkaar heftig mijden, anders zouden we allemaal sterven – en degenen die daar hardop aan twijfelden, werden het zwijgen opgelegd of veroordeeld (en vaak nog erger), hun expertise werd verworpen, terwijl iedereen die daar niet aan wilde voldoen, werd afgeschilderd als nazi’s (zoals Trump, die “onze vrije pers” in een voorbereidend melodrama dat al voor de verkiezingen van 2016 was gelanceerd, had afgeschilderd als Hitler).

Ondanks het eindeloze gemauw van “humanitaire” bezorgdheid, was de “coronavirus” propaganda een regelrechte symfonie van haat, die degenen demoniseerde wiens niet-naleving “iedereen in gevaar bracht” – en die allemaal minachtend werden afgeschilderd als “extreem-rechtse” jakhalzen – en die daardoor ook werden vervuld van angst en woede.

Zo’n vier maanden in die wereldschokkende campagne werd het “COVID” verhaal verrijkt, en het doel verder gediend, door de moord op George Floyd – of “de moord op George Floyd,” omdat er redenen zijn om te betwijfelen dat hij inderdaad stierf door verstikking onder de voet van Derek Chauvin. Dat het fentanyl en een hartaandoening waren die hem gedood hebben, staat nu ter discussie tussen Dr. Pierre Kory en George Parry; hoewel dat debat alleen hier op Substack plaatsvindt, omdat “onze vrije pers” het (natuurlijk) niet wil aanraken.

Hoe dan ook, afgezien van de doodsoorzaak, had dat (tweede) “plotselinge melodrama” uit Minneapolis – net als de paniek rond het “virus” – alle kenmerken van een wereldwijde propaganda-uitbarsting, van de bizarre theatraliteit van de video (sinds wanneer staan agenten die betrokken zijn bij een moord gewoon toe te kijken hoe iemand het filmt?), tot de onmiddellijke wereldwijde weerklank ervan, met geoliede protesten tot in Ghana en Japan, en alle roofzuchtige miljardairs, topbanken en grote bedrijven die zich “plotseling” zorgen maken over “zwarte levens”.

Al die propaganda diende om de kloof tussen zwarten en blanken te verdiepen, de humanitaire pose van de Covidianen van hogerhand te versterken, de politie te demoniseren (wat hun uiteindelijke vervanging door AI en robothonden vergemakkelijkt) en – niet in de laatste plaats – de Amerikaanse economie een nieuwe klap toe te dienen, terwijl “antiracistische” rellen door het hele land (de daders droegen geen maskers) talloze bedrijven vernielden die al te lijden hadden onder de lockdown, terwijl “onze vrije pers” het geweld afdeed als een racistische mythe (hoewel het meer schade toebracht aan zwarte bedrijven dan alle andere van kust tot kust).

Ondertussen, gedurende die maanden van “plotselinge” chaos in de steden (met politiediensten die zich vreemd genoeg in stad na stad terugtrokken en, in Boston, zelfs stapels bakstenen plaatsten in de buurt van protestlocaties), bereikte het “COVID” melodrama zijn lange gruwelijke climax in de “vaccinatie” campagne die ons allemaal (en zwarte mensen in het bijzonder!) moest “redden” van de “dood door COVID”.

Toen het “vaccinatie” melodrama eindelijk begon in december 2020, bleef “onze vrije pers” (natuurlijk) alleen het officiële verhaal vertellen en iedereen aanvallen die het in twijfel trok, zodat dezelfde meerderheid die niet wist dat “COVID” eigenlijk helemaal niet zo gevaarlijk was, en dat HCQ en (vooral) Ivermectine effectieve middelen waren, nu niet wist (en veel te veel nog steeds niet weten) dat die “vaccins” niet alleen ineffectief zijn, maar ook veel gevaarlijker dan “het virus” ooit was, of had kunnen zijn.

Dus “onze vrije pers” deed iets dat nog erger was dan alleen maar het verduisteren van al het noodzakelijke daglicht dat onze vrije pers aanvankelijk in staat werd gesteld te verschaffen (met grondwettelijke bescherming daarvoor). Door miljoenen mensen te terroriseren (zonder reden), terwijl “vaccinatie” werd gehypet als onze enige mogelijke ontsnapping aan al die angst, heeft “onze vrije pers” hen totaal (en in veel te veel gevallen permanent) verblind, zodat ze nu de waarheid niet meer kunnen zien, zelfs niet als die recht voor hun neus staat, en zelfs niet als die hen en/of hun geliefden doodt.

Op die manier werd “onze vrije pers” gebruikt om die miljoenen te traumatiseren zodat ze zelfmoord zouden riskeren en iedereen zouden haten die hen waarschuwde om het niet te doen (een trauma dat ook ontelbare “journalisten” zelf blind heeft gemaakt).

Als de (geplande) voortzetting van de “virus” paniek, kwam de “vaccinatie” drang natuurlijk (schijnbaar) niet uit het niets, zoals “COVID” en “de moord op George Floyd” – en “6 januari”, een ander “plotseling” trauma dat “onze vrije pers” sterk benadrukte, maandenlang hamerde op het officiële verhaal van een “opstand”, ook al was het op dat moment aantoonbaar belachelijk, vooral voor iedereen die online ging en de vele grass-roots video’s bekeek van de Capitoolpolitie, die niet “overweldigd” werd door demonstranten, maar hen naar binnen loodste.

Dat de hele show een FBI-productie was, geen “couppoging” (alle “deelnemers” ongewapend), is een feit dat bekend is bij degenen die de moeite hebben genomen om het te onderzoeken, terwijl “onze vrije pers” het (natuurlijk) heeft weggelachen als nog een “samenzweringstheorie” die door “extreem rechts” wordt gepusht – net als het overvloedige, solide bewijs dat Biden/Harris niet echt waren gekozen.

In plaats van aan te dringen op het beoordelen van dergelijk bewijs (wat routine zou moeten zijn in een democratie), brult “onze vrije pers” alleen maar dat dat er niet is en gebruikt “6 januari” om “ontkenning van de verkiezingen” (een variant van “ontkenning van de Holocaust”) als opruiing te bestempelen en degenen die zich hiermee bezighouden als “binnenlandse terroristen”, die daarom een federale gevangenis verdienen, vaak onder martelende omstandigheden – omdat ze “fascisten” zijn.

Dus “6 januari” voerde de propaganda op om al diegenen die zich verzetten tegen “COVID-maatregelen” te ontmenselijken om zo hun vervolging te rechtvaardigen – precies dezelfde strategie waarbij alle dissidenten van 1947 tot 1960 (en daarna) als “communisten” werden bestempeld, hoewel de overgrote meerderheid dat niet was (noch, onder de Bill of Rights, diegenen die dat wel waren een dergelijke behandeling verdienden), net zoals de tienduizenden demonstranten in DC op 6 januari geen horde nazi’s waren maar een even vreedzame als diverse menigte. Dat het geen nazi’s waren en dat ze niet in Washington waren om de regering omver te werpen – en dat “onze” regering zelf het draaiboek van de nazi’s volgde door zoveel oppositieleden te arresteren en gevangen te zetten en “6 januari” te gebruiken zoals Hitler de brand in de Reichstag gebruikte – zijn feiten die degenen die zichzelf “liberalen” en “links” noemen niet kunnen zien, omdat “onze vrije pers” hen weer eens getraumatiseerd heeft in fascistische blindheid.

Terwijl ze de rest van 2021 (en daarna) doorgingen met dat melodrama, bleef “onze vrije pers” zich traumatisch richten op de existentiële urgentie van “vaccinatie” – een drang die langzaam en onvermijdelijk aan kracht verloor, omdat steeds minder “gevaccineerden” hun boosters namen en bepaalde leugens over “het virus” uiteindelijk begonnen in te storten.

Tegen 2022 leek het er voor sommigen op dat “COVID” eindelijk voorbij zou zijn – toen, “plotseling” op 25 februari, begon Poetin zijn brutale, “niet-uitgelokte” invasie van Oekraïne, onze vreedzame kleine democratische bondgenoot, zoals Hitler deed met Polen, blablabla. Dus “onze vrije pers” veranderde abrupt van melodrama en blèrde nu een verhaal over “Oekraïne” dat net zo misleidend en (mogelijk) net zo dodelijk was als het “vaccinatie”-verhaal dat ze ook bleven blèren. Na de propagandafictie van de “Maidanrevolutie” in 2014 krachtig te hebben doorgedrukt, bleven de regering en de media de luide, trotse nazi-elementen in het regime in Kiev en hun veelvuldige afslachting van de Russischtalige bevolking in het Oosten verdoezelen – feiten die werden afgedaan als “Russische propaganda”.

Dus de miljoenen die acht jaar lang heftig waren misleid door “onze vrije pers” waren nu woedend over de “niet-uitgelokte” invasie van Poetin, omdat de provocaties (14.000 afgeslacht in het oosten, VS/NAVO-invasie, bio-oorlogsfabrieken in het hele westen van het land, enz.) bij hen onbekend waren.

Dezelfde miljoenen die religieus geloofden in maskers, “anti-vaxxers” verafschuwden, BLM aanbaden en al die “opstandelingen” wilden opsluiten, waren nu allemaal net zo rabiaat voor Zelensky, hingen Oekraïense vlaggen op (sommigen droegen zelfs blauw-en-geel) en spuwden vuur naar iedereen die het waagde om het er hardop mee oneens te zijn.

Inmiddels was het master-schema van de seriële catastrofe duidelijk genoeg voor degenen onder ons die nog konden zien, of die eindelijk begonnen te zien, dat we hardop begonnen te speculeren over wat er hierna zou kunnen komen, ter bevordering van de Grote Reset. Zou het een “plotselinge” hongersnood zijn? Een (“Russische”) cyber-takedown van het elektriciteitsnet? Een “buitenaardse invasie” (dat wil zeggen, van Mars, niet Mexico)?

Hoewel elk van deze Next Big Things nogal voor de hand liggend zou zijn geweest, is degene die ons nu heeft getroffen niet alleen de meest spectaculaire gewelddadige, maar – na “COVID” en de “vaccinatie” – ook de meest verleidelijke van allemaal; want zelfs de meesten die de voorgaande melodrama’s hebben doorzien, zien niet wat er nu werkelijk aan de hand is; omdat deze “plotselinge” wereldwijde brand vanuit het Midden-Oosten zo bekend lijkt, en het gevoel dat het overal heeft opgeroepen zo gewelddadig is, dat het moeilijk is om ook het globalistische ontwerp van deze nieuwe nachtmerrie te zien.

Er is één ding nieuw aan deze laatste propagandadrift sinds januari 2020. Terwijl de anderen allemaal wat we (heel losjes) “links” noemen (samen met bepaalde sectoren van de GOP) verenigden tegen de “extreem-rechtse” boeman, heeft deze die grove alliantie abrupt gesplitst, omdat beide partijen – Trump en anderen inbegrepen – en de “liberale media” (voorspelbaar) virulent zionistisch zijn geworden, terwijl de “woke”-massa (voorspelbaar, en vaak, virulent) “achter Palestina staat,” samen met enkele politici, filmsterren en rappers. Deze heftige ruzie heeft de tegenstanders alleen maar verzwakt, omdat beide partijen gehandicapt zijn door een gemeenschappelijke blindheid voor wat er werkelijk met hen beiden (en de rest van ons) gebeurt.

“Wij zijn het volk van het licht, zij zijn het volk van de duisternis – en het licht zal zegevieren over de duisternis.” Aldus sprak Netanyahu twee dagen geleden, waarbij hij de manicheïstische visie uiteenzette die “onze vrije pers” sinds 7 oktober over het algemeen op verschillende manieren heeft verkondigd, en die de zionisten buiten zichzelf heeft doen vallen van openlijke genocidale woede, niet alleen tegen Hamas en/of zijn gewapende bondgenoten, maar tegen de Gazanen in het algemeen, en ongetwijfeld tegen alle Palestijnen.

Het was natuurlijk de “plotselinge” gruwel van de aanval van Hamas, en het eindeloze beroep op de Holocaust door de Israëlische regering (en dus door “onze vrije pers”), die er nu voor zorgt dat zionisten niet alleen juichen terwijl de IDF duizenden meer doodt dan Hamas doodde (en nog eens vele duizenden met geweld “verplaatst”), maar ook iedereen aanvallen die niet juicht en eisen dat iedereen die niet “achter Israël staat” gecensureerd, ontslagen, van school gestuurd of anderszins geëlimineerd wordt in een hardhandig optreden dat de “cancelcultuur” (bijna) goedaardig doet lijken.

Deze woeste strijd tegen de Palestijnen, en iedereen die voor hen opkomt, is volledig gebaseerd op het Officiële Verhaal dat “onze vrije pers” (zoals gewoonlijk) niet in twijfel wil trekken, ook al gelooft het Israëlische volk het niet, omdat er overweldigend bewijs tegen is – bewijs dat “onze vrije pers” niet wil melden, net zoals het al lang de lijdensweg in Gaza (en die acht jaar van nazi-geweld in Oost-Oekraïne) heeft verzwegen.

En zoals de zionisten rampzalig misleid zijn door het officiële verhaal, zo zijn ook degenen die de bloedige invallen van Hamas toejuichten, “opgetogen” over wat zij beschouwden als een rechtvaardige tegenslag tegen de bezettingsmacht, zoals de heroïsche opstand in het getto van Warschau. Terwijl Gaza wel doet denken aan het getto van Warschau, doet de “verrassingsaanval” van Hamas niet denken aan die opstand, die eigenlijk wel als een verrassing kwam, terwijl “7 oktober” duidelijk een “inside job” was, zoals het Israëlische volk weet – een ongemakkelijk feit voor iedereen die nu nog meer mensen wil zien sterven, of het nu Israëli’s, Gazanen, Joden, Palestijnen, moslims of wie dan ook is die ze haten, om welke reden dan ook (of geen reden).

Laten we dus eindelijk de cruciale vraag stellen: wie heeft er baat bij de catastrofe die ons nu allemaal kan wegvagen, als we de betovering van het Officiële Verhaal niet doorbreken? Het zijn zeker niet de zionisten, want Netanyahu is er duidelijk geen, anders zou hij zijn volk geen “vaccinatie” hebben opgedrongen, door middel van wat misschien wel het zwaarste “vaccinatie”-mandaat ter wereld was. Ondanks zijn reputatie en zijn demagogische retoriek lijkt Netanyahu een globalist te zijn, geen zionist (en is dus waarschijnlijk een vrijmetselaar, geen jood).

Zeker is dat dit nieuwste melodrama de repressieve tendensen die begonnen met de uitrol van “het virus” nu snel intensiveert, van steeds strengere censuur, tot nog “slimmere” surveillance, tot het versplinteren van de oppositie, tot het verergeren van de vluchtelingencrisis, enzovoort, zoals dit scherpe OffGuardian stuk duidelijk maakt:

Laten we nu terugkeren naar het enige beetje goed nieuws in deze hele hyperbarbaarse episode – dat het Israëlische volk het snapt, niet alleen over de “verrassingsaanval” van Hamas, maar over de “vaccinatiecampagne” die Netanyahu hen opdrong en waardoor ze nu week na week “plotseling sterven”, samen met andere volkeren over de hele wereld.

Zou het kunnen dat Netanyahu niet de uiteindelijke of enige auteur is van “7 oktober”, en dat het doel ervan niet alleen was om zijn politieke hachje te redden?

Is het niet mogelijk dat, net zoals “zijn” drang om het hele Israëlische volk te “vaccineren” waarschijnlijk van bovenaf werd gedicteerd, hij “7 oktober” organiseerde, of goedkeurde, op bevel van dezelfde machten die de wereld sinds januari 2020 hebben geteisterd?

Niet alleen dient deze crisis perfect om nog meer chaos, verdeeldheid en algehele economische verwoesting te voeden, maar meer in het bijzonder heeft het (op dit moment tenminste) het stille, gedeelde bewustzijn van de Israëli’s volledig overstemd dat “vaccinatie” een slag van democide is, wereldwijd opgelegd niet met het nobele doel om “levens te redden”, maar – integendeel – om zoveel mogelijk levens te beëindigen, met als doel overal extreme ontvolking (zoals Bill Gates ooit onvoorzichtig onthulde, toen hij naar de uiteindelijke eindfase van wereldwijde “vaccinatie” verwees als “de definitieve oplossing”).

Het laatste wat onze meesters willen is dat het bewustzijn van de Israëli’s over wat hen is aangedaan zich verspreidt naar andere landen, zodat genoeg van ons wakker worden en zich verenigen om eindelijk een einde te maken aan deze catastrofes.

En dus kunnen degenen wier ogen nu zo vol bloed zijn dat ze alleen maar meer mensen willen zien sterven – of het nu Joden of Palestijnen zijn – maar beter begrijpen, voor hun eigen bestwil, dat degenen achter de “vaccinatie”-campagne tegen jou en je vijand zijn, omdat ze willen dat bijna iedereen van ons sterft, en hoe eerder hoe beter.

Dus als je niet kunt stoppen met het haten van anderen tot het punt dat je ze allemaal dood wilt hebben, ga dan vooral zo door. Het is jouw begrafenis (ervan uitgaande dat er nog iemand is om je te begraven).

Duitsland, 1938:

Duitsland, 2021:

Israël, 2021:

Over waar Netanyahu echt vandaan komt, kunnen degenen die meer willen weten dit stuk interessant vinden:

---

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Sluitend bewijs: Covid-19 was gepland om de Nieuwe Wereldorde te lanceren

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: